Ik hou van scooters rijden. Ze zijn alomtegenwoordig in grote steden en universiteitssteden. Overal waar je loopt, daar zijn ze - wachtend om gebruikt te worden. 

Elektrische scooters zijn perfect voor ritten die te ver zijn om te lopen, maar te kort om te rijden. Het kost bijna geen moeite om er een te rijden. En ze zijn handig. Over parkeren hoef je je geen zorgen te maken. Laat de scooter gewoon op het trottoir staan ​​​​wanneer u de bestemming bereikt en laat de scooter-app weten dat uw reis klaar is. De app vergrendelt de scooter dan totdat een andere persoon erop wil rijden - of het scooterbedrijf verplaatst de machine naar een plaats waar de kans groter is dat deze zal worden gebruikt. 

Ze zijn ook leuk om te gebruiken. Breng me op een fietspad waar ik op topsnelheid kan rijden (15 mph), en ik ben een gelukkige kampeerder.

Maar hoe graag ik ook scooters berijd (en zal blijven rijden), Ik zal nooit investeren in een scooterbedrijf. 

Scooter-startups zijn ingesteld op mislukking. Scooters zijn net zo populair dat deze startups bijna altijd grip zullen krijgen. Maar die populariteit is het goud van de dwaas. Scooters mogen niet worden gebruikt buiten dichtbevolkte bevolkingscentra of bij slecht weer. En de operaties van scooterbedrijven kan niet schalen.

“De zon scheen niet. Het was te nat om te spelen. Dus zaten we in het huis. Al die koude, koude, natte dagen.” — Dr. Seuss, De kat met de hoed

Het is nooit goed als Dr. Seuss een groot probleem met uw bedrijf kan opsommen. Net als fietsen zijn scooters geen praktische keuze bij koud of guur weer. Scooters kun je dus alleen van mei tot oktober gebruiken in meer noordelijke steden. Dat geeft scooterbedrijven nog maar zes maanden de tijd om in die regio's winst te maken. 

Meer zuidelijke (en sommige westelijke) steden hebben een ander probleem. Een paar maanden per jaar is het gewoon te warm of te vochtig om naar buiten te gaan. En als mensen zich buiten wagen, doen ze dat in voertuigen met airconditioning.

“Omdat de Leesburg Pike [bij Tyson's Corner] zes tot acht rijstroken met snel verkeer heeft en het winkelcentrum geen duidelijke voetgangersingang heeft, besloot ik om met mijn auto over straat te gaan in plaats van te voet. Dit is een probleem dat planners het 'drive to lunch-syndroom' noemen, typisch voor edge-knooppunten waar niets van tevoren is gepland en alle ontwikkeling plaatsvindt in geïsoleerde 'pods'. Dorothea Hayden, Suburbia bouwen: groene velden en stedelijke groei, 1820-2000

Ik werkte vroeger in Tyson's Corner. Het is gelegen in het noorden van Virginia in de buurt van Washington, DC. Toen ik daar werkte, kon het 45 minuten duren om slechts 1 mijl te reizen voor de lunch! In theorie zou dit de ideale plek moeten zijn voor scooters om op te duiken. Maar scooters zijn niet gebouwd om wildgroei in de buitenwijken aan te kunnen. Er zijn weinig trottoirs. Het is te gevaarlijk om op de berm of op wegen te rijden. Bovendien is er overal gratis parkeergelegenheid! Scooters bieden dus geen extra gemak. 

Scooters werken gewoon niet buiten dichtbevolkte gebieden. De vraag is niet hoog genoeg. En voorsteden en landelijke gebieden zijn gebouwd voor auto's. Alles draait om autorijden om boodschappen te doen, naar de dokter te gaan, naar de bibliotheek te gaan, etc.

Als ik extreem genereus ben, ongeveer een derde van de Amerikaanse bevolking woont op een plek waar scooters zou kunnen rendabel. Maar auto's, bussen en treinen gaan niet weg. Bovendien moeten de scooterritten zo goedkoop zijn dat mensen bereid zijn te betalen voor het gemak om er sneller te komen. Scooters worden gebouwd voor een zeer beperkt publiek. En het zijn zeker geen luxe goederen. Dat is een slechte combinatie voor startende investeerders.

De beste startup-investeringen zijn gericht op grote of groeiende markten. En als ze op zoek zijn naar een niche, is het meestal een dure niche waarmee ze aanzienlijke hoeveelheden inkomsten kunnen genereren. Alleen al op basis van de marktomvang heeft investeren in scooters geen zin.

Maar de marktomvang is niet per se het grootste probleem waarmee scooterbedrijven worden geconfronteerd.

“Ik heb niet gefaald. Ik heb zojuist 10,000 manieren gevonden die niet werken.” — Thomas Edison

Scooterbedrijven zijn goed in experimenteren. Zij moeten zijn. Omdat er geen goede manier is om hun activiteiten te schalen.

De theorie achter scooters is geweldig. Berijd een scooter naar uw bestemming. Laat het daar. Uiteindelijk zal iemand anders het ophalen en naar een andere bestemming rijden. Dan pakt iemand anders het op en rijdt er weer mee. En zolang de scooter op een plek staat waar voldoende voetverkeer is, wordt hij altijd gebruikt.

De realiteit is echter heel anders. Mensen rijden vaak op scooters naar plaatsen met beperkt voetverkeer. Dat is het hele punt van scooters! Je wilt ze kunnen rijden naar plekken die wat verder weg zijn. Zodra een scooter op een minder gewenste plek terechtkomt, moeten scooterbedrijven een auto of vrachtwagen sturen om hem op te halen en terug te zetten op een plek waar meer vraag is. Dit kost tijd, geld en energie. En het leidt er vaak toe dat er geen scooters in de buurt zijn als je er echt een nodig hebt. 

Zolang we zelfrijdende scooters niet hebben (en willen we dat echt??), is dit probleem niet op te lossen. Scooterbedrijven zullen hun wagenpark altijd gedurende de dag moeten herbalanceren.

Ik heb geen idee hoe lang de huidige oogst van scooterbedrijven zal duren. Ik hoop dat ik nog een paar zomers plezier heb voordat ze verdwijnen. Maar met zakelijke basisprincipes als deze zou ik er niet op rekenen.

PlatoAi. Web3 opnieuw uitgevonden. Gegevensintelligentie versterkt.
Klik hier om toegang te krijgen.

Bron: https://earlyinvesting.com/why-i-will-never-invest-scooter-startup/