De meeste leraren die tegenwoordig in het onderwijs werken, hebben gestudeerd – of zijn er in ieder geval bekend mee – VARK, een leertheorie die voor het eerst werd geïntroduceerd door Neil Fleming in 1987. VARK suggereert dat studenten hun kennisverwerving het beste kunnen versnellen via een van de vier kernleerstijlen: visueel (V), auditief (A), lezen/schrijven (R) of kinesthetisch (K). ). Het is een razend populair concept dat heeft geleid tot de heersende overtuiging dat studenten beter presteren als we rekening houden met hun natuurlijke leerstijl.

VARK wordt al jaren gebruikt om docenten en studenten te helpen bij het identificeren van voorkeuren voor de manier waarop academisch materiaal wordt gepresenteerd en geconsumeerd. In het begin van mijn carrière als universitair docent was deze methode een fundamentele hoeksteen in het klaslokaal. Terwijl er zijn voordelen van het gebruik van de VARK-aanpak in de klas, er bestaat onzekerheid over algehele effectiviteit als het om leerresultaten gaat.

Recente studies in de neurowetenschappen hebben echter, samen met de komst van digitale instructie, een unieke omgeving opgeleverd om verschillende hypothesen met betrekking tot metawaarneming – en de resultaten werpen een nieuw licht op de effectiviteit van verschillende onderwijspraktijken en hoe deze praktijken leerlingen helpen meer te leren en vast te houden in de klas.

Het kan te voorbarig zijn om een ​​algemeen leerpatroon vast te stellen dat de retentie van de meerderheid van de leerlingen in één klaslokaal bevordert. Maar dankzij belangrijke bevindingen op sleutelgebieden die verband houden met neurowetenschappen en technologie zijn docenten nu een stap dichter bij het begrijpen van de biologische en ecologische onderbouwing van het leerproces, waarvan een evaluatie kan dienen als startpunt voor discussies en heroverweging van nieuwe instructiemethoden. . Deze informatie kan zowel docenten, beheerders als ouders helpen bij het faciliteren van de best mogelijke leeromgeving voor leerlingen.

Neurowetenschappen: hoe slaap de hersenen voorbereidt op gespreid leren

Een van de meest intuïtieve feiten die door onderzoek worden ondersteund, is dat studenten slaap nodig hebben om hun academische lessen te versterken. Het is iets waar leraren van kunnen getuigen, omdat ze vaak zien dat hun leerlingen met het grootste slaaptekort er niet in slagen om op hun hoogste potentieel te presteren.

Hersenwetenschap bevestigt ook dat slaap essentieel is voor neuronen om de complexe leerstappen waaraan leerlingen overdag worden blootgesteld, te verbinden en met elkaar te verbinden, ook wel bekend als de hersenafledende neurotrofe factor (BDNF); dit zijn kleine moleculen die samensmelten tijdens slaapcycli en letterlijk de lijm zijn die wordt gebruikt om informatiepunten met elkaar te verbinden terwijl studenten sluimeren. Hogere niveaus van cognitie en verhoogde aandacht worden opgemerkt bij jonge schoolgaande kinderen met een verhoogd niveau van dit slaapgeïnduceerde effect.

Het blijkt dat de resultaten van een dergelijke neurale fusie intellectueel worden verbeterd in combinatie met wat bekend staat als gespreid leren, een concept waar docenten al een tijdje van op de hoogte zijn, maar pas onlangs de wetenschap erachter heeft ontdekt. Het omvat een beperkte blootstelling aan academische onderwerpen in kleine blokken gedurende een bepaalde periode om vaardigheden op te bouwen. Op cognitief niveau geeft dit de cerebrale verbindingen de tijd om te versterken, wat resulteert in: hogere leerretentie voor studenten.

Wetende dat een combinatie van slaap en gespreid leren sterker geassocieerd is met kennisbehoud dan presentatiemethoden of leerlingvoorkeuren, kan zinvolle inzichten bieden. Hoewel docenten geen controle hebben over de kwaliteit van de slaap die hun leerlingen bereiken, kan het bewustzijn van de impact die dit heeft op het succes in de klas leraren en instructeurs aanmoedigen om na te denken over welke beheersbare elementen ze in de klas willen aanpakken.

Technologische benaderingen: leren van de volgende generatie

Het geschenk van technologie en het digitale klaslokaal is dat leerlingen nu de gemakkelijkste en snelste manier kunnen kiezen om materiaal te consumeren. Technologische integratie ondersteunt dynamisch rijke omgevingen waar meerdere onderwijsmodaliteiten tegelijkertijd worden ingezet. Door op deze manier multimedia te gebruiken, kunnen docenten elk kerngebied van VARK binnen één enkele presentatie van cursusmateriaal omarmen. Deze gemengde aanpak bereikt niet alleen een breed scala aan studentenvoorkeuren, maar opent ook nieuwe deuren voor de pedagogische praktijk.

De technologie maakt zeker een snelle verspreiding van informatie mogelijk, maar... opkomende studies laten zien dat het ook vruchtbare grond biedt voor de verrijking van wat wordt genoemd leren van de volgende generatie (NGL). De integratiemethoden met betrekking tot NGL zijn geïndividualiseerd en bieden studenten de mogelijkheid om hun studie te personaliseren via het voertuig van technologie.

Succesvolle ondersteuning omvat interactieve software waarmee docenten dit kunnen doen multimedia opnemen, bewerken en insluiten en uitbreiden intuïtieve presentatieformaten die sterk gemoderniseerde vaardigheden aanmoedigen, zoals Crowdsourcing, wat staat voor outside-the-box denken op het gebied van onderwijs.

Dergelijke toepassingen hebben ingebouwde functies waarmee docenten studenten kunnen aanmoedigen meerdere concepten te onderzoeken, waarbij ze gebruik kunnen maken van een verscheidenheid aan methoden om de aandacht vast te houden in presentaties in de klas. Een nog spannender gevolg van het gebruik ervan in het onderwijs wijst op technologische integratie als potentieel equalizer van leerverschillen. Met deze praktijken kunnen instructeurs lessen op maat maken op een manier die niet alleen aantrekkelijk is voor diverse leerlingen, maar leerlingen ook aanmoedigt om hun vaardigheden aan te scherpen die de relevantie in de echte wereld belichamen.

De theorie van connectivisme en gemeenschapsgeïnformeerd leren

Jongeren die uit de pandemie kwamen, vertoonden een unieke reeks academische behoeften Dat gaf docenten het signaal dat studenten ze hard nodig hadden om hun inzet voor op studenten gebaseerde leertheorieën te versterken en nieuw leven in te blazen. Intrigerende leertheorieën, soms organisch komen van de studenten zelfEn technologisch gedreven idee van connectivisme in het onderwijs is daar een voorbeeld van.

Het connectivisme is geworteld in cyber-learning en bevordert het beste van gemeenschapsgeïnformeerd leren, ondersteund door technologisch gestuurde materialen. Studenten hebben het gebruik van connectivisme tijdens quarantaine naar een hoger niveau getild, omdat ze zichzelf leerden verschillende bronnen van online informatie te synthetiseren en te meta-analyseren. Tegenwoordig vertegenwoordigt dit een verschuiving in klaslokalen waar digitale communicatie samengaat met de persoonlijke uitwisseling van informatie, ideeën en perspectieven. Kenmerken van dit model zijn fundamenteel gebaseerd op een vrije stroom van individuele of collectieve expressie, geïntegreerd met virtuele, en vaak geglobaliseerd, waardetoepassingen.

Dit evolueert snel leerstijl heeft studenten geholpen hun persoonlijke ervaringen te begrijpen terwijl ze navigeren door een overvloed aan digitaal materiaal dat verband houdt met hun intellectuele bezigheden. Leraren die dit model gebruiken, beschouwen zichzelf over het algemeen als gidsen in een meer studentgericht onderwijsproces, en niet als centrale dragers van informatie, wat een belangrijk kenmerk is van veel post-pandemische leeromgevingen.

Op de horizon

Leraren weten dat gesprekken over leerstijlen voortdurende dialogen zijn, en wat er daarna aan de horizon staat, is voor iedereen een beetje een mysterieuze waas. In januari van dit jaar maakte Elon Musk bijvoorbeeld bekend dat een van zijn bedrijven dat had gedaan met succes een chip geïmplanteerd in de hersenen van een menselijk subject.

Hoewel de implicaties voor de geneeskunde en de wetenschap enorm zijn, hebben docenten ook een groot belang bij de uitkomst van dit soort gebeurtenissen. Het is onbekend hoe lang het nog zal duren dit soort technologie beschikbaar is voor studenten die in klaslokalen zitten, of dat een vermenging van technologie en neurowetenschappen het landschap van de leertheorie verandert – niettemin is het een mogelijkheid die op dit moment zeker niet kan worden afgewezen.

Eén ding is echter zeker: docenten geven les in een tijd die ontvankelijkheid vereist voor een snel veranderende dynamiek, iets waar ik me in mijn eigen klaslokalen terdege van bewust ben. Terwijl traditionele leermodellen zoals VARK nog steeds een plaats hebben in de gereedschapskist van een docent, is er nu toegang tot een voorheen onvoorstelbare schat aan leeropties – en het nadenken over kritische stukjes data kan essentieel zijn bij het vormgeven van de fundamenten van moderne klaslokalen. Met deze kennis in de hand zijn leraren in staat om pedagogische strategieën in realtime te hervormen en te herdefiniëren terwijl ze nieuwe mogelijkheden omarmen om het leren voor studenten te optimaliseren.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.edsurge.com/news/2024-02-28-why-neuroscience-and-technology-are-key-to-helping-us-rethink-how-students-learn