Jihye Baek is een kunstenaar en fotograaf geboren in 1986 in Seoul. Ze woont momenteel in New York en werkt aan fotografie en mixed media op basis van psychologie en sociologie. Veel plezier met dit interview. 

Bezoek Jihye Baek's MakersPlace Storefront

Brady Walker: Kun je jezelf voorstellen aan ons publiek?

Jihye Baek: Hallo, mijn naam is Jihye Baek. Ik werk met fotografie en gemengde media om mijn gewone maar buitengewone leven weer te geven. Als vrouw geniet ik ervan om de dubbele perspectieven uit te drukken van zowel onervaren als moeder zijn als gelukkig zijn, maar nog niet helemaal vervuld. Ik studeer al zo'n 20 jaar fotografie, maar ik vind het nog steeds leuk om te experimenteren met verschillende benaderingen, zoals schilderen en andere unieke uitdrukkingsmethoden.

BW: Wanneer ben je begonnen met werken aan de Morph-serie? Wat was de aanleiding voor dit motief?

JB: De Morph-serie begon in 2019 toen de pandemie daadwerkelijk begon. In een oogwenk viel alles stil, en kinderen die vroeger naar school gingen, bleven nu thuis, en echtgenoten waren ook 24/7 thuis. Het leven thuis wordt zelfs drukker voor vrouwen naarmate er meer mensen in de buurt zijn. 

Als moeder is er een inherent verantwoordelijkheidsgevoel om voor de essentiële behoeften van de kinderen te zorgen, hoewel niemand het dwingt, maar het is de plicht om een ​​goede moeder te zijn. Dus tijdens de pandemie merkte ik dat ik aan het bewegen was en twee tot drie keer drukker was dan normaal. 

Terwijl ik 's nachts door sociale media scrolde als cadeau voor mezelf voor wat downtime, was ik benieuwd hoe andere moeders met deze situatie omgingen. Toen trok de post van een goede vriendin van mij mijn aandacht met een video waarin ze met haar kinderen speelde.

Ik bekeek de video aandachtig en merkte een unieke manier van spelen op. Er lag een haardroger op de vloer en daaraan waren meerdere ballonnen aan elkaar bevestigd, die met de kracht van de wind een draaiende beweging creëerden. Op dat moment zag ik mezelf weerspiegeld in die ronddraaiende ballonnen, en het drong tot me door dat zelfs als de wereld stopt, wij als mensen niet zomaar kunnen stoppen en meedogenloos moeten blijven leven, niet alleen als moeders maar als iedereen. 

Bij verder onderzoek ontdekte ik dat het pandemische tijdperk een ervaring was die zelfs de generatie van onze ouders nog nooit had meegemaakt. In zekere zin wilde ik een verslag achterlaten van hoe we zo'n koude, zorgelijke en droevige tijd op deze planeet hebben doorstaan.

De pandemie is misschien nog niet voorbij, maar alles gaat voorbij alsof het voorbij is. Zelfs nu blijf ik als artiest de ballonnen draaien. Net als de ballonnen die niet uit zichzelf kunnen draaien, word ik bewogen door de maatschappij, door iemand anders. Het is een moeilijke maar hoopvolle boodschap dat dit is wat het leven is, en dat ik in beweging wil blijven.

BW: Hoe maak je de Morph-stukken? Ik stel me altijd voor dat iemand gewoon buiten beeld is en een binnenband in de lucht gooit, maar sommige lijken onmogelijk - zoals die van de supermarkt. 

JB: Als ik thuis fotografeer, gebruik ik ook een haardroger om de ballonnen te laten draaien. En als ik buiten fotografeer, helpt mijn man me ze te draaien. Het voordeel van het gebruik van een haardroger is dat het een perfecte cirkel creëert, maar als je op menselijke kracht vertrouwt, kost het nogal wat tijd om de cirkel te creëren. Als er geen mensen zijn, maak ik een foto, en als er mensen en ballonnen zijn, fotografeer ik afzonderlijk en verwijder ik later de mensen om een ​​rustige sfeer te creëren. Het belangrijkste hierbij is dat het statief nooit mag worden verplaatst of aangeraakt.

BW: Welk stuk was het eerste van de Mijn parfum serie?

JB: Het is hortensia. Ik was toen aan het brainstormen over het concept van de kindertijd. Toen ik jong was, vond ik het erg leuk om met bloemen te spelen en nepparfums te maken. Ik stopte bloemblaadjes in kleine flesjes en verzamelde bloemen van de straat om parfums in mijn kamer te maken. Uiteindelijk stonken die parfums naar een mix van willekeurige onaangename geuren. Ik denk dat ik ongeveer 13 jaar oud was toen ik mijn eerste parfum creëerde. Daarna vergat ik het en leefde ik mijn leven, maar toen ik me mijn jeugd probeerde te herinneren, kwamen die vreugdevolle herinneringen bij me terug.

Mijn parfum nodigt uit tot verschillende soorten lezingen met de toevoeging van de meer dubbelzinnige stukken - er zijn drie met grote potten of vazen ​​​​met bloemen, maar de twee waar ik naar verwijs zijn de babydeken en de poppenhoofden. 

BW: Probeerde je gemakkelijke interpretatie te kapen door deze stukken toe te voegen? Waarom zou je ze toevoegen?

JB: Soms, als we aan parfum denken, associëren we het met herinneringen...nostalgie. Het hoeft niet per se om de geur zelf te gaan. In Korea wordt de uitdrukking 'parfum oproepen' gebruikt om te beschrijven wat Amerikanen nostalgie zouden noemen. 

Ik ben momenteel halverwege de dertig en ik merk dat ik helderder dan ooit tevoren over mijn leven nadenk en leef. De herinneringen uit mijn tienerjaren en twintiger jaren dienen als katalysator om een ​​kleine glimlach op mijn gezicht te toveren. Ik wou dat ik in die tijd meer had meegemaakt. Ik heb in mijn dertiger jaren veel geleerd dat ik niet wist toen ik jonger was. 

Terwijl ik terugdenk en geloof dat ik toen echt gelukkig was, realiseer ik me, wanneer ik dieper in mijn herinneringen duik, dat ze niet allemaal prettig waren. Ik vroeg me af of ik gehersenspoeld was om te denken dat ik altijd gelukkig was of dat het gewoon een geval van stemmings-cellair syndroom was. Ik wil niet per se mijn leven leiden en alleen de slechte herinneringen onthouden.

Ik wil echter niet beweren dat mijn leven niets anders dan geluk is geweest zonder die onaangename herinneringen onder ogen te zien. Omdat zelfs die herinneringen als parfum zijn, worden ze met het verstrijken van de tijd onbeduidend. Ik wilde de momenten van geluk en verdriet vastleggen die in mijn leven zijn gegraveerd.

BW: Wat onderscheidt de twee Dots serie van de Mijn parfum serie?

JB: Het is een interessante vraag. Ik heb een goede vriend die ook mijn moeder is. Ze voedt drie kinderen op. Ze is iemand die ik bewonder, omdat ze haar leven met passie en enthousiasme leeft. We hebben constant gesprekken, drinken samen en delen verhalen uit het verleden, waarbij we onze ervaringen in onze jaren '30 en '40 bespreken. Haar kinderen zijn 9, 8 en 4 jaar oud, terwijl de mijne 8 en 4 jaar oud zijn. 

Op een avond, terwijl ze bij haar thuis een drankje dronk nadat ze de kinderen naar bed had gebracht, zei ze dat ze al het plastic speelgoed zou weggooien als de kinderen ouder worden. Kinderen zijn dol op speelgoed, maar moeders kunnen niet anders dan zich overweldigd voelen door de constante behoefte om op te ruimen. Het is echter ook waar dat speelgoed een grote hulp kan zijn voor moeders. Er komt een tijd dat we deze etappe zullen missen. Als de kinderen geen speelgoed meer willen, zullen moeders het nooit meer kopen. Ook dit wordt een parfum, een nostalgische herinnering. Dus we werkten samen en speelden samen, net als kinderen.

BW: Is er meer van de twee Dots serie komen? Waar kunnen we naar uitkijken met deze serie?

JB: Ik heb nog vijf speelgoed over. Als er iemand is, of ik het nu alleen ben, die persoon of een andere moeder, met wie ik een goede band kan hebben en die de emoties wil voelen en uiten die onze kinderen voelden toen ze jong waren, dan zou ik graag een afspraak maken en een gesprek hebben om samen te werken.

Ik ben ervan overtuigd dat wanneer we in de vijftig en zestig zijn, het ons veel vreugde en prachtige herinneringen zal brengen.

BW: Hoe heeft het ouderschap jou als artiest beïnvloed? Dit kan te maken hebben met tijdmanagement, inspiratiebronnen, creatieve processen of iets anders. 

JB: Mijn werk begon nadat ik moeder werd. Daarvoor hield ik me bezig met kunst en putte ik inspiratie uit verschillende bronnen, maar pas nadat ik getrouwd was en een kind kreeg, begon ik me hartstochtelijk uit te drukken en empathie te zoeken voor wat ik voelde.

Misschien verdiepte ik me tijdens de uitdagende momenten van het ouderschap, toen ik korte tijd kreeg om te werken, dieper in mijn kunst. Het was alsof je gevangen werd in het oog van twee tornado's. De ene was iets dat ik moest doen, en de andere was iets dat me hielp stress te verlichten. Beide aspecten waren gunstig voor mij.

BW: Hoe zou je het werk dat je maakt omschrijven?

JB: Ik beschouw mijn werk ook als surrealistisch en enigszins documentair. Het is ongelooflijk persoonlijk en toch herkenbaar in bepaalde aspecten. Ik streef er niet naar om dingen op een rechtlijnige manier te presenteren, en hoewel mijn werk voor mij over het moederschap gaat, hoop ik ook dat het anderen op andere manieren kan inspireren. Ik hou er niet van om beperkt te blijven tot één plaats of thema. Misschien is dat de reden waarom sommige mensen mijn foto's omschrijven als schilderijen, omdat ze ondanks hun ernst mijn verhaal overbrengen door middel van gemakkelijk toegankelijke objecten.

BW: Wat is het nuttigste dat je het afgelopen jaar hebt geleerd dat je heeft geholpen in je creatieve carrière? Dit kan een nieuwe gewoonte zijn die je hebt opgepikt, iets nuttigs in lastige software, een nieuwe manier van denken of iets anders. 

JB: Ik heb nooit goede communicatie gehad met mensen op kanalen zoals Instagram, Twitter of YouTube. Ik heb veel pogingen gedaan, maar de reden dat ik dit verhaal deel, is omdat ik me heb gerealiseerd dat ik niet langer verlegen in mijn eentje wil werken. Ik heb de wens om met mensen te communiceren, mijn werk aan hen te laten zien en blij te zijn of ze er nu positieve of negatieve dingen over te zeggen hebben. 

Ik heb ontdekt dat ik iemand ben die het leuk vindt om met anderen om te gaan en te discussiëren met kunstenaars of mensen uit verschillende vakgebieden. De angst om met anderen te praten is sterk afgenomen. Ik voelde me altijd zo gestrest als ik bij galerieopeningen praat, maar nu voel ik me veel meer op mijn gemak. Alleen al het vertrouwen hebben om iemand in de ogen te kijken, heeft mijn leven als artiest veel meer voldoening gegeven. 

Als gevolg daarvan had ik de gelegenheid om Phillip te ontmoeten op MakersPlace, en ik heb Twitter actief gebruikt. En nu doe ik zelfs dit interview.

BW: Kun je specifieke rituelen of praktijken delen die je helpen je creatieve momentum te behouden?

JB: Ik geloof dat als ik nieuwsgierig ben naar iemand, zij ook nieuwsgierig zullen zijn naar mij. En die mentaliteit vind ik heel prettig. Een ding waar ik van hou, is ergens diep in duiken. Als ik een gedachte heb, blijf ik graven en onderzoeken totdat ik tevreden ben. Soms kan dit behoorlijk stressvol zijn, maar als ik films kijk of romans lees, lees ik eigenlijk het begin, het einde en ga dan terug om het middelste deel te lezen, waarbij ik het verhaal stap voor stap volg. Ik kijk graag een film weer vanaf het begin nadat ik het einde heb gezien. Dit is mijn favoriete hobby en dit gedrag helpt me ook enorm bij het plannen van mijn werk. Het helpt me te begrijpen wat ik wil overbrengen en of dat verhaal aanwezig is in mijn foto's of schilderijen.

Aan de andere kant probeer ik ook dingen te ervaren en te observeren op rustige plekken zoals tijdschriften, galerieën en de natuur. Ik heb dringend mijn eigen tijd nodig, helemaal alleen, minstens een of twee keer per week.

BW: Hoe denk je over het balanceren van het zakelijke aspect van het maken van een creatieve carrière en het creatieve proces? 

JB: Eigenlijk heb ik niet veel nagedacht over zaken vanuit een zakelijk perspectief. Uiteindelijk, als iemand mijn werk leuk vindt, beschouw ik het als succesvol, of het nu gaat om het bezit van een NFT of het directe bezit van een schilderij. Ook al kan niet iedereen mijn werk leuk vinden, ik geloof dat ik door mezelf waarheidsgetrouw te benaderen en uit te drukken, mensen kan aantrekken die mijn werk waarderen.

BW: Als je de volgende artiest zou mogen kiezen om in de schijnwerpers te zetten, wie zou dat dan zijn? Als je de volgende verzamelaar mocht kiezen om in de schijnwerpers te zetten, wie zou dat dan zijn?

JB: Ik ben onlangs begonnen met het verkennen van NFT's en hoewel ik niet veel artiesten ken, kwam ik Parin tegen en haar kunstwerken boeiden me meteen. Haar dagelijkse lijntekeningen en voortdurende groei als kunstenaar laten een diepe indruk op me achter, en telkens als ik haar ontmoet, deelt ze prachtige verhalen die me opbeuren. Haar kunstwerken en verhalen zijn intrigerend en ik word geïnspireerd door haar passie en toewijding. 

Abonneer u hieronder op onze nieuwsbrief voor updates over al onze aankomende artiestenspots.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. Automotive / EV's, carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• ChartPrime. Verhoog uw handelsspel met ChartPrime. Toegang hier.
• BlockOffsets. Eigendom voor milieucompensatie moderniseren. Toegang hier.
• Bron: https://rare.makersplace.com/2023/08/14/jihye-baek/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=jihye-baek