Zoals bij elk verhaal, de Web3 verhaal bedient bepaalde belanghebbenden en wordt op zijn beurt door hen aangewakkerd om hun belangen te dienen.

Aan de ene kant is het de gemakkelijke aansporing van durfkapitalisten voor een eufemisme voor de term waar K Street geen voorstander van is ("crypto"); aan de andere kant is het een halfslachtige poging van de hoi polloi op LinkedIn/Twitter om zich te hechten aan wat zij zien als the next big thing; aan de derde kant is het een proactieve poging van sommige diepgewortelde cryptospelers om mee te liften op de marketing van durfkapitalisten en zichzelf te legitimeren; en ten vierde is het een preventieve campagne van de diepgewortelde giganten in de technologie-industrie om de marktverwachtingen te managen en zichzelf te positioneren als de onvermijdelijke winnaars van deze ogenschijnlijk evolutionaire trend.

Laten we het gordijn naar achteren trekken en demystificeren wat er achter de schermen gebeurt.

Het originele (statische) web: toegang tot informatie, zoeken en e-commerce

“Nou, ik vond het frustrerend dat er in die tijd verschillende informatie op verschillende computers stond, maar dat je op verschillende computers moest inloggen om erbij te komen. Ook moest je soms op elke computer een ander programma leren. Het was dus erg moeilijk om erachter te komen hoe dingen werkten. Vaak was het gewoon makkelijker om mensen te gaan vragen wanneer ze aan de koffie zaten.”

Dat was zijn aha-moment en Sir Tim Berners-Lee bedacht vervolgens een fundamenteel nieuwe manier om informatie te delen met behulp van hypertekst. Hij slaagde er ook in om in zijn vrije tijd HTML, HTTP en de ideeën achter URI/URL's uit te vinden en codeerde de eerste webbrowser ("WorldWideWeb.app") en de eerste webserver ("httpd") om op te starten.

Nu, om eer te bewijzen wie ere toekomt, had de productieve uitvinder Vannevar Bush zich eerder bibliotheken met onderzoek voorgesteld met annotaties die vergelijkbaar zijn met de huidige hyperlinks, en het is geen toeval dat linkanalyse uiteindelijk de hoeksteen werd voor zoekalgoritmen. Zoeken leidde tot vervulling, dwz kopen en verkopen via internet, en de komst van SSL 1.0 om online transacties te beveiligen bezegelde als het ware de deal.

We waren online "consumenten" geworden. Toen nam het moderne Silicon Valley het over om te doen waar het goed in is, namelijk waarde 'vastleggen', en we zagen wat volgde met de dotcom-bust.

Het tweede (dynamische) web: door gebruikers gegenereerde inhoud, sociale media en bewakingskapitalisme

De Web 2.0-tag kwam naar voren als een verzamelnaam om te verwijzen naar het snelgroeiende model om consumenten in staat te stellen met elkaar te communiceren en samen te werken via "sociale media", viraal opgestart door "door gebruikers gegenereerde inhoud". Dit was in tegenstelling tot de eerste golf van het web, waar gebruikers beperkt waren tot het passief "consumeren" van alle inhoud die via de HTTP-pijp van de website werd weergegeven.

Berners-Lee hield niet van deze slogan - hij zou het hebben beschreven als jargon. Maar het kon ons niet schelen, en met de komst van Facebook, YouTube, enz. waren we geboeid door het nieuwe "sociale" web (VC-jargon) of het "read-write" web (jargon van de technologie-industrie) en we waren nu allemaal makers van inhoud. Het leven was goed tot het besef dat ook niemand anders betaalde en dat we nu allemaal het "product" waren geworden.

De profeten die een verschuiving van controle naar de gebruiker en de maker van de consument hadden voorspeld, worden nog steeds geconfronteerd met de realiteit van een dystopisch systeem van surveillancekapitalisme; "het eenzijdig claimen van persoonlijke menselijke ervaringen als gratis ruw materiaal voor vertaling in gedragsgegevens", om professor Shoshanna Zuboff te citeren.

Ja, het is gratis, maar tegen welke prijs? Verlies van privacy, bedrijfs- en staatstoezicht, ondermijning en zaaien, en het voeden van wantrouwen op lokaal, nationaal en supranationaal niveau, en het zaaien van verdeeldheid links, rechts en in het midden. Maar vergeet niet dat de advertenties gepersonaliseerd zijn en dat de gedragsmanipulatie subliminaal is om de duivel zijn verdiende loon te geven.

De erfenis van Web 2.0 zal worden gezien in hoe het zijn identiteit verzoent als een buitengewoon winstgevende machine die commerciële en bedrijfsmodellen op zijn kop zette met zijn eigen controversiële vroege 21^st eeuwse rol in de Amerikaanse tijdgeest.

Soevereiniteit: wat het web niet is en waar Blockchains over gaan

"We hebben een systeem voorgesteld voor elektronische transacties zonder te vertrouwen op vertrouwen". Dat was de kernachtige conclusie van Satoshi Nakamoto in zijn baanbrekende artikel.

Een systeem voor elektronische transacties zonder afhankelijk te zijn van een vertrouwde derde partij.

Dat is het. Er staat niets in over het web, of web 2.0 of het vermeende web 3.0. Als u een systeem bouwt voor elektronische transacties zonder afhankelijk te zijn van een vertrouwde derde partij, gebruik dan zeker blockchains. Ga anders lekker je gang.

In de praktijk zijn blockchains economische platforms die de ontwikkeling mogelijk maken van systemen voor het verwerken van elektronische transacties zonder afhankelijk te zijn van een vertrouwde derde partij. Waarom economische platforms? Omdat, in tegenstelling tot alle traditionele computerplatforms, blockchain-platforms intrinsieke economische prikkels hebben die de integriteit van de infrastructuur waarborgen.

Nu zijn er neveneffecten aan het niet vertrouwen op een vertrouwde derde partij, met name soevereiniteit, dwz controle over relevante (privé)gegevens of andere activa, het vermogen om te kiezen waar dergelijke activa worden opgeslagen en/of bewaard, en de mogelijkheid om toegang te verlenen tot relevante gegevens (of niet) aan degenen die deze nodig hebben, hoe lang u dat ook wilt.

Soevereiniteit is interessant; het is belangrijk en het zal de komende jaren essentieel zijn. U weet dit en meer hoef ik hier niet te zeggen.

De gemeenschap hoefde de term Web3 niet te gebruiken totdat de VC-types verschenen; om de cirkel rond te maken, riep Berners-Lee onlangs uit dat "Web3 eigenlijk helemaal niet het web is", en hij heeft zijn eigen voorstel genaamd "Web 3.0" om het internet opnieuw vorm te geven, om toe te voegen aan de woordsalade; misschien is het tijd om deze bagage te laten vallen en het gewoon een blockchain te noemen. Niet meer en niet minder.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://cryptoslate.com/op-ed-web3-sense-and-nonsense/