Films geïnspireerd door HP Lovecraft's schrijven is vaak zo beklemmend dat ze uitputtend kunnen zijn. Het meest centrale thema van Lovecraft (afgezien van de virulent racisme en zo) was het idee dat we in een huilende, lege leegte leven – een kosmos die op zijn best onverschillig staat tegenover de mensheid, en in het ergste geval zo vijandig dat zelfs een glimp van de ware verschrikkingen van het universum de meeste mensen gek zou maken.
En toch heeft een handvol filmmakers de wrange humor in de verhalen van Lovecraft gevonden – soms zelfs voor satirisch doeleinden, maar soms zonder het gevoel van kosmische horror dat de kern van zijn werk vormt, te verliezen. De belangrijkste regisseur van de horrorkomedies van Lovecraft is Stuart Gordon Re-Animator, From Beyond en Dagon ze geven allemaal een zekere mate van gekheid aan de horror van Lovecraft. Met de vrolijk bloederige nieuwe film Geschikt vlees, Chaos en Ridders van Badassdom regisseur Joe Lynch opereert openlijk in de Stuart Gordon-modus. Hij krijgt de best mogelijke hulp: scenarioschrijver Dennis Paoli, die alle drie de Gordon-films heeft geschreven, en die hier in zijn element is, door Lovecrafts korte verhaal uit 1937, 'The Thing on the Doorstep', losjes te bewerken.
Het zou gemakkelijk zijn voor ongeduldige streamers die het nog nooit hebben gezien From Beyond in het bijzonder om de toon te missen waar Lynch en Paoli voor gaan Geschikt vlees. Ze zetten het misschien vroegtijdig uit, omdat ze denken dat het er te goedkoop, vlak en glanzend uitziet om overtuigend te zijn, dat het acteerwerk te breed is, of dat de getoonde emoties te vurig aanvoelen. Dat zijn allemaal no-nos in een tijdperk van beklemmend realistische horror-settings. Maar vroege opgevers zullen het missen; tegen de tijd Geschikt vlees zijn hoogtepunt bereikt en de bedoelingen van de makers volledig onthult, is het een wilde bacchanaal van geweld, over-the-top humor en authentieke kosmische terreur.
Heather Graham schittert als Elizabeth Derby, een psychiater die de gebruikelijke kwaal van psychiaters in horrorfilms moet doorstaan. Geconfronteerd met gebeurtenissen die het gemiddelde horrorfilmpersonage snel als bovennatuurlijk zou accepteren, al was het maar om het verhaal vooruit te helpen, blijft Elizabeth zoeken naar rationele psychologische verklaringen. En zelfs als ze begint te accepteren dat ze de dingen die ze ervaart niet rationeel kan verklaren, blijven haar collega's proberen haar te pathologiseren, door reducerende wetenschappelijke etiketten op elke wereldschokkende gebeurtenis die ze meemaakt te plakken. (Zie ook: Roos Cotter in glimlach, een veel minder grappige, veel minder Lovecraftiaanse horrorfilm die nog steeds een perfecte double bill zou opleveren Geschikt vlees.)
Elizabeths nieuwste patiënt, Asa (Judah Lewis), is een emotioneel haveloze jongeman die wanhopig wil dat iemand naar hem luistert, ook al klopt het meeste van wat hij zegt niet. Zijn pogingen om zijn angsten uit te leggen zijn jammerlijk onduidelijk: als hij het heeft over zijn vader, Ephraim (Bruce Davison), die zijn lichaam probeert af te nemen, kan hij het over van alles hebben, van seksueel misbruik tot paranoïde schizofrene waanvoorstellingen. Elizabeth gaat in eerste instantie uit van het laatste, vooral nadat ze Asa een verrassend gewelddadig proces heeft zien ondergaan dat ertoe leidt dat hij een heel andere persoonlijkheid aanneemt. Ze besluit onmiddellijk dat hij lijdt aan een dissociatieve identiteitsstoornis, wat haar volkomen ongepaste aantrekkingskracht tot hem op geen enkele manier beperkt.
Wat tussen hen volgt, begint als half body-snatcher-horror, half belachelijk erotische thriller, compleet met een hijgende softcore-seksscène uit het Cinemax-tijdperk die een beetje te belachelijk is, zelfs voor iets dat openlijk als satire is bedoeld. Maar de balans verschuift scherp naar het einde van de lijkenroof wanneer Ephraim besluit dat hij het niet erg vindt om Elizabeths lichaam op meerdere manieren op te eisen. Als Elizabeth erachter komt dat Asa's vader echt occulte krachten kan gebruiken om lichaamswissels af te dwingen (de eerste paar zijn tijdelijk, in de aanloop naar een permanente) heeft ze maar een paar kansen om hem tegen te houden voordat ze vast komt te zitten in de verre omgeving van iemand anders. minder geschikt vlees.
Geschikt vlees is een intens rommelige film. Het beweegt zich ademloos van stevig geplotte psychologische thriller naar bijna Army of Darkness niveaus van slapstick-geweld - inclusief een scène met de achteruitrijcamera van een busje die een must-see is voor elke echte fan van griezelige horrorfilmeffecten. De breedste structuur is klassieke horror, waarin Elizabeth haar eigen twijfels over wat ze ervaart probeert te overwinnen en vervolgens andere mensen ervan probeert te overtuigen dat ze niet alleen een psychotische inzinking heeft. En de hele tijd wordt ze geconfronteerd met een zelfverzekerde, competente vijand die veel meer weet dan zij, en haar bijna altijd drie stappen voor is. (Puur qua plot zou deze film ook een solide dubbelfilm kunnen zijn met het origineel Nightmare on Elm Street.) Maar scène voor scène is het tonaal overal, terwijl Lynch en Paoli hun bedoelingen blijven verleggen.
Geschikt vlees is een ‘ja, en’-film die steeds nieuwe bagage krijgt. Het is een kosmische horrorfilm die de bedoelingen en angsten uit Lovecrafts 'Thing on the Doorstep' respecteert. Het is een satire op dat klassieke tijdperk van stomende erotische drama's, althans voor een paar scènes. Het is een kat-en-muisthriller tussen twee ongeëvenaarde tegenstanders. Het is een duizelingwekkende achtervolgingsfilm die de fysieke confrontaties zo ver opvoert dat zelfs toegewijde gorehounds het gevoel kunnen krijgen dat ze naar het horrorfilm-equivalent van Sideshow Bob stapt op de harken The Simpsons. En het is een occult mysterie met een beetje retrostijl uit de jaren 80 en een beetje voor-de-fandom, knikkend naar Lovecraft-referenties. (“Gefilmd in Cthuluscope”, vermeldt een label op de film trots.)
Er komt veel bij kijken, en het werkt niet altijd samen, zoals een meer tonaal consistente en coherente film zou doen. De verschuivingen komen Graham ook niet altijd goed van pas - het is soms moeilijk om haar van scène tot scène als hetzelfde personage te kopen, omdat die scènes haar op zulke verschillende mentale en emotionele plaatsen plaatsen, waar ze voor sommige beter geschikt voor is als acteur. dan anderen.
Dat alles doet er niet meer toe bij de laatste climax, die aansluit bij die ‘serieuze situatie, enigszins dwaze uitvoering’ die dient Re-Animator en From Beyond zo goed. Voor een film met zo'n rommelige aanloop naar de keuken, Geschikt vlees eindigt met een memorabele afsluiting die perfect is voor een feestelijke groepsbezoek, of het nu in de plaatselijke bioscoop is met andere die-hard horrorfans die op zoek zijn naar een seizoenssensatie, of thuis met een groep vrienden en een stapel Stuart Gordon-dvd's als vervolg.
Lynch en Paoli richten zich met deze film openlijk op een publiek dat van Lovecraft-afgeleid werk houdt, maar hem niet zo serieus neemt dat ze zich bij elke Lovecraft-film depressief en onderdrukt moeten voelen. En ze schenken deze doelbewust uit aan elke Stuart Gordon-fan die bang was dat niemand anders ooit films zou maken zoals hij. Zijn nalatenschap is in goede handen.
Geschikt vlees is in de bioscoop en kan worden gehuurd of gekocht op Amazone, Vudu, en andere digitale platforms.
- Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
- PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
- PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
- PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
- Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
- Bron: https://www.polygon.com/reviews/23935418/suitable-flesh-movie-review
