Consumenten worden tegenwoordig geconfronteerd met een spervuur ​​van milieuvriendelijke berichten van de zakenwereld, die hoopt geld te verdienen aan de toenemende bezorgdheid over het milieu. Tegelijkertijd heeft het ontbreken van gemeenschappelijke regels voor bedrijven die vrijwillige groene claims indienen, de deur opengelaten greenwashing, waardoor het steeds moeilijker wordt om feit van fictie te onderscheiden als het gaat om duurzaam ondernemen. Dit is niet alleen een probleem voor de milieubewuste shopper, die nu stapels "duurzame" producten moet doorzoeken om er een te vinden met bonafide groene referenties - het is ook een probleem voor bedrijven. 

Bedrijven die echt moeite doen om hun milieu-impact te verminderen, vaak tegen aanzienlijke kosten, moeten concurreren met anderen die dezelfde beweringen doen, maar er niet veel moeite voor doen. Dit doet de economische beloningen voor de zorg voor de planeet teniet, met name in sectoren met complexe toeleveringsketens, waar het duidelijk communiceren van de milieueffecten lastig kan zijn. 

Omgekeerd kunnen bedrijven die betrapt worden op greenwashing, of zelfs degenen waarvan wordt aangenomen dat ze dat zijn, verwachten daalt de klanttevredenheid en ernstige financiële gevolgen.

Aan het uiterste einde denk ik aan het geval van de Duitse autofabrikant Volkswagen, nadat deze winst zag tuimelen 20 procent na onthullingen in 2015 die het bedrijf had geïnstalleerd software om Amerikaanse emissietests te omzeilen. Hoewel sympathie voor een bedrijf dat doelbewust probeert regelgevers te misleiden beperkt zou moeten zijn, benadrukt de zaak de giftigheid van greenwashing voor alle betrokken partijen; bedrijven, consumenten en natuurlijk de planeet. 

De Richtlijn groene claims, eind maart voorgesteld door de Europese Commissie, probeert dit probleem aan te pakken door "gemeenschappelijke criteria tegen greenwashing en misleidende milieuclaims.” De hoop is dat door de normen voor beweringen van bedrijven in het hele handelsblok te homogeniseren, consumenten "meer duidelijkheid, sterkere zekerheid zullen hebben dat wanneer iets als groen wordt verkocht, het ook echt groen is, en informatie van betere kwaliteit om milieuvriendelijke producten te kiezen." en diensten." Bedrijven zullen er ook van profiteren, "aangezien degenen die zich echt inspannen om de ecologische duurzaamheid van hun producten te verbeteren, gemakkelijker door consumenten worden herkend en beloond ... in plaats van te maken te krijgen met oneerlijke concurrentie."

De noodzaak van de wetgeving is duidelijk. Een beoordeling van milieuclaims Uit een onderzoek dat de Commissie in 2020 in een breed scala van bedrijfstakken heeft uitgevoerd, bleek dat 53.3 procent "vage, misleidende of ongegronde informatie verstrekte" over de milieukenmerken van producten, terwijl 40 procent helemaal geen ondersteunend bewijs had.

Bovendien zijn er momenteel 230 duurzaamheidslabels en 100 groene energielabels in gebruik op EU-markten, elk met verschillende criteria en niveaus van transparantie. Zelfs als sommige labelprogramma's echte duurzaamheidsreferenties opleveren, is het onwaarschijnlijk dat de gemiddelde persoon op straat enig idee zou hebben welke dat zijn.

Virginijus Sinkevičius, Europees commissaris voor Milieu, Oceanen en Visserij, verwoordde het goed: “We willen consumenten helpen meer vertrouwen te krijgen in hun keuzes en ervoor zorgen dat bedrijven die oprechte inspanningen leveren om hun impact op de natuur, het gebruik van hulpbronnen, de klimaatemissies of vervuiling wordt beloond.”

Hoe gaan de nieuwe regels werken?

Het doel van het nieuwe voorstel is simpel: greenwashing voorkomen door duidelijke en geharmoniseerde regels en labels af te dwingen. Concreet zullen de maatregelen gericht zijn expliciete beweringen, voorbeelden hiervan kunnen zijn: "T-shirt gemaakt van gerecyclede plastic flessen", "CO2-gecompenseerde levering", "verpakking gemaakt van 30 procent gerecycled plastic" of "oceaanvriendelijke zonnebrandcrème."

Onder de nieuwe regels moeten bedrijven dergelijke beweringen onafhankelijk laten verifiëren en bewijzen met wetenschappelijk bewijs. Mogelijke afwegingen moeten ook worden benadrukt om een ​​volledig en nauwkeurig beeld te krijgen van de effecten van een product.

Milieulabelregelingen, in de vorm van vertrouwens- en kwaliteitskeurmerken die bevestigen dat een product of bedrijf voldoet aan de eisen die door de regeling worden gesteld, zijn een ander doel van de wetgeving. Dergelijke regelingen kunnen transparantie missen en zijn niet altijd geloofwaardig; als reactie hierop stelt het nieuwe voorstel voor om de proliferatie van nieuwe openbare etiketteringsregelingen te verbieden, tenzij deze op EU-niveau worden ontwikkeld, waardoor wordt voorkomen dat individuele lidstaten er zelf een ontwikkelen. Particuliere etiketteringsprogramma's daarentegen kunnen op het niveau van de lidstaten worden goedgekeurd, maar zullen moeten aantonen dat ze "toegevoegde waarde” in termen van milieuambitie alvorens het goedkeuringsproces te doorlopen. Etiketteringsschema's uit derde landen (die geen lid zijn van de EU, inclusief de VS) zullen ook ter goedkeuring moeten worden voorgelegd voordat producten die ermee zwaaien op de EU-markt worden toegelaten.

Uit een beoordeling van milieuclaims, uitgevoerd door de Europese Commissie in 2020 in een breed scala van bedrijfstakken, bleek dat 53.3% 'vage, misleidende of ongegronde informatie verstrekte' over de milieukenmerken van producten …

De boetes voor niet-naleving zullen ook niet goedkoop zijn. Malafide handelaren die betrapt worden op het maken van ongegronde beweringen, kunnen boetes verwachten van ten minste 4 procent van de totale jaarinkomsten in elke regio waar ze de regels hebben overtreden — hetzelfde niveau als de sancties die moeten worden uitgedeeld in het kader van de recente wet op ontbossingsvrije producten, die volgend jaar zal worden uitgevoerd.

Gaat het voorstel ver genoeg?

Ondanks een warm onthaal van bedrijven en brancheorganisaties, waaronder de Internationale Kamer van Koophandel, heeft het nieuwe voorstel enige kritiek gekregen van milieugroeperingen die beweren dat maandenlang lobbyen door bedrijven de regels heeft verlaten "substantieel verwaterd. '

Met name zullen de nieuwe wetten geen betrekking hebben op uitdrukkingen als 'koolstofneutraliteit', een favoriete term die wordt gebruikt door bedrijven die hun imago een groene make-over willen geven, aldus de waakhond en denktank Carbon Market Watch. Anderen hebben betoogd dat, omdat het wetsvoorstel geen enkele methodologie schetst om groene claims te onderbouwen, bedrijven gewoon "cherry-pick' degenen die het beste bij hen passen.

"Helaas zal de nieuwe richtlijn zonder geharmoniseerde methodologieën op EU-niveau weinig duidelijkheid bieden aan consumenten en bedrijven, en het werk van markttoezichtautoriteiten alleen maar bemoeilijken", zegt Margaux Le Gallou, programmamanager voor milieu-informatie en -beoordeling bij de Milieucoalitie over normen.

Hoe succesvol de Green Claims-richtlijn zal zijn bij het uitroeien van greenwashing op de markt van de Europese Unie valt nog te bezien. Het wetsvoorstel moet inderdaad nog worden goedgekeurd door het Europees Parlement en de Raad voordat het wet wordt, wat zeker enkele maanden zal duren. Als u dit voorstel echter in zijn bredere context beschouwt – als onderdeel van a pakket van recente wetgeving die door de EU wordt gepusht - dan is dat duidelijk de op twee na grootste economie ter wereld wordt een steeds vijandigere omgeving voor niet-duurzame bedrijven. Waar de EU erin slaagt regels op te stellen die moeten worden nageleefd door elk bedrijf dat overal ter wereld actief is en wil verkopen aan de ongeveer een half miljard klanten die binnen haar grenzen wonen.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://www.greenbiz.com/article/new-eu-law-thats-looking-stamp-out-greenwashing