Zephyrnet-logo

De patroonheiligen van de Ierse punk Dropkick Murphys op Myth Live

Datum:

Dropkick Murphys treedt op op het podium van Myth Live in Maplewood, Minnesota op zaterdag 24 februari 2024. (Fotocredit: Jess Beck)

BEOORDELING DOOR JADE RICHELLE EN FOTO'S DOOR JESS BECK | Ga Locatie Magazine

St. Patrick's Day kwam vroeg voor concertbezoekers Maplewood, Minnesota dit jaar. Terwijl het in de buurt is sint Paul zal dichter bij half maart in het groen worden uitgedost, Zaterdag, februari 24th, 2024 bracht ons de St. Patrick's Day-tour met Dropkick MurphysPennywise en De kras at MYTHE LEVEN.

Als je er niet was MYTHE LEVEN gisteravond heb je een wilde nacht van Keltische chaos, punkpandemonium en akoestische anarchie gemist, waardoor we ons afvroegen of kabouters in de schaduw stonden als concertorganisatoren. Het was een avond die het publiek meer geëlektrificeerd achterliet dan het vinden van een pot met goud aan het einde van een regenboog.

De kras. Laten we zeggen dat ik jeuk had, en dat ze eraan krabden. Stel je moderne metalhead Hobbits voor, gewapend met akoestische instrumenten en banjo's. Tussen de stuwende percussie (bekijk de foto's want ik kan zijn opstelling niet eens beschrijven) en de versnipperende akoestische gitaarsolo's was het allemaal logisch, maar helemaal nergens op. Een vierdelige outfit afkomstig van DublinDe kras brengt het traditionele Iers klinkt, maar het is….meer. Nieuw. Ken je dat lelijke gezicht dat je trekt als de muziek zo goed is dat je er gewoon niet mee om kunt gaan? Ja, mijn gezicht zat zo vast. De kras is niet de typische Ierse pubband; het zijn de rebellen van de traditionele scene, en ze zijn zojuist mijn nieuwe favoriete band geworden. Als je ze niet bekijkt, mis je een muzikale pot met goud.

Volgende, Pennywise. Afkomstig uit zonnig Californië, deze punkrocklegendes betreden het podium met de kracht van een orkaan en de vasthoudendheid van iemand die er net achter is gekomen dat ze geen geld meer hebben Guinness. Het publiek voelde de rauwe, ongecompliceerde punkvibes. De energie was zo voelbaar; je kon het bijna in de lucht proeven – en het smaakte naar rebellie en nostalgie. Pennywise bracht de klassieke punkshow, en het publiek bracht de klassieke punkattitude. Pennywise zet een geweldige show neer, en hoewel ze niets om autoriteit geven, kun je voelen dat ze WEL om hun fans geven. Het zijn misschien wel punk-royalty's, maar ze weten wie ze daar heeft neergezet, en dat betalen ze terug tijdens hun shows. 10/10 ervaring.

En dan het pièce de résistance – Dropkick Murphys, de grootste niet-Iers-Ierse band aller tijden. Ze trapten de set af met “Voor Boston”, een eerbetoon aan hun roots en de toon zettend voor een onvergetelijke avond. Vanaf dat moment was het een non-stop spervuur ​​van Keltische punkhits. “De jongens zijn terug”, en dat waren ze inderdaad. De menigte was een zee van springende, dansende en crowdsurfende feestgangers, waardoor een moshpit van epische proporties ontstond – een moshpit zo levendig, zelfs St. Patrick zelf had zijn staf misschien ingeruild voor een surfplank.

Halverwege Dropkick Murphys In de set brachten ze Amelia groot, een klein meisje dat de punkrockkoningin van de volgende generatie zal worden. Gekleed alsof ze rechtstreeks uit de grunge-scene van de jaren 90 kwam, deelde Amelia de microfoon met zangeres Ken Casey voor hun hit “Rose Tattoo“. Het zien van de interactie van Dropkick Murphys met hun jongste fans was een van de hoogtepunten van de avond. Gek respect, Ken!

De laatste toegift, “Verzending naar Boston”, veranderde de hele zaal in een stuiterende waanzin. Als je op een bepaald moment tijdens dat nummer niet in de lucht was, heb je duidelijk de memo gemist en moet je aan je concertacrobatiek werken. Dropkick Murphys wist te transformeren MYTHE LEVEN een tijdelijke Ierse pub binnen, compleet met de chaos en kameraadschap die je zou verwachten – het was alsof je een portaal binnenstapte naar de levendige straten van Dublin, minus de dure vliegtickets.

Laten we de onbezongen helden van de avond niet vergeten: het personeel en de locatie. De barmannen bij MYTHE LEVEN zijn enkele van de aardigste medewerkers waarmee ik heb mogen praten. Een drankje halen duurde nooit langer dan drie minuten, en daarvoor groeten wij u. Het deur- en beveiligingspersoneel was niet alleen uitstekend in hun vak, maar ze waren ook enkele van de vriendelijkste poortwachters van elke locatie die we ooit zijn tegengekomen – het is alsof ze een spoedcursus gastvrijheid hebben gevolgd van de vriendelijkste kabouters van het land.

Concluderend: als je niet van plan bent deze tour bij te wonen, bega je een misdaad tegen je eigen muzikale plezier en verbreek je mogelijk een ongeschreven pact met de geest van St. Patrick. Dropkick MurphysPennywise en De kras leverde een nacht vol chaos, gemeenschap en puur onvervalst plezier op, waardoor we een glimlach kregen die breder was dan een pot met goud aan het einde van een regenboog. MYTHE LEVEN was the place to be, en als je er niet was, dan heb je een geweldig feest gemist. Tot de volgende keer, laat de pinten stromen en de banjo's versnipperen. En vergeet de belangrijke dingen niet, zoals deodorant en uitstekend zijn voor anderen. Slainte!

Dropkick Murphys

Pennywise

De kras

Alle afbeeldingen © Jess Beck


Volg onze socials, neem even de tijd en is gratis door ons te vinden op:
Facebook | Twitter | Instagram

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img