Label: bijl
Breaking News
Smakelijk
Appetise is een website voor het bestellen van eten die tussen de 4.8 en 6.8 miljoen dollar wil inzamelen. Hoewel ze op de ASX noteren, zijn ze tot nu toe alleen in Londen gevestigd en hebben ze geen verbinding met Australië. In een trend die de laatste tijd groeit, lijken ze ervoor te hebben gekozen om in Australië op de lijst te staan, puur vanwege de lagere nalevingsvoorschriften en de bijbehorende kosten.
Achtergrond
Alleen al door cijfers lijkt Appetise een van de slechtste IPO's die ik op deze blog heb beoordeeld. Om dit uit te leggen, wil ik een paar simpele feiten geven die in Appetise's eigen prospectus worden gepresenteerd:
Na de start in 2008 werd Appetise in mei 230,000 voor slechts $ 2016 overgenomen door Long Hill, een Amerikaanse investeringsmaatschappij. Na de overname van het bedrijf stortte Longhill $ 2,260,000 in Appetise om de website van het bedrijf te verbeteren en het aantal restaurants op het platform te vergroten. Ondanks deze investeringen daalde de omzet echter van $91,715 in FY16 tot $49,172 in FY17. Deze IPO waardeert het belang van Long Hill nu op $ 9 miljoen, met een totale marktkapitalisatie op de notering tussen 13.8 en 15 miljoen, meer dan 200 keer hun omzet in 2017. Als de IPO succesvol is, zal dit een investeringsrendement van 261% over 18 maanden zijn voor Long Hill, ondanks dat er geen meetbare verbetering is in de prestaties van Appetise. Als je flashbacks krijgt van Dick Smith op dit moment ben je niet de enige.
Management
Toen Long Hill Appetise kocht, deden ze het gebruikelijke private equity-ding door een volledig nieuw managementteam te installeren en daarbij de oorspronkelijke oprichter kwijt te raken. De nieuw benoemde CEO, Konstantine Karampatsos, heeft ervaring met het opzetten van zijn eigen online bedrijf en een periode bij Amazon, en de CFO Richard Hately heeft een aantal senior functies gehad bij zowel start-ups als gevestigde bedrijven. Hoewel de CEO en CFO beide logische keuzes lijken, leidt het aanstellen van zo'n ervaren managementteam voor een bedrijf van deze omvang tot behoorlijk belachelijke statistieken.
Konstantine Karampatos heeft een jaarsalaris van $ 204,050, na plaatsing, plus een bonus van $ 122,430. Richard Hately, de CFO, zal een salaris hebben van $ 195,888 en een noteringsbonus van $ 81,620. De marketingdirecteur ontvangt een salaris van $ 138,750, maar geen vermeldingsbonus. Al met al zijn dit jaarlijkse kosten van meer dan $ 700,000 voor de drie best betaalde werknemers, voor een bedrijf dat vorig jaar minder dan $ 50,000 aan inkomsten had. Zelfs als de omzet van Appetise in FY17 is gestegen met 1000% in FY18 zou het nog steeds niet in de buurt komen van het salaris van de drie meest senior executives.
Dit is een perfecte demonstratie van waarom een openbare notering in zo'n vroeg stadium een verschrikkelijk idee is. Een bedrijf met een omzet van $50,000 zou ergens uit een garage of kelder moeten worden gerund door een paar toegewijde oprichters op de geur van een olieachtige lap, en niet door contant geld te verbranden aan goedbetaalde leidinggevenden.
Deze kost heeft ook reële gevolgen. Onder hun voorgestelde toewijzing van fondsen, met een minimale verhoging van $ 4.8 miljoen, zal Appetise $ 1.55 miljoen uitgeven aan uitgaven voor directie en hoofdkantoor, versus slechts $ 2.15 miljoen aan marketing. Aangezien hun voornaamste doel de komende jaren is om hun profiel te verbeteren, lijkt dit een belachelijke toewijzing van kapitaal.
Product
Aangezien Appetise momenteel alleen in Engeland actief is, kon ik het product van Apetise het beste testen door enige tijd door te klikken op hun van de. Over het algemeen was het een behoorlijk teleurstellende ervaring. Er zijn drie grote tabbladen die een aanzienlijk deel van de pagina blokkeren, wat het scrollen door opties moeilijk maakt, en het kleurenschema en het algehele ontwerp voelen een beetje standaard aan.
Aan de positieve kant lijken ze enige tijd te hebben geïnvesteerd om de mobiele ervaring goed te laten werken; als er iets is, lijkt de site echt te werken en er beter uit te zien op een mobiele telefoon. Het is ook vermeldenswaard dat, hoewel in het prospectus wordt vermeld dat het bedrijf bij tal van gelegenheden een nationale voetafdruk heeft, hun dekking in Londen vrij minimaal is, en in dit stadium lijken ze zich uitsluitend op de stad Birmingham te concentreren.
De aanwezigheid van het bedrijf op sociale media is eveneens teleurstellend. In het prospectus wordt veel gesproken over betrokkenheid van sociale media via hun loyaliteitsprogramma, waar gebruikers krediet kunnen krijgen door Appetise op hun sociale netwerk te delen, maar tot nu toe hebben ze op dit gebied niet veel grip gekregen. De Appetise Facebook-pagina lijkt alleen slechte voedselwoordspelingen te plaatsen, en elk bericht krijgt gemiddeld 2 tot 7 likes
(Ik heb ook gemerkt dat een bedrijfsdirecteur en hun marketingmanager twee van hun meest voorkomende Facebook-fans zijn.) Vergelijk dit met: Menulogs pagina, een Australische bestel- en bezorgservice voor eten, waar u inhoud ziet met beschikbare restaurants, iets grappigere woordspelingen en als resultaat een veel grotere betrokkenheid bij klanten. Hoewel Facebook-berichten misschien een triviaal iets lijken om op te hangen in een bedrijfsrecensie, is een van de belangrijkste dingen die het succes van Appetise zullen beïnvloeden, hoe gemakkelijk ze een online aanhang kunnen opbouwen. Het feit dat ze tot nu toe weinig nieuws op dit gebied hebben laten zien, is zeker een reden tot zorg.
Markt
Online eten bestellen is een sector met een enorm groeipotentieel, en dit is waarschijnlijk de belangrijkste reden waarom Long Hill dacht dat ze weg konden komen met de prospectuswaardering waar ze voor hadden gekozen. Appetise heeft echter een ander model dan Menulog of Deliveroo, aangezien Appetise niet deelneemt aan bezorgingen, in plaats daarvan moeten restaurants op het Appetise-platform het eten zelf bezorgen. Het idee is dat ze hierdoor gemakkelijker kunnen opschalen en niet verzanden in logistieke complexiteit. Hoewel ik er niet aan twijfel dat deze aanpak op korte termijn zou kunnen werken (en Just Eat, een succesvol Brits bedrijf met hetzelfde model als Appetise heeft bewezen dat het kan) op de lange termijn een Uber Eats-type model van flexibele contractanten, dat kan worden verzonden waar er vraag is, lijkt veel efficiënter. Nu websites zoals Uber Eats populairder worden en schaalvoordelen beginnen in te spelen, zou het voor restaurants een stimulans zijn om hun bezorgers te ontslaan en van een Appetise-platform naar een Uber Eats-platform te gaan.
Appetise voert het argument aan dat hun platform momenteel goedkoper is, aangezien Uber Eats bezorgkosten in rekening brengt aan klanten, maar net als bij Uber, zou je aannemen dat deze kosten uiteindelijk zullen afnemen naarmate de site in populariteit groeit.
Appetise voert het argument aan dat hun platform momenteel goedkoper is, aangezien Uber Eats bezorgkosten in rekening brengt aan klanten, maar net als bij Uber, zou je aannemen dat deze kosten uiteindelijk zullen afnemen naarmate de site in populariteit groeit.
Vonnis
Appetise's reactie op veel van wat ik hier heb gezegd, zou zijn dat het bedrijf in een unieke positie verkeert om in de nabije toekomst een explosieve groei door te maken. Ze hebben een werkbaar websiteplatform en hun enige grote concurrent in het VK Net Eat heeft aangetoond dat er op deze markt geld te verdienen valt. Terwijl een bedrijf met een omzet van $ 50,00 met een raad van bestuur er nu belachelijk uitziet, zal niemand klagen als hun omzet over 12 maanden dichter bij $ 1,000,000 ligt. Het probleem dat ik heb met dit argument is echter dat het veel geloof vereist met niet veel bewijs. Als Appetise echt in een unieke positie verkeert om zo snel te groeien, waarom zou u het prospectus dan niet een paar maanden uitstellen zodat ze dit kunnen aantonen? Appetise loopt op het einde van het boekjaar in maart, dus hun cijfers voor het eerste halfjaar van 18 zouden nu beschikbaar moeten zijn. Nogmaals, de cynicus in mij denkt dat als de omzet echt zou groeien, deze cijfers in het prospectus zouden worden opgenomen.
Zelfs in een groeiende industrie moet je voorop lopen en een duidelijk onderscheidingspunt hebben om te slagen, en na het lezen van de Appetise-prospectus en het bekijken van hun website zie ik dit gewoon niet voor Appetise. In een van de gemakkelijkere beslissingen die ik tot nu toe met deze blog heb moeten nemen, zal ik niet investeren in de Appetise IPO.
Zelfs in een groeiende industrie moet je voorop lopen en een duidelijk onderscheidingspunt hebben om te slagen, en na het lezen van de Appetise-prospectus en het bekijken van hun website zie ik dit gewoon niet voor Appetise. In een van de gemakkelijkere beslissingen die ik tot nu toe met deze blog heb moeten nemen, zal ik niet investeren in de Appetise IPO.
Register direct
Overzicht
Registry Direct is een softwarebedrijf dat aandelenregistratiediensten levert aan beursgenoteerde en particuliere bedrijven. Dit omvat het bijhouden van aandeelhouders, het faciliteren van de uitgifte van nieuw kapitaal, het bijeenroepen van aandeelhoudersvergaderingen en het verstrekken van notulen, informatie over het verhogen van aandelen en andere vereiste communicatie aan aandeelhouders. Registry Direct is gericht op het leveren van goedkope registerdiensten aan kleinere particuliere bedrijven dan de gevestigde aandelenregisterbedrijven doorgaans negeren. De maximale verhoging is 6 miljoen, met een marktkapitalisatie na de verhoging van 20.5 miljoen.
Oprichter
Een van de belangrijkste dingen waar ik naar kijk bij het evalueren van de IPO's van nieuwe bedrijven is de kracht van de Managing Director/CEO en hoe lang ze al bij het bedrijf betrokken zijn. Het was een belangrijke factor in waarom ik investeerde in zowel Oliver's als Bigtincan, en waarom ik Croplogic heb doorgegeven. De oprichter van Registry Direct is ene Steuart Roe. Steuart is al jaren een sleutelfiguur in de Australische investeringswereld. Hij was betrokken bij de lancering van het eerste Exchange Traded Fund op de ASX in 2001, en meer recentelijk was hij de beheerder van Aurora Funds Management van 2010 tot 2014. Het is zijn tijd bij Aurora Funds Management die mogelijk een punt van zorg is voor sommige beleggers. Aurora Funds Management is ontstaan toen in 2010 drie afzonderlijke fondsenbeheermaatschappijen werden samengevoegd. Een van de fondsen die deel uitmaakte van de fusie was een fonds opgericht door Steart genaamd Sandringham Capital, en Steuart werd de Managing Director van Aurora Funds Management op de dag van nieuwe fondsencreatie.
Zonder al te veel in details te treden, presteerde het fonds slecht en verliet Steuart Roe het bedrijf in 2014. Dit artikel heeft enig inzicht in de problemen net als dit heet koper draad waar iemand van direct register daadwerkelijk opduikt om Steuart's kant van het verhaal te vertellen.
Na wat tijd te hebben besteed aan het lezen van dit alles, lijkt het erop dat Aurora's problemen werden veroorzaakt door een paar ongelukkige investeringsbeslissingen in plaats van incompetentie of wanbeheer. Als gevolg daarvan zie ik niet in hoe dit een negatieve invloed zou moeten hebben op de manier waarop deze IPO wordt geëvalueerd. Aan de andere kant lijken de ervaring en connecties die Steuart moet hebben opgedaan in zijn tijd met het runnen van investeringsfondsen hem uniek gekwalificeerd te maken om een succesvol aandelenregisterbedrijf te leiden. Als je kijkt naar hoe snel Registry Direct is gegroeid sinds het bedrijf in 2012 begon, moet dit grotendeels te danken zijn aan de connecties en ervaring van Steuart, waardoor hij zowel een product kan ontwerpen dat fondsbeheerders en bedrijfseigenaren willen, als de connecties hebben met verkopen indien effectief. Na de notering zal Steuart iets minder dan 50% van de aandelen van Registry Direct bezitten en zal hij zijn huidige rol als algemeen directeur voortzetten. En al met al zie ik zijn aanzienlijke aandelenbezit en aanhoudende aanwezigheid in het bedrijf als een belangrijke bonus voor deze beursgang.
Financials
Registry Direct is een van de weinige bedrijven die ik heb beoordeeld waarvan de enige pro forma aanpassingen de nettowinst daadwerkelijk verminderen.
Hieronder staan de niet-aangepaste gecontroleerde cijfers van de afgelopen drie jaar:
Terwijl de cijfers zodra pro forma aanpassingen zijn gemaakt hier zijn:
De grondgedachte achter de omzetdaling is dat Registry Direct in 2015 en 2016 advieskosten ontving die geen verband hielden met de aandelenregisteractiviteiten van respectievelijk $ 377,167 en $ 555,224 die zijn uitgesloten van de pro forma cijfers. Interessant genoeg kwamen deze vergoedingen van Steuart's oude bedrijf Aurora Funds Management (Aurora Funds Management werd in 2016 omgedoopt tot SIV Asset Management). Hoewel Steuart in 2014 terugtrad uit zijn functie van algemeen directeur, nam hij pas in juni 2017 ontslag uit de raad van bestuur van SIV Asset Management. door een van de directeuren – maar dat is een onderwerp voor een andere dag.
Er kan in de beginjaren vaak sprake zijn van een reële vertraging in de omzetgroei voor softwarebedrijven, waarbij elke dollar aan inkomsten overschaduwd wordt door enorme investeringen in softwareontwikkeling. Dat Registry Direct erin slaagde zijn omzet zo snel te laten groeien, is indrukwekkend, net als het feit dat het bedrijf in 2015 en 2016 winstgevendheid wist te behalen, al was het alleen maar vanwege de enigszins verdachte advieskosten van verbonden partijen.
Industrie en strategie
De Share Registry-markt lijkt een relatief gezonde industrie te zijn, met een goed groeipotentieel en winstgevendheid. Computershare en Link, de twee grootste bedrijven in deze sector in Australië, hebben hun winst het afgelopen boekjaar met respectievelijk 68% en 101% verhoogd. Zoals vermeld aan het begin van dit bericht, is Registry Direct van plan om van deze bedrijven af te wijken door goedkopere registerdiensten aan te bieden aan een groter aantal kleinere particuliere bedrijven. De prospectus gebruikt de onderstaande tabel om de voorgestelde vergoedingenstructuur van Registry Direct weer te geven.
Het prospectus geeft ook aan dat ze van plan zijn deze groei te stimuleren door accountantsadvocaten en andere professionals toe te staan "white label"-versies van de Registry Direct-software te verkopen. Vanuit een extern perspectief is dit in ieder geval heel logisch. Als Registry Direct vereenvoudigde registerdiensten kan aanbieden via een standaard softwarepakket, lijkt het vergroten van het aantal klanten door accountants en andere professionals toe te staan de software van Registry Direct namens hen te verkopen een logische manier om de inkomsten te verhogen zonder een groot verkoopteam in te huren. Deze strategie zou verder moeten worden ondersteund door de recente wetswijzigingen van de regering van Turnbull met betrekking tot crowdfunding in Australië. Deze veranderingen maken het voor niet-beursgenoteerde bedrijven veel gemakkelijker om geld van het publiek in te zamelen, wat zou moeten leiden tot een dramatische toename van het aantal particuliere bedrijven dat op zoek is naar goedkope registerdiensten.
Ondanks hoe veelbelovend dit allemaal klinkt, moet worden opgemerkt dat Registry Direct op de datum van het Prospectus slechts 60 aandelenregisterklanten had en dat de twee grootste registerklanten meer dan $ 400,000 van de inkomsten van de bedrijven in FY17 vertegenwoordigden. Het lijkt erop dat Registry Direct vorig jaar nog steeds meer opereerde als een typisch aandelenregisterbedrijf, waarbij op maat gemaakte diensten werden geleverd aan een kleiner aantal goed betalende klanten. Deze verschuiving naar een groter aantal goedkopere klanten kan in theorie goed zijn, maar het is de moeite waard om te onthouden dat het in dit stadium meer een plan is dan de huidige bedrijfsvoering.
Waardering en oordeel
Met slechts $ 648,000 aan inkomsten in FY17 versus een marktkapitalisatie van 20.5 miljoen, is deze IPO iets duurder dan ik zou willen. Marktkapitalisatie gedeeld door omzet is een verontrustende 31.7, versus 6.6 voor Bigtincan, een software-IPO waarin ik eerder dit jaar heb geïnvesteerd. Echter, gezien het feit dat het bedrijf pas in 2012 is opgericht en hoe snel de omzet de afgelopen jaren is gegroeid, denk ik dat deze dure prijs op zijn minst enigszins gerechtvaardigd is.
Met slechts $ 648,000 aan inkomsten in FY17 versus een marktkapitalisatie van 20.5 miljoen, is deze IPO iets duurder dan ik zou willen. Marktkapitalisatie gedeeld door omzet is een verontrustende 31.7, versus 6.6 voor Bigtincan, een software-IPO waarin ik eerder dit jaar heb geïnvesteerd. Echter, gezien het feit dat het bedrijf pas in 2012 is opgericht en hoe snel de omzet de afgelopen jaren is gegroeid, denk ik dat deze dure prijs op zijn minst enigszins gerechtvaardigd is.
Over het algemeen is het belangrijkste dat ervoor zorgt dat ik bereid ben deze hoge waardering over het hoofd te zien, het vertrouwen dat ik heb dat Registry Direct succesvol zal zijn. Het bedrijf heeft aangetoond dat het de omzet snel kan laten groeien, de afgelopen jaren winstgevend is geworden en wordt geleid door een indrukwekkend goed verbonden en ervaren Managing Director. Bovendien is het bedrijf actief in wat al een relatief winstgevende sector lijkt te zijn, die waarschijnlijk een explosie van vraag zal zien dankzij de veranderingen in de wetgeving van de regering van Turnbull. Hoewel ik gelukkiger zou zijn als de prijs iets lager was, zal Registry Direct om deze redenen mijn vierde IPO-investering zijn sinds ik met deze blog ben begonnen.
Gewaslogica
Toen ik de Croplogic IPO voor het eerst zag, was ik behoorlijk opgewonden. De laatste tijd lijken ASX IPO's een eindeloze lijst te zijn van speculatieve mijnbouwstartups en verdachte Chinese organisaties, dus het is leuk om een bedrijf te zien dat echt innovatief lijkt. Gebaseerd op technologie en technieken voor gewasbeheer ontwikkeld door het onderzoeksinstituut van de Nieuw-Zeelandse overheid Planten- en voedselonderzoek, het bedrijf wil een revolutie teweegbrengen in de agronomische sector met verschillende technologische en op modellen gebaseerde oplossingen. Dit omvat zowel gepatenteerde elektronische bewakingsapparatuur die live bodemvochtniveaus van het veld levert, als geavanceerde modellering waarmee boeren vochtniveaus kunnen voorspellen en optimale tijden voor bewatering en bemesting kunnen laten zien. Het idee is dat landbouwkundigen met deze technologie minder tijd hoeven te besteden aan het rijden van veld naar veld om monsters te nemen, terwijl boeren tegelijkertijd een hoger serviceniveau krijgen. Het bedrijf bestaat vijf jaar en heeft enkele proeven gedaan bij grote multinationals. Hoewel ze beweren dat deze proeven veelbelovend waren, hebben ze niet echt veel inkomsten opgeleverd, zoals blijkt uit het magere winst- en verliesrapport.
Croplogic streeft ernaar om maximaal 8 miljoen op te halen, met een indicatieve marktkapitalisatie van $ 23.9 miljoen op basis van een maximale inschrijving.
Strategie
Een interessant aspect van Croplogic is dat ze hebben besloten om te groeien door gevestigde agronomische bedrijven over te nemen in plaats van organisch (als u de woordspeling wilt excuseren). Dit is gebaseerd op het idee dat de landbouwmarkt wantrouwend staat tegenover nieuwkomers en bestaande relaties waardeert.. Croplogic is daarom van plan om traditionele agronomische bedrijven te kopen en vervolgens de verschillende innovaties van Croplogic langzaam aan hun klanten te introduceren. Hoewel ik de gedachte hierachter begrijp (in een eerdere functie zag ik uit de eerste hand een Europees kunstmestbedrijf spectaculair falen in hun expansie naar Australië vanwege moeilijkheden bij het verkopen aan achterdochtige Australische boeren), zijn er een paar factoren die me zorgen maken dat deze strategie won niet werken. Na de beursgang zal Croplogic slechts ongeveer 8 miljoen dollar hebben om het zeer specifieke type bedrijf te kopen waarnaar ze op zoek zijn (ze richten zich specifiek op aardappellandbouwbedrijven) in de beperkte tijd die ze hebben voordat aandeelhouders ongeduldig beginnen te worden. Met zulke specifieke criteria en een beperkte hoeveelheid tijd, lijkt het een reëel risico dat ze gedwongen zullen worden om boven de marktprijs te betalen voor het eerste geschikte bedrijf dat ze vinden.
De meest recente aanwinst van Croplogic wekt ook niet echt vertrouwen. Op de 28thvan april 2017 verwierf Croplogic een bedrijf genaamd Proag services, een agrarisch adviesbureau gevestigd in de staat Washington, VS. Croplogic betaalde $ 1.4 miljoen AUD, met nog eens $ 1.25 miljoen te betalen in de komende jaren, op voorwaarde dat de inkomsten van Proag niet sterk dalen. Als testcase voor het acquisitiemodel van Croplogics roept de aankoop van Proag wel wat vragen op.
Terwijl het bedrijf in het boekjaar dat eindigde in maart 2016 een winst maakte van $ 140,000 AUD, was dit in 2017 teruggebracht tot een verlies van $ 24,650 (om het eenvoudiger te maken, gebruik ik AUD voor zowel de omzet als de aankoopprijs, ondanks dat Proag een Amerikaan is bedrijf). Dit verlies werd voornamelijk veroorzaakt door een kleine daling van de omzet van 2.24 miljoen naar 2.14 en een stijging van de bedrijfskosten van $ 580,000 naar $ 690,000. Voor alle duidelijkheid: het boekjaar 17 eindigde voordat Croplogic het bedrijf kocht, dus deze kosten kunnen niet gemakkelijk worden toegeschreven aan acquisitiekosten. Hoewel er mogelijk andere factoren zijn die het verlies van 2017 verklaren, lijkt 2.65 miljoen enorm onredelijk voor een bedrijf dat vorig boekjaar geld verloor, en lijkt het zelfs aan de steile kant als je alleen maar rekening houdt met de FY16-cijfers. Was Croplogic zo wanhopig op zoek naar een overname vóór de beursgang dat ze uiteindelijk meer betaalden dan nodig was voor een worstelend bedrijf? Als buitenstaander ziet het er zeker zo uit.
Terwijl het bedrijf in het boekjaar dat eindigde in maart 2016 een winst maakte van $ 140,000 AUD, was dit in 2017 teruggebracht tot een verlies van $ 24,650 (om het eenvoudiger te maken, gebruik ik AUD voor zowel de omzet als de aankoopprijs, ondanks dat Proag een Amerikaan is bedrijf). Dit verlies werd voornamelijk veroorzaakt door een kleine daling van de omzet van 2.24 miljoen naar 2.14 en een stijging van de bedrijfskosten van $ 580,000 naar $ 690,000. Voor alle duidelijkheid: het boekjaar 17 eindigde voordat Croplogic het bedrijf kocht, dus deze kosten kunnen niet gemakkelijk worden toegeschreven aan acquisitiekosten. Hoewel er mogelijk andere factoren zijn die het verlies van 2017 verklaren, lijkt 2.65 miljoen enorm onredelijk voor een bedrijf dat vorig boekjaar geld verloor, en lijkt het zelfs aan de steile kant als je alleen maar rekening houdt met de FY16-cijfers. Was Croplogic zo wanhopig op zoek naar een overname vóór de beursgang dat ze uiteindelijk meer betaalden dan nodig was voor een worstelend bedrijf? Als buitenstaander ziet het er zeker zo uit.
Management
Een van de dingen die ik zoek bij een IPO is een sterke oprichter met een echte passie voor het bedrijf. Bigtincan's David Keane en Oliver's Jason Gunn zijn hier twee geweldige voorbeelden van. Beide oprichters zijn niet alleen goede zakenmensen, maar lijken ook een echte passie te hebben voor hun respectievelijke bedrijven en expertise in hun specifieke sectoren. Je krijgt bij zowel Jason als David het gevoel dat ze persoonlijk in hun bedrijven hebben geïnvesteerd en dat ze zo lang als nodig is bij hen zullen blijven.
De algemeen directeur van Croplogic Jamie Cairns is daarentegen pas iets meer dan een jaar bij Croplogic en heeft een achtergrond in internetbedrijven. De CFO James Jones werkt nog minder lang bij het bedrijf en werkte laatst bij een private equity-onderneming. Hoewel ze allebei capabel genoeg lijken, lijken ze geen experts in agronomie te zijn, en het is moeilijk voor te stellen dat een van hen zou blijven als ze een meer lucratieve rol bij een ander bedrijf zouden krijgen.
Krachtpatsers
De grootste aandeelhouder van Croplogic is het op de ASX genoteerde Powerhouse Ventures, dat zowel rechtstreeks als via haar dochterondernemingen ongeveer 20% van de aandelen van Croplogic na de notering bezit. Ik zie Powerhouse Ventures graag als het antwoord van Nieuw-Zeeland op Elrich Bachman uit Sillicon Valley. Het bedrijf investeert in Nieuw-Zeelandse bedrijven in een vroeg stadium, meestal bedrijven die technologie gebruiken die is ontwikkeld in samenwerking met Nieuw-Zeelandse universiteiten, in de hoop dat deze uiteindelijk later met winst kunnen worden verkocht.
Op zijn zachtst gezegd gaat het de laatste tijd niet zo goed met Powerhouse Ventures. Het bedrijf noteerde oorspronkelijk voor $ 1.07 in oktober 2016 en handelt nu rond $ 0.55, als gevolg van problemen met het management, hoger dan verwachte uitgaven en problemen met een aantal opstartinvesteringen.
Dit is een punt van zorg voor elke potentiële Croplogic-investeerder, aangezien een van de gemakkelijkste manieren van Powerhouse Ventures om wat winst vast te leggen en geld te genereren, zou zijn om hun Croplogic-aandelen te verkopen. Gezien de omvang van hun belang in Croplogic zou dit desastreuze gevolgen hebben voor de koers van het aandeel Croplogic.
Samengevat
Zoals je waarschijnlijk wel kunt raden als je tot hier hebt gelezen, zal ik niet investeren in Croplogic. Hoewel de aandelen onmiskenbaar voor een vrij goedkope prijs worden verkocht, lijkt hun kans op succes zo klein dat het kopen van aandelen meer lijkt op een rondje roulette dan een langetermijninvestering. Als je het prospectus doorleest, krijg je het gevoel dat het bedrijf een vreemde combinatie is van verschillende technologieën die in Kiwi-onderzoekslaboratoria zijn bedacht en waarvan sommige overenthousiaste ambtenaren dachten dat het een commercieel succes zou zijn. Gezien de minimale vooruitgang die de afgelopen vijf jaar is geboekt, hadden ze waarschijnlijk moeten blijven bij het schrijven van tijdschriftartikelen.
ReTech-technologie
Overzicht
ReTech biedt online leer- en educatieve diensten aan bedrijven in China. Ze zijn van plan om via het prospectus 22.5 miljoen op te halen door 20% van het bedrijf via de IPO te verkopen, wat een totale marktkapitalisatie na de IPO van 112.5 miljoen oplevert. Het bedrijf heeft drie hoofdonderdelen: een e-learningbedrijf waar ze trainingen aan bedrijven voor personeel aanbieden, een nieuwer e-trainingspartnerschapsgebied waar ze zullen samenwerken met gevestigde onderwijsinstellingen (ze hebben een memorandum van overeenstemming met Queensland TAFE) en een voorgestelde e-cursus direct gebied waar ze van plan zijn om cursussen rechtstreeks aan bedrijven en individuen te verkopen. Volgens het prospectus is e-learning een snelgroeiende sector, met een groeipercentage van 32.9% tussen 2010 en 2015. Hoewel dit hoog lijkt, exploderen de banen op het gebied van dienstverlening en kennis in China, en online onderwijs is een van de snelste en meest goedkoopste manieren om personeel op te leiden. Omdat ik in mijn carrière de pech heb gehad om zelf een paar verplichte e-learningcursussen te volgen, is het niet bepaald een opwindende branche, maar de voordelen die ze bedrijven bieden, zijn duidelijk. Het prospectus somt een paar van de cursussen op waarvan ReTech de intellectuele eigendomsrechten bezit en kijkend naar namen als "hoe de versnellingsbak te introduceren" en "hoe een autoverzekering aan te bevelen voor klanten", kun je je bijna een stel verveelde autoverkopers voorstellen zittend in een kantoor ergens in China door meerkeuzevragen te klikken.
De IPO-gelden zullen onder meer worden gebruikt voor het opzetten van een kantoor in Hong Kong. Dit betekent dat in tegenstelling tot Tianmei, de IPO die ik het laatst heb beoordeeld van een ander Chinees bedrijf, het uiteindelijke moederbedrijf niet in Australië is gevestigd. Hoewel ik geen expert ben op het gebied van ondernemingsrecht in Hongkong, denk ik dat dit een teken is tegen ReTech. Bij een Australisch bedrijf hebben aandeelhouders het recht op class actions of mogelijke stappen tegen het bestuur als er iets misgaat. Ik weet niet zeker hoe gemakkelijk die dingen zouden zijn om te organiseren tegen een in Honk Kong gevestigd bedrijf.
Achtergrond van het bedrijf
Volgens de website van ReTech werd ReTech oorspronkelijk opgericht als een website-ontwikkelingsbedrijf in 2000 door een man genaamd Ai Shugang terwijl hij nog een universiteitsstudent was. Sindsdien is het gegroeid en uitgebreid naar verschillende technologie- en internetgerelateerde gebieden. In plaats van alleen als de oorspronkelijke entiteit te vermelden, besloten de oprichters om een nieuw opgerichte onderneming genaamd ReTech Technology op te richten voor een notering op de ASX. Ze hebben hun eigen kapitaal in het bedrijf geïnjecteerd en vervolgens aanzienlijke hoeveelheden van het intellectuele eigendom en bestaande e-learningcontracten verkocht/overgedragen aan het nieuw opgerichte bedrijf. Om de zaken nog ingewikkelder te maken, hebben de oprichters tegelijkertijd ook een ander bedrijf opgericht, Shanghai ReTech Information Technology (SHR) genaamd, dat, voor zover ik kan begrijpen, volledig eigendom zal blijven van Ai Shungang. SHR heeft ook een aanzienlijk aantal E-Learning-contracten toegewezen gekregen van de oorspronkelijke ReTech-entiteit. SHR heeft een overeenkomst getekend met ReTech met betrekking tot deze contracten waarbij ReTech de diensten namens SHR zal leveren, in ruil voor 95% van de resulterende vergoedingen. Als dit allemaal een beetje verwarrend klinkt, ben je niet de enige.
Mijn zorg bij dit alles is dat ReTech zich in het soort industrie bevindt waar een oprichter die een bedrijf overhevelt een grote bedreiging vormt, wat betekent dat een ander bedrijf dat nog steeds eigendom is van de oorspronkelijke oprichter een groot risico vormt. In het prospectus vermeldt ReTech expertise en hun bestaande klantenlijst als twee van hun vier belangrijkste concurrentievoordelen, twee dingen die de oprichter Ai Shungang gemakkelijk naar SHR zou kunnen stropen. Hoewel Ai Shungang een aanzienlijk belang in ReTech bezit, bezit hij 100% van het moederbedrijf van SHR, dus de motivatie om dit te doen is aanwezig. Het prospectus wijst erop dat zowel Ai Shungang als zijn bedrijven niet-concurrentiebedingen hebben ondertekend, wat garandeert dat ze niet in dezelfde sector zullen opereren als ReTech, maar ik weet hoe moeilijk het is om deze contracten af te dwingen in Australië, en ik kan me alleen maar voorstellen wat het proces is zou zijn als in China.
Het bleek moeilijk om erachter te komen wat dit afzonderlijke bedrijf precies gaat doen, gezien het feit dat ze zich ertoe hebben verbonden de online onderwijssector niet te betreden. Ik vond uiteindelijk een juridisch document op de website van ReTech waarin staat dat Shaghai ReTech Information Technology zich gaat richten op software- en technologieontwikkeling en technisch managementadvies. Om de zaken nog verwarrender te maken, lijken ze ook nog steeds identieke branding te gebruiken voor ReTech, op basis van wat ik vond op een website voor managementadvies. Als je de oprichters van het bedrijf vertrouwt, zou dit je waarschijnlijk niets schelen, maar voor mij zijn dit aanzienlijke problemen.
Taxatie
Voordat je er naar kijkt van de financiële informatie voor ReTech is het belangrijk om te onthouden dat het bedrijf in zijn huidige vorm in mei 2016 is opgericht en dat het laatste deel van de herstructurering pas in november is voltooid. Dit betekent dat alle historische winst- en verliescijfers alleen pro forma zijn, schattingen van wat de contracten, intellectuele eigendom en activa die nu eigendom zijn van de ReTech Group verdienden voordat het bedrijf werd gesplitst. Dit is een enorme rode vlag voor mij. Ik sta in de beste tijden sceptisch tegenover pro forma cijfers, en wanneer ze door een onbekend bedrijf worden gebruikt in een prospectus waar de niet-aangepaste cijfers niet eens worden vermeld, is dat een enorme zorg. Om maar één voorbeeld te geven van hoe deze cijfers mogelijk vertekend kunnen worden: de ontwikkelingskosten van onderwijssoftware kunnen worden afgeschreven als geen onderdeel van het bedrijf, terwijl de bijbehorende inkomsten worden meegeteld voor het resultaat van ReTech. Het onderzoeken van de pro forma cijfers neemt ook niet bepaald mijn zorgen weg. Bekijk de onderstaande tabel uit het prospectus, in het bijzonder de verhouding tussen winst vóór belastingen en inkomsten. In 2015 werd de winst vóór belastingen van slechts 6.9 miljoen dollar vermeld als 4.2 miljoen, wat betekent dat het bedrijf voor elke dollar aan inkomsten 61 cent winst maakte. Natuurlijk begrijp ik dat de winst in de technologiesector hoog kan zijn, maar een winst-tot-omzetverhouding van 61 is buitengewoon, vooral als je bedenkt dat dit een jong bedrijf in een groeifase is.
De meeste jonge bedrijven met zulke hoge groeipercentages kampen met tekorten omdat ze herinvesteren in het bedrijf en geen winstmarges verdienen waar bloeiende mijnbouwbedrijven jaloers op zouden zijn.
Zelfs als deze relatief grote zorgen terzijde worden geschoven, lijkt de waardering duur. De pro forma nettowinst na belastingen voor FY 2015 was slechts 3.6 miljoen, wat tegen een waardering van 112.5 miljoen een koers/winst is van iets meer dan 31 (jaarlijkse winst van de eerste helft van 2016 geeft u niet veel betere cijfers) . De winst voor het hele jaar voor FY2016 zal naar verwachting 5.8 miljoen bedragen, een K/W van 20, maar als er iets is waar ik meer achter sta dan pro forma historische rekeningen, dan zijn het de prospectuswinstprognoses, dus ik heb weinig neiging om deze cijfers te gebruiken om probeer de waardering te rechtvaardigen.
Management personeel
Toen ik begon te graven in het managementpersoneel, was een van de eerste dingen die me opvielen de sterke band met Investorlink, een in Sydney gevestigd financieel bedrijf dat zich lijkt te specialiseren in het assisteren van Chinese bedrijven op de ASX. Chris Ryan, een executive van Investorlink, is niet alleen de bedrijfsadviseurs van deze lijst (waarvoor ze $ 380,000 zullen krijgen) en is een van de vijf bestuursleden van ReTech. Ik was in dit stadium al sceptisch over deze beursgang, maar dit was de laatste nagel aan de doodskist. Het cv van Chris Ryan is als een checklist van slechte Chinese beursintroducties. Ryan was en is blijkbaar nog steeds de voorzitter van Chinese Waste Corporation Limited, een Chinees bedrijf dat in 2015 op de beurs werd genoteerd en medio 2016 uit de ASX werd geschorst omdat het niet "voldoende activiteiten had om de voortzetting van de notering te rechtvaardigen". Hij is momenteel de voorzitter van TTG Fintech Limited, een bedrijf dat eind 60 voor 2012 cent aan de beurs noteerde, op onverklaarbare wijze midden 4 op 2014 dollar stond en nu tegen 7 cent handelt en hij heeft in het bestuur gezeten. van ECargo Holdings, een bedrijf dat eind 40 voor 2014 cent noteerde en nu voor 20 cent wordt verhandeld. Ik heb wat tijd besteed aan het kijken naar de verschillende Chinese IPO's die Investorlink heeft geadviseerd, en kon geen enkele IPO vinden waarvan de aandelen nu niet aanzienlijk onder hun noteringsprijs worden verhandeld. Als ReTech inderdaad een legitiem bedrijf is, is het moeilijk te begrijpen waarom ze zouden proberen om via Investorlink op de lijst te staan, gezien dit trackrecord.
Vonnis
Om het botweg te zeggen, ik zou geen aandelen in ReTech kopen als ik ze voor de helft van de prijs zou kunnen krijgen. Alles, van de vreemde herstructurering tot het ontbreken van statutaire boekhoudkundige cijfers, de hoge waardering en het vreselijke trackrecord van de Corporate Advisor, zorgt ervoor dat ik al mijn geld in staatsobligaties wil zetten en nooit meer in iets speculatiefs wil beleggen. Het is natuurlijk mogelijk dat Ai Shungang de volgende Mark Zuckerberg wordt en dat ik er uiteindelijk als een idioot uitzie (tenminste voor het handjevol mensen dat deze blog leest), maar dat is een risico Ik ben blij om te nemen.
Het aanbod sluit op de 9th Maart.
Laatste intelligentie
