Vorige week sprong het internet op een nieuw onderzoekspapier waarin werd beweerd dat de bitcoin-blockchain kinderpornografie bevat. De auteurs van dat artikel concluderen dat als je een van de duizenden mensen bent die een volledige kopie van de Bitcoin software, of zelfs maar een nieuwsgierige onderzoeker die de transactiegeschiedenis downloadt, overtreedt u de wet. Omdat het verwijderen van gegevens uit de blockchain vernietigt de functionaliteit van het systeem, deze juridische problemen kunnen een ondergang betekenen voor cryptocurrencies.
BEDRAAD ADVIES
ABOUT
Arvind Narayanan (@random_walker op Twitter) is hoogleraar informatica aan Princeton. Kevin Werbach (@kwerb) is hoogleraar juridische studies en bedrijfsethiek aan de University of Pennsylvania. James Grimmelmann (@grimmelm) is professor in de rechten aan Cornell.
Wat in het gesprek ontbrak, is een genuanceerder begrip van hoe de wet werkt. Blockchain-technologieën in hun huidige vorm kunnen in strijd zijn met de meest letterlijke interpretatie van de wet, maar noch het rechtssysteem, noch de technologie is zo pedant. Beide kanten kunnen flexibeler zijn dan ze voor het eerst lijken, en onschuldige blockchain-gebruikers gaan niet de gevangenis in. Toch roept het debat vlezige vragen op over hoe de blockchain zich zou kunnen opstapelen tegen de huidige Amerikaanse wetgeving.
Blockchains zijn gedeelde grootboeken die transacties met cryptocurrency registreren. Net zoals u alles wat u maar wilt op de achterkant van een transactiebon kunt schrijven, kunt u met blockchains willekeurige gegevens samen met uw transactie schrijven als u over de juiste software beschikt. Het is een functie, geen bug. Bitcoin-gebruikers hebben lang deze mogelijkheid gebruikt om gegevens in de blockchain in te voegen, variërend van Valentijnsdagberichten en Rickrolls tot controversiële Wikileaks-documenten.
De auteurs van het huidige artikel, die werd gepresenteerd op de recente Financial Cryptography-conferentie, scande systematisch de bitcoin-blockchain. Ze vonden 1,600 voorbeelden van niet-transactionele gegevens, waaronder een handvol dat ze aanstootgevend of illegaal vonden. Als gevolg hiervan concluderen ze dat elke persoon die een volledige kopie van de bitcoin-software beheert, bekend als een volledige knooppuntoperator, in het bezit is van illegaal materiaal zoals kinderpornografie - een ernstige misdaad - of ze het nu beseffen of niet.
Dit is niet de eerste apocalyptische claim over blockchains en de wet. Het zal niet de laatste zijn. Een standaardverhaal is dat blockchains grote delen van het strafrecht, belastingen en financiële regelgeving zullen doen verdwijnen door allerlei activiteiten, waaronder het witwassen van geld en het lekken van staatsgeheimen, onmogelijk te voorkomen. De recente waarschuwing slaat het script om: het suggereert dat blockchains zullen sterven onder aanval van wetshandhaving. Iemand die kinderpornografie in een blockchain stopt, vervuilt volgens dit argument het hele grootboek met radioactief giftig afval, waardoor het voor iedereen illegaal is om het aan te raken.
De waarheid is anders. Blockchains laten de wet niet verdwijnen en de wet zorgt er niet voor dat blockchains verdwijnen. De reden is dat zowel de wet als blockchains zich kunnen aanpassen aan een wereld met de andere erin.
Begin met het idee dat als er ergens illegaal materiaal verborgen is in de blockchain, iedereen die in het bezit is van een kopie een crimineel is. Er is een reden waarom dit zo hard klinkt: zo werkt de wet niet. De meeste misdaden en regelgevende beperkingen zetten uw kennis aan dat u iets verkeerd hebt gedaan of doet. Een algemeen besef dat er mogelijk aanstootgevende gegevens op uw computer staan, is doorgaans niet voldoende; uw kennis moet redelijk specifiek zijn. De auteursrechtwetgeving heeft bijvoorbeeld een uitzondering - artikel 512 van de Digital Millennium Copyright Act - voor tussenpersonen die gewoon hun werk doen. Artikel 230 van de Communicatiewet biedt vergelijkbare bescherming voor andere soorten inhoud, daarom Twitter en Facebook werden niet afgesloten het moment dat een van hun miljoenen gebruikers heeft een lasterlijke verklaring geplaatst, dreigende haatdragende taal of naaktfoto's van kinderen. Vanuit een juridisch perspectief voeren gebruikers die blockchain-knooppunten uitvoeren functies uit die vergelijkbaar zijn met internetproviders of webhosts.
De Amerikaanse jurisprudentie biedt veel andere voorbeelden van genuanceerd onderscheid. In de gevierde peer-to-peer-gevallen voor het delen van bestanden in de vroege jaren 2000 werden diensten zoals Kazaa en Grokster alleen gesloten omdat ze duidelijk wisten dat hun diensten voornamelijk werden gebruikt voor inbreuk op het auteursrecht. De overgrote meerderheid daarentegen de inhoud op de blockchain is financiële transacties. Zelfs als het bitcoin-grootboek met enige moeite kan worden gebruikt om kinderpornografie op te nemen, zou niemand dat het beoogde gebruik noemen. Evenzo wanneer Tiffany klaagde EBay aan voor het aanbieden van namaakartikelen, hoewel eBay algemeen bekend was met inbreuk op handelsmerken, werd het niet verantwoordelijk gehouden omdat het redelijke stappen nam om specifieke gevallen aan te pakken.
Bron: https://www.wired.com/story/why-porn-on-the-blockchain-wont-doom-bitcoin/
