Het valt niet te ontkennen dat een Light Tank nodig is, maar is het verstandig om voor een 25 ton te gaan met vergelijkbare vuurkracht als de T-90 en in staat om te drijven? Het zou afbreuk doen aan de bescherming en andere elementaire vechtfuncties, ongeacht hoeveel je het zou laden met kunstmatige intelligentie (AI), bewakingsdrones en/of rondhangende munitie.

De lichte tank is nodig met een berekende vuurkracht, voldoende pantserbescherming en een goede verhouding tussen vermogen en gewicht om behendigheid en overlevingsvermogen te garanderen, de twee niet-onderhandelbare kenmerken van elk pantsergevechtsvoertuig (AFV)

Deze tanks zullen worden gebruikt om de Chinese inzet van een groot aantal vergelijkbare gepantserde kolommen langs de Line of Actual Control tegen te gaan

EEN MEDIA RAPPORT "EYE ON China dreiging, leger lanceert Project Zorawar om lichte tanks in te zetten voor oorlogvoering in de bergen", dat eerder is gepubliceerd, gaat verder met te zeggen dat het "Indiase leger wil dat de lichte tank amfibisch is, zodat deze kan worden ingezet over het Pangong Tso-meer in Oost-Ladakh". Laat een strategisch persoon buiten beschouwing, zelfs een persoon met algemene kennis van militaire tactieken zou nogal geïntrigeerd zijn door dit soort denkproces. Zal PLA, met het type bewakings- en acquisitiesystemen dat over de voorgevel wordt ingezet en precisiewapensystemen om hetzelfde te ondersteunen, zelfs een enkele tank over de Pangong Tso over het denkbeeldige LAC laten drijven? Het Indiase leger heeft ongetwijfeld een lichte tank nodig, maar is dit de lichte tank die we nodig hebben voor de gebieden in Oost-Ladakh en Sikkim?

De zoektocht naar een lichte tank werd populair in de nasleep van Galwan in juni 2020. Geïmplanteerde artikelen over "Waarom India de Russische watertankmoordenaar wanhopig nodig heeft - De SPRUT tegen China" begonnen te verschijnen in gedrukte en online nieuwsmedia. Op 28 juli 2020, na het bezoek van Rajnath Singh, minister van Defensie van India aan Rusland, werd in de media melding gemaakt van het besluit van het Indiase leger om de 2S25M SPRUT-SDM1 Tank Destroyer (lichte tank) op te halen onder de clausule voor noodaankopen, als hetzelfde is al enige tijd in dienst bij het Russische leger. De rapporten vermelden ook dat deze tanks zullen worden gebruikt om de Chinese inzet van een groot aantal vergelijkbare gepantserde kolommen langs de Line of Actual Control (LAC) tegen te gaan. Het verklaarde ook dat het leger de laatste hand heeft gelegd aan de kwaliteitseisen voor de generale staf (GSQR) en het ministerie van Defensie in september zal benaderen voor de acceptatie van de noodzaak (AON) voor een tank met een maximumgewicht van 25 ton met een marge van 10 procent die in staat is van floatation met dezelfde vuurkracht als zijn reguliere tanks, maar ook bewapend met kunstmatige intelligentie (AI), integratie van tactische surveillancedrones voor een hoge mate van situationeel bewustzijn en rondhangende munitie, samen met een actief beschermingssysteem.

Dit is een aanfluiting van zelfs naïviteit. Omdat PLA tegenover VT-4 hoofdgevechtstank en Type 15 lichte tanks inzet. VT-4, voorheen ook bekend als de MBT 3000, is een Main Battle Tank van de derde generatie. Het is ook het nieuwste tankmodel uit de T-90 II A-serie en vergelijkt een tint beter dan de T-99. Terecht, dus we hebben T-72 en T-90 ingewijd na Galwan tegen hetzelfde in Ladakh. Type 15 weegt 30 ton waartegen het Indiase leger een lichte tank zoekt. Dit maakt gebruik van een nieuw, volledig gestabiliseerd 105 mm getrokken kanon en niet vergelijkbaar met de T-72/T-90, die een 125 mm kanon hebben. En dat komt omdat een tank van 25/30 ton nooit een stabiel platform kan zijn met een 125 mm kanon met een taptrekkracht van 102 tot 105 ton, wat een enorme invloed zou hebben op de efficiëntie om nauwkeurig te vuren, zelfs wanneer deze stilstaat. De Indian Light Tank kan dus geen hoofdkanon van 125 mm hebben en zal genoegen moeten nemen met een kaliber tot 105 mm. Ten tweede wordt Type 15 aangedreven door een elektronisch geregelde dieselmotor van 1,000 pk (746 kW), met hydromechanische volautomatische transmissie die met zijn krachtige motor en zuurstofgeneratoren op grote hoogte kan werken.

Hoewel de noodzaak van Light Tank niet te ontkennen valt, is het verstandig om voor een 25 ton te gaan met vergelijkbare vuurkracht als de T-90 en in staat om te drijven? In zijn streven om één maat voor iedereen te garanderen, wat in wezen inhoudt dat een lichte tank ook moet kunnen werken in het rivierengebied van Noord-Punjab/Zuid J&K en Rann of Kutch, is het gewicht van de tank vastgesteld op 25 ton zodat hij kan drijven. Bijgevolg zou het de bescherming en andere elementaire vechtfuncties in gevaar brengen, ongeacht hoeveel je het zou laden met kunstmatige intelligentie (AI), bewakingsdrones en/of rondhangende munitie.

Terwijl het gepantserde korps kwalitatieve stafvereisten stelt voor een tank van 25 ton die kan drijven, zoekt de gemechaniseerde infanterie een toekomstig infanteriegevechtsvoertuig (FICV) van vergelijkbaar tonnage, maar met 30 mm kanon als hoofdbewapening en vier klaar om de derde generatie anti-tank te lanceren Geleide raketten (ATGM), waardoor het een enorm potentieel heeft als tankvernietiger. Een van de belangrijkste en niet-onderhandelbare kenmerken van FICV is dat het moet kunnen drijven. En daarom is het gewicht vastgepend op 25-27 ton.

Het Indiase leger heeft T-72/T-90 Medium-tanks samen met BMP II ingezet, zowel in Oost-Ladakh als in Noord-Sikkim tegenover China. De eis van een lichte tank van 30 tonklasse kan daarom niet genoeg worden benadrukt. Maar om een ​​tank van 25 ton klasse te hebben met drijfvermogen (minst vereist), terwijl de gemechaniseerde infanterie, die een integraal onderdeel vormt van een gevechtsteam/groep/commando samen met tanks, de ontwikkeling en aankoop voorstelt van een FICV van 27 ton klasse ook met vergelijkbare beschermings- en drijfvermogens is zeker geen voorzichtige benadering, aangezien het niet alleen een kwestie is van dubbel werk te midden van schaarse middelen waarmee het land worstelt, maar ook een kwestie van complexiteit bij het ontwerp en de ontwikkeling van militaire hardware.

Het lijdt geen twijfel dat militaire geesten onder de dienende broederschap zich op dit broodnodige wapenplatform tegen China zouden hebben ingezet, maar de literatuur, geïmplanteerd of anderszins, getuigt van een benadering van onpraktisch. Net zoals we in 2020 bijna SPRUTSDM1 kochten, een op vintage technologie gebaseerd BMP-chassissysteem met een onstabiele 125 mm-koepel in de naam van Light Tank, zouden we niet moeten eindigen met een uitrusting die hoe dan ook niet goed is, alleen omdat we iets willen hebben en verhogen extra gepantserde regimenten.

De lichte tank is nodig met een berekende vuurkracht, voldoende pantserbescherming en een goede verhouding tussen vermogen en gewicht om behendigheid en overlevingsvermogen te garanderen, de twee niet-onderhandelbare kenmerken van elk pantsergevechtsvoertuig (AFV) en boordevol functies van AI, Active Armor-bescherming Systeem, hangmunitie en geïntegreerde drones. Daarom zou het Indiase leger niet naar een drijvende tank van 25 ton moeten kijken, wat een nachtmerrie voor ontwerpers zou zijn met deze vereisten, aangezien geen enkel ander land tot nu toe zoiets heeft bedacht. Gezien de expertise van de Indiase defensie-industrie, zou het een enorme uitdaging zijn om er zelfs met de hulp van DRDO een te maken. Waar het naar moet streven, is een lichte tank van 30 ton met een 105 mm kanon, een motor van 1000 pk en een STANAG IV/V-niveaubescherming met andere functies zoals hierboven vermeld.