Jean-Marie Santander is gewend geschiedenis te schrijven. Binnen slechts 27 maanden bracht hij zijn bedrijf THEOLIA van de Marché Libre naar de SBF 120 na een zeer succesvolle aandelenuitgifte, waarvan de snelheid sindsdien in Frankrijk niet meer is bereikt. Maar Jean-Marie Santander was nog niet klaar en komt nu met een nieuwe...

De post Hoe Blockchain Company Blue Co een revolutie teweegbrengt in het kopen van CBD en superfood voor consumenten verscheen eerst op Stam Insider.

Een van de doelstellingen van de De lat hoger leggen Hervormingen van de intellectuele-eigendomsrechten – waarvan de meeste op 15 april 2013 zijn begonnen – was om vertragingen bij de afwikkeling van octrooi- (en handelsmerk-)aanvragen te verminderen. Het waargenomen probleem met dergelijke vertragingen was niet dat aanvragers niet tevreden waren met de snelheid van verwerking van hun aanvragen (in feite kozen de meesten ervoor om de behandeling en aanvaarding van hun octrooiaanvragen uit te stellen), maar eerder dat vertragingen onzekerheid scheppen over de vraag of een octrooi zal worden verleend , en welke omvang de toegekende vorderingen zouden kunnen hebben. Zoals opgemerkt in de Memorie van toelichting bij de De lat hoger leggen, '[d]elay past misschien bij de partij, maar het is niet in het belang van het publiek of de concurrenten van de partij.'

Er waren vier hoofdkenmerken van de hervormingen die naar verwachting vertragingen en onzekerheid zouden verminderen:

1. vermindering, van zes maanden tot twee maanden, van de termijn waarbinnen een aanvrager om onderzoek moet verzoeken, zodra het octrooibureau daartoe opdracht heeft gegeven;
2. vermindering van de maximale termijn waarover een aanvrager beschikt om een ​​octrooiaanvraag te aanvaarden, na afgifte van een eerste onderzoeksrapport, van 21 maanden tot 12 maanden;
3. 'aanscherping' van de regels rond wanneer splitsingsaanvragen rechtsgeldig kunnen worden ingediend, om de mogelijkheden voor wat de memorie van toelichting omschrijft als 'misbruik' te verkleinen; en
4. verfijning van oppositieprocedures, veelal in de vorm van strengere criteria voor het verkrijgen van uitstel.

De hervormingen van de oppositieprocedures hadden bijna onmiddellijk effect, aangezien ze van toepassing waren op alle nieuwe opposities die op of na 15 april 2013 werden ingediend, evenals (in beperktere mate) opposities die al in behandeling waren. Aangezien echter meer dan 99.5% van alle geaccepteerde aanvragen niet wordt afgewezen, is de verkorting van de oppositieduur niet relevant voor de overgrote meerderheid van de zaken. 

Het heeft meer tijd nodig gehad om het punt te bereiken waarop er voldoende gegevens zijn om het effect van de wijziging van de examenperiode te beoordelen, aangezien dit alleen gold voor aanvragen waarvoor op of na 15 april 2013 een onderzoeksverzoek werd ingediend. applicaties bleven jarenlang in het systeem. Inderdaad, het laatste octrooi dat onder de pre-De lat hoger leggen regime – zonder extra vertraging door oppositieprocedures – was Nee. 2010311063, die is afgeleid van een PCT-aanvraag die op 17 mei 2012 in Australië de nationale fase is ingegaan. Op 9 april 2013 is om onderzoek verzocht en op 7 augustus 2018 is een eerste rapportage uitgebracht (nadat de aanvraag per ongeluk is komen te vervallen en is hersteld). De aanvraag werd uiteindelijk geaccepteerd op 17 februari 2020 en het octrooi verleend op 18 juni 2020.

Ik heb nu bijna twee decennia aan Australische patentonderzoeksgegevens geanalyseerd, verspreid over de periode voor en na het begin van de De lat hoger leggen hervormingen. Verdere details en grafieken staan ​​hieronder, maar samenvattend heb ik gevonden dat:

1. vermindering van de maximale examenperiode met negen maanden (van 21 naar 12 maanden) heeft geleid tot een daling van slechts iets meer dan drie maanden in de mediane periode tussen eerste examen en aanvaarding van succesvolle aanvragen;
2. de hervormingen hebben echter niet geleid tot een blijvende verbetering van de hangendheid van de meest 'hardnekkige' aanvragen, die pas worden geaccepteerd nadat een of meer afgesplitste aanvragen zijn ingediend met het oog op voortzetting van het onderzoek (bij gebrek aan een betere term, ik noemen deze 'vervolgdivisies');
3. als gevolg daarvan zijn de 'top' 2% van de gevallen nog steeds in behandeling voor 900 dagen of meer tussen het uitbrengen van een eerste onderzoeksrapport en de definitieve acceptatie van een aanvraag;
4. pervers, na een aanvankelijke tijdelijke daling van het aantal voortzettingsdivisies, lijken de hervormingen juist te hebben geleid tot een toename in het aandeel van de afgesplitste aanvragen die worden ingediend met het primaire doel van voortzetting van de behandeling;
5. aan de andere kant blijft het belangrijkste gebruik (dwz meer dan 60%) van afgesplitste aanvragen hun primaire doel van het nastreven van alternatieve claims na aanvaarding van claims in een moederaanvraag.

Over het algemeen heeft het verkorten van de onderzoeksperiode een relatief minimaal effect gehad op de totale hangende octrooiaanvragen – een vermindering van de tijd voorafgaand aan het onderzoek, dat wil zeggen tussen de indiening en het uitbrengen van een eerste onderzoeksrapport, was veel belangrijker. Het lijkt echter onbedoeld tot gevolg te hebben gehad dat er meer gebruik is gemaakt van afgesplitste aanvragen om het onderzoek voort te zetten.