Een gecentraliseerde database op een standaard gigabit-netwerk kan 710,000 transacties per seconde uitvoeren wanneer transacties gemiddeld niet groter zijn dan 176 bytes. Zonder afbreuk te doen aan decentralisatie, is het een uitdaging voor een blockchain om zo'n snelle transactiecapaciteit te hebben. Solana heeft een indrukwekkende transactiecapaciteit per seconde bereikt zonder veel decentralisatie in gevaar te brengen. Het is een open-sourceproject dat een nieuwe, toestemmingsloze en krachtige blockchain is. De Solana Foundation beheert het open-sourceproject, gelegen in Genève, Zwitserland. Het is de high-speed laag één blockchain, met een maximale capaciteit van 65,000 transacties per seconde. Het heeft een transactie finaliteit van ongeveer 13 seconden. Hoe werkt Solana? Proof of Stake (PoS) en Proof of History (PoH) worden door Solana Network gebruikt om zijn transacties efficiënt en met hoge snelheid te verwerken. PoH is een eenvoudige methode om alle transacties te valideren zonder te communiceren met andere nodes. PoS wordt ook gebruikt voor het valideren van transacties, hiervoor moet je je token inzetten. PoH is gebaseerd op een eenvoudige methode. Het wijst willekeurig een leiderpositie toe aan een bepaald knooppunt na elke nieuwe blokcreatie. Elk knooppunt dat het leiderknooppunt is, moet het hele bewijs van de geschiedenisverklaring genereren. Nadat het de verantwoordelijkheid heeft gekregen, coördineert het leiderknooppunt met andere knooppunten om een ​​bewijs van de geschiedenisverklaring te construeren. Het leiderknooppunt pusht ook de momenteel uitgevoerde transacties en publiceert vervolgens de transacties met verificateurs in hun uiteindelijke knooppunten. Verificateurs herhalen het proces opnieuw om transacties te verifiëren. Verificateurs maken ook kopieën van transacties en maken deze openbaar. Er is slechts één leiderknooppunt tegelijk in elk Solana-netwerk. Het verificatieknooppunt presteert intelligent en heeft dezelfde mogelijkheden als een leiderknooppunt; het verificatieknooppunt kan vervolgens echter als leider worden gekozen door middel van bewijs van ringverkiezingen. In vergelijking met Bitcoin- en Ethereum-blockchainnetwerken werkt een combinatie van PoH en PoS goed voor Solana, waardoor het gegevens tegen lage kosten kan verwerken. Solana's high-speed blockchain is gebouwd met behulp van acht belangrijke technologieën die hieronder worden genoemd: Bewijs van geschiedenis: een klok voor consensus. Toren Byzantijnse fouttolerantie: een PoH-geoptimaliseerde versie van PBFT. Turbine: een blokvoortplantingsprotocol. Gulfstream: een protocol voor het doorsturen van transacties zonder Mempool. Sealevel: 's werelds eerste parallelle looptijd van slimme contracten. Pipelining: een transactieverwerkingseenheid voor validatie. Cloudbreak: een horizontaal geschaalde accountdatabase. Archivers: Zorg voor gedistribueerde grootboekopslag. Belangrijkste kenmerken van Solana: Proof of History: Voor het autoriseren en beperken van invoer in het grootboek, gebruiken de blockchain-netwerken van Bitcoin en Ethereum een ​​Proof of Work-techniek (proof of work betekent dat elk knooppunt op het blockchain-netwerk consensus moet bereiken voor elke nieuwe invoer). Proof of Work (PoW) is een ingewikkelde methode die de snelheid van transacties vertraagt. Om de nadelen van het PoW-systeem aan te pakken, is Proof of History (PoH) ontwikkeld. Bewijs van geschiedenis betekent eenvoudigweg dat een nieuw blok aan het blockchain-netwerk kan worden toegevoegd zonder de noodzaak van wederzijdse toestemming van andere knooppunten. Elk knooppunt in Solana heeft zijn klok en maakt keuzes zonder de anderen te raadplegen. Proof of History verbetert de transactiesnelheid en zorgt tegelijkertijd voor een efficiënt blockchain-netwerk en het vastleggen van alle transacties. Toren Byzantijnse fouttolerantie: het BFT-systeem fungeert als vangnet voor het hele Solana-ecosysteem. Het zorgt ervoor dat een storing van een enkel knooppunt de volledige werking van het systeem niet verstoort. Deze aanpak stelt de knooppunten in staat om te werken, zelfs in het geval van meerdere storingen. Gulfstream: Gulfstream is een systeem dat memepool-vereisten elimineert. Memepool kan worden gezien als een bewaargebied waar alle onverwerkte transacties op hun beurt wachten. Het netwerk van Solana kan een geheugenpool aan met een capaciteit van 1,00,00 transacties. Validators zijn aanwezig in elk blockchain-ecosysteem (validators selecteren transacties en voegen deze toe aan het blockchain-netwerk). Het netwerk van Solana stuurt de transacties naar zijn validators nog voordat een nieuwe transactie wordt toegevoegd. Validators legen tegelijkertijd de memepool-regio, zodat er geen 'onbevestigde transacties' in het Solana-ecosysteem zijn. Zeeniveau: Solana maakt de gelijktijdige uitvoering van tal van slimme contracten mogelijk. Solana wordt hierdoor een tijdbesparend en kosteneffectief blockchainnetwerk. Zeeniveau is de technologie waarmee Solana veel slimme contracten tegelijk kan uitvoeren. Cloudbreak: Solana gebruikt een horizontale schaalmethode, waardoor de blockchain zijn schaalbaarheid kan uitbreiden. Cloudbreak beheert een database die transactie-invoergegevens kan lezen en schrijven. Het is ook verantwoordelijk voor het overbruggen van de kloof tussen hardware en software. Pijplijn: de meeste taken in het ecosysteem van Solana zijn gescheiden om transacties snel te kunnen verwerken. Solana verdeelt de invoergegevens over de verschillende hardwarecomponenten van het netwerk. Het is een procedure die snel de informatieblokken controleert met behulp van verschillende apparaten. Turbine: Solana splitst verschillende blockchain-knooppunten op in kleinere pakketten. Het helpt bij het verhogen van de transactiesnelheid van het netwerk. Kleinere datapakketten kunnen sneller worden geëvalueerd, wat Solana helpt bij het oplossen van bandbreedteproblemen. Vervolg

De post Solana Review: High-Speed ​​Layer 1 Blockchain verscheen eerst op Cryptoknowmics-Crypto Nieuws- en mediaplatform.

Cryptocurrencies zoals Bitcoin en Ethereum worden wereldwijd op honderden verschillende beurzen verhandeld, en de prijs van een cryptocurrency op de ene beurs kan verschillen van die op een andere beurs. Cryptocurrency-arbitrage is een methode waarbij handelaren een cryptocurrency kopen op de ene beurs en die cryptocurrency snel verkopen voor een hogere prijs op een andere beurs. Dit is waar de oude Wall Street-tactiek van 'arbitrage' in het spel komt. 'Capturing the arb' verwijst naar het profiteren van het feit dat een actief op de ene beurs tegen een lage prijs wordt verkocht, maar op een andere beurs tegen een hogere prijs. Handelaren gebruiken crypto-arbitrage om te profiteren van de lagere prijs van cryptocurrency op de ene beurs door deze onmiddellijk te kopen en te verkopen voor een hogere prijs op een andere beurs. Waarom zijn de prijzen van cryptocurrencies op crypto-uitwisselingen zo verschillend? Gecentraliseerde beurzen Het eerste dat u moet begrijpen, is dat de prijs van cryptocurrency op gecentraliseerde beurzen wordt bepaald door de meest recente bied-laat-matched order in het orderboek. Dus de meest recente prijs waartegen een handelaar een digitaal activum op een beurs koopt of verkoopt, wordt de realtime prijs van de beurs genoemd. Als de meest recent gematchte marktorder op een beurs bijvoorbeeld is om bitcoin te kopen voor $ 40,000, wordt deze prijs de nieuwste bitcoin-prijs van het platform. De volgende overeenkomende bestelling zal daarna de cryptocurrency-prijs bepalen. Daarom is het ontdekken van prijzen op beurzen een constant proces van het bepalen van een marktprijs voor cryptocurrency op basis van de meest recente verkoopprijs. Gedecentraliseerde uitwisselingen Aan de andere kant gebruiken gedecentraliseerde crypto-uitwisselingen een andere benadering om crypto-activa te prijzen. Dit wordt een 'Automatic Market Maker'-benadering genoemd, omdat het afhankelijk is van crypto-arbitragehandelaren om de prijzen op alle beurzen consistent te houden. Decentrale beurzen gebruiken liquiditeitspools in plaats van een orderboeksysteem om kopers en verkopers te matchen om cryptocurrencies te verhandelen tegen een specifieke prijs en volume. Voor elk cryptocurrency-handelspaar moet een aparte pool worden opgezet. Wat zijn verschillende soorten cryptocurrency-arbitrages? De meest populaire cryptocurrency-arbitragetechnieken die door cryptohandelaren worden gebruikt, worden hieronder besproken: Deterministische arbitrage Dit is de meest voorkomende arbitragetechniek. Het houdt in dat handelaren een digitaal activum op twee beurzen tegelijkertijd kopen en verkopen om te profiteren van marktinefficiënties. De handelaar vindt arbitragemogelijkheden op twee verschillende beurzen, koopt het actief op het goedkopere platform en verkoopt het vervolgens tegen een hogere prijs op het duurdere platform. Driehoekige arbitrage Het is ook mogelijk om te profiteren van de ongecorreleerde prijsstelling van drie cryptocurrency-paren op een beurs, vooral als een van de cryptocurrencies op dat moment op het platform te laag geprijsd is. Een handelaar kan bijvoorbeeld BTC inwisselen voor ETH, ETH omzetten in SOL en vervolgens SOL terug verhandelen naar BTC. Om samen te vatten, deze procedure houdt het verschuiven van fondsen tussen BTC/ETH, ETH/SOL en SOL/BTC-combinaties in om meer BTC te verzamelen. Gedecentraliseerde arbitragehandelaren gebruiken deze aanpak om arbitragetransacties uit te voeren op gedecentraliseerde beurzen (DEX's) zoals Uniswap, Balancer en Curve. Arbitrageurs kunnen gepoolde digitale activa kopen en verkopen die ondergewaardeerd of overgewaardeerd zijn op deze verschillende DEX-platforms. Deze activiteiten leiden onvermijdelijk tot prijsuniformiteit tussen Dexes, zoals gecentraliseerde crypto-uitwisselingen. Statistische arbitrage Dit houdt in dat kwantitatieve datamodellen en algoritmen worden gebruikt om te profiteren van grootschalige arbitragemogelijkheden. Omdat het proces geautomatiseerd is, kan een arbitrageur binnen enkele minuten honderden deals sluiten, waardoor zijn of haar winstpotentieel aanzienlijk wordt vergroot. Risico's verbonden aan crypto-arbitrageverliezen Om succesvol te zijn in crypto-arbitrage, moeten handelaren transacties snel uitvoeren, zodat ze kunnen profiteren van prijsverschillen in cryptovaluta tussen beurzen, terwijl ze nog steeds winstgevend zijn. Een handelaar moet oppassen dat hij de aankoopprijs niet verhoogt en de verkoopprijs van een token niet verlaagt door zijn eigen transacties, vooral in de dun verhandelde soorten crypto die de grootste spreads bieden. Volume Alle cryptobeurzen werken op dezelfde manier en de prijs van crypto hangt af van de meest recente transactie van de beurs. Het is belangrijk om te onthouden dat niet alle transacties gelijk zijn. Sommige transacties vinden plaats met enorme hoeveelheden geld, terwijl andere niet met grotere bedragen handelen. Het handelsvolume op elk beïnvloedt de liquiditeit en toegankelijke prijzen op een bepaalde beurs. Een laag volume kan erop duiden dat de beurs niet voldoende groot kan handelen om de winst van een belegger te genereren. Een laag volume kan er ook op wijzen dat de transactie uitvoerbaar is, maar te lang duurt om uit te voeren. Transactiekosten Tegelijkertijd moeten handelaren de transactiekosten in de gaten houden die gepaard gaan met het kopen van cryptocurrencies op verschillende handelsplatforms. Deze vergoedingen zullen blijven fluctueren naarmate de cryptocurrency-markten zich ontwikkelen en veranderen van beurs naar beurs. Hacks & Fraude De cryptocurrency-industrie is grotendeels ongereguleerd. Er zijn ook meer kansen op hacking, fraude en financiële ineenstorting.

De post Alles wat u moet weten over cryptocurrency-arbitrage verscheen eerst op Cryptoknowmics-Crypto Nieuws- en mediaplatform.