De Gotham Gal en ik hebben de afgelopen twee weken in Parijs doorgebracht. We gaan al zo'n veertig jaar samen naar Parijs en hebben daar het laatste decennium een ​​plek gehad. Het is een plek waar we heen kunnen gaan om er een paar weken helemaal tussenuit te zijn, met elkaar in contact te komen en te genieten in een stad waar we van houden.

Ik heb veel nagedacht over waarom Parijs zo goed werkt voor ons om het wat rustiger aan te doen en een tijdje meer op elkaar te focussen. De tijdzone maakt daar een groot deel van uit. De VS worden pas in de vroege namiddag wakker en beginnen te werken in Parijs, dus onze ochtenden en lunchtijd zijn helemaal van onszelf. We slapen veel later dan we ergens anders slapen en blijven ook later op. De coffeeshops die ik leuk vind, gaan pas om 9 uur of later open, dus dat is een extra stimulans om wat langer in bed te blijven.

We vinden wel tijd om te werken als we in Parijs zijn, maar het is over het algemeen van halverwege de middag tot aan het avondeten. Dus de tijd die we werken gaat aanzienlijk omlaag, maar niet naar nul en de tijd samen gaat veel omhoog.

Voeg daar onze liefde voor wandelen door steden en buurten aan toe. Dat doen we heel veel in NYC en lopen meestal van en naar het avondeten in NYC. Maar wandelen in Parijs is wandelen op het volgende niveau. De lanen zijn breder, de gebouwen zijn lager, het licht is beter en de architectuur vult de straten met schoonheid. We lopen elke dag tussen de 10,000 en 20,000 stappen als we in Parijs zijn, behalve bij volledige regenbuien, waarvan we er een hadden tijdens deze reis.

En dan is er nog de cultuur. De musea, de galerieën, het nachtleven, de restaurants, de winkels. Je kunt dat allemaal krijgen in NYC of Londen of een aantal andere geweldige steden in de wereld, maar Parijs doet het zo goed.

Onze verblijven in Parijs zijn eigenlijk minder werk, meer slaap, meer cultuur, meer wandelen en meer plezier samen. Het is een formule die we vele jaren geleden hebben gevonden en die ons door de jaren heen nooit in de steek heeft gelaten.

Tijdens deze reis waren er een aantal nieuwe dingen en observaties die ik dacht te vermelden.

1/ Fietsen met trapondersteuning en fietspaden: ik maak sinds de lancering in 2007/2008 Velib-fietsen in Parijs. l schreef er destijds over. Maar de afgelopen jaren heeft Parijs zijn fietsspel echt opgevoerd. Ze hebben rijstroken voor auto's gekapt en vervangen door fietspaden. Ze hebben concurrenten Velib op de markt toegestaan ​​en nu heb ik drie fiets-apps op mijn telefoon, Velib, Dott en Lime. De Gotham Gal en ik konden zonder problemen e-bikes met trapondersteuning vinden wanneer we ze wilden. Onze favoriet was Lime, die het meest beschikbaar was en hun nieuwe Gen4-fietsen zijn echt goed. Op donderdag, toen we in de 7e naar de Paris Photo Show wilden, was er een staking in de metro en dus fietsten we veertig minuten, meestal langs de rivier de Seine, naar de show. Het was fantastisch. NYC zou concurrenten in staat moeten stellen op de markt te komen en te concurreren met Citibike. Als het gaat om e-bikes met trapondersteuning, denk ik dat hoe meer opties, hoe beter. En de manier waarop Parijs de parkeerplaatsen voor de Lime- en Dott-fietsen beheert, werkt redelijk goed en suggereert dat het kioskmodel dat Citibike en Velib gebruiken misschien niet ideaal is.

2/ Overal Engels gesproken: Nou, misschien niet overal. Maar in de afgelopen tien jaar, sinds we onze eerste plaats in Parijs hebben behaald, is het aantal mensen dat we tegenkomen wiens Engels slechter is dan ons Frans in feite tot nul gedaald. Ik voel me niet goed over mijn gebrekkige Frans, dat in de loop van twee weken beter wordt, maar allerminst een conversatie is. Maar ik voel me geweldig om te kunnen communiceren met wie we maar willen terwijl we in Parijs zijn.

3/ Steeds meer Amerikaanse expats wonen in Parijs. Of misschien is het dat we meer Amerikaanse expats kennen die in Parijs wonen. Sommigen van hen kwamen tien jaar geleden. Meer kwam in het kielzog van de veranderende politieke dynamiek in de VS in de afgelopen vijf jaar. En de pandemie bracht nog meer. Ik heb een paar keer gedacht: "misschien moeten we ons bij hen aansluiten", maar we zijn niet klaar om de levens op te geven die we de afgelopen veertig jaar in de VS hebben opgebouwd. Maar ik begrijp wel waarom zoveel Amerikaanse burgers van Parijs hun thuis maken. Het is een zeer leefbare stad. En met de dollar zo sterk, gaat een Amerikaans inkomen tegenwoordig een heel eind in Parijs. En socialisme, een eng woord voor velen in de VS, lijkt vrij goed te werken in Frankrijk. Er is een vangnet. Er zijn minder daklozen op straat en het gevoel bestaat dat in Parijs beter voor mensen in nood wordt gezorgd. Ik weet niet of dat waar is, maar dat is het gevoel dat ik krijg als ik een paar weken door de stad loop.

4/ Vastgoedwaarden en huurprijzen zijn stabieler: Nadat we de afgelopen tien jaar een aantal appartementen in Parijs hebben gekocht, zijn we gaan begrijpen dat de vastgoedmarkten in Frankrijk een beetje anders werken. Als een appartement voor een bepaalde prijs wordt aangeboden en je voldoet aan die prijs, komt het appartement een maand van de markt terwijl je beslist of je het absoluut wilt kopen. Er zijn dus geen biedingsoorlogen. Er kunnen ook andere factoren aan het werk zijn, maar we hebben het gevoel dat de vastgoedmarkten, zowel kopen als huren, in Parijs worden gemodereerd op een manier die absoluut niet het geval is in NYC. We bezitten veel onroerend goed in NYC en hebben geprofiteerd van waardestijgingen van ons onroerend goed, maar we hebben het gevoel dat die winsten hoge kosten met zich meebrachten, namelijk dat NYC, met name Manhattan, zo duur is geworden om te bezitten en te huren dat veel winkels redden het niet meer. Het is moeilijk om een ​​winkelstraat in Manhattan te vinden die niet meerdere leegstaande winkels heeft. Daar hebben we in Parijs weinig van gezien. En veel restaurants waar we van houden, zijn al meer dan een decennium in dezelfde ruimtes gebleven. Nogmaals, we weten niet de details van hoe en waarom dit is, maar het is merkbaar anders en het lijkt alsof het model in Parijs werkt. De straten zijn levendig en levendig op een manier die de straten van NYC nu niet zijn.

We keerden gisteren terug naar huis na een geweldige twee weken samen te hebben doorgebracht, op veel manieren opnieuw contact te maken en met nieuwe herinneringen en nieuwe avonturen in het achterhoofd.

Ik raad echtparen ten zeerste aan een tijd en plaats te vinden waar ze kunnen ontspannen en opnieuw contact kunnen maken. Voor ons is het Parijs. Maar het kan bijna overal zijn waar u kunt bezuinigen op uw werk, meer tijd met uw geliefde kunt doorbrengen en kunt opfrissen en opladen. Het werkt al vele jaren uitstekend voor ons en hoe langer we het doen, hoe beter het wordt.