Zes dagen lang zat Richard Dever in zijn piepkleine appartement op de vijfde verdieping, wanhopig op zoek naar wat frisse lucht. Maar de lift in het Madison Hotel was weer kapot en Dever, 82, kon de trap niet af.
Uitgemergeld en kortademig door een longziekte, zat Dever ineengedoken op de rand van het bed, terwijl zijn humeur met de dag somberder werd.
"Wat me stoort, is dat ik er niet uit kan zoals iedereen en van de wereld kan genieten", zei Dever op de tweede dag van zijn opsluiting.
De storing van bijna een week in december was de derde keer in iets meer dan een maand dat de lift van Madison meerdere dagen buiten dienst was, aldus Dever en andere huurders.
De eigenaar van het gebouw is een van de meest prominente kruisvaarders van het land tegen slechte verhuurders: de AIDS Healthcare Foundation.
In de meer dan vijf jaar dat het Madison runt, hebben liftstoringen ertoe geleid dat bewoners, van wie velen ouderen en zwakken zijn, in de lobby slapen, andere huurders betalen om hen naar hun kamers te dragen of vast blijven zitten op de bovenste verdiepingen.
In 2018, nadat een blinde huurder meer dan 12 meter naar beneden viel de open schacht was de lift zeven maanden buiten dienst, volgens de stadsarchieven van Los Angeles en getuigenissen van de rechtbank. Het ging weer open, maar faalde al snel weer en bleef het grootste deel van een jaar kapot. Grootschalige reparaties begonnen pas nadat bouwinspecteurs dreigden de boel om te draaien zaak overgedragen aan het stadsadvocaat voor een strafrechtelijk onderzoek.
De stichting is vooral bekend als een kolos in de gezondheidszorg, met bijna $ 2 miljard aan jaarlijkse inkomsten die grotendeels worden verdiend met de keten van apotheken en klinieken. Maar in de afgelopen jaren is de non-profitorganisatie in LA uitgegroeid tot een van de grootste financiers van pro-huurderszaken in het land, tientallen miljoenen dollars gestort in politieke campagnes om de huurcontrole in Californië uit te breiden en huurders te organiseren tegen uitzetting en uitbuiting door verhuurders.
De stichting kocht de Madison in 2017 - de eerste van meer dan een dozijn eenpersoonskamers en andere appartementencomplexen die het bezit in skid row, Hollywood en in andere buurten van Los Angeles. De leiders van de stichting zeggen dat het hun doel is geweest om sneller, goedkoper en menselijker huizen te bieden aan inwoners met een laag inkomen dan particuliere ontwikkelaars, openbare instellingen en andere non-profitorganisaties.
Ze hebben hun inspanningen gepubliceerd in paginagrote advertenties in The Times en via bijna dagelijkse berichten op sociale media, waarbij ze hun werk aanprijzen als "een enorm succes. '
Maar inwoners van Madison zeggen dat de manier waarop de stichting hen behandelt, de beweringen over de zorg voor de meest kwetsbaren van LA doorbreekt.
In maart 2021 hebben 18 huurders van Madison een rechtszaak aangespannen over de lift. Ze beweerden dat de mislukkingen mensen met een handicap discrimineren en wetten inzake toegang en burgerrechten schenden. Twaalf hebben een schikking getroffen met de stichting en één is afgehaakt. De overige vijf eisers eisen miljoenen dollars aan schadevergoeding en een gerechtelijk bevel voor een rechter om toezicht te houden op permanente reparaties aan de lift of om de stichting te dwingen een nieuwe te installeren.
Vrijdag begint een juryrechtspraak in de Los Angeles County Superior Court. Meerdere andere rechtszaken over omstandigheden in Madison zijn ook in behandeling.
“De advertenties passen mijns inziens niet bij de acties”, zegt Annette Harings, hoofdadvocaat huurders. "De terechte verontwaardiging van AHF in al zijn openbare advertenties, al zijn persberichten, al zijn juridische pleidooien die zichzelf oppompen over hoe geweldig ze zijn, weerspiegelt niet wat er in Madison gebeurt."
Harings beweert dat Michael Weinstein, mede-oprichter en president van de AIDS Healthcare Foundation, en de advocaten van de groep de schade hebben vergroot door eisers ertoe aan te zetten om low-ball aanbiedingen achter de rug van hun advocaten te accepteren. Bewoners, van wie sommigen een leerstoornis hebben of een huurachterstand hadden, hebben schikkingspakketten ontvangen die duizenden dollars minder waren dan wat de stichting aanbood toen hun advocaten aanwezig waren, blijkt uit gerechtelijke documenten.
Weinstein en andere leidinggevenden van de stichting wezen een interviewverzoek van The Times af. Woordvoerder van de Stichting, Ged Kenslea, zei dat het proces te dicht bij het proces was en wijt de advocaten van The Times aan de advocaten van de huurders, die beweerden dat ze probeerden de uitkomst op ongepaste wijze te beïnvloeden.
"We vinden het onethisch dat raadslieden van beide kanten proberen toekomstige juryleden te benadelen", zei Kenslea.
Advocaten van de Foundation hebben in rechtszaken aangevoerd dat de non-profitorganisatie Madison exploiteert als een liefdadigheidsinstelling en dat het al honderdduizenden dollars heeft uitgegeven om de lift te repareren. Verdere oplossingen, zeiden ze, zouden te duur zijn en onnodig omdat ze hebben aangeboden om getroffen huurders naar lagere verdiepingen in Madison of naar andere panden te verhuizen. Bovendien geeft de AIDS Healthcare Foundation de vorige eigenaar van Madison de schuld van de liftstoringen en de stad Los Angeles voor het niet snel genoeg ondertekenen van voorgestelde reparaties.
De stichting heeft tot nu toe ingestemd met het betalen van meer dan $ 700,000 om een schikking te treffen met 12 van de huurders in de zaak.
AIDS Healthcare Foundation heeft gezegd dat het daklozen beter kan huisvesten dan de stad. Maar in een nieuwe rechtszaak beweren huurders sloppenwijkachtige omstandigheden.
De stichting, opgericht in 1987, is de grootste non-profitorganisatie voor aids ter wereld en biedt via haar netwerk van klinieken en apotheken zorg aan meer dan 1.7 miljoen patiënten in 45 landen. Ongeveer acht jaar geleden, Weinstein begon betrokken te raken bij woninggevechten in LA en in de hele staat, bewerend dat ontwikkelaars van luxevastgoed en zakelijke speculanten de betaalbaarheidsproblemen in Californië veroorzaken.
De stichting kocht de Madison voor $ 8 miljoen. Het bijna honderd jaar oude gebouw heeft ongeveer 200 eenheden verdeeld over vijf verdiepingen, waarbij de meeste bewoners een gemeenschappelijke badkamer delen. Maandelijkse huur is ongeveer $ 400, een bedrag dat nog lager is dan wat andere residentiële hotels op skid row-heffing. Huurders zeggen dat lage kosten de belangrijkste reden zijn dat ze er ondanks de problemen wonen.
De lift van Madison is gebaseerd op dezelfde basis mechanica zoals toen het in 1924 werd gebouwd. Huurders en gasten moeten een buitendeur openschuiven en vervolgens een metalen poort, die beide moeten worden gesloten voordat de cabine in beweging komt.
De veelvuldige mislukkingen hebben ernstige gevolgen gehad.
Op een ochtend in 2018 hoorde een medewerker geschreeuw uit de liftschacht tussen de tweede en derde verdieping. Toen de medewerker op de derde verdieping aankwam, vond hij de liftdeur open en keek in de schacht om Kenneth Owens, een legaal blinde, toen 66-jarige huurder, te zien zitten met pijn bovenop de cabine, volgens een intern incidentrapport dat de werknemer heeft ingediend.
De liftdeur was opengegaan hoewel de cabine er niet was. Owens deed een stap en viel toen.
'Als een stripfiguur, zoals Wile E. Coyote, die rookwolk als hij rent', zei Owens in zijn verklaring. "Toen vloog mijn hoed in de lucht en bam, 12 en een halve voet naar beneden."
De stichting tekende later voor het betalen van Owens $ 125,000 om de zaak op te lossen, volgens een schikking die door The Times werd beoordeeld.
De AIDS Healthcare Foundation houdt toezicht op een wereldwijd filantropisch imperium dat zich uitstrekt van het hoofdkantoor in Hollywood tot 15 staten en 38 landen.
Dat zeiden huurders in getuigenverklaringen de liftstoringen kunnen hun leven beheersen. Owens zei dat hij andere bewoners had betaald om hem de trap op te dragen toen de lift buiten dienst was. Elke reis kostte hem $ 40.
Grace Antisdel, een 73-jarige huurder die astma heeft en een rolstoel gebruikt, zei in een verklaring dat ze meer dan een maand in de lobby van Madison heeft geslapen omdat het te pijnlijk was om de trap op en af te gaan.
Renee Schoen, een voormalige huurder die ook een rolstoel gebruikt, zei in haar verklaring dat ze vroeger door het gebouw navigeerde door de trappen 'praktisch' op te glippen. Zelfs toen de lift aan het werk was, zei ze, is hij zo klein dat ze haar rolstoel binnen niet kon draaien en achteruit moest rollen om eruit te komen. Op een keer realiseerde Schoen zich niet dat de lift was gestopt vlak voordat deze de lobby bereikte en ze op de grond viel.
"De giek naar achteren deed mijn lichaam een goed moment pijn", zei Schoen, 54.
De problemen bij de Madison dateren van vóór de oprichting. Zeven maanden voor de verkoop schikte Kameron Segal - de vorige eigenaar van het gebouw - een rechtszaak die was aangespannen door meer dan een dozijn huurders die beweerden dat hij hen had lastiggevallen en de nodige verbeteringen niet had aangebracht. De schikking vereiste onmiddellijke reparatie wanneer de lift niet goed functioneerde.
Toen de nieuwe groep huurders de AIDS Healthcare Foundation aanklaagde, diende het een klacht in tegen Segal, waarin hij beweerde dat hij de stichting had opgelicht door de schikking of problemen met de lift niet bekend te maken. Segal reageerde niet op de rechtszaak van de stichting en de rechtbank vaardigde een verstekvonnis tegen hem uit. Segal was niet bereikbaar voor commentaar door The Times.
Anderen zeggen dat fundamentele due diligence voorafgaand aan de aankoop van het gebouw zowel de schikking, die in persberichten werd gepubliceerd, en problemen met de lift. Steve Diaz, adjunct-directeur van het Los Angeles Community Action Network, een organiserende groep die inwoners van Madison bijstond in de rechtszaak tegen Segal, zei dat de omstandigheden in het gebouw tijdens de skid row algemeen bekend waren.
Er is geen definitieve tijdlijn van wanneer de lift buiten dienst is geweest. Maar uit rechtbankverslagen blijkt dat het meerdere keren voor langere tijd werd stilgelegd nadat de stichting het gebouw had gekocht en dat het tijdens het gebruik vaak niet goed functioneerde.
In aangiften die zowel in het voorjaar als in het najaar van 2021 zijn gedaan, beschreven bewoners frequente storingen, vooral in het weekend. In interviews zeggen ze dat het nog steeds zo vaak als meerdere keren per week niet goed werkt.
De stichting zegt in rechtszaken dat het al meer dan $ 400,000 heeft uitgegeven aan onderhoud, reparaties en verbeteringen aan de lift. Het wijt vertragingen aan moeilijkheden bij het vinden van onderdelen voor zo'n oude lift en problemen met stadsinspecteurs.
In een wederzijdse klacht tegen de stad en het Los Angeles Department of Water and Power zei de stichting dat inspecteurs hun voeten sleepten toen het nodig was om de stroomvoorziening van Madison te upgraden, wat volgens ambtenaren van de stichting de belangrijkste oorzaak was van de liftstoringen. De stichting vorderde schadevergoeding en schadevergoeding van de gemeente in de zaak die door huurders was aangespannen. De stad en het openbaar nut gaven geen wangedrag toe, maar betaalden de stichting in december $ 100,000 om de zaak te schikken.
Mia Rose-Wong, een woordvoerder van het nutsbedrijf, ontkende dat stroomproblemen de liftproblemen veroorzaakten. gezegde inspecteurs hun werk niet uitstelden en dat het nutsbedrijf alleen schikte om belastingbetalers de kosten van een langdurig proces te besparen.
De huidige problemen met de lift zijn volgens de stichting het gevolg van ongeduld en fouten van huurders, vooral als ze de deur en het hek handmatig moeten openen en sluiten.
Het vervangen van de lift door een nieuwe of het uitvoeren van verdere grootschalige reparaties zou "een onnodige ontbering zijn, zodat de kosten niet in verhouding staan tot het voordeel dat zou worden ontvangen", zei Kyle Maland, een advocaat die de stichting vertegenwoordigt, in een rechtszaak. .
Een door de eisers ingehuurde liftexpert schatte in een verklaring dat een nieuwe lift niet meer dan $ 375,000 zou kosten. De basis meest recente financiële jaarrekening laat zien dat het meer dan $ 200 miljoen aan contanten bij de hand heeft en $ 1 miljard aan activa.
The Times bezocht de Madison vorige maand toen de lift buiten dienst was. In de gangen vroegen huurders aan elkaar of ze wisten wanneer het weer zou werken.
Nadat hij twee trappen naar zijn kamer had geklommen, ademde Edwin Linwood zwaar. Als de lift uitvalt, heeft Linwood, die aan een longziekte lijdt, wel drie inhalators nodig om de dag door te komen.
De 71-jarige maakte deel uit van de schikking met de vorige eigenaar over de omstandigheden in Madison. Hij voelt diepe frustratie dat de problemen nog moeten worden opgelost.
"Naar mijn mening kunnen ze me niet genoeg betalen", zegt Linwood, die ook aan ischias lijdt. 'Het is niet het geld dat ik wil. Dit is waar ik woon. Dit is mijn huis. Het belangrijkste doel is om de lift te repareren.”
Linwood is een van de vijf huurders die tot nu toe hebben geweigerd een schikking te treffen met de stichting, wiens tactiek in de rechtbank onder vuur is komen te liggen.
Tom Myers, de algemeen raadsman van de AIDS Healthcare Foundation, deed in 2021 rechtstreeks schikkingsaanbiedingen aan huurders in de lift-rechtszaak en een aanverwante rechtszaak over algehele onbewoonbaarheid bij de rechter Stephanie Bowick van het Superior Court in Madison, LA County. Bowick stelde vast dat Myers wettelijke ethische verplichtingen had geschonden door de advocaten van de huurders niet bij de discussies te betrekken. Myers reageerde niet op een verzoek om commentaar.
Afgelopen juli gaf Weinstein de regionale vastgoedbeheerder van de stichting opdracht om opnieuw te proberen tot deals te komen in de liftzaak zonder tussenkomst van de advocaten van de huurders. In een beëdigde verklaring ingediend bij de rechtbank zei Weinstein dat hij Harings wilde uitsluiten.
"Het lijkt mij dat mevrouw Harings niet uitkijkt naar de belangen van haar klanten, maar in plaats daarvan haar klanten manipuleert om AHF aan te vallen", schreef Weinstein.
Toen de AIDS Healthcare Foundation dit voorjaar tevergeefs campagne voerde voor een stemmingsmaatregel om hardhandig op te treden tegen 'megaprojecten', voerden ontwikkelaars van betaalbare woningen aan dat het voorstel arme huurders zou schaden en de broodnodige bouw zou dwarsbomen.
Brenda Phillips, een huurder die nog steeds aanklaagt, zei in een beëdigde verklaring dat de vastgoedbeheerder haar had uitgenodigd in een kantoor in Madison en haar $ 8,000 aanbood als ze een brief over de liftzaak zou ondertekenen.
"Ik zei hem dat ik het moest lezen voordat ik besloot het te ondertekenen", zei Phillips. “Maar ik kan niet begrijpen wat ik lees omdat ik een leerstoornis heb. Dus deed ik alsof ik de brief las. De brief was een volledige pagina met woorden en onderaan een plek om te ondertekenen.
Phillips zei dat ze om een kopie had gevraagd zodat iemand het haar kon voorlezen, maar dat de vastgoedbeheerder haar had verteld dat hij haar er pas een zou geven nadat ze had getekend. Ze sloeg het aanbod af.
Vier andere huurders in de rechtszaak tekenden dat papierwerk echter wel en schikten volgens gerechtelijke documenten en interviews voor $ 8,000 per stuk.
Een maand later deden de advocaten van de stichting schikkingsvoorstellen - dit keer via Harings - aan Phillips en de overige eisers voor elk $ 20,000. Die werden allemaal afgewezen. Eind december accepteerden zes eisers schikkingen die via hun advocaten waren aangeboden voor $ 80,000 per stuk. Vorige week accepteerden twee andere eisers via hun advocaten schikkingen van $ 100,000.
The Times' Liam Dillon en CalMatters huisvestingsverslaggever Manuela Tobias praten over de laatste ontwikkelingen in het huisvestingsbeleid in Californië en interviewen belangrijke nieuwsmakers en andere verslaggevers. Beschikbaar op Apple, SoundCloud, Spotify, Kopen Google Reviews en stikster podcasts.
William Berry was een van de vier huurders die instemden met een schikking van $ 8,000.
Hij heeft artritis in zijn knieën en gebruikt vaak een rolstoel. Toen hij vorige maand met een verslaggever sprak, greep Berry de reling met beide handen vast en sleepte zich de trap van Madison op om zijn kamer op de tweede verdieping te bereiken.
Berry, 61, zei dat hij instemde met de schikking, die ook zijn achterstallige huur wist, omdat hij het geld nodig had.
Hij zei dat hij niet op de hoogte was van de hogere aanbiedingen die de andere huurders ontvingen totdat hij door The Times werd geïnformeerd.
'Ik wou dat je me dat niet had verteld,' zei Berry.
- Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
- Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
- Bron: https://www.latimes.com/homeless-housing/story/2023-01-20/ahf-madison-hotel-elevator-lawsuit-story
