Laten we niet rouwen om de recente aankondiging dat Unilever haar duurzaamheidsdoelstellingen aan het terugschroeven is. Laten we het vieren.

Eind vorige maand onthulde Hein Schumacher, de CEO van de consumentenproductengigant, in een investeerdersoproep het plan van zijn bedrijf om zijn duurzaamheidsdoelstellingen opnieuw scherp te stellen minder ambitieus en tastbaarder te zijn. Sommige van de lange termijndoelstellingen van hemzelf en die van andere bedrijven zijn, zo merkte hij op, niet echt effectief geweest.

“De afgelopen jaren heeft het debat over de duurzaamheid en het doel van merken aantoonbaar meer hitte dan licht gegenereerd,” zei hij.

In de toekomst zal Unilever doelstellingen waar deze niet aansluiten bij een bepaald merk of product laten varen ten gunste van doelstellingen die een materiële impact hebben op het bedrijf en haar belanghebbenden.

Het blijkt dat de uitgebreide duurzaamheidsverbintenissen van de maker van Hellmann's mayonaise misschien iets te dun zijn gespreid.

“We hebben te veel langetermijnverplichtingen die op de korte termijn niet voldoende impact hebben gehad”, aldus Schumacher.

De stap van Unilever is een stilzwijgende erkenning dat de wereld is veranderd op het gebied van duurzaamheid en duurzaamheid het doel van een bedrijf. De volatiliteit van de wereld van vandaag, zowel financieel als anderszins, samen met de anti-woke pushback die bedrijven aan beide zijden van de Atlantische Oceaan hebben ontvangen, dwingt bedrijven om beter te kijken naar de mate waarin duurzaamheid de winsten en de productiviteit ondersteunt. Waar dat niet het geval is, wordt het in twijfel getrokken en, in het geval van Unilever, opnieuw bedacht.

Het tijdperk waarin bedrijven stoutmoedige toezeggingen konden doen zonder te specificeren hoe en wanneer ze deze zullen verwezenlijken, loopt ten einde.

Unilever aangegeven doel is ‘duurzaam leven gemeengoed maken’. Die woordenstroom is een erfenis van het Sustainable Living Plan van het bedrijf gelanceerd in 2010 te veel ophef (onder duurzaamheidsleiders) en meer dan een beetje hoofdbrekend (onder analisten en bedrijfsleiders). In het plan werden tienjarige bedrijfsdoelstellingen uiteengezet voor alles, van koolstofemissies en watergebruik tot mondiale voeding en armoede.

Het project heeft bijgedragen aan het versterken van het leiderschap op het gebied van duurzaamheid van Paul Polman, die van 2009 tot 2019 CEO was. Sinds zijn terugtreden is Polman een van de leidende stemmen in de duurzame zakenwereld geworden, waarbij hij zich recentelijk richtte op de manier waarop bedrijven duurzamer kunnen worden. “netto positief” en hoe leidinggevenden dat kunnen word ‘moediger’ als het gaat om het aanpakken van de grootste ecologische en sociale uitdagingen ter wereld.

In veel opzichten is de overstap van Unilever niet onverwacht. Na Polman staat het bedrijf onder toenemende druk om te laten zien hoe zijn focus op duurzaamheid de aandeelhouders ten goede komt, waaronder een groeiend koor van luidruchtige activistische investeerders. Afgelopen jaar, toen Reuters sprak Een tiental van de grootste aandeelhouders van Unilever prezen het bedrijf het meest omdat het duurzaamheidskwesties centraal stelt, hoewel de helft zei dat ze hoopten dat het leiderschap van het bedrijf meer duidelijkheid zou bieden over hoe het duurzaamheid in evenwicht zou brengen met financiële prestaties.

Van grandioos tot greenwash

Schumachers nieuwe focus op tastbare doelstellingen op de kortere termijn kan, paradoxaal genoeg, de juiste zet zijn in een tijd waarin bedrijven worden beschuldigd van kortetermijndenken. Te veel bedrijven hebben zich gecommitteerd aan de doelstellingen voor 2040 of 2050 zonder voldoende verantwoording af te leggen over wat er tussen nu en dan gebeurt. Sommige van deze langetermijndoelen zijn afhankelijk van technologieën die op verschillende manieren onbewezen, onbetrouwbaar of oneconomisch zijn, waardoor veel activisten ze als grandioos tot greenwashing beschouwen.

Bovendien is er een einde aan het tijdperk waarin bedrijven stoutmoedige toezeggingen konden doen zonder te specificeren hoe en wanneer ze deze zullen verwezenlijken. Waar dergelijke ambitieuze toezeggingen ooit als prijzenswaardig werden beschouwd: de visie van Apple om op een dag 100 procent van zijn metalen uit gerecyclede bronnen te halen is een goed voorbeeld — Dergelijke ambities worden veel sceptischer bekeken als bedrijven geen realistische doelstellingen en tijdschema's kunnen laten zien.

Onder het nieuwe regime zal Unilever haar duurzaamheidsinitiatieven concentreren op vier pijlers, waaronder klimaat, natuur en biodiversiteit, plastic afval en het levensonderhoud van haar klanten, gemeenschappen en leveranciers. In plaats van bedrijfsbrede doelen te stellen, zullen de individuele divisiehoofden en merkeigenaren moeten bepalen welke maatstaven ze eventueel moeten gebruiken om de voortgang te beoordelen.

Dat zou de rapportage en transparantie kunnen bemoeilijken, vooral als het eindproduct een mengelmoes van meetgegevens is die niet gemakkelijk kunnen worden vergeleken of samengevoegd voor gebruik door de verschillende NGO's, rapportagediensten, investeerders en toezichthouders die in dergelijke gegevens geïnteresseerd zijn.

Het plan van Schumacher roept vragen op die niet alleen belangrijk zijn voor Unilever, maar ook voor andere grote bedrijven, vooral die met diverse en uitgestrekte productlijnen en toeleveringsketens: moeten bedrijven er bij het nastreven van duurzaamheid naar streven om een ​​paar dingen goed te doen, of moeten ze alles goed doen? voor alle belanghebbenden? Moeten doelen worden gecentraliseerd of worden vastgesteld en gemeten door degenen die zich dichter bij de frontlinie bevinden? Hoe moeten bedrijven kortetermijn- en langetermijnverbintenissen met elkaar in evenwicht brengen?

De nieuwe routekaart van Schumacher laat zien dat doelen, ambities en maatstaven mogelijk opnieuw moeten worden geprioriteerd, zelfs nu bedrijven onder druk worden gezet om steeds ambitieuzere en uitgebreidere doelstellingen te halen. Het vertegenwoordigt ook de volwassenheid van het duurzaamheidsveld en de noodzaak van bedrijven om zich volledig te concentreren op de materiële impact die zowel de financiële als de duurzaamheidsresultaten stimuleert. 

En het kan leiden tot nadenken bij managers wier bedrijven lange to-do-lijsten hebben opgesteld – of dergelijke lijsten hebben gekregen van klanten, investeerders of activisten. Het kan tijd zijn om deze brede mandaten terug te draaien als ze niet stroken met de feitelijke activiteiten en impact van een bedrijf.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.greenbiz.com/article/why-unilevers-downshift-sustainability-good-news