Het is tijd voor deel twee van de STALKER: Legends of the Zone-trilogie recensie, en ik begin iets meer over de franchise te begrijpen, nadat ik aanvankelijk als nieuwkomer binnenkwam. 

Het spelen van Clear Sky betekent dat het logisch is waarom de komende Heart of Chornobyl ook wel STALKER 2 wordt genoemd. Deze games in de trilogie zijn bedoeld om als één inzending te worden beschouwd, met een uniek verhaal dat overal wordt verteld. Clear Sky is eigenlijk een prequel van Schaduw van Tsjernobyl, in de aanloop naar de gebeurtenissen in dat spel.

De naam Clear Sky is gerelateerd aan een factie binnen de Zone. In tegenstelling tot veel van de andere facties daar ligt hun interesse in het begrijpen en onderzoeken van de Zone. Natuurlijk dragen ze nog steeds wapens – wat daarbuiten een noodzaak is – maar hun bedoelingen verschillen van die van vele anderen die door de Zone rondzwerven.

Deze keer speel je als Scar, die een fenomeen overleeft dat bekend staat als Emissie. Normaal gesproken zouden deze iedereen doden die erin betrapt wordt, dus het is intrigerend om Scar te overleven, tenminste voor Clear Sky. Nadat hij vervolgens nog een Emission heeft overleefd tijdens een missie voor Clear Sky, wordt aangenomen dat Scar een soort aangeboren vermogen heeft om afwijkingen in de Zone te overleven. Hij kan echter niet te veel emissies verdragen, omdat deze langzaam zijn zenuwstelsel vernietigen. Dat lijkt het enige nadeel te zijn.

Scar wordt vervolgens gevraagd te onderzoeken waarom deze emissies blijven plaatsvinden, en er wordt aangenomen dat dit iets te maken heeft met de kerncentrale van Tsjernobyl in het centrum van de Zone. Je weet wel, de grote fabriek die de Zone in de eerste plaats heeft doen ontstaan. Geen probleem. Blijkbaar is er een groep Stalkers die probeert het centrum van de Zone te bereiken en verder is gekomen dan wie dan ook; deze emissies zijn daar een reactie op. Scar heeft de taak ze te vinden – en tegen te houden. 

Dingen beginnen samen te vallen met Shadow of Chornobyl wanneer je Sidorovich ontmoet, die je de namen vertelt van de Stalkers waar je op jaagt: Doc, Fang, Ghost en ten slotte Strelok. Namen die je kent en die rechtstreeks uit de eerste game komen.

STALKER: Clear Sky voelt meteen alsof je een paar pantoffels aantrekt, rechtstreeks uit Shadow of Chornobyl, zij het met een paar nieuwe features. Verbeterde graphics, een betere kaart (hoewel nog steeds niet geweldig) en een beknoptere gebruikersinterface zijn vanaf het begin merkbaar. De verlichting lijkt deze keer ook beter te zijn, waarbij schaduwen van kampvuren er veel realistischer uitzien. Automatisch richten lijkt ook te werken zoals verwacht, en ik zag er behoorlijk bedreven uit in het maken van een portretfoto. Dit staat in schril contrast met Shadow of Chornobyl, waar ik geluk had als ik een bodyshot kon landen. Dat maakt de zaken er echter niet veel eenvoudiger op; deze games zijn in de eerste plaats ontworpen voor PC FPS-spelers, en het gebruik van een controller voegt een extra moeilijkheidsgraad toe aan een toch al lastig spel.

Clear Sky kampt ook met dezelfde problemen als de vorige game. Namelijk een gebrek aan een Xbox Series X|S-versie – die later dit jaar verschijnt – en die crashte ook een paar keer bij mij. Het voelt ook alsof de laadtijden hier langzamer zijn. Waarom dit zo is, weet ik niet zeker, aangezien je grotendeels op dezelfde kaart speelt als de eerste game, met slechts kleine wijzigingen.

Wat is nieuw voor STALKER: Clear Sky is factieoorlogen, en je maakt vanaf het begin kennis met dit nieuwe mechanisme. Tijdens je eerste momenten met Clear Sky wordt je gevraagd verschillende locaties te bezoeken en de bandieten die zich daarin bevinden, uit te roeien. Een scherm toont je live updates over hoe je acties de schermutseling beïnvloeden en hoe je positie bij facties toeneemt/verlaagt naarmate je vordert. Het is niet bepaald baanbrekend, maar het is best gaaf om te zien hoe je acties een dynamische invloed hebben op je sociale positie.

Verdere verbeteringen komen in de vorm van aanpassing van wapens en bepantsering, inclusief de mogelijkheid om uitrusting te repareren. Er zijn opnieuw afwijkingen aanwezig en deze zijn nu moeilijker te detecteren, wat betekent dat uw bouten nog belangrijker worden. De artefacten die ze nu produceren, spawnen er echter in, wat betekent dat het veel minder waarschijnlijk is dat je er na slechts een paar uur een verzameling van hebt.

Afgezien daarvan, en een paar nieuwe toevoegingen aan de kaart, voelt STALKER: Clear Sky meer als een uitbreiding op de eerste game dan als een afzonderlijke entiteit. Iets korter, maar nog steeds net zo spannend tijdens vuurgevechten en vele andere momenten die in één klap kunnen oplaaien. In de Zone ben je nooit echt veilig.

Net als Twin Peaks: Fire Walk with Me is STALKER: Clear Sky een prequel op het hoofdevenement, maar niet een die je eerst moet aanpakken. Met de eerste game kun je met je voeten onder de tafel komen en relatief comfortabel worden. STALKER: Clear Sky geeft je vervolgens de wereld om te verkennen, en hoewel het essentieel is om “het grotere geheel” te begrijpen, doet het dit zonder echt de standaard te doorbreken. 

STALKER: Clear Sky moet worden gezien als een uitbreiding en niet als een volledige prequel, maar het is er wel eentje waar fans desalniettemin van zullen genieten.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/s-t-a-l-k-e-r-clear-sky-review/