De dubbele standaarden van Pharma:

Als volwassenen is het onze verantwoordelijkheid om onze jongeren te beschermen en hen klaar te stomen voor succes. Zij zijn tenslotte degenen die deze planeet zullen erven nadat wij er niet meer zijn. Dat is de reden waarom we drugsgebruik onder tieners en kinderen doorgaans ontmoedigen. Uit onderzoek blijkt dat het menselijk brein zich tot ver in de twintig blijft ontwikkelen. Het knoeien met die vitale groei kan levenslange gevolgen hebben.

So toen ik een recent artikel las over Honing over de impact van cannabis op de geest van adolescenten die zich nog steeds aan het ontwikkelen zijn, heeft het me zeker doen nadenken. Het onderzoek suggereerde dat zelfs incidenteel marihuanagebruik belangrijke cognitieve vaardigheden bij tieners, zoals geheugen, verbale vaardigheden en aandacht, kan belemmeren. Als dat waar is, is dat alarmerend nieuws voor de gezondheid en veiligheid van jongeren.

Maar de studie zette mij ook aan het denken: onderzoeken we gewone geneesmiddelen die aan kinderen worden voorgeschreven met hetzelfde niveau van wetenschappelijke nauwkeurigheid? Stimulerende medicijnen zoals Adderall en Ritalin worden tegenwoordig als snoepjes uitgedeeld aan miljoenen kinderen met ADHD-diagnoses. Net als cannabis zijn deze krachtig stoffen die neurotransmitters veranderen en signalering in de hersenen.

Vanuit chemisch oogpunt verschillen amfetaminen op recept niet zoveel van cocaïne of meth; ze worden alleen zorgvuldig vervaardigd en gedoseerd. Toch knipperen er maar weinig met hun ogen als het gaat om het wijdverbreide gebruik ervan bij kinderen. Je moet je afvragen: vormen en hervormen deze medicijnen ook kneedbare jonge geesten? En zo ja, zijn de resultaten dan noodzakelijkerwijs goed?

Ik suggereer geen medische complottheorieën of iets dergelijks extreems. Maar ik denk wel dat het eerlijk is om lastige vragen te stellen over maatschappelijke aannames over de veiligheid van geneesmiddelen en de medische noodzaak. Als cannabis extra onderzoek naar de neurologische effecten bij jongeren rechtvaardigt, moeten dan niet razend populaire stimulerende middelen worden voorgeschreven aan worstelende kinderen?

In dit artikel zal ik uiteenzetten wat de wetenschap tot nu toe suggereert over de mogelijke cognitieve effecten van gewone ADHD-medicijnen, inclusief Ritalin, Adderall en hun chemische neven. Ik benader deze analyse in het besef van zeer reële pediatrische uitdagingen, maar ook bewust van de Amerikaanse neiging om overmedicatie te geven in plaats van alternatieve strategieën. Mijn doel is geen veroordeling, maar eerder een constructieve dialoog. Als we de farmacologische effecten op de meest kwetsbare ontwikkelende geesten niet zorgvuldig monitoren, wie zal dat dan wel doen?

ADHD-medicijnen verwijzen naar stimulerende en niet-stimulerende middelen die worden gebruikt om symptomen van ADHD te behandelen. De meest voorgeschreven ADHD-medicijnen in de VS zijn methylfenidaat (merknamen Ritalin of Concerta) en verschillende amfetaminezouten (gebrandmerkt als Adderall of Vyvanse).

Deze stimulerende middelen verhogen de niveaus van dopamine en noradrenaline in de hersenen – neurotransmitters die betrokken zijn bij concentratie, beloningsroutes en impulscontrole. Door de signalering chemisch te veranderen, kunnen de medicijnen de focus verbeteren en de hyperactieve symptomen van ADHD temperen.

Het gebruik van deze medicijnen is de afgelopen twintig jaar enorm gestegen, vooral onder jongeren. Uit een onderzoek bleek dat bijna 10% van de kinderen tussen 4 en 17 jaar een ADHD-diagnose heeft gekregen, een stijging van 42% sinds 2003. Het aantal recepten volgt dienovereenkomstig.

Apotheken vulden in 43 meer dan 18 miljoen ADHD-medicijnen voor, alleen voor mensen onder de 2019 jaar. Dat komt erop neer dat ongeveer 1 op de 7 Amerikaanse kinderen krachtige hersenstimulantia slikt voordat ze volwassen zijn.

Ter context: het aantal recepten voor stimulerende middelen is in de VS drie tot vier keer zo hoog als in Groot-Brittannië en andere westerse landen. Dit patroon geldt ook voor de Amerikaanse demografie: dat geldt ook voor blanke jongeren 66% meer kans op ADHD-medicijnen vergeleken met Latijns-Amerikaanse kinderen en ruim 2.5x vaker dan zwarte leeftijdsgenoten.

Als we verder kijken dan de klinische verpakking en de zegeningen van de FDA, hebben ADHD-stimulantia veel gemeen met illegale methamfetamine. Blijf hier bij mij.

Chemisch gezien behoren stoffen als Adderall, Ritalin en meth tot de amfetamineklasse van de stimulerende middelen. Ze verschillen slechts een molecuul of twee. Meth heeft bijvoorbeeld een extra methylgroep vergeleken met amfetamine zelf. Geen groot verschil als het gaat om herseneffecten.

Zowel receptplichtige medicijnen als crystal meth stimuleren de dopamine- en noradrenalinesignalering via vergelijkbare routes die betrokken zijn bij stemming, cognitie en beweging. In therapeutische contexten kunnen deze neurotransmitterpieken de focus en concentratie verbeteren. Buiten medisch toezicht creëren ze een stimulerende high met risico's op misbruik en veranderingen op de lange termijn.

Vergis je niet: op de juiste manier gebruikt onder streng toezicht, bieden ADHD-medicijnen echte voordelen voor worstelende kinderen. Maar we hebben de neiging om ongemakkelijke overeenkomsten met illegale stimulerende middelen te bagatelliseren, misschien om stigmatisering te voorkomen. Toch verschillen amfetaminen op recept vanuit een neurochemisch perspectief toch niet zoveel van cocaïne of meth.

Als misbruik van verslavende drugs zoals meth jonge, zich ontwikkelende hersenen negatief beïnvloedt, zouden kleinere doses medische meth dan niet hetzelfde doen? Wat als door stimulerende middelen gestimuleerde concentratie ten koste gaat van de geestelijke gezondheid op latere leeftijd? Zijn we bezig met het overmediceren van de uniciteit van de kindertijd ten opzichte van miljoenen eendagsvolwassenen?

Dit zijn ongemakkelijke maar noodzakelijke vragen nu het aantal ADHD-diagnoses en het aantal recepten voor stimulerende middelen enorm stijgt. Hetzelfde niveau van wetenschappelijk onderzoek toepassen op cannabis lijkt alleen maar verstandig en ethisch. Want zodra de neurobiologische deuropeningen bij kinderen sluiten, is er misschien geen weg meer terug.

Als we kijken naar wijdverbreide problemen zoals ADHD, obesitas of geestelijke gezondheid, is onze maatschappelijke reflex vaak om eerst medicijnen te geven en later vragen te stellen. Er is een pil voor elke ziekte. Maar in het belang van toekomstige generaties ben ik van mening dat we deze reflexmatige aanpak moeten heroverwegen.

Begrijp me niet verkeerd: farmaceutische producten spelen een cruciale rol bij de behandeling van acute problemen of ernstige chronische aandoeningen wanneer dat strikt noodzakelijk is. Maar het stijgende aantal ernstige gezondheidsproblemen bij kinderen duidt erop dat ons paradigma faalt. We vertrouwen op medicijnen als krukken in plaats van het zwaardere werk van preventie te doen.

Wat als we, in plaats van te verwachten dat kinderen zich aan steeds strengere normen moeten conformeren, systemen zouden aanpassen om hun aangeboren diversiteit te koesteren? Gepersonaliseerd onderwijs, passend bij verschillende leerstijlen. Uitsparing over gestandaardiseerde tests. Activiteitbevorderende gemeenschappen die niet uitsluitend voor auto's zijn ontworpen. Gezonde schoolmaaltijden en voedingsvoorlichting. Medialimieten en minder overbelasting van stimuli.

De lijst gaat maar door.

Op dezelfde manier zijn zoveel chronische ziekten op volwassen leeftijd terug te voeren op gedrag en blootstelling tijdens de jeugd – voeding, inactiviteit, slaapverstoring, stress, milieutoxines. Het vandaag de dag beschermen van de ontwikkelende geesten en lichamen tegen schade betaalt zich later exponentieel uit.

Maar preventie vergt meer werk vooraf en maatschappelijke betrokkenheid. Pillen zorgen voor een snelle verlichting van de symptomen, maar pakken de diepere oorzaken niet aan. Laten we, voordat nog eens miljoenen kinderen abnormaal worden verklaard en overgoten met stimulerende middelen, dieper ingaan op de levensstijlbenaderingen. De meest ethische geneeskunde streeft ernaar om in de eerste plaats geen schade aan te richten. Nu het welzijn van kinderen op het spel staat, zou niets minder moeten volstaan.

Uiteindelijk ligt mijn probleem niet noodzakelijkerwijs bij de cannabis of de voorgeschreven pillen zelf. Als fervent psychonaut geloof ik dat bewustzijnsveranderende stoffen, zelfs riskante stoffen, af en toe een venster naar ons diepere zelf kunnen bieden als ze bewust worden gebruikt.

Maar daarin schuilt het addertje onder het gras: verantwoord, opzettelijk gebruik is alles. In de moderne samenleving worden krachtige stoffen maar al te vaak eerder krukken dan hulpmiddelen. We staan ​​persoonlijke macht af aan farmaceutische bedrijven die maar al te graag diepere problemen wegnemen.

Het gebruik van dagelijkse chemische hulp om kinderen in sociale patronen te dwingen, hun cijfers te verhogen of een plek op de universiteit veilig te stellen, weerspiegelt een ziekte – een ziekte die dieper gaat dan welke opsomming van ADHD-symptomen dan ook. Net als een medisch paradigma dat graag synergetische meth-amfetaminen wil uitdelen en tegelijkertijd heilige plantengeneesmiddelen wil kruisigen.

Tot de dag dat we systemen en structuren heroverwegen die kinderen ervan weerhouden om als hun hele, authentieke zelf te gedijen, zal ik doorgaan met het aanklagen van een te groot vertrouwen in het alomtegenwoordige pillengebruik. Begin met de wortels, niet met de symptomen.

En aan degenen die jeugdcannabis snel veroordelen op basis van twijfelachtige cognitiestudies, smeek ik: pas hetzelfde onderzoek toe op zogenaamde ‘medicijnen’ die worden voorgeschreven aan de meest kwetsbare ontwikkelende geesten. Adderall en Ritalin vormen een kneedbaar neurocircuit net zo zeker als elk gewricht.

Op een gegeven moment moeten we chemische snelle oplossingen overstijgen en levensstijl-, gemeenschaps-, beleids- en culturele veranderingen benutten die de holistische gezondheid bevorderen. De toekomst van onze kinderen hangt er zeker van af. En wie weet kunnen de volwassenen die dit circus runnen ook wel een verlengde tolerantiepauze gebruiken.

ADHD, CANNABIS EN BIG PHARMA, LEES VERDER...

HEEFT 55% VAN DE CANNABISGEBRUIKERS ECHT ADHD? LEES DIT!

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: http://cannabis.net/blog/opinion/the-big-pharma-double-standard-adhd-medication-and-meth-more-alike-than-wed-like-to-admit