Vluchtsimulatoren worden in de industrie veelvuldig gebruikt voor de opleiding van piloten en controles. Hun beweging, zicht en andere functionaliteit worden gereguleerd door de FAA en CAA, met vier verschillende niveaus gedefinieerd. Niveau D is het hoogste van deze en vertegenwoordigt de meest geavanceerde en nauwkeurige simulatoren die het meest worden gebruikt door luchtvaartmaatschappijen.
De volledige vluchtsimulator
De high-end simulators die door luchtvaartmaatschappijen worden gebruikt, staan bekend als full flight simulators. Om te worden aangemerkt als een volledige vluchtsimulator, moet het een replica op ware grootte zijn van de cockpit van een specifiek model. Het moet een volledig zicht bieden vanaf de cockpit en een bewegingssysteem van ten minste drie graden hebben.
Omdat ze deel uitmaken van de opleiding en certificering van piloten, worden ze streng gereguleerd door luchtvaartregelgevers. De Amerikaanse FAA en de Britse CAA gebruiken beide dezelfde terminologie en classificatie voor volledige vluchtsimulators, met vier niveaus van toenemende verfijning.
Vier niveaus van verfijning
De vier niveaus van A, B, C en D verwijzen naar toenemende functies en realisme van volledige vluchtsimulators. Het hoogste niveau is D, en dit is wat de meeste luchtvaartmaatschappijen zullen gebruiken. Het staat (volgens de FAA-regels) toe voor alle training die nodig is voor een typebevoegdverklaring van een luchtvaartuig, en voor terugkerende training.
Dus, wat is het verschil tussen de niveaus?
Een simulator van niveau A heeft een bewegingssysteem met slechts drie bewegingsgraden. Het heeft waarschijnlijk ook een relatief eenvoudig visueel systeem.
Een simulator van niveau B heeft ook drie vrijheidsgraden. Het is nauwkeuriger, met een aerodynamisch model met een hogere betrouwbaarheid.
Een simulator van niveau C heeft zes vrijheidsgraden. Het moet ook een horizontaal gezichtsveld van minimaal 75 graden hebben voor elke piloot.
De D-simulator van het hoogste niveau vereist ook zes vrijheidsgraden. Visuals zijn aanzienlijk verbeterd, met een breder scala aan lichtomstandigheden en meer detail. Het horizontale gezichtsveld voor elke piloot wordt vergroot tot 150 graden. Er zijn extra bewegingseffecten nodig om bepaalde gebeurtenissen te simuleren.
Nog enkele beperkingen
De niveau D-simulator is zo goed als mogelijk in commercieel simulatorgebruik. Het biedt een identieke cockpitopstelling en lay-out als het echte vliegtuig, een breed gezichtsveld en simulatie in dag-, nacht- en schemeromstandigheden. Ondanks de volledige zes graden van bewegingen zijn er echter nog steeds merkbare bewegingsbeperkingen. Op de grond draaien is daar een voorbeeld van. Aanhoudende acceleratie en het effect van G-krachten ontbreken ook.
Probeer er zelf een.
Een volledige vluchtsimulator ligt natuurlijk ver buiten het bereik van zelfs de meest toegewijde simulatorfan. Veel luchtvaartmaatschappijen maken echter hun simulatoren Beschikbaar voor het publiek.
British Airways heeft een van de meest uitgebreide selecties. Sessies kunnen geboekt worden op de 767-300, de 747-400 en de 777-200 simulatoren. Prijzen beginnen bij £ 399 ($ 548) voor een uur. Andere luchtvaartmaatschappijen die simulatoren verhuren zijn Jeju Air, Thai Airways, Emirates (met een A380-simulator in Dubai Mall) en Eva Air. Anderen worden privé of in musea gerund, inclusief de enige overgebleven functionele Eendracht simulator in het Brooklands Museum in het VK.
Heb je een van de Level D volledige vluchtsimulatoren van de luchtvaartmaatschappij gebruikt - als piloot of privé? Laat ons uw ervaringen weten in de opmerkingen.
