Schoollunches mogen kinderen niet ongezond of overgewicht maken. Maar dat deden ze wel. Nu, een nieuwe studie suggereert dat de federale Healthy Hunger-Free Kids Act uit 2010 en het momentum dat daaraan voorafging mogelijk hebben bijgedragen aan het stoppen hiervan door het verminderen van calorieën en het verhogen van de voedingsniveaus voor de maaltijden die worden geserveerd via het 77 jaar oude National School Lunch Program.
Uitgevoerd door Therese Bonomo en NEPC-fellow Diane Whitmore Schanzenbach, beide van de Northwestern University, en in mei gepubliceerd als werkdocument van het National Bureau of Economic Research, onderzoekt de studie hoe veranderingen in de voedingskwaliteit van schoolmaaltijden tussen 1991 en 2010 van invloed kunnen zijn geweest op zwaarlijvigheid onder leerlingen die in 2010 naar de kleuterschool gingen en groep 5 in 2016.
“Het National School Lunch Program (NSLP) serveert elke schooldag maaltijden aan meer dan de helft van de schoolgaande bevolking van het land, dus verbeteringen in de voedingskwaliteit van schoolmaaltijden kunnen belangrijke gevolgen hebben voor zwaarlijvigheid”, schrijven de onderzoekers.
Bonomo en Schanzenbach ontdekten dat tussen 1998-99 en 2009-10 het gemiddelde aantal calorieën in lunches op de basisschool met vijf procent daalde (37 calorieën per dag). Voor lunches op middelbare scholen bedroeg de daling drie procent (22 calorieën per dag). Het aantal calorieën in maaltijden op de middelbare school bleef hetzelfde. Interessant genoeg ontdekten de onderzoekers ook dat scholen in lage armoede maaltijden met meer calorieën serveerden dan scholen in hoge armoede.
De Healthy Hunger-Free Kids Act uit 2010 riep op tot veranderingen in de voedingswaarde van de maaltijden, met de nadruk op het serveren van magere eiwitten, een verscheidenheid aan groenten, volle granen en natriumarm voedsel. Bonomo en Schanzenbach merken op dat de hoeveelheid verzadigd vet en cholesterol in schoolmaaltijden inderdaad daalde.
Hoewel de nieuwe normen daartoe hebben geleid veelbesproken klachten over onsmakelijk en niet opgegeten voedsel ontdekten onderzoekers vervolgens dat de voedselverspilling in de loop van de tijd afnam.
Studenten die in aanmerking komen voor gratis maaltijden of maaltijden tegen een lagere prijs verschillen in belangrijke opzichten van studenten die dat niet doen. Omdat hun maaltijden erg goedkoop of gratis zijn, kan het een uitdaging zijn om een adequate vergelijkingsgroep te vinden van anderszins vergelijkbare leeftijdsgenoten die in aanmerking komen voor een gratis lunch of tegen een gereduceerde prijs, maar toch eten van huis meenemen. Om dergelijke uitdagingen aan te pakken, beperkten Bonomo en Schanzenbach hun hoofdanalyse tot het vergelijken van de resultaten voor studenten die schoolmaaltijden eten, ook al komen ze niet in aanmerking voor gratis of gereduceerde prijzen, met niet-kwalificerende leeftijdsgenoten die lunch van huis meenemen. De federale gegevens waarop zij zich baseren, omvatten metingen van lichaamsgewicht en lengte die zijn uitgevoerd door schoolpersoneel.
A eerdere studie door Schanzenbach, gepubliceerd in 2009, ontdekte dat voor niet-arme leerlingen die in 1998-99 naar de kleuterschool gingen, het eten van schoolmaaltijden (in tegenstelling tot het meebrengen van lunch van huis) geassocieerd was met een jaarlijkse toename van twee procentpunten in de kans om zwaarlijvig te worden op de basisschool.
Daarentegen vond de recentere analyse geen statistisch significant verband tussen het eten van schoolmaaltijden en zwaarlijvigheid.
“In de afgelopen jaren is de groei van het aantal zwaarlijvigheid onder 6- tot 11-jarigen afgevlakt, na een snelle stijging tussen 1980 en 2000”, merken Bonomo en Schanzenbach op. Ze gaan door:
