(Verzonden op 2 april 2020)

Abstract: Eén hoop van het gebruik van niet-elitarisme bij evolutionaire berekeningen is dat het helpt
lokale optima achterlatend. We voeren een rigoureuze runtime-analyse uit van een basisbestand
niet-elitair evolutionair algoritme (EA), op zijn hoogst de $(mu,lambda)$ EA
basisbenchmarkfunctie met een lokaal optimaal, de sprongfunctie. Wij bewijzen dat
voor alle redelijke waarden van de parameters en het probleem, het verwachte
looptijd van de $(mu,lambda)$ EA is, afgezien van lagere orde termen, minstens zo
groot als de verwachte looptijd van zijn elitaire tegenhanger, de
$(mu+lambda)$~EA (waarvoor we de eerste runtime-analyse uitvoeren om dit mogelijk te maken
deze vergelijking). Bijgevolg is het vermogen van de $(mu,lambda)$ EA om te vertrekken
lokale optima voor inferieure oplossingen leidt niet tot een runtimevoordeel.

We vullen deze ondergrens aan met een bovengrens die voor een breed bereik van
de parameters, is identiek aan onze ondergrens, afgezien van termen van lagere orde.
Dit is het eerste runtimeresultaat voor een niet-elitair algoritme op een multimodale manier
probleem dat strak is, afgezien van termen van lagere orde.