Systeem: Stap over voor slechts
Datum van publicatie: 17 november 2023
Ontwikkelaar: Atlus / P-Studio
Uitgever: SEGA

Van dansen en door kerkers kruipen tot roadtrip-avonturen, de Phantom Thieves hebben het ontzettend druk gehad sinds de gebeurtenissen in Persona 2017 uit 5. Omdat die game een van de meest geprezen RPG's van het afgelopen decennium is, zijn er natuurlijk veel fans geweest. vraag naar spin-offs en sequels, waarvan sommige werkelijk uitstekend waren. Dat gezegd hebbende, zelfs als fan van Joker en zijn bedrijf kon ik er moeilijk enthousiast over worden Persona 5 Tactiek – Persona 2021 Strikers uit 5 legde zo'n mooie strik op de verhalen van de personages dat ik niet had verwacht dat een verschuiving naar gridgebaseerde strategie de boel voldoende zou opschudden. Het goede nieuws is dat het een solide tactiekspel is dat een aantal leuke ideeën aan de serie introduceert, zelfs als het verhaal niet helemaal klopt.

Persona 5 Tactica verspilt geen tijd om zijn tienercast weer in de problemen te brengen. Een mysterieuze deur die in Café Leblanc verschijnt, neemt de bende mee naar een onontgonnen deel van de Metaverse dat een koninkrijk wordt genoemd; dit is op zichzelf vreemd voor de Phantom Thieves, aangezien ze voorheen alleen toegang konden krijgen tot de cognitieve wereld door in Mementos te duiken of het paleis van een volwassene te bezoeken. Wat ze achter de deur vinden, lijkt vaag op een Europese stad uit de Renaissance, behalve dat het wordt geregeerd door een sadistisch wezen genaamd Marie, die de bevolking tot slaaf heeft gemaakt om haar te helpen bij de voorbereiding op haar huwelijk. Kort na aankomst ontmoeten de Thieves twee nieuwe personages: een rebellieleider genaamd Erina (die een nieuw speelbaar partijlid is in de strijd) en een aan geheugenverlies lijdende politicus genaamd Toshiro, met wie ze onmiddellijk redden en samenwerken. Wat volgt is een eenvoudig verhaal over de Phantom Thieves die proberen de oorsprong en het doel van dit mysterieuze rijk te achterhalen, evenals de achtergronden van hun nieuwe handlangers.

Ik was verrast toen ik ontdekte dat Persona 5 Tactica net zo goed een visuele roman is als een tactiekspel. Spelers zullen veel tijd besteden aan het kijken naar karakteruitsneden die met elkaar praten terwijl ze zich voorbereiden op het volgende gevecht of elkaar belachelijk maken, dus ik was blij dat hun karakterportretten op zijn minst enigszins geanimeerd waren en stemacteurs (althans voor grote scènes ). Ik waardeer ook dat er enkele toegankelijkheidsfuncties zijn opgenomen, zoals snel vooruitspoelen en automatisch afspelen van tekst, waardoor ik niet door dialogen hoefde te bladeren die mij niet interesseerden of die ik al had gezien. Ik was een beetje teleurgesteld over de kwaliteit van het schrijven, dat ik te basaal vond om interessant te zijn om te lezen. Ik weet dat de Phantom Thieves een groep idealistische tieners zijn wier interacties meestal luchtig zijn, maar ik kan Morgana maar zo vaak horen grappen over het juiste doen voordat ik met mijn ogen begin te rollen. Het zijn oubollige dingen, zelfs in scènes in het hoofdverhaal, maar het werkt allemaal een beetje beter in zijgesprekken. Dit zijn optionele verhaalmomenten die meestal eenvoudige schertssessies tussen personages zijn, en hoewel ze niet van belang zijn voor de gebeurtenissen in de plot, bevatten ze af en toe charmante momenten die fans van deze personages zullen doen glimlachen.

Elk van de vier koninkrijken die de Phantom Thieves bezoeken in Persona 5 Tactica wordt geregeerd door een dominante autoriteitsfiguur van mysterieuze oorsprong, elk met zijn eigen subplot dat aansluit bij het hoofdverhaal. Ik vond de schurken behoorlijk koekjessnijder en tandeloos – allemaal blaffend en niet bijtend, afgezien van een paar belangrijke verhaalmomenten die ik niet zal bederven. Over het geheel genomen, ondanks hoe verbaal de kerncast is over het rechtzetten van de fouten van deze onderdrukkers, voelt de inzet lager dan normaal voor een Persona-game en is er geen echte thematische opschudding om enthousiast over te worden. Nieuwe castleden krijgen meer karakterontwikkeling dan de hoofdcast, en hun bogen zijn prima, maar hebben uiteindelijk weinig impact op mij achtergelaten. Het is een behoorlijk verhaal en de gebeurtenissen nemen toe tegen het einde, maar het is op geen enkele manier een essentieel Persona-verhaal. 

Ik vind het belangrijk om te vermelden dat Persona 5 Tactica plaatsvindt tijdens de gebeurtenissen van Persona 5 en een niet-canon vertelt (volgens Atlus) verhaal dat ervan uitgaat dat spelers kennis hebben van de gebeurtenissen in het hoofdspel. Hoewel ik zeker weet dat het mogelijk is om van de rauwe gameplay van Tactica te genieten zonder in Persona 5 te duiken, zou ik het niet aanraden – Persona 5 Tactica besteedt niet veel tijd aan het uitleggen wie iedereen is of wat ze hebben uitgespookt. dus spelers die blind meedoen kunnen behoorlijk in de war zijn. (Merk op dat we de Paint Your Heart-verhaal-DLC, die naast het basisspel als afzonderlijke aankoop werd gelanceerd, niet hebben beoordeeld).

De andere helft van het Persona 5 Tactica-pakket zijn de gevechten. Terwijl ze de koninkrijken verkennen, worden de Phantom Thieves in gevecht na gevecht geworpen terwijl ze proberen bijvoorbeeld een basis te infiltreren of een groep rebellen te redden. Het format zal bekend zijn voor iedereen die ooit een grid-gebaseerd strategiespel heeft gespeeld: door elk groepslid één voor één te besturen, moeten spelers groepsleden in en uit dekking verplaatsen om binnen bereik van een vijand te komen, op op welk punt ze een aanvallende of verdedigende actie uit een menu kunnen selecteren. Vrij standaardwerk, maar Persona 5 Tactica introduceert op slimme wijze nieuwe mechanica die sommige (maar niet alle) gevechtsmechanismen van Persona 5 aan dit andere formaat aanpast.

Bijna elk partijlid (met uitzondering van Erina) kan niet alleen zijn hoofdpersona hanteren, maar ook een subpersona, waarbij verschillende vaardigheden worden toegekend, afhankelijk van welke is uitgerust. De twist deze keer is dat gevechten minder gaan over het raken van de zwakke punten van de vijand, en meer over het beheren van de positie van partijleden en vijanden om ze open te stellen voor grote schade. Als een vijand zich in dekking bevindt, is hij bestand tegen vrijwel elke aanval, dus het is eerst nodig om hem te forceren of naar buiten te lokken. Een Persona uitgerust met Garu of Garula kan bijvoorbeeld helpen een vijand uit zijn schuilplaats te halen, waardoor aanvallen effectiever worden. Andere Persona's kunnen mogelijk een vijand naar een partijlid lokken of een draaikolk op de kaart creëren om hem naar die plek te trekken. Als je bijzonder slim bent, kun je zelfs een vijand van een hoog platform duwen en een partijlid op de grond gebruiken om hem in de lucht aan te vallen. Hoewel andere typen Persona's nog steeds nuttig kunnen zijn als gevechtsinstrumenten, zullen je vuur- en ijsaanvallen alleen niet voldoende zijn om impact te maken als je je vijanden niet kunt raken wanneer ze het kwetsbaarst zijn.

Als je erin slaagt een vijand kwetsbaar te maken, kan de speler een kritische aanval uitvoeren, die niet alleen extra schade aanricht, maar de speler ook een nieuwe beurt laat nemen. Dit is een draai aan het “One More”-mechanisme uit Persona 5 en is enorm krachtig. Het is heel goed mogelijk om One More-aanvallen te stapelen en een beurt maar door te laten gaan, waarbij je over de kaart sprint en vijanden vernietigt. Het is echt bevredigend om te slagen, en elke keer dat ik de tekstprompt zag die aangaf dat ik een vijand had geopend voor een kritieke treffer, wist ik dat ik mezelf klaarmaakte voor een goede run.

Het andere voordeel van het landen van een One More is dat het de mogelijkheid creëert om een ​​totale aanval uit te voeren. Als de speler erin slaagt zijn drie groepsleden in een driehoeksformatie te plaatsen, zullen de slechteriken die in het midden betrapt worden aanzienlijke schade oplopen, meestal genoeg om ze volledig te KOPEN. Het komt naast het kenmerkende ongelooflijk stijlvolle zwart-rode filmpje waarin groepsleden worden afgebeeld die in razernij storten, en het voelde altijd geweldig om te slagen. Het evolueert allemaal naar een echt bevredigend ritme waarin vijanden uit hun schuilplaats worden geduwd, neergehaald en vervolgens in één klap zoveel mogelijk van de kaart worden verwijderd.

Hoe leuk de kernmechanismen ook zijn, de gevechten begonnen me om een ​​paar redenen verrassend snel te vermoeien. Mijn eerste grote minpunt is dat veel kaarten erg op elkaar lijken; Er zijn niet alleen maar een paar verschillende omgevingen waarin gevechten plaatsvinden, maar veel lay-outs lijken erg op elkaar, tot het punt waarop ik ervoor moest zorgen dat ik niet een fase opnieuw speelde die ik al had verslagen. De kaarten zijn ook niet erg dynamisch – soms zijn er kleine dingen zoals explosieve tonnen verspreid, of deuren die open en dicht gaan, maar het is nooit bijzonder overtuigend. Het deed me echt nog meer beseffen hoeveel moeite er is gestoken in het maken van de turn-based kaarten in Mario + Rabbids Sparks of Hope uit 2022, die altijd fris aanvoelen; Ik denk niet dat de algehele kwaliteitslat bijna net zo hoog ligt in Persona 5 Tactica. Er is ook een echt gebrek aan vijandelijke variatie. Zelfs na twintig uur kwam ik nog steeds grotendeels dezelfde vier of vijf soorten vijanden tegen, en er was dus weinig reden om mijn strategie te veranderen.

De baasgevechten – hoe zeldzaam ze ook zijn – helpen deze herhaling goed te maken. Zonder in spoilergebied te treden, waardeerde ik het feit dat ze sommige van de moment-tot-moment-mechanismen op hun eigen manier proberen te veranderen, waardoor een grotere focus op aanpassingsvermogen voor de speler noodzakelijk werd. Ja, bazen kunnen schadesponzen zijn en dus langer aanslepen dan anders nodig zou zijn, maar het bleven voor mij hoogtepunten. Side quests kunnen ook tussen hoofdmissies worden geaccepteerd, en deze leggen de speler speciale uitdagingen op, zoals bijvoorbeeld het opruimen van alle vijanden in één beurt met behulp van een afgesloten groep. Deze waren erg leuk om aan te nemen toen ik honger had naar een zwaardere ervaring.

De Persona-serie staat bekend om de hoge kwaliteit van de muziek, en hoewel de soundtrack in Persona 5 Tactica goed is, zijn noch de verscheidenheid aan nummers, noch de nummers zelf zo sterk als die van andere games. Je hoort hetzelfde handvol gevechtssporen op de lus ad nauseum, en je krijgt pas een verandering van tempo als je naar een ander koninkrijk gaat. Ik merkte dat ik na een tijdje het volume lager zette, zodat ik niet steeds opnieuw naar hetzelfde zou luisteren. Dat gezegd hebbende, als je van de muziek in Persona 5 houdt, zul je vrijwel zeker de terugkerende instrumenten en nieuwe melodieën in Tactica waarderen.

Tussen gevechtsontmoetingen brengen spelers hun vrije tijd door in Café Leblanc – dit fungeert over het algemeen als de thuisbasis voor Phantom Thieves buiten de strijd. Hoewel het eigenlijk een verheerlijkt menu is, moest ik grinniken toen ik zag hoe de Phantom Thieves de tijd doodden door te kaarten, curry te eten en rond te hangen. Visueel ziet Leblanc er deze keer een beetje anders uit dankzij de chibi-achtige kunststijl van de 3D-personagemodellen. Ik ben er niet de grootste fan van, maar het is een goede weergave van de lichtere toon van de spin-off vergeleken met Persona 5. 

Leblanc is ook de plek waar spelers de Phantom Thieves tussen de gevechten door kunnen voorbereiden en upgraden, en uiteraard zijn er genoeg opties. Misschien wel de belangrijkste aspecten van partijaanpassing zijn vastgelegd in de vaardighedenbomen van spelers, waar SP kan worden geïnvesteerd om upgrades voor gezondheid, aanvallen en meer te ontgrendelen. De opties zijn redelijk standaard voor dit type spel, maar er is behoorlijk wat ruimte voor spelersexpressie. Ik heb er bijvoorbeeld over het algemeen voor gekozen om mijn Persona-vaardigheden niet te upgraden om ze individueel sterker te maken, waardoor mijn beperkte pool van MP sneller zou leeglopen dan ik zou willen, maar ik koos in plaats daarvan voor een party-build die evenwichtiger was rond passieve stat-boosts. Ik vond het geweldig dat ik op elk moment kon respecteren zonder straf, waardoor ik meer kansen kreeg om te experimenteren.

De Velvet Room is waar Persona Fusion plaatsvindt, en het is een eenvoudigere kijk op hoe het functioneert in Persona 5. Bij het fuseren kunnen Persona's slechts één vaardigheid van hun voorouders erven, dus er zijn meer beperkingen, maar over het algemeen zijn er een hoop van verschillende Persona's om te creëren, en een goede stimulans om dit te doen, omdat ze ook de basisstatistieken kunnen beïnvloeden van welk partijlid dan ook. Later in het spel kun je Persona's ook in nieuwe wapens laten samensmelten, zodat je je beperkte geld niet hoeft uit te geven in de wapenwinkel in het spel als je dat liever niet doet. Persona's worden na bijna elk gevecht uitgedeeld, dus je hebt altijd wat reserveonderdelen op voorraad om mee te rommelen. Bovendien heeft Lavenza een aantal heel grappige dialogen en animaties in Persona 5 Tactica, dus ik vond het altijd leuk om haar te bezoeken om wat Fusions uit te voeren – hoewel het laadscherm om daar te komen uiteindelijk vervelend werd. 

Het oordeel: aanbevolen

Persona 5 Tactica is geen essentiële ervaring – zelfs niet voor Persona 5-fans – maar het (meestal) lichte en fanservice-rijke verhaal is een leuk excuus voor meeslepende turn-based tactieken. Hoewel de game een deel van de diepgang van genregenoten mist, slaagt de game erin het algehele ritme van de hoofdgame Persona 5 aan te passen tot iets dat goed geschikt is voor grid-gebaseerde strategie, en het tempo van de gevechten is pittig en bevredigend tot het einde. Hoewel meer variatie ervoor zou hebben gezorgd dat het spel langer fris bleef aanvoelen, is er voldoende ruimte voor het optimaliseren van zowel de techniek als de party-builds, waardoor spelers scherp blijven. 

Persona 5 Tactica-kopie verstrekt door de uitgever ten behoeve van deze recensie.

Verwant

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://nintendoeverything.com/persona-5-tactica-review-nintendo-switch/