Label: drugs regulering
9 punten in de geschiedenis van Amsterdam en cannabis
Amsterdam en cannabis gaan ver terug. In feite heeft de cannabiscultuur wortel geschoten in de stad voordat deze zich over de rest van Nederland verspreidde. Zelfs vóór het verbod was Amsterdam de thuisbasis van de toegewijde en gepassioneerde pioniers die onze geschiedenis vooruit zouden stuwen.
Sindsdien is er veel veranderd met betrekking tot het cannabisbeleid in Amsterdam en Nederland als geheel.
Vandaag willen we belangrijke punten in de cannabisgeschiedenis van Amsterdam onder de aandacht brengen die de stad op de kaart hebben gezet. Tegenwoordig kennen mensen de stad als een relaxte, vrije wil, cannabisvriendelijke oase (vooral voor toeristen). Laten we teruggaan in de tijd om te zien hoe de verhalen van Amsterdam en cannabis met elkaar verweven zijn.
1913: Cannabis wordt gecriminaliseerd
U weet waarschijnlijk al van de Nederlandse cannabiscriminaliteit in 1913. Dit gebeurde rond dezelfde tijd ook in veel andere delen van de wereld. Internationale drugsregulering stond nog in de kinderschoenen.
Het was pas in de jaren zestig dat burgers een beweging begonnen die verband hield met cannabis en andere rechten. Deze beweging was het begin van de liberale, vrijdenkende stad Amsterdam die we nu hebben. Voor die tijd echter, deed de Opiumwet cannabis op één hoop met harddrugs zoals cocaïne en heroïne.
De jaren zestig: beweging voor cannabiscultuur
De hippiecultuurbeweging die in de Verenigde Staten razend populair was, bereikte rond dezelfde tijd ook Nederland. Met name de hippiebeweging raakte Amsterdam. Hiermee begon het aantal drugsgerelateerde overtredingen in het land te escaleren.
(Ter referentie: tot 10 waren er slechts 25 tot 1966 gevallen per jaar. In 1966 was dat aantal gestegen tot 74. Dat aantal nam in 544 weer drastisch toe tot 1969. U begrijpt het wel.)
Provo, een kleine hippiebeweging in 1965, provoceerde autoriteiten door het organiseren van activiteiten als manifestaties en rooksessies. Cannabis werd buiten gerookt. Dit evolueerde uiteindelijk tot het culturele fenomeen dat het nu is.
Met zo'n recordaantal drugsgerelateerde overtredingen voor het land, was de regering gedwongen een beslissing te nemen. In eerste instantie vervolgde de Nederlandse politie alle cannabisgebruikers. Maar toen begonnen de beperkingen te versoepelen.
Heroïneverslaving was in het hele land toegenomen, dus focus op de uitroeiing van hardere drugs in vergelijking met cannabis werd een prioriteit. De implementatie van de drugswetgeving kwam eindelijk op gang voor drugs zoals cannabis, zij het met specifieke richtlijnen.
Jaren 1970: Cannabisbeperkingen versoepelen
In juni 1970 vonden de eerste implementatierichtlijnen van de drugswetgeving van 1969 plaats. Er was een Nederlands popfestival in Rotterdam. Autoriteiten observeerden alleen de menigte in plaats van cannabisgebruikers te arresteren onder de menigte.
Politieagenten waren voor het eerst getuige van drugsgebruik zonder dat ze aangifte hoefden te doen of iemand hoefden te arresteren. De sfeer was zo aangenaam en uitnodigend, velen waren in de sfeer gevangen. Het werd snel ontdekt hoe vriendelijk en meegaand wietrokers zijn.
Na dit punt konden de autoriteiten het belasten van zo'n onschuldige plant niet langer rechtvaardigen. Kort daarna begonnen zowel advocaten als politici op te komen voor decriminalisering en zelfs legalisering.
Er bleven echter beperkende staatswetten van kracht. De behoefte aan een nieuw cultureel model ontstond en zo ontstonden coffeeshops. In 1972 opende de eerste coffeeshop zijn deuren. Destijds bekend als een theewinkel was de allereerste coffeeshop, Mellow Yellow.
Het duurde slechts drie jaar voordat er nog twee coffeeshops in Amsterdam werden opgericht. De jaren zeventig waren een mooie start van de bloei van coffeeshops in het hele land. Ten slotte werd in 1970 de Opiumwet herzien. De wet maakte onderscheid tussen cannabisproducten en "stoffen met een groot risico voor de gezondheid van het individu".
1992: Nieuwe coffeeshopcriteria
Het aantal coffeeshops in Nederland had in de jaren tachtig een hoogtepunt bereikt, wat de weg vrijmaakte voor veranderingen in de jaren '1980. Coffeeshop-specifieke voorschriften werden in 90 ontwikkeld en officieel goedgekeurd in 1991.
Te midden hiervan ontstonden in 1992 nieuwe criteria. BHOJG-criteria hebben coffeeshops in het hele land streng gecontroleerd en geobserveerd.
Als een winkel een overtreding zou begaan, werd deze direct gesloten. Overtredingen kunnen het opslaan of verkopen van grote hoeveelheden zijn, waardoor mensen onder de 18 jaar mogen binnenkomen, reclame maken voor cannabis en meer.
2003: Toegang tot medicinale cannabis
Het cannabisbeleid was in 2003 strenger geworden. De apotheek begon gebruikers echter toe te staan medicinale cannabis te krijgen. In wezen moet u een medische kaart hebben, die alleen door een arts is voorgeschreven. Met deze kaart krijg je toegang tot legale, medicinale cannabis.
Leuk weetje: er is maar één bedrijf in Nederland dat legaal cannabis mag kweken en leveren aan apotheken. Het is het enige bedrijf dat dit in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport doet.
2006: Poging om niet te roken
Merk op dat we zeggen poging. De 'verboden roken'-borden die in heel Amsterdam werden aangebracht, werden uiteindelijk een verzamelobject. Op bepaalde pleinen of hele straten mocht niet worden gerookt. Roken kan sowieso een boete opleveren.
En terwijl de burgers het rookverbod respecteerden, werden de borden toch gestolen. Om een goede sport te zijn, reageerde de gemeente Amsterdam door de borden online te koop aan te bieden. Alle opbrengsten gingen uiteindelijk naar een goed doel voor de stad.
2012: Introductie van Wietpas
Er werd onvermoeibaar gewerkt aan de cannabisregulering. In een andere poging introduceerden politici de Wietpas in heel Zuid-Nederland. De wietpas, of Wietpas, duurde maar een paar maanden voordat hij werd afgeschaft.
Hoe dan ook, het begon met de eisen dat coffeeshopklanten een identiteitsbewijs moesten tonen en woonplaats. De regel verhinderde in wezen dat toeristen en buitenlanders legaal cannabis konden kopen in Amsterdam.
2014: Manifest van gezamenlijke verordening
Tegen 2014 wilden politici een andere benadering van drugsregulering. De burgemeester van Amsterdam zocht precies dit, startte het Gezamenlijk Reglement manifest. Dit manifest accepteerde vervolgens handtekeningen van 60 andere gemeenten en kreeg zelfs steun van enkele leden van de regering. Helaas kwam het manifest daarna niet veel verder, omdat het geen steun kreeg van de minister van Justitie. Ook werd in 2014 geschat dat er in Nederland 1 Biljon KWH aan elektriciteit is afgetapt voor de teelt van Cannabis. Het is niet bekend hoeveel hiervan in Amsterdam is gebruikt maar je kunt er veel van verwachten!
2019: Introductie van Wietproef
Wat ooit een pioniersland voor cannabis was, is sindsdien achtergelaten. Veel staten in de Verenigde Staten hebben inmiddels meer legale cannabisrechten dan Nederland. En terwijl Amsterdam blijft vechten voor ons wettelijk recht op de plant, is er nog veel vooruitgang te boeken. Ondertussen koesteren we wat we wel hebben op het gebied van cannabis.
Het Wietproef-experiment loopt nog. 10 verschillende Nederlandse gemeenten hebben de kans om cannabis van legale kwekers te verkopen. We zijn verheugd om de resultaten van zo'n dankbaar project te zien. Evenzo willen we graag meer mijlpalen in de geschiedenis zien voor Amsterdam en cannabis.
Stichting Mediwiet
50 jaar na de oprichting van Mellow Yellow is Wernard Bruining nog steeds erg betrokken bij de cannabisscene, maar nu met een stichting en een website gewijd aan de werking en creatie van THC-olie. Het heet; Stichting Mediwiet.
Dit soort toewijding en passie voor cannabis is gebruikelijk in Amsterdam. Te zijner tijd zullen we meer verhalen toevoegen over de pioniers van deze industrie in Amsterdam en waarom we een unieke kwaliteit zaden produceren.
Laatste intelligentie
