Zephyrnet-logo

Hoe oude zeedieren zachte robotica kunnen informeren

Datum:

13 februari 2024 (Nanowerk Nieuws) Zachte robotica is de studie van het maken van robots uit zachte materialen, wat het voordeel heeft van flexibiliteit en veiligheid in menselijke interacties. Deze robots zijn zeer geschikt voor toepassingen variërend van medische apparaten tot het verbeteren van de efficiëntie bij verschillende taken. Bovendien kan het gebruik van verschillende vormen van robotbeweging ons ook goed van pas komen bij het verkennen van de oceaan of de ruimte, of bij het uitvoeren van bepaalde taken in die omgevingen. Om ons begrip van voortbeweging te verbreden, wendt Richard Desatnik, die in de laboratoria van Philip LeDuc en Carmel Majidi aan de Carnegie Mellon Universiteit werkt en samenwerkt met paleontologen uit Europa, zich tot het verleden. Het team maakt robots met de beweging van oude dieren zoals pleurocytitiden, een zeedier dat ongeveer 500 miljoen jaar geleden leefde. Desatnik zal hun bevindingen uit het proces van het bouwen van een zachte robot op basis van pleurocystitiden presenteren op de 68e Biophysical Society Annual Meeting, die van 10 tot 14 februari 2024 in Philadelphia, Pennsylvania wordt gehouden. Weergave van pleurocytitid (links) naast de zachte robot die ze hebben gemodelleerd naar het oude zeedier Weergave van pleurocytitid (links) naast de zachte robot die ze hebben gemodelleerd naar het oude zeedier. (Afbeelding: Richard Desatnik) “We hebben veel geleerd van moderne wezens, maar dat is slechts 1% van de dieren die hebben bestaan ​​in de geschiedenis van onze planeet, en we willen zien of we iets kunnen leren van de andere 99% van wezens die ooit over de aarde zwierven”, zei Desatnik. Hij voegde eraan toe: “Er zijn dieren die miljoenen jaren lang zeer succesvol waren en de reden dat ze uitstierven was niet het gebrek aan succes in hun biologie – er kan sprake zijn geweest van een enorme verandering in het milieu of van uitsterven.” Desatnik en collega's begonnen met fossielen van pleurocystitiden, die verwant zijn aan hedendaagse zeesterren en zee-egels, maar die een gespierde stam – een soort staart – hadden om te bewegen. Ze gebruikten CT-scans om een ​​beter beeld te krijgen van de 3D-vorm. Computersimulaties suggereerden de manieren waarop het zichzelf door het water zou hebben voortgestuwd. Op basis van deze gegevens bouwden ze een zachte robot die het prehistorische wezen nabootst. Hun werk suggereert dat een vegende beweging van de stengel deze dieren over de oceaanbodem had kunnen laten glijden. Ze ontdekten ook dat een langere stam – waarvan het fossielenbestand suggereert dat pleurocystitiden zich in de loop van generaties hebben ontwikkeld – ze sneller had kunnen maken zonder dat er veel meer energie voor nodig was. Deze zachte onderwaterrobots kunnen in de toekomst helpen, “of het nu gaat om geologisch onderzoek of het repareren van alle machines die we onder water hebben”, benadrukt Desatnik. De aanpak van de onderzoekers om uitgestorven dieren te gebruiken om zachte robotontwerpen te informeren, die zij paleobionics noemen, heeft het potentieel om ons begrip van evolutie, biomechanica en zachte robotbewegingen te vergroten.
spot_img

Laatste intelligentie

spot_img