Vlees uit laboratoriumteelt zou een vriendelijker en potentieel groener alternatief kunnen zijn voor de huidige veehouderij. Nieuwe, speciaal ontworpen vleescellen zouden de kosten eindelijk naar een praktisch niveau kunnen brengen.

Hoewel het idee om vlees in het laboratorium te kweken in plaats van in het veld tien jaar geleden als sciencefiction had geklonken, is er vandaag de dag een schare startups die strijden om zogenaamd ‘gekweekt vlees’ naar de dagelijkse winkels en restaurants te brengen.

Het grote voordeel is dat de technologie ons in staat zal stellen van vlees te genieten zonder ons zorgen te hoeven maken over de duistere ethiek van de industriële veehouderij. Er zijn er ook meer controversiële beweringen dat het op deze manier produceren van vlees de impact op het milieu aanzienlijk zal verminderen.

Beide punten zullen waarschijnlijk steeds gewetensvollere consumenten aanspreken. Het leuke is dat er momenteel vlees in een laboratorium wordt geproduceerd kost veel meer dan de conventionele landbouw, wat betekent dat deze producten tot nu toe alleen in de landbouw zijn verschenen toprestaurants.

Nieuw onderzoek van Tufts University zou daar verandering in kunnen brengen. De onderzoekers hebben koeienspiercellen zo ontwikkeld dat ze zelf een van de duurste ingrediënten van gekweekt vlees kunnen produceren, waardoor de productiekosten mogelijk omlaag gaan.

“Producten zijn al bekroond wettelijke goedkeuring voor consumptie in de VS en wereldwijd, hoewel de kosten en beschikbaarheid beperkt blijven”, zegt David Kaplan, van Tufts, die het onderzoek leidde. “Ik denk dat dergelijke ontwikkelingen ons de komende jaren veel dichter bij het zien van betaalbaar kweekvlees in onze lokale supermarkten zullen brengen.”

Het ingrediënt in kwestie staat bekend als groeifactor: een soort signaaleiwit dat cellen stimuleert om te groeien en zich te differentiëren tot andere celtypen. Wanneer cellen buiten het lichaam worden gekweekt, moeten deze eiwitten kunstmatig in het medium waarin de cultuur groeit worden geïntroduceerd om de cellen te laten prolifereren.

Maar groeifactoren zijn extreem duur en moeten worden betrokken bij gespecialiseerde industriële leveranciers die zich normaal gesproken richten op onderzoekers en de geneesmiddelenindustrie. De auteurs zeggen dat deze ingrediënten maar liefst 90 procent van de kosten van de productie van kweekvlees kunnen uitmaken.

Daarom besloten ze koeienspiercellen – het belangrijkste ingrediënt in gecultiveerd rundvlees – genetisch te manipuleren om zelf groeifactoren te produceren, waardoor het niet meer nodig was om ze in de groeimedia op te nemen. In een papier in Cel rapporteert duurzaamheidbeschrijven ze hoe ze erin slaagden de cellen fibroblastgroeifactor (FGF) te laten produceren, een van de meest kritische van deze belangrijke signaaleiwitten en een belangrijke bijdrage aan de kosten van een kweekvleesmedium dat de auteurs in het onderzoek hadden opgenomen.

Cruciaal was dat de onderzoekers dit deden door inheemse genen te bewerken en hun expressie op en neer te draaien, in plaats van vreemd genetisch materiaal te introduceren. Dat zal belangrijk zijn voor de uiteindelijke goedkeuring door de regelgevende instanties, zegt Andrew Stout, die het project heeft helpen leiden, omdat de regels strenger zijn wanneer genen van de ene soort naar de andere worden getransplanteerd.

De aanpak zal echter nog wat werk vergen voordat deze klaar is voor commercieel gebruik. De onderzoekers melden dat de gemanipuleerde cellen groeiden zonder externe FGF, maar in een langzamer tempo. Ze verwachten dit te ondervangen door de timing of het niveau van de FGF-productie aan te passen.

En hoewel het een van de duurste is, is FGF niet de enige groeifactor die nodig is voor laboratoriumvlees. Of een soortgelijke aanpak ook andere groeifactoren uit de ingrediëntenlijst zou kunnen schrappen, valt nog te bezien.

Deze producten worden ook geconfronteerd met barrières die verder gaan dan de kosten. De meeste producten tot nu toe hebben zich gericht op zaken als hamburgers en kipnuggets die gemaakt zijn van gehakt. Dat komt omdat de complexe verdeling van weefsels zoals vet, botten en pezen die je in een biefstuk of visfilet aantreft, ongelooflijk moeilijk te reproduceren is in het laboratorium.

Maar als dergelijke benaderingen de kosten van laboratoriumvlees naar een concurrerend niveau kunnen brengen, zijn consumenten wellicht bereid een klein beetje smaak en textuur in te ruilen voor een zuiver geweten.

Krediet van het beeld: Schermweg / Unsplash

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://singularityhub.com/2024/01/26/these-engineered-cow-muscle-cells-could-slash-the-cost-of-lab-grown-meat/