Een nieuwe afbeelding van de James Webb Space Telescope toont een zeldzame glimp van een massieve ster op 15,000 lichtjaar afstand die een halo van gas en stof afwerpt en de kosmos bezaait met elementen die nodig zijn voor het vormen van andere sterren, planeten en de bouwstenen van het leven.

Het kleurrijke uitzicht dat door de Webb-telescoop is vastgelegd, combineert waarnemingen van de instrumenten van het observatorium die gevoelig zijn voor verschillende golflengten van licht in het nabij-infrarode en midden-infrarode deel van het spectrum. Het toont een Wolf-Rayet-ster, een klasse van extreem hete, heldere sterren die gigantische hoeveelheden gas en stof uit hun buitenste lagen stoten voordat ze hun leven beëindigen in een supernova-explosie.

Webb's weergave van een ster die bekend staat als WR 124, gelegen in het sterrenbeeld Sagitta, toont een gaswolk die afkoelt terwijl deze wegstroomt in de interstellaire ruimte, de leegte tussen de sterren. De infraroodinstrumenten van Webb kunnen de thermische emissies van het gas en stof detecteren, materiaal dat moeilijk te zien is met observatoria die zichtbaar licht zien.

De gloeiende wolk van gas en stof rondom WR 124 heeft een doorsnede van 10 lichtjaar.

"Een geschiedenis van de voorbije perioden van massa van de ster kan worden gelezen in de structuur van de nevel", schreven functionarissen van het Space Telescope Science Institute, dat Webb beheert, in een persbericht. “In plaats van gladde schillen, wordt de nevel gevormd door willekeurige, asymmetrische uitstotingen. Heldere klonten gas en stof verschijnen als kikkervisjes die naar de ster toe zwemmen, met staarten die achter hen naar buiten stromen, teruggeblazen door de sterrenwind. ”

De ster is 30 keer de massa van de zon en heeft volgens NASA materiaal uitgestoten dat overeenkomt met 10 zonnen. Sterren van die grootte kunnen hun brandstof in slechts een paar honderdduizend jaar opbranden, een kleine fractie van de levensduur van ongeveer 10 miljard jaar van een ster zoals de zon.

Niet alle massieve sterren worden Wolf-Rayet-sterren. Degenen die materiaal de ruimte in blazen, kunnen later de moleculen worden die helpen bij het creëren van nieuwe sterren en planeten.

"De oorsprong van kosmisch stof dat een supernova-ontploffing kan overleven en kan bijdragen aan het totale 'stofbudget' van het universum, is om meerdere redenen van groot belang voor astronomen", schreven functionarissen in een NASA-persbericht bij de nieuwe Webb-afbeelding. "Stof is een integraal onderdeel van de werking van het universum: het biedt bescherming aan zich vormende sterren, verzamelt zich om planeten te helpen vormen en dient als een platform voor moleculen om zich te vormen en samen te klonteren - inclusief de bouwstenen van het leven op aarde.

“Ondanks de vele essentiële rollen die stof speelt, is er nog steeds meer stof in het universum dan de huidige stofvormingstheorieën van astronomen kunnen verklaren. Het universum werkt met een overschot aan stofbudget', zei NASA.

Webb's enorme omvang en gevoelige instrumenten zouden nieuwe inzichten moeten opleveren in hoe stof in het universum ontstaat, vooral in moeilijk te zien omgevingen zoals Wolf-Rayet-sterren.

“Vóór Webb hadden stofminnende astronomen simpelweg niet genoeg gedetailleerde informatie om vragen over stofproductie in omgevingen zoals WR 124 te onderzoeken, en of de stofdeeltjes groot en overvloedig genoeg waren om de supernova te overleven en een belangrijke bijdrage te leveren aan de algehele stofontwikkeling.” budget”, aldus NASA. "Nu kunnen die vragen worden onderzocht met echte gegevens."

Waarnemingen van Wolf-Rayet-sterren zouden astronomen kort na de oerknal ook kunnen informeren over soortgelijke sterren in het vroege heelal. Astronomen geloven dat die sterren even helder waren en hun stellaire brandstof verbruikten in korte, briljante levens, waarbij zware elementen zoals koolstof, zuurstof en ijzer werden gesmeed die zich verspreidden in de kosmos.

"Webb's gedetailleerde beeld van WR 124 bewaart voor altijd een korte, turbulente tijd van transformatie, en belooft toekomstige ontdekkingen die de lang gehulde mysteries van kosmisch stof zullen onthullen," zei NASA.

Na meer dan 20 jaar ontwerpen, ontwikkelen, assembleren en testen, werd de James Webb Space Telescope op 25 december 2021 gelanceerd bovenop een Europese Ariane 5-raket en bereikte zijn operationele baan bijna een miljoen mijl (1.5 miljoen mijl). kilometer) van de aarde ongeveer een maand later. Na de lancering opende het observatorium zijn spiegel en zonnescherm, waardoor de instrumentdetectoren konden afkoelen tot cryogene temperaturen, niet ver boven het absolute nulpunt.

De superkoude bedrijfstemperatuur maakt de detectoren van Webb gevoelig genoeg om zwak licht of thermische energie van verre sterren en sterrenstelsels te registreren.

De missie van $ 10 miljard is een gezamenlijk project van NASA, de European Space Agency en de Canadian Space Agency.

Webb's gesegmenteerde primaire spiegel - met een diameter van 21.3 voet (6.5 meter) - is de grootste die ooit in de ruimte is gezet. Dankzij de lichtverzamelende kracht van de spiegel, in combinatie met zijn gevoelige, superkoude detectoren, kan Webb dieper in het universum kijken - en verder terug in de tijd - dan mensen ooit eerder hebben gezien.

E-mail de auteur.

Volg Stephen Clark op Twitter: @ StephenClark1.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://spaceflightnow.com/2023/03/21/webb-telescope-sees-the-prelude-to-a-supernova/