Zephyrnet-logo

CCUS-capaciteit groeit met 50% in BNEF 2023-marktvooruitzichten

Datum:

Dit jaar heeft de snelle groei van de COXNUMX-afvang-, gebruiks- en opslagindustrie (CCUS) plaatsgevonden, dankzij krachtige mondiale beleidssteun voor projecten en initiatieven die de opvangcapaciteit vergroten. 

Volgens onderzoeksbureau BloombergNEF (BNEF)zal de sector in 50 een stijging van 2025% zien. In 420 zal de productie 2035 miljoen ton per jaar bedragen. 

De investeringen in de CCUS-infrastructuur bedroegen in 6.4 2022 miljard dollar, terwijl de financiering dit jaar 5 miljard dollar zal bedragen. 

CCUS-groei en -expansie 

De CCUS-markt richtte zich aanvankelijk op de verwerking van aardgas. Maar naarmate de inspanningen om de economie koolstofvrij te maken toenemen, breidt deze zich uit naar koolstofintensieve sectoren, waaronder de energie-, cement-, ijzer- en staalsector. 

BNEF rapporteerde dat de industrie vanaf 140 meer dan 2022 miljoen ton per jaar (mtpa) heeft gevangen. Er wordt voorspeld dat deze zal groeien met een samengesteld jaarlijks groeipercentage van 18% en tegen 420 2035 mtpa zal opvangen. Dit vertegenwoordigt 1.1% van de huidige mondiale jaarlijkse uitstoot. 

De belangrijkste sectoren die de uitbreiding van CCUS zullen stimuleren zijn onder meer ammoniak waterstof productie en energieopwekking. Samen zullen ze 33% van de aangekondigde capaciteit voor koolstofafvang voor hun rekening nemen. 

Koolstofafvang CCUS-capaciteit BNEF-marktvooruitzichten 2023

Koolstofafvang CCUS-capaciteit BNEF-marktvooruitzichten 2023

Het is interessant om op te merken dat cement sector heeft een enorme toename ervaren in de voorgestelde capaciteit voor koolstofafvang – 175%.

Startups ontwikkelen ook innovatieve technologieën die CO2 uit de atmosfeer kunnen halen en voorgoed kunnen vasthouden door het in het cement te injecteren.

Uit de marktvooruitzichten van BNEF blijkt verder dat de VS de leider zullen blijven in het inzetten van CO40-afvang. Het land zal in 2035 een marktaandeel van 16% behouden, gevolgd door Groot-Brittannië met een marktaandeel van XNUMX%.

Canada staat op de derde plaats met 12%, terwijl andere grote emittenten, waaronder Australië, Nederland en China, een aandeel van 3-4% voor hun rekening zullen nemen. 

De tegenslagen

Hoewel de toekomst van CCUS veelbelovend lijkt, liggen er enkele uitdagingen op de loer. 

De grootste hindernis is het gebrek aan transport- en opslagcapaciteit bij het inzetten van koolstofafvangprojecten. Eén oplossing voor deze uitdaging is commercialisering, zoals sommige nationale overheden en bedrijven propageren. 

Toch worden de hoge kosten bij het bouwen van opslagplaatsen niet onderkend door beleidsmaatregelen zoals de De Net Zero Industry Act van de EU

In de VS werden vergunningen voor transport en opslag geweigerd. Onlangs heeft de Environmental Protection Agency (EPA) riep staten op om hun eigen regelgevingskaders voor CCUS te hebben. Dit volgde toen beleidsmakers de beperkte uitgifte van vergunningen door het agentschap in twijfel trokken. 

In de particuliere sector wenden oliegiganten die ernaar streven voorop te lopen bij het bevorderen van de opvang en opslag van koolstof, hun toevlucht tot fusies en overnames. Bijvoorbeeld, ExxonMobil heeft Denbury overgenomen, een kleinschalig oliebedrijf dat een uitgebreid transportnetwerk voor CO2-pijpleidingen langs de Golfkust exploiteert. 

In een vergelijkbare beweging, Occidental Petroleum kocht ook Carbon Engineering, een Canadese Direct Air Capture (DAC)-leverancier voor >$1 miljard. 

Opmerkelijk genoeg benadrukt de BNEF dat DAC veel duurder is dan eerder werd gedacht. Deze technologie voor koolstofafvang kost tot $1,100 per ton, maar kan tegen 400 potentieel dalen tot $2030/ton. Deze daling zou mogelijk zijn als de industrie voldoende toeleveringsketens kan ontwikkelen om de technologie op te schalen. 

De kosten voor het afvangen van koolstof verschillen per bedrijfstak. In faciliteiten waar de CO2-concentratie hoog is, variëren de kosten van $20-$28 per ton, terwijl deze voor industriële bronnen kunnen oplopen tot $80 per ton CO2. 

De totale kosten voor CCUS kunnen oplopen tot $92-$130 per ton CO2, en deze kunnen twee tot vier keer zo hoog worden voor het transport van vloeibare CO2. 

Industrieën als de cement-, ijzer- en staalindustrie en de energiesector, die veel CO2 uitstoten, maken steeds meer gebruik van methoden voor het opvangen van koolstof. Dit wordt gedreven door de prikkels die de overheid in de VS en de EU geeft, waardoor CCUS praktischer wordt. 

Zo zou het bouwen van nieuwe gascentrales met koolstofafvang in 2024 wellicht goedkoper kunnen zijn dan het maken van elektriciteit zonder koolstofafvang in Duitsland, vooral als we rekening houden met de COXNUMX-prijs

De CCUS-industrie ervaart een snelle groei en diversificatie tussen sectoren als gevolg van krachtige mondiale beleidsondersteuning. Hoewel veelbelovend, vormen uitdagingen zoals beperkingen op het gebied van transport- en opslagcapaciteit, hoge bouwkosten en hindernissen op regelgevingsgebied aanzienlijke barrières. Het aanpakken van deze uitdagingen zal van cruciaal belang zijn voor CCUS een substantiële rol te spelen in de mondiale emissiereductie.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img