Zephyrnet-logo

COP-verbintenissen, klimaatfinanciering en klimaatrisico’s – een verbonden continuüm

Datum:

De onlangs afgesloten COP 28 heeft opnieuw de noodzaak van gerichte en positieve actie onderstreept om de beweging naar een koolstofarm ecosysteem en daarmee een duurzame toekomst voor iedereen te vergemakkelijken. Een cruciale beslissing genomen tijdens COP 28, voor zover relevant hiervoor
artikel, is de noodzaak om de broeikasgassen tegen 43 met 2030% en tegen 60 met 2035% te verminderen (ten opzichte van de niveaus van 2019) om de netto nuldoelstelling tegen 2050 te bereiken[1]. Om deze transitie mogelijk te maken, moet de hernieuwbare energie alleen al verdrievoudigd worden
van de capaciteit tegen 2030.

Om de doelstellingen op het gebied van energie en soortgelijke “duurzaamheid” te verwezenlijken, zullen zowel aanzienlijke financiële steun als innovatieve technologieën nodig zijn die helpen bij het realiseren van lage-emissiemogelijkheden. Dit leidt tot het volgende datapunt dat op COP 28 werd besproken, en verder gaat met
In het voorbeeld van schone energie wordt de financieringsbehoefte voor dit segment geschat op ongeveer $4.3 biljoen per jaar aan mondiale investeringen tot 2030 en vervolgens op $5 biljoen tot 2050 om de netto-nuldoelstellingen tegen 2050 te halen, dit tegenover de huidige investeringen van ongeveer
$1.8 biljoen per jaar.

Het tekort aan klimaatfinanciering en de daarmee samenhangende noodzaak om de netto-nultransitie te faciliteren zijn onthutsend. Alle financiële spelers en geldverstrekkers zoals overheden, centrale banken, ontwikkelingsbanken, commerciële banken en institutionele beleggers zullen dit nodig hebben
een versnelling hoger schakelen om de benodigde financiering te verschaffen om de klimaatverandering aan te pakken en de groene transitie te versnellen.

Dit leidt direct tot klimaat- en duurzame financiering, een relatief nieuw terrein voor banken. Vanaf het begin hebben banken de vaardigheden nodig om de juiste soort klanten/leners te identificeren die in aanmerking komen voor ‘groene leningen of investeringen’ en die goede krediet- of kredietverstrekkers zijn.
beleggingsrisico, aangezien het doel van de financiering is om de gelden over een bepaalde periode en tegen overeengekomen voorwaarden terug te krijgen. Het volgende is het vermogen om te zorgen voor een juiste uitbetaling en het volgen van het eindgebruik van de middelen om ervoor te zorgen dat ze worden gebruikt voor het doel waarvoor ze bedoeld zijn.
bedoeld. De derde is een goed inzicht in de potentiële klimaatgerelateerde financiële risico's waartoe de financiering banken zou kunnen aanzetten en het implementeren van uitvoerbare risicobeperkende maatregelen. Dit brengt ons naar het volgende deel van het verbonden continuüm: klimaatverandering
risico.

Een belangrijke omweg hier is om een ​​significant onderscheid te maken tussen de concepten en daarmee de gesprekken rond klimaatverandering en klimaatrisico. Hoewel klimaatrisico’s van nature verbonden zijn met klimaatverandering, vormen zij een duidelijke subset van de bredere klimaatthema’s
verandering en omgeving. Discussies over klimaatverandering worden gevormd door mondiale dialoog en intergouvernementele topconferenties zoals de COP-bijeenkomsten, waarvan de meest recente de onlangs afgesloten COP 28 in Dubai is, die zal worden gevolgd door de voorgestelde COP 29 in Bakoe, Azerbeidzjan.

De interpretatie, de toekomst en het verhaal van klimaatrisico’s worden grotendeels bepaald door financiële toezichthouders, gespecialiseerde mondiale organisaties en andere gerelateerde instellingen uit de particuliere sector. Daar ligt het onderscheid. Inzicht in de impact van fysieke en
gevaren/drivers van de transitie, blootstellingen en kwetsbaarheden, transmissiekanalen en versterkers, hun collectieve impact op individuen, huishoudens, bedrijven, financiële instellingen die leningen verstrekken en erin investeren, hun overloopeffect op verschillende sectoren,
geografieën, individuen in de reële economie en vice versa, staat centraal in de risicolens.

“Het verzachten van de negatieve gevolgen van de klimaatverandering is niet alleen een economische zorg, maar ook een ecologische zorg, aangezien het zowel de bank als haar klanten blootstelt aan het hele risicospectrum – zowel financieel als niet-financieel.[2]"
 Om de omvang van de financiering, die eerder in dit artikel is aangegeven, te kunnen beheersen, zullen organisaties erop gericht moeten zijn om het complexe, onderling verbonden canvas van klimaatgerelateerde financiële risico’s te beoordelen en te beheren, de impact op traditionele risico’s (krediet-, markt-,
operationeel, liquiditeit), en nog belangrijker, de wisselwerking tussen de resultaten van de reële economie als gevolg van ongunstige klimaatveranderingen die vervolgens het financiële systeem beïnvloeden.

Het risico op klimaatverandering is een evoluerende en uitdagende discipline. Wat het landschap ingewikkeld maakt, zijn de duizelingwekkende hoeveelheden geld en de benodigde reacties, evenals de urgentie van actie die van de fondsverstrekkers wordt verwacht. Het complexe maar verbonden continuüm
van toezeggingen/beslissingen genomen tijdens COP en soortgelijke bijeenkomsten, de verwachting van klimaatfinanciering in de orde van biljoenen dollars, het daaruit voortvloeiende mandaat van het begrijpen en beheersen van onderling verbonden klimaatrisico’s, vraagt ​​veel van banken en andere fondsen
aanbieders, die in razend tempo de trend zullen moeten doorbreken. Zeker als ‘Alles wat groen is, geen goud is’, een thema dat ik in mijn volgende blog wil bespreken.

[1] Verenigde Naties, Klimaatactie – Mondiale inventarisatierapporten

[2] Risicobeheer door klimaatverandering bij banken – het volgende paradigma

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img