In 1919 legde een verbod op alcohol een culturele kloof bloot tussen stedelijk en landelijk Amerika en leidde tot een piek in de georganiseerde misdaad. Federale, staats- en lokale overheden hadden moeite om zich aan te passen aan de abrupte verandering in de werkelijkheid die bekend werd als het verbod.

De taak om nieuwe regelgeving af te dwingen viel aanvankelijk toe aan de Internal Revenue Service (vandaar de term ‘revenuers’ voor federale agenten die op moonshiners jaagden) voordat deze werd overgedragen aan het ministerie van Justitie (DOJ). Terwijl de handhaving geconcentreerd was in plattelandsgebieden en kleine steden – waar sommige mensen een behoorlijk inkomen verdienden door zelfgemaakte stills te exploiteren – bleven stadsbewoners van alcohol genieten dankzij dranksmokkelaars en speakeasies. Met het einde van het droogleggingsverbod in 1933, nadat de kapotte flessen, het bloed en het stof eindelijk waren neergedaald, verscheen er een artikel in Het nieuws van de Verenigde Staten (nu US News & World Report) probeerde de burgers een idee te geven van hoe de weg voorwaarts eruit zou kunnen zien.

Het open seizoen voor de wetten op de drankcontrole staat voor de deur. Nu de intrekking op 5 december van het Achttiende Amendement als een zekerheid is aanvaard, worden de staten nu geconfronteerd met het probleem wat ze eraan moeten doen. … Negen verschillende staten hebben negen soorten drankwetten aangenomen. In sommige van deze staten zijn al signalen van ontevredenheid waarneembaar. En de federale overheid heeft nauwelijks een begin gemaakt met het verzorgen van haar deel van de handhavingstaak. Verschillende overheidskantoren hebben gegevens verzameld, die nu op het bureau van de president liggen. De eerste stappen worden gezet door een congrescommissie om een ​​wetgevingsprogramma voor te bereiden. Het hele systeem van federale en lokale overheden moet nu de enorme taak op zich nemen om helemaal opnieuw te beginnen met de drankcontrole.

Er ontstonden grote meningsverschillen tussen staten over de manier waarop sterke drank gelegaliseerd en gereguleerd zou moeten worden. Als gevolg hiervan hebben staten tientallen verschillende wetten aangenomen, terwijl de federale overheid probeerde uit te vinden wat op nationaal niveau zinvol zou kunnen zijn.

Klinkt bekend, nietwaar?

Het ‘andere verbod’ is nog niet ingetrokken, maar Amerikanen uit de jaren dertig zouden ongetwijfeld de lappendeken van wetgeving en regelgevende systemen herkennen die momenteel de Amerikaanse cannabisruimte definiëren. Cannabis is sinds 1930 functioneel illegaal op federaal niveau en begon in 1937 met de goedkeuring van California's Proposition 1996 aan een lange, pijnlijke zoektocht richting federale legaliteit. Sindsdien hebben veertig staten, vier Amerikaanse territoria, zes tribale naties en het District of Columbia alomvattende medische programma's. Vierentwintig staten, drie territoria, zes stammen en D.C. hebben de recreatieve verkoop gelegaliseerd. Toch weigert de federale regering koppig toe te geven.

Sinds enkele jaren, Het Congres is verleidelijk dicht bij een versoepeling van de federale wetten geweest, maar de hoop op een nieuw tijdperk voor de industrie kreeg in oktober een gezonde overstroming met koud water, toen de ultraconservatieve Republikein Mike Johnson uit Louisiana tot voorzitter van het Huis van Afgevaardigden werd gekozen. Johnson heeft tegen elk stuk hervormingswetgeving gestemd, behalve de Marijuana Opportunity Reinvestment and Expungement Act, waarvoor hij een commissiestemming miste en weigerde in de zaal te stemmen. Niettemin kan de sector op het punt staan ​​om enige terreinwinst te boeken bij de hervorming van het bankwezen en de herschikking ervan in 2024, zelfs zonder zijn hulp.

Hoe zou een nieuw regelgevingskader eruit kunnen zien? Zou het vergelijkbaar zijn met dat van de drankindustrie – waar elke staat zijn eigen regels en voorschriften ontwerpt binnen federale richtlijnen – of zou cannabis kunnen worden ondergebracht onder iets restrictiever, waarbij federale instanties zoals de Drug Enforcement Administration (DEA) en de Amerikaanse Food and Drug Administratie (FDA) primair toezicht houden?

Dit jaar belooft een interessant jaar te worden voor activisten, lobbyisten en vertegenwoordigers die bereid zijn deel te nemen aan een legaliseringsgesprek dat al veel te lang duurt.

herschikking

Ondanks de wijdverbreide legalisatie op staatsniveau blijft cannabis een Schedule I-medicijn onder de federale Controlled Substances Act (CSA). Na Het verzoek van president Joe Biden uit oktober 2022 dat het ministerie van Volksgezondheid en Human Services en het ministerie van Justitie de huidige planning herzien, HHS adviseerde om marihuana te herclassificeren naar Schedule III, waar verkoop en gebruik iets minder beperkt zouden zijn en staatslegale bedrijven enkele belastingvoordelen zouden kunnen behalen.

“Als onderdeel van dit proces heeft HHS een wetenschappelijke en medische evaluatie uitgevoerd ter overweging door de DEA”, vertelde een woordvoerder van de DEA aan het nieuwsagentschap The Hill in augustus 2023. “DEA [een afdeling van de DOJ] heeft de uiteindelijke bevoegdheid om een ​​medicijn in te plannen of opnieuw in te plannen onder de Controlled Substances Act. DEA zal nu haar onderzoek starten.”

NORML Politiek directeur Morgan Fox merkte op dat de memo die HHS aan de DEA had bezorgd, waarin de dienst werd aanbevolen cannabis naar Schedule III te verplaatsen, zo zwaar was geredigeerd dat deze “in principe zinloos” was. Dus zonder een duidelijke uitleg van wat de aanbeveling zei, is het moeilijk om te bepalen welke kant de DEA op deze kwestie steunt, zei Fox.

“In een notendop: de DEA heeft de laatste beslissing. En hoewel ze technisch gezien geacht worden naar HHS te luisteren over gezondheidsgerelateerde zaken, zijn de criteria waarmee HHS en DEA de planning beoordelen aanzienlijk verschillend en stellen ze de DEA in staat zijn eigen wetenschappelijke mening te geven, ‘zei hij. “In sommige gevallen heeft de reactie van de DEA op deze dingen jaren geduurd, dus het feit dat er een presidentieel mandaat is, betekent niet dat ze noodzakelijkerwijs gedwongen zijn om [snel te handelen].”

Aaron Smith, voorzitter van de Nationale Cannabis Industry Association (NCIA), zei dat een herschikking weliswaar op prijs zou worden gesteld, maar dat een dergelijk resultaat veel van de grootste zorgen van de sector niet zou wegnemen. “Een overstap van Schedule I naar III onder de CSA zou een historische stap in de goede richting zijn”, zei hij. “Het zou belastingvermindering bieden voor bedrijven die onterecht worden belast met sectie 280E van de Internal Revenue Code, maar het zou geen oplossing bieden voor andere problemen die worden veroorzaakt door een federaal verbod. Het verwijderen van cannabis uit de CSA en het invoeren van verstandige regelgeving is de enige manier om de federale wetgeving in harmonie te brengen met de staatswetten die cannabis lange tijd legaal hebben gemaakt voor volwassenen en medische patiënten.”

Brady Cobb, CEO van Zonnebrand Cannabis in Florida, onderhoudt nauwe banden met leden van het Congres die de industrie steunen. Hoewel hij niet optimistisch is over belangrijke wetgeving die in 2024 zal worden aangenomen, gelooft hij wel dat herschikking een mogelijkheid is – met hulp van een enigszins verrassende bondgenoot.

“Herschikking is altijd het doel geweest, alleen al omdat er helemaal geen interactie met het Congres voor nodig is”, zei hij. “Om op dit moment iets gedaan te krijgen in het Congres is een Weesgegroet [pas] vereist, en niemand wil [gepensioneerde voetbalquarterback] Doug Flutie het veld zien opdraven. Het is dus een herschikking, en we hebben partnerschappen in de alcoholindustrie [aan onze kant] voor de herschikking en zij controleren het proces.”

Veelbelovende wetgeving

Rekeningen zoals de Veilige en eerlijke handhavingsverordening (SAFER) Bankwet maken al enkele jaren de ronde in het Congres, en zowel exploitanten uit de industrie als cannabisvriendelijke politici verwachtten positieve actie in 2023. SAFER verdween in september uit de Senaatscommissie voor het bankwezen maar moet nog door het Huis van Afgevaardigden worden behandeld – en ondanks dat een eerdere versie zeven keer eerder door de Tweede Kamer is gegaan, zijn sommigen van mening dat SAFER geen actie zal zien als Spreker Johnson zijn zin krijgt.

In berichten op sociale media die teruggaan tot 2020 heeft Johnson zijn standpunten glashelder gemaakt, waarbij hij soms suggereerde dat democratische wetgevers en leden van hun staf werden gestenigd tijdens het schrijven van voorgestelde wetgeving. “In Pelosi’s 1,800 pagina’s tellende [pandemisch economisch stimuleringspakket] komt het woord ‘banen’ tweeënvijftig keer voor, maar het woord ‘cannabis’ achtenzestig keer”, postte hij in mei 2020 op Twitter. de mensen die het schreven waren high.”

Ondanks de conservatieve neiging in het Huis van Afgevaardigden de laatste tijd is er ruimte voor optimisme. In september voerden vertegenwoordiger Jerrold Nadler (D-NY) en drieëndertig andere Democraten de wet opnieuw in. Marihuana Opportunity, Herinvestering en Expungement (MEER) Act, die cannabis uit de CSA zou verwijderen, federale schrapping zou vereisen en staten zou aanmoedigen om ook te schrappen, en een federale accijnsbelasting van 5 procent zou initiëren die leningen, licenties en individuele hulp zou financieren voor mensen die getroffen zijn door de oorlog tegen drugs.

De maand daarop voerden vertegenwoordiger Nancy Mace (R-SC) en vier anderen de tweeledige States Reform Act opnieuw in. Oorspronkelijk gepresenteerd in 2021 met alleen Republikeinse steun, zou de 2023-versie van het wetsvoorstel het federale verbod intrekken en cannabis net als alcohol behandelen door het onder het Bureau voor Alcohol, Tabak en Vuurwapens te plaatsen. De regulering van rauwe planten zou onder het ministerie van Landbouw vallen, terwijl het producttoezicht zou worden verdeeld tussen het Belasting- en Handelsbureau (TTB) voor recreatieve producten en de FDA voor geneesmiddelen. De wetgeving zou ook de vernietiging van dossiers wegens niet-gewelddadige misdrijven vergemakkelijken, een federale accijnsbelasting invoeren en staten in staat stellen de handel binnen hun grenzen te reguleren. Bovendien bevat het wetsvoorstel bepalingen die cannabis toegankelijk maken voor veteranen.

NCIA's Smith is een fan van Mace's wetsvoorstel. “Het is eenvoudig en helder, maar dat is maar één manier om ernaar te kijken”, zei hij. “Ik denk dat de zaken in de richting van alcohol gaan en dat TTB de belangrijkste toezichthouder is.”

Als ondernemervriendelijke politicus lijkt Mace de zorg van nog meer belastingen op de industrie te begrijpen. Ze heeft een bescheiden federale accijnsbelasting van 3 procent voorgesteld, die naar verwachting in 3 jaarlijks ongeveer 2030 miljard dollar aan inkomsten zal genereren. Ze krijgt de steun van enkele grote spelers in de Republikeinse ecosfeer, waaronder de politieke belangenorganisatie van Charles Koch, Americans For Prosperity. AFP is bereid te lobbyen namens het wetsvoorstel van Mace en meer Republikeinen bij de mix te betrekken, met cannabishervormingen en federale legalisatie als potentiële campagnekwesties in 2024.

“Ik denk dat er een tendens bestaat bij wetgevers en andere beleidsmakers om cannabis te overbelasten,” zei Fox. “Tenzij hogere belastingtarieven hogere inkomsten betekenen, kijk je naar een cannabismarkt waar een reeds bestaande ondergrondse markt bestaat die overal bloeit en dat al vele, vele decennia doet, waardoor consumenten een ondergronds alternatief krijgen. Dit is dus een unieke situatie.”

Cobb steunt ook het wetsvoorstel van Mace, vooral omdat hij gelooft dat de beste manier om cannabis te reguleren het gebruik van een model is waar politici en regelgevende instanties al bekend mee zijn.

“De enige manier om echt te proberen een geharmoniseerd regelgevingskader tot stand te brengen, is door alles wat met alcohol is gedaan te knippen, kopiëren en plakken”, zei hij. “Dus daarom past het herplannen naar [Schedule III] perfect in het alcoholverhaal. Het is een drieledige distributie, dus op sommige plaatsen heb je droge provincies, en op andere moet je het echte spul in een slijterij kopen. Al die nuances bestaan ​​al. Er bestaat al een regelgevingssysteem en er is al een belastingstructuur. Tijdens een hoorzitting erover zes maanden geleden waren Nancy Mace en anderen in de hoorzitting van de subcommissie van het Huis van Afgevaardigden en zeiden dat als je het reguleert zoals alcohol, het morgen legaal zou kunnen zijn.

Maar het alcoholmodel kent zijn eigen uitdagingen. Economen Daniel Sumner en Robin Goldstein van de Universiteit van Californië, Davis, hebben de unieke dynamiek van de industrie geanalyseerd sinds het begin van de legalisatie van volwassenen, en hebben hun bevindingen vastgelegd in hun boek uit 2022. Kan legale wiet winnen? De botte realiteit van de cannabiseconomie. Sumner legde uit dat wijnproducenten in Californië tijdens de drooglegging een ander soort druif met een dikkere schil begonnen te verbouwen, zodat ze hun oogst naar de oostkust konden verschepen, waar Italianen en andere etnische groepen wijn bleven produceren. Nadat het verbod was opgeheven, gingen de boeren weer delicatere Europese variëteiten telen, maar het duurde vele jaren voordat ze dezelfde gewassen weer met succes konden verbouwen. Hij gebruikte de historische analogie om uit te leggen hoe cannabis verschilt van sterke drank als het gaat om distributie op de illegale markt.

“Een van de problemen met illegale alcohol was dat je iets vasthield dat heel, heel omvangrijk is per waarde-eenheid, en de illegale [verkopers] waren nog steeds nooit in staat een grote markt te bedienen,” zei hij, waarbij hij slechts $ 2,000 aan cannabis opmerkte. weegt één tot twee pond. “Dus je bent gewoon een orde van grootte anders als het gaat om de manier waarop illegale cannabis heeft kunnen overleven. Bovendien heeft niemand in New York City tegenwoordig het lef om van deur tot deur te gaan en mensen te arresteren en in de gevangenis te gooien voor cannabishandel, terwijl het voor andere mensen legaal is.

Tot de prijs van cannabis vergelijkbaar is op zowel legale als illegale markten, zijn Sumner en Goldstein het erover eens dat de underground zal blijven floreren. “Het prijsverschil kan echt niet worden overschat”, zegt Goldstein. “Er is nog steeds een grotere verscheidenheid aan productsoorten op de legale markt, met deze rare designerproducten die over de nieuwste en beste technologie beschikken, maar dat is slechts een klein deel van de markt. Er zijn veel mensen die denken dat ze veel geld gaan verdienen met een nicheproduct, en uiteindelijk krijg je veel mensen die vechten voor een heel klein segment van de markt.”

Een nieuwe aanpak

Misschien wel het stoutmoedigste wetsvoorstel dat in het Huis van Afgevaardigden circuleert is de Strengthening the Tenth Amendment Through Entrusting States (STATES) 2.0 Act van de Republikeinse vertegenwoordiger van Ohio, Dave Joyce, die probeert de illegale markt aan te pakken als onderdeel van een veel groter plan. STATES 2.0, een vernieuwde versie van een wetsontwerp dat hij vorige sessie introduceerde, stelt niet voor om cannabis uit de CSA te verwijderen. In plaats daarvan zou de wetgeving het statuut wijzigen, zodat het niet van toepassing is op staten die een gereglementeerde markt hebben gelegaliseerd. De tekst van STATES 2.0, mede gesponsord door twee Democraten en twee Republikeinen, geeft aan dat het ook de interstatelijke handel zou toestaan ​​en een federale belasting zou instellen “die laag genoeg is om het door staten vastgestelde belastingniveau niet te verergeren.” Belastinginkomsten zouden worden gebruikt om “de kosten te compenseren van het uitvoeren van de administratieve functies van een federaal regelgevingskader voor marihuana, inclusief vereisten voor testen, handhaving en politie, jeugdpreventie en preventie van middelenmisbruik en voorlichting.” Volgens de voorgestelde wet mogen staten die de verkoop en/of het gebruik van cannabis verbieden zich niet bemoeien met het vervoer over hun grenzen heen.

Een deel van de federale belastinginkomsten die bestemd zijn voor ‘handhaving en politieoptreden’ zou vermoedelijk worden besteed aan federale actie tegen illegale exploitanten, die in het wetsvoorstel specifiek worden omschreven als iedereen die ‘bewust of opzettelijk vervaardigt, produceert, bezit, distribueert, uitdeelt, beheert of levert’. elke marihuana die in strijd is met de wetten van de staat of stam waarin dergelijke vervaardiging, productie, bezit, distributie, dispensatie, toediening of levering plaatsvindt. Overtreders van staatswetten, aldus het wetsvoorstel, zouden onderworpen zijn aan federale vervolging.

Bovendien zou het wetsvoorstel van Joyce de bevoegdheid van de FDA specificeren om producten te reguleren die op de markt worden gebracht als medicijnen, voedsel, voedingssupplementen of cosmetica en het combineren van cannabis met geest- of stemmingsveranderende stoffen, waaronder alcohol en tabak, verbieden. Belangrijk is dat de wetgeving ook de toepassing van 280E op gelicentieerde bedrijven in legale staten zou verbieden, waardoor exploitanten van een aanzienlijke belastingdruk zouden worden verlost.

“De huidige federale aanpak van het cannabisbeleid schendt de rechten van staten om hun eigen wetten te implementeren, waardoor kritisch medisch onderzoek wordt onderdrukt, legitieme bedrijven worden geschaad en essentiële rechtshandhavingsmiddelen die elders nodig zijn, worden afgewend”, aldus Joyce. “De STATES Act doet wat elk federaal wetsvoorstel zou moeten doen: alle vijftig staten helpen slagen. Dit wetsvoorstel respecteert de wil van de staten die cannabis in een of andere vorm hebben gelegaliseerd en stelt hen in staat hun eigen beleid te implementeren zonder angst voor repercussies van de federale overheid.”

Joyce, medevoorzitter van de Congressional Cannabis Caucus, heeft meer ervaring met het onderhandelen over hervormingswetten dan vrijwel elke andere politicus in D.C., en werd nieuwsgierig naar de kwestie toen de Californische democraat Sam Farr in 2015 een wetsvoorstel introduceerde ter ondersteuning van federaal medisch onderzoek.

“Sam had het over Californië in een tijd [toen cannabis] medisch legaal was, maar het [United States Department of Veterans Affairs] het niet aan veteranen mocht voorschrijven”, zei Joyce. “Dus hij maakte er een goed argument voor, en ik stemde met hem, en toen zei iemand: ‘Ga naar het kantoor van [destijds voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, John] Boehner.’ [Boehner] zei: ‘Wat ben je in vredesnaam aan het doen? ' Ik zei: 'Nou, hier zijn alle redenen, en ik denk dat het een kwestie van de rechten van staten is.' Hij zei: 'Ja, ja. Maar doe het niet nog een keer.’ En kijk eens wat tien jaar doet. [Boehner’s] maakt nu deel uit van de industrie.” Boehner is nu met pensioen bij het Congres en zit in de raad van bestuur van Acreage Holdings.

Joyce en House Minority Leader Hakeem Jeffries (D-NY) hebben ook de PREPARE-wet (regelgevers effectief voorbereiden op een gereguleerde omgeving na het verbod door volwassenen) in 2023, waarvan zij zeiden dat het bedoeld is om de federale regering en de staten te helpen zich voor te bereiden op wat zij geloven dat onvermijdelijk is: het einde van het verbod. De wet zou de Commissie voor de Federale Regulering van Cannabis in het leven roepen en deze instantie belasten met het “ontwikkelen van een regelgevings- en inkomstenkader om de veilige productie en consumptie van cannabis te garanderen, dat rekening zou houden met de unieke behoeften, rechten en wetten van elk van hen. staat, en een dergelijk raamwerk binnen een jaar aan het Congres presenteren.”

Volgens Joyce: “Toen we voor het eerst [de PREPARE Act in 2022] opstelden, was het een goede manier voor mensen om binnen te komen en een programma op te zetten, dus als [cannabis] legaal wordt, zal er een format zijn voor de rest. van de industrie te volgen. Dit is geen rocket science, en we doen al iets soortgelijks met bier, wijn en sterke drank met een federaal netwerk waar elke staat [zijn eigen regelgeving] mag ontwikkelen op de manier die hij nodig acht, en dan staat de federale overheid dit toe. het om interstatelijke overdrachten en andere dingen te hebben.

Joyce is optimistisch over het feit dat er binnenkort meer wetgeving door het Congres zal komen, vanwege alle belastinginkomsten die staten hebben geïnd. Met een huidige federale schuld van bijna 34 biljoen dollar kan het Congres het zich niet veroorloven potentiële inkomsten te negeren. “Zoals mijn dierbare vriend Brady Cobb zegt: ‘[de cannabisindustrie is] de enige groep die naar Washington D.C. komt en belast en gereguleerd wil worden.’”

Politiek in het verkiezingsjaar

In een verkiezingsjaar waarin delen van het Midden-Oosten en Europa verwikkeld zijn in oorlogen, is het veilig om te zeggen dat cannabis niet de hoogste prioriteit zal hebben voor federale politici. Het onderwerp zal echter waarschijnlijk ook niet zo controversieel zijn als andere belangrijke kwesties: abortus, onderwijs, immigratie, genderdiversiteit, religieuze vrijheid, en wiens naam bovenaan het kaartje van elke partij moet verschijnen.

En een progressieve houding ten aanzien van cannabis zou sommige swingende kiezers kunnen overtuigen Gallup-peiling van oktober ontdekte dat zeven op de tien Amerikanen vinden dat marihuana legaal zou moeten zijn.

“Je moet mensen ontmoeten waar ze zich bevinden en wat hun probleem is met [cannabis]”, zei Joyce. “[Republikeinse vertegenwoordiger van Nevada] Mark Amodei zei tegen mij: ‘Nou, ik zal je helpen, maar ik wil weten dat je het als een casino gaat behandelen. Alles ligt op tafel en iedereen komt met schone handen binnen.’ Dus ik zei: ‘Ik doe met je mee. Dat is prima.’ Wij vinden het belangrijk dat iedereen gericht aan tafel komt zitten om dit onderwerp te kunnen bespreken.”

Een andere benadering van federale legalisatie die in D.C. niet openlijk is besproken – maar in een politiek klimaat dat gevoelig is voor extremisme zou dit jaar wel enige actie kunnen zien – vertegenwoordigt een meer de facto proces dat gebruik maakt van uitvoerende bevelen. Econoom Sumner zei dat zijn libertaire instincten hem ertoe brachten te geloven dat een dergelijk proces niet alleen haalbaar zou zijn, maar in bepaalde opzichten ook efficiënter en praktischer zou zijn.

“Dit zou morgen gedaan kunnen worden als de president het zegt. Het meeste van wat mensen willen, betekent simpelweg het schrappen van cannabis van een paar lijsten, en dat is een administratieve actie waarvoor geen wetgeving nodig is”, legde hij uit. “Sommige mensen denken dat je niets kunt doen totdat je een wetsvoorstel krijgt dat door beide huizen van het Congres wordt aangenomen en dat een compromis is tussen een hele reeks slechte ideeën. [Als dat gebeurt], krijg je deze federale regelgeving die veel bagage met zich meebrengt.”

Brady Cobb is het daar voorzichtig mee eens.

“Ik denk dat het een enorme overwinning is die de president en de Democratische Partij nodig hebben, maar ik denk niet dat we deze pas in oktober volledig tot bloei zullen zien komen, zodat ze vlak voor de verkiezingen een overwinning kunnen behalen”, zei hij. . “Als je op Twittersphere kijkt, is iedereen gefocust op de vraag of de DEA [de fabriek] naar Schedule III gaat verplaatsen. Ik denk dat het antwoord ja is. Maar dan moet het regelgevingsproces plaatsvinden. Voor deze jonge industrie is dat het belangrijkste onderdeel van het proces.”

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://mgmagazine.com/business/legal-politics/will-this-be-our-year/