De wetenschap heeft enorm veel baat bij supercomputing, waarmee onderzoekers enorme hoeveelheden data kunnen verwerken en complexe simulaties kunnen uitvoeren. Maar deze machines kunnen notoire energievreters zijn, waarbij de grootste supercomputers evenveel stroom verbruiken als een kleine stad. In deze aflevering van de Natuurkunde Wereldverhalen podcast bespreken wetenschappers hoe individuen de milieu-impact van supercomputing kunnen verminderen zonder de onderzoeksdoelen in gevaar te brengen.

Simon Portegies Zwart, een astrofysicus aan de Universiteit Leiden in Nederland, zegt dat efficiënter coderen van vitaal belang is om computergebruik groener te maken. Terwijl voor wiskundige en natuurkundige Loïc Lannelongue, is de eerste stap dat computermodelleurs zich meer bewust worden van hun milieueffecten, die aanzienlijk variëren afhankelijk van de energiemix van het land dat de supercomputer host. Lannelongue, gevestigd aan de Universiteit van Cambridge, VK, heeft Groene algoritmen, een online tool waarmee onderzoekers de ecologische voetafdruk van hun computerprojecten kunnen inschatten.

Lees meer over dit onderwerp in het artikel “De enorme ecologische voetafdruk van grootschalige computers“, oorspronkelijk gepubliceerd in het maartnummer van Natuurkunde wereld.