Terwijl ik nadenk over de RSA-conferentie, komen er een paar gedachten in me op. Het is nog maar een paar weken geleden, maar gezien de actualiteit en de Coronavirus pandemie, het voelt veel langer aan. Er waren alle attributen van een traditionele handelsbeurs. Het lopen op de beursvloer was zoals gewoonlijk een volledige zintuiglijke overbelasting, waarbij elke carnaval blaffer met veel tamtam om je aandacht schreeuwde - 'Kom de eenogige slang zien', 'Hercules vecht met het grootste gemak tegen de grootste bedreigingen' - weet je het als je het ziet. Er is ook de keuze van uw eigen beveiligingsavontuur tussen de Innovation Sandbox, de gevolgde sessies, de keynotes en natuurlijk de expohallen.

Wat vaak moeilijk duidelijk te zien is, zijn de bedreigingen. De RSA-conferentie laat je geloven dat het alles is - alles is een bedreiging. Niet alleen dat, maar om verantwoordelijk te zijn, moet je allebei alles hebben en moet je alles doen. Waarom zouden al deze organisaties anders al dit geld en tijd besteden om in San Francisco te zijn?

Soms hebben we een gezicht nodig voor een bedreiging, soms voor het simpele feit dat je een vijand nodig hebt als je wilt vechten. We zeggen graag dat het de Russen of de Chinezen zijn alsof er een folie nodig is om de lijnen te trekken tussen wat zwart of wit is. Wat ik een grotere uitdaging vind als ik door de straten loop, is misschien dat de echte bedreigingen degenen zijn die we negeren, niet door onwetendheid (zoals we allemaal weten wat dat is), maar door bewust risico te accepteren en toch niets te doen.

Dus wat doen we? We kunnen naar de toekomst kijken. Artificial Intelligence (AI) en Machine Learning (ML) is het onderwerp du-jour. Hoewel ik het niet oneens ben met de potentiële voordelen als beoefenaar en consument van deze technologieën, heb ik moeite met de labels die we gebruiken. Iets noemen dat zowel kunstmatig als intelligent is, gebaseerd op een twijfelachtige overtuiging dat we op de een of andere manier een machine kunnen leren om beter te leren dan we onszelf kunnen leren, lijkt het alsof we het potentieel hebben om opnieuw te veel 'eieren' van geloof in de mand van morgen te plaatsen.

Begrijp me niet verkeerd. Deze technologieën kunnen veel doen, maar we moeten oppassen dat we ons geloof in valse afgoden vertrouwen. Een ding dat ik heb weggehaald van de RSA-conferentie van 2020 is de kracht om mensen samen te brengen. Hoewel we misschien niet allemaal in dezelfde richting gaan, zitten velen van ons in dezelfde boot (of we nu denken dat we dat zijn of niet). Het thema van het evenement was dit jaar het menselijke element en gezien de carnavalsfeer, realistischer gemaakt door alle duizelingwekkende applicaties en manieren waarop we ervoor kiezen om digitaal te verbinden. Ik weet dat we de verbinding niet uit het oog zullen verliezen die gevormd moet worden wanneer een heleboel mensen uit heel veel plaatsen samenkomen met een gemeenschappelijk doel. Soms moeten we ons concentreren op het opkomende tij en niet meer boten maken.

Het is belangrijk om te onthouden dat jij kan 100% van de aanvallen niet voorkomen. Totale bescherming bestaat niet. Er zijn veel tools beschikbaar, maar voor effectieve cyberbeveiliging zijn nog steeds mensen nodig - en de juiste expertise om problemen te identificeren en prioriteiten te stellen.