Als grote fan van Legendary Tales in Early Access kijk ik al een aantal jaren reikhalzend uit naar de volledige release. Mijn opwinding borrelde vrij snel over na de bevestiging, maar nu ik veel tijd heb besteed aan de uiteindelijke vorm, ben ik leeggelopen.

Het begint goed. Na de tutorial bevind je je in een verwoeste stad die voorheen als je hub diende in de Early Access-versie, waar je een paar golven skeletten afweerde. Een kabouterkind met glazen ogen vertelt je dat de stad in puin ligt omdat de vorige bewoners te ver de kerkers beneden zijn binnengegaan. Het behandelt de EA-versie bijna als een prequel, wat een ongelooflijk cool concept is.

Je wordt dan in de echte hub van het spel gegooid en deze wereld is ongelooflijk lineair, zij het met een paar korte doodlopende wegen of loops om te verkennen. Toch ligt het vlees van het spel in de kerkers die je gaandeweg tegenkomt. Deze zijn met de hand gemaakt, wat leuk is, en hoewel ze allemaal een beetje verschillen in het algemene ontwerp, volgen ze ook hetzelfde algemene ontwerpprincipe.

In deze verkenningslus wordt een van de grootste tekortkomingen van het spel duidelijk, en dat is de snelheid. Je tempo in Legendary Tales is absoluut ijskoud vergeleken met andere games, zoals Kerkers van de eeuwigheid. Je hebt het gevoel dat je kruipt. Je kunt iets sneller gaan door te rennen, maar dat kost mana omdat er geen uithoudingsvermogen is, en mana regenereert niet standaard, dus je kunt hier niet op vertrouwen. Er is geen oplossing voor dit probleem; je moet het gewoon volhouden. Het is ook te donker en hoewel het verhogen van de helderheid de scherpte daarvan kan wegnemen, is dat niet echt een goede oplossing.

Legendary Tales gaat echter niet echt over verkenning; het gaat over gevechten. Gevechten zijn gebaseerd op de natuurkunde, en het is behoorlijk goed gedaan. Een pareeractie uitvoeren, of dit nu met een zwaard, toverstok, schild of je blote handen is, voelt bevredigend als het werkt, maar sommige hitboxes voelen enigszins wankel aan. Hetzelfde geldt ook in sommige kerkers, waar onzichtbare muren je ervan weerhouden vijanden te beschieten met je spreuken of pijlen.

Terwijl je vecht, ga je een level omhoog. Het maximale niveau is 50 en je krijgt statistieken op basis van wat je gebruikt. Dus als je krachtwapens gebruikt, krijg je kracht, enzovoort. Hoewel je hybride builds kunt gebruiken, vereisen veel gevechten in de late game een min-maxing-strategie om een ​​wenselijk vermogen te maximaliseren. Je krijgt ook vaardigheidspunten voor het ontgrendelen van vaardigheden, waaronder magische spreuken, wapenvaardigheden of passieve vaardigheden.

Dit systeem is bijzonder leuk. Ik vond het leuk om tegen dingen te vechten, een level omhoog te gaan, vaardigheden te verwerven en te voelen hoe je kracht en opties groeien. Het is een werkelijk boeiende loop en een beetje dieper dan andere soortgelijke games op de markt. Het enige probleem is dat niet elke strategie haalbaar lijkt als je tegen een aantal vijanden en bazen aanloopt. Veel erger nog, je kunt je karakter niet 'respecteren'. Het zou ook leuk zijn om je vaardigheden te veranderen, omdat er wapenspecifieke vaardigheden zijn, en je kunt niet garanderen dat je op een bepaald moment een echt geweldig wapen zult vinden.

Dat is een behoorlijk flagrante fout. Het zou geen probleem zijn als je met welke build dan ook zeker door het spel zou kunnen komen, wat volgens mij mogelijk is als je reacties goed genoeg zijn en je geduld oneindig is, hoewel de meeste mensen dat niet zullen lukken.

De eerste grote hindernis is een eerste kerkerbaas genaamd Lanista the Damned, die een van de grote problemen met de moeilijkheidsgraad in Legendary Tales samenvat. Hoewel vijanden harder worden, is de grootste verandering simpelweg dat vijanden harder slaan en meer gezondheid hebben. Hun gezondheid overtreft ruimschoots jouw vermogen om schade aan te richten, waardoor een baas als Lanista, die meer dan 1,200 gezondheid heeft in singleplayer en meer in coöp, tot een marathon gaat.

Als je een magiër bent, zou je theoretisch alles met toverstokken kunnen pareren, maar je zult vijf of zes schade aanrichten met je toverstokken bij elke terugslag, wat neerkomt op ongeveer 200 treffers om het gevecht te beëindigen. Zeker, je spreuken richten meer schade aan, maar je zult moeite hebben om die te gebruiken, omdat het te ver weg zijn van de baas lijkt te spawnen in een mini-baas met ongeveer de helft van de gezondheid. Dat is niet leuk. Het is natuurlijk geweldig om de uitdaging te overwinnen, maar de moeilijkheid is niet goed ontworpen.

Dit ontsiert de strijd als geheel. Als je de aanhangwagen, je hebt gezien dat je kunt grijpen, stompen, pommelen, slaan met een boog of gewoon wapens naar dingen kunt gooien. In theorie is dit een heel goed vechtsysteem, en nogmaals, het voelt goed als het werkt. Het wordt echter ook enigszins in de steek gelaten door een nieuwe besturingsoptie die sinds de volledige release is afgedwongen, namelijk dat je nu meer grip op wapens hebt. Je kunt die instelling, die wild is, niet veranderen.

Dat neemt de theoretische vreugde weg van het gooien van een speer naar iets, maar er is ook af en toe iets mis met het volgen. Een lichte duw naar voren tijdens het werpen zou de spreuk naar voren moeten sturen, maar in plaats daarvan stuurt je spreuk vaker wel dan niet naar het plafond. Veel van de beste eigenschappen van Legendary Tales hebben gewoon die kleine randjes die je diep raken terwijl je ervan probeert te genieten.

Het is nog steeds een leuke ervaring, en een van de plekken waar het het buiten de algemene gevechten echt goed doet, is zijn legendarische buit. Je kunt een Captain America-schild vinden, Mjolnir, toverstokken die je teleportaties veranderen, een helm die vijanden vertraagt ​​als je gewond raakt en meer. Allemaal goede dingen, hoewel het bereiken ervan grotendeels geluk is tot het einde van het spel. Er zijn momenteel ook enkele rare problemen met ping en latentie in multiplayer, maar deze zullen waarschijnlijk worden opgelost.

Legendarische verhalenrecensie – Laatste gedachten

Ik wil van Legendary Tales houden, maar ik weet niet of ik het zou aanbevelen. De grootste hindernis die het niet kan overwinnen, is dat het uitkomt in een post-Dungeons of Eternity-wereld. Eerlijk gezegd voelt het gevecht beter in Dungeons of Eternity. Dingen zijn vloeiender, hitboxes zijn zoeter en het is gewoon een soepelere ervaring. Ik hou meer van de RPG-systemen van Legendary Tales en de legendarische items aanzienlijk meer, maar je moet je tanden op elkaar bijten om ervan te genieten. Maar meestal denk ik dat ik de Early Access-versie van deze game gewoon mis, en dat is een rare plek om te zijn.

UploadVR gebruikt een 5-sterrenbeoordelingssysteem voor onze gamerecensies. Je kunt een overzicht van elke sterbeoordeling lezen in onze richtlijnen bekijken.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.uploadvr.com/legendary-tales-review/