Op papier, Dungeons and Dragons: Dark Alliance klinkt als een homerun. Neem vier van de beroemdste en meest geliefde Dungeons and Dragons-personages - Drizzt Do'Urden, Bruenor Battlehammer, Catti-brie en Wulfgar - en laat ze in een co-op hack n' slash kerkercrawler waar je monsters kunt verslaan en buit kunt pakken met je vrienden. Ik dacht op zijn minst dat het een leuk spel zou zijn om een of twee keer te spelen met een paar vrienden die veel meer over DnD weten dan ik.
Zoals ik al zei, het klinkt goed op papier. De ongelukkige realiteit, beste lezer, is dat: Dungeons and Dragons: Dark Alliance is een geestdodende slog van een game met een schokkend slecht verhaal, repetitieve gameplay, slechte vijandelijke variëteit, rote level-ontwerp en een werkelijk duizelingwekkend aantal bugs. Het is niet alleen verreweg de slechtste game die ik dit jaar heb mogen spelen, het is ook een van de slechtste games die ik ooit heb gespeeld, punt uit.
"De speelbare personages hebben aan het begin van elk level een dialoog en kunnen met elkaar kletsen, maar verder komen ze nooit echt in het verhaal voor."
Het kleine verhaal dat er is, draait om de Crystal Shard, een krachtig, kwaadaardig artefact waar veel echt slechte kerels op uit zijn. Het is natuurlijk jouw taak om te voorkomen dat ze het krijgen. En dat is ongeveer alles wat er is aan het verhaal. Dungeons and Dragons: Dark Alliance laat je spelen als een aantal echt iconische DnD-personages - zelfs ik weet wie Drizzt Do'Urden is - maar het doet er niets mee. De speelbare personages hebben een dialoog aan het begin van elk level en kunnen met elkaar schertsen, maar verder komen ze eigenlijk nooit in het verhaal voor. Dat klopt — geen van deze personages verschijnt in een van de tussenfilmpjes van de game na de opening en het einde, en er wordt ook geen tijd besteed aan het uitwerken van hun achtergrondverhaal, wat ze hier doen of wat ze willen.
In plaats daarvan word je in levels gedropt met weinig context over waarom wat je doet ertoe doet, je gaat de slechteriken vermoorden die je wordt opgedragen, en dan ga je naar huis. Dingen gebeuren als gevolg van je acties, maar omdat het verhaal nooit de moeite neemt om de hoofdpersonen te erkennen, is er een enorme kloof tussen wat de speler in het spel doet en wat er in het verhaal gebeurt. Als gevolg hiervan is het moeilijk om iets of iemand anders te geven dan de volgende naam die je nodig hebt om je lijst met doelen af te vinken.
De gameplay is niet veel beter. Hoewel het spel de . kan dragen Dark Alliance bijnaam, het heeft weinig gemeen met de Baldur's Gate titels van weleer. In plaats daarvan, Dungeons and Dragons: Dark Alliance is het meest vergelijkbaar met de Warhammer: Vermintide spellen. Nadat je je personage hebt gekozen, word je in een hubgebied gedropt met een kaart waarmee je je missies, enkele trainingsdummies, een trofeeëngebied en een van de meest irritante handelspersonages in de recente geschiedenis kunt selecteren. Zijn enige doel lijkt te zijn om constant te vragen waarom je zijn tijd verspilt en niet in de rij staat naar het volgende niveau.
“Je vecht keer op keer tegen dezelfde groep vijanden in de 21 levels van het spel; je zult keer op keer dezelfde optionele doelen doen - zoveel X-dingen breken, zoveel Y-dingen verzamelen, de vreemde vijand doden, enzovoort. "
Dingen worden niet beter als je eenmaal in een level bent. De hele campagne is een slog. Tuque heeft goed werk geleverd door de levels er visueel duidelijk uit te laten zien en ze allemaal een gevoel van plaats te geven, maar ze spelen bijna allemaal op dezelfde manier. Je vecht keer op keer tegen dezelfde groep vijanden in de 21 levels van het spel; je zult keer op keer dezelfde optionele doelen doen - zoveel X-dingen breken, zoveel Y-dingen verzamelen, de vreemde vijand doden, enzovoort.
Af en toe los je basispuzzels op, zoals het verzamelen van explosieven om tunnels af te sluiten of items om een deur te openen. Als het echt dartel aanvoelt, zal het je vragen om een "stap op deze gloeiende tegels in de juiste volgorde" "puzzel" op te lossen of bij een fakkel te gaan staan, zodat je warm genoeg bent om over ijs te rennen zonder schade op te lopen. Geen van beide zijn geweldige mechanica, maar ze verliezen echt hun glans nadat je ze vijftig keer hebt gedaan.
Combat is waarschijnlijk het beste aspect van de game. Elk van de personages voelt anders aan - Drizzt is snel, Catti-brie werkt het beste op afstand, Wulfgar is een krachtpatser en Bruenor is een tank - en het is erg leuk om hun bewegingen uit te zoeken en hoe je ze het beste kunt bouwen, vooral als je level ze en ontgrendel nieuwe technieken. Elk personage heeft twee speciale bewegingen die opladen, evenals een ultieme techniek, en je kunt de eerste mixen en matchen zodra je een level omhoog gaat om aan je doeleinden te voldoen.
“Er zijn hier goede ideeën – het probleem is dat er niet genoeg variatie aan vijanden is om ontmoetingen gevarieerd genoeg te houden om interessant te zijn. Je hebt het gevoel dat je het grootste deel van het spel keer op keer tegen dezelfde drie golven van vijanden speelt.”
Gevechten zelf zijn de standaard lichte aanval / zware aanval die zijn weg lijkt te vinden in bijna elk modern actiespel, maar je kunt het meeste op genoeg interessante manieren aan elkaar koppelen, zodat het nooit saai wordt. Voeg een staminameter toe die je ervan weerhoudt blindelings aan te vallen en een redelijk robuust afweersysteem, en Dark Alliance's gevecht heeft eigenlijk belofte.
Het probleem is natuurlijk de variatie van de vijand, die nooit uitdagend genoeg is om de speler te dwingen te experimenteren of nieuwe dingen te proberen. Dit geldt zelfs voor de baasgevechten, die bijna overal gewone vijanden zijn met namen en grotere gezondheidsbalken. Erger nog, voor een aantal van hen moet je vechten tegen een mini-baas (die misschien ook dezelfde is als de baas) of worden ze omringd door gewone vijanden die tijdens gevechten binnenkomen om je te irriteren. Baasontmoetingen moeten uniek aanvoelen en de speler op unieke manieren uitdagen, maar Dark Allianceis bijna nooit te doen.
Het is jammer, want net als de omgevingen heeft Tuque heel goed werk geleverd door je vijanden tot leven te brengen. Ze zijn goed geacteerd, hebben gedetailleerde animaties en zien er over het algemeen best goed uit. Sommige hebben zelfs aanvallen die de manier waarop je ze benadert uitdagen, zoals schilden die je moet omzeilen of speren die je naar grotere vijanden kunnen slepen. Andere vijanden kunnen effectgebieden aanvallen om de bewegingen van spelers te beperken of hun bondgenoten te beschermen. Er zijn hier goede ideeën - het probleem is dat er niet genoeg vijandelijke variatie is om ontmoetingen gevarieerd genoeg te houden om interessant te zijn. Je hebt het gevoel dat je het grootste deel van het spel keer op keer dezelfde drie golven van vijanden speelt.
“Een game als deze moet alleen functioneel zijn, en Dark Alliance alleen is niet leuk. Dark Alliance heeft wel goede ideeën, maar doet er vaak niet genoeg mee om te slagen.”
Zelfs als je dat niet doet, heeft gevechten nog steeds ergernissen. Het duurt lang om op te staan als je wordt neergeslagen, en je staat volledig open voor gratis treffers totdat je opstaat. Als je wordt omvergeworpen bij een lage gezondheid, ben je waarschijnlijk gewoon dood. De game heeft ook een lock-on-systeem, maar het plaatst de camera direct achter je, waardoor je zicht volledig wordt beperkt op alles wat niet de man is waaraan je bent opgesloten, waardoor de functie bijna nutteloos is, tenzij je gewoon vecht een of twee vijanden. Je kunt tijdens een level ook niet zien welke bewegingen je hebt ontgrendeld, je uitrusting wijzigen of je personageblad op enigerlei wijze openen, dus als je net een zet hebt ontgrendeld en de invoer bent vergeten, heb je pech totdat je weer bij de hub bent.
Terwijl je speelt, verzamel je buit, geld en speciale attribuutupgrades die je kunt uitgeven zodra je terugkeert naar de hub. Er zijn eigenlijk nogal wat vaardigheden, capaciteiten en upgrades voor wapens en bepantsering om te ontgrendelen, en je kunt veel tijd besteden aan het najagen van sets, het upgraden van je favoriete stukken en het bouwen van een versie van een personage dat bij je speelstijl past. Naarmate je meer niveaus bereikt en betere bepantsering krijgt, krijg je toegang tot hogere moeilijkheden, die meer en betere buit belonen, inclusief speciale sets die buffs of weerstanden bieden in gevechten. Je kunt zelfs de buit die beschikbaar is in levels verbeteren, waarbij je kansen opoffert voor een korte rustpauze, die gezondheid, drankjes, enzovoort herstelt, om de buit die je krijgt te verbeteren.
Dark Alliance is bedoeld als een coöp-game, maar ik heb de coöp-functionaliteit niet kunnen testen voor de release. De game ondersteunt ook geen lokale co-op. Hoewel ik er geen twijfel over heb dat spelen met je vrienden de ervaring dramatisch verbetert, omdat coöp bijna alles beter maakt, zou een game als deze alleen functioneel moeten zijn, en Dark Alliance alleen is niet leuk. Dark Alliance heeft wel goede ideeën, maar doet er vaak niet genoeg mee om te slagen.
"Wat het spel echter echt de das omdoet, zijn de bugs, en als ik zeg... Dungeons and Dragons: Dark Alliance heeft veel bugs, ik bedoel, het is een van de meest buggie-videogames die ik ooit heb gespeeld. Alles aan deze game is op de een of andere manier kapot."
Wat het spel echter echt doodt, zijn de bugs, en als ik zeg when Dungeons and Dragons: Dark Alliance heeft veel bugs, ik bedoel, het is een van de meest buggie-videogames die ik ooit heb gespeeld. Alles aan dit spel is op de een of andere manier kapot. Vijanden reageren vaak niet op je aanwezigheid in gevechten of verdwijnen willekeurig. Als je ook maar de kleinste afstand van ze verwijderd bent, keren ze gewoon terug naar waar ze waren en negeren je, zelfs als je ze opnieuw begint aan te vallen. Omgevingsvallen en aanvallen treffen je wanneer je niet in de buurt bent en bepaalde omgevingsvallen worden helemaal niet weergegeven. Ik stond op wat leek op een normale stapel lijken en vroeg me af waarom ik in brand stond toen ik me realiseerde dat de stapel zelf in brand stond; het spel gaf het gewoon niet weer.
Het is ook mogelijk om vast te lopen tijdens het klimmen, wat ertoe leidt dat een personage herhaaldelijk klimt, valt en weer klimt totdat het je lukt om ze van het object af te werken. Hele bewegingen worden ook afgeluisterd. Ik weet dat Drizzt's voorwaartse streepje een streepje zou moeten zijn, maar het lijkt erop dat hij in melasse zwemt wanneer ik het doe. Soms laadden de vaardigheden van mijn personage niet goed op, wat aantoont dat ze nog steeds aan het afkoelen waren terwijl ze in feite volledig waren opgeladen. Andere keren weigerden tooltips te verschijnen die me lieten zien dat ik vijanden kon executeren. Trofeeën verkregen door het verslaan van bazen weigerden vaak om op de hub te verschijnen, en als ze dat deden, vertelde de game me dat ik er geen had.
Soms liet het spel willekeurig frames vallen zonder schijnbaar reden, terwijl het verder prima liep. Eens bracht het spel gewoon geen baas voort, waardoor ik een heel niveau opnieuw moest beginnen, waarbij ik al mijn uitrusting en voortgang verloor. Een andere keer crashte het zodra ik een level had voltooid, hoewel het gelukkig herinnerde wat ik had gedaan. Mijn favoriete bug was echter wanneer de fysica van het spel uitviel en vijanden honderden meters de lucht in zouden vliegen nadat ik ze had gedood, of door de vloer zouden glippen, of ... nou ja, je snapt het idee. Sommige van deze bugs zijn grappig en andere zijn razend, maar ik heb nog nooit een enkel level gespeeld waar ik er niet meerdere tegenkwam.
"Ik kwam uit" Dungeons and Dragons: Dark Alliance ik heb een game meegemaakt die zo gebrekkig, zo rot en zo buggy was dat ik het aan niemand zou aanbevelen, hoe groot een DnD-fan ze ook zijn.
Het is een schande, echt waar. Dungeons and Dragons: Dark Alliance heeft een aantal werkelijk prachtige visuele en audio-accenten, en de gevechten kunnen op plekken leuk zijn. Maar het verhaal is ongelooflijk slecht verteld, alles over het spelen ervan voelt ofwel repetitief of halfbakken, en het zit vol met bugs. Het is moeilijk voor te stellen dat zelfs de meest diehard DnD-fans hier genoeg zullen vinden om van te genieten, zelfs als ze vrienden hebben om mee te spelen, en ik zou het zeker niet aanraden om het alleen te spelen. De game is er gewoon niet voor ontworpen, vooral niet bij hogere moeilijkheidsgraden, die de gezondheid en schade van de vijand verhogen tot het punt dat vijanden je met één schot kunnen en zullen neerschieten terwijl je probeert om hun gigantische levenspool weg te hakken.
Ik ging naar Dungeons and Dragons: Dark Alliance hopend op een leuk spel dat de ervaring van het oude zou kunnen heroveren Dark Alliance spelletjes en iets dat ik met vrienden zou kunnen spelen. Ik kwam eruit nadat ik een spel had meegemaakt dat zo gebrekkig, zo rot en zo buggy was dat ik het aan niemand zou aanbevelen, hoe groot een DnD-fan ze ook zijn. Drizzt, Catti-brie, Wulfgar en Bruenor Battlehammer verdienden beter, en het leven is te kort om games met een slechte licentie te spelen.
Deze game is beoordeeld op de pc.
Coinsmart. Beste Bitcoin-beurs in Europa
Bron: https://gamingbolt.com/dungeons-and-dragons-dark-alliance-review-critical-failure