Boneworks introduceerde een nieuwe benadering van interacties in VR, waarbij alle items een echt gevoel van gewicht kregen en de speler openlijk werd uitgenodigd om mee te spelen met de game. De game adviseerde spelers dat "als je je fysiek voorstelt dat je het zware object vasthoudt, je het gemakkelijker zult verplaatsen."

Dat is de kernfilosofie van Stress Level Zero's Marrow1 Interaction Engine, ontwikkeld voor Boneworks en nu gebruikt in Bonelab. Alles wat je leuk vond (en misschien haatte) aan de interacties van Boneworks is overgebracht naar Bonelab. Dit betekent dat je in pantomime moet acteren bij het optillen van objecten voor de beste resultaten, maar het betekent ook dat er hetzelfde niveau van speelsheid, onvoorspelbaarheid en experimenteren is.

Een nieuwe structuur

Stress Level Zero heeft deze keer echter een iets andere benadering van de algemene structuur van het spel. Als je de game voor de eerste keer opent, begin je aan de hoofdcampagne. Na ongeveer 15 minuten maak je kennis met een nieuw hubgebied genaamd The Lab. Hier begint u de volledige reikwijdte van de visie van Stress Level Zero te realiseren - de campagne is slechts één facet van het aanbod.

Het Lab biedt een scala aan minigames, spelmodi en activiteiten om te verkennen. Er zijn sandbox-omgevingen, wave shooters, tijdritten en parkour-cursussen, om er maar een paar te noemen. Na een tijdje in The Lab te hebben gespeeld, kun je doorgaan met de campagne, maar je kunt op elk moment tijdens of na terugkeren - het wordt een permanente optie in het hoofdmenu, altijd toegankelijk. Er worden meer modi en niveaus toegevoegd naarmate je verder komt in de campagne en met klassementen kun je wereldwijd of onder je vrienden strijden.

Na een omweg door The Lab begint het langste en meest vlezige deel van de Bonelab-campagne. Net als Boneworks, is de campagne van Bonelab een mix van puzzelplatformer en shooter-gameplay die je aanmoedigt om creatieve en unieke oplossingen te vinden met behulp van de gevarieerde aangeboden tools. Er is een mix van vijanden, waaronder gezichtsloze digitale zombies en op headcrab geïnspireerde robots, maar ze vormen zelden een echte uitdaging.

De game biedt je constant nieuwe en gevarieerde soorten wapens om mee te experimenteren. Het meeste plezier van de campagne komt van deze experimenten, waardoor je op dramatische wijze naar de hel gaat voor leer terwijl je door elk gebied vordert. Hoe creatiever je bent, hoe meer plezier je zult hebben. Het sandbox-systeem is zo open dat er verschillende punten waren waarop ik een taak voltooide en onzeker bleef of ik het had gedaan zoals bedoeld, of dat ik een andere oplossing bedacht die toevallig werkte. Het meest waarschijnlijke antwoord is dat het er niet toe doet: het maakt Bonelab vaak niet uit hoe je van A naar B komt, het wil gewoon dat je dat doet op welke manier dan ook.

De keerzijde hiervan is dat het fysica-systeem soms ook ongelooflijk frustrerend kan zijn. Een ladder beklimmen of op een richel springen is altijd moeilijker dan nodig is, bijvoorbeeld als lichaamsdelen vast komen te zitten of niet op hun plaats zitten. Evenzo reikte ik vaak naar één item op mijn lichaam, zoals mijn pistool, en eindigde ik met iets anders in mijn hand, zoals munitie. Deze incidentele onnauwkeurigheid met interacties kan frustrerend worden en wordt nog erger wanneer ze door vijanden van dichtbij worden lastiggevallen.

Dit alles zal Boneworks-spelers redelijk bekend in de oren klinken, wat: heeft dezelfde premisse en inherente problemen. Dat gezegd hebbende, introduceert Stress Level Zero wel een aantal nieuwe mechanismen om de boel op te schudden. Het meest prominente is het avatar-systeem van de game, waarin je een verscheidenheid aan personages belichaamt met verschillende fysieke kenmerken en statistieken (snelheid, gewicht, kracht enz.). Je ontgrendelt deze avatars in een reeks werelden met minigames en obstakels die zijn ontworpen rond de gegeven sterke of zwakke punten van een avatar. Er is bijvoorbeeld een parkour-parcours voor de snelle avatar, of een retro-geïnspireerde punch-em-up minigame voor degene met superkracht.

Zodra alle avatars zijn ontgrendeld, kun je naar believen tussen de avatars wisselen met een eenheid op je arm. Voor de rest van de campagne wordt het wisselen tussen avatars een nieuwe tool om omgevingspuzzels op te lossen of ontmoetingen creatief te benaderen. Er zijn sommige omstandigheden waarin je een specifieke avatar moet gebruiken om een ​​resultaat te bereiken, en andere waar je misschien gewoon overschakelt omdat je daar zin in hebt. Het is in theorie zeker een interessante nieuwe monteur, maar in de praktijk maakt de campagne er niet altijd op veel interessante manieren gebruik van. Je kunt ook vrij schakelen tussen avatars in The Lab, waar spelers waarschijnlijk interessantere toepassingen voor zullen vinden.

Verhalend, Post-Game Sandbox en Mod-ondersteuning

In termen van verhaal is het verhaal van Bonelab vrij dun en hands-off. De campagne is zeker een voortzetting van het universum en threads van Boneworks, maar verwacht niet veel concrete antwoorden of veel verhalende afsluiting. Je zult een reeks zielloze, verlaten bedrijfsomgevingen en onderzoeksfaciliteiten verkennen, evenals een mix van creatievere MythOS-werelden die zijn ontwikkeld door de voormalige werknemers van Monogon Industries. De campagne kostte me in totaal waarschijnlijk ongeveer zes of zeven uur om te voltooien, maar je kilometerstand kan variëren, afhankelijk van hoe snel of langzaam je speelt.

Net als bij Boneworks, voelt het soms alsof de campagne en het verhaal een tweede viool spelen voor de bredere sandbox-toolset die Stress Level Zero in Bonelab creëert. Verbeteringen aan het aanbod na de game en de spelmodi kunnen dat deze keer echter acceptabeler maken. Zoals eerder vermeld, is The Lab een fantastisch hubgebied met een groot aantal minigames en spelmodi om te verkennen. Dat op zich biedt een behoorlijk bedrag voor spelers om terug te keren naar post-campagne, maar er is nog een andere belangrijke toevoeging: mods.

Bij de lancering ondersteunt de mod-sectie van Bonelab het importeren van aangepaste avatars voor gebruik in de game en wijst automatisch statistieken (sterkte, snelheid, enz.) toe aan de avatar op basis van zijn silhouet. Stress Level Zero-ontwikkelaar Brandon Laatsch zegt dat mod-ondersteuning in de loop van de tijd zal uitbreiden, met plannen om ondersteuning voor aangepaste items, voertuigen en meer op te nemen.

Prestatieproblemen

Hoewel dit allemaal een solide basis vormt, heeft Bonelab wat ruwere randen op Quest 2.

Het is een prestatie dat Stress Level Zero erin geslaagd is om zo'n ambitieuze release op zelfstandige hardware te laten draaien, maar het heeft ook enkele opmerkelijke en consistente prestatieproblemen op Quest 2. duidelijk dat de headset moeite had om bij te blijven. De game crashte ook een aantal keren en er waren verschillende gevallen waarin ik de game handmatig moest afsluiten en opnieuw moest starten om verder te komen. Het is zeker speelbaar, maar geen volledig soepele ervaring.

Afgezien van de prestatieproblemen, is het ook duidelijk dat er aanzienlijke compromissen zijn gesloten om de game op Quest 2 te laten draaien. Veel omgevingen hebben een zware grijze mist in de nabije afstand, vermoedelijk om korte trekafstanden te verdoezelen, en de game maakt gebruik van zware en merkbare vaste foveated rendering . Texturen zijn vrij laag in detail en zien er vaak onleesbaar uit van een afstand, en lossen alleen op tot hoog detail wanneer de speler zich heel dichtbij bevindt.

Desondanks ziet de game er gezien de omstandigheden nog steeds redelijk uit op standalone hardware. Het blijft een indrukwekkende prestatie, maar de prestaties zijn zeker aan de onderkant voor Quest 2.