Zephyrnet-logo

Vraag me alles: Katrin Erath-Dulitz 'Als onderzoeker vertrouw ik op creatief denken' – Physics World

Datum:

<a href="https://zephyrnet.com/wp-content/uploads/2024/03/ask-me-anything-katrin-erath-dulitz-as-a-researcher-i-rely-on-creative-thinking-physics-world-3.jpg" data-fancybox data-src="https://zephyrnet.com/wp-content/uploads/2024/03/ask-me-anything-katrin-erath-dulitz-as-a-researcher-i-rely-on-creative-thinking-physics-world-3.jpg" data-caption="Samenwerken Katrin Erath-Dulitz is een onderzoeker aan de Universiteit van Innsbruck, gespecialiseerd in het begrijpen van moleculaire interacties, en die actief een samenwerkingsomgeving ondersteunt. (Met dank aan: Anna Schlieben, Universiteit van Freiburg)”>

Samenwerken Katrin Erath-Dulitz is een onderzoeker aan de Universiteit van Innsbruck, gespecialiseerd in het begrijpen van moleculaire interacties, en die actief een samenwerkingsomgeving ondersteunt. (Met dank aan Anna Schlieben, Universiteit van Freiburg)

Welke vaardigheden gebruik je elke dag in je werk?

Als onderzoeker vertrouw ik op creatief denken, zowel bij het ontwerpen van onderzoeksprojecten als bij het oplossen van problemen in het laboratorium. We hebben op maat gemaakte machines in het laboratorium die vaak enige improvisatie vereisen, zodat we snel vooruitgang kunnen boeken met onze experimenten. Als groepsleider moet ik ook efficiënt werken, iedereen gemotiveerd houden en de financiën regelen. Ik ben altijd erg georganiseerd geweest, maar tijdens mijn academische reis heb ik andere vaardigheden ontwikkeld en verfijnd. Toen ik een jaar geleden met mijn onderzoeksgroep begon, werd ik geconfronteerd met een toenemende werkdruk en beperkte uren per dag, en het effectief leren omgaan met tijd was een grote uitdaging. Ook mijn ervaring als postdoc is waardevol geweest. Met beperkte financiële middelen leerde ik bijvoorbeeld snel prioriteit te geven aan kosteneffectieve oplossingen. Op dezelfde manier besefte ik dat projecten veel sneller vorderen in een team, dus nu koester ik actief een samenwerkingsomgeving binnen mijn groep.

In mijn rol als universitair docent moet ik complexe wetenschappelijke ideeën toegankelijk maken voor mijn studenten. Ik wil ze ervan bewust maken dat de inhoud van de lezingen ook toepassingen in de echte wereld heeft, dus ik laat ze zien hoe de concepten die ik ze leer, in mijn laboratorium worden gebruikt. Ook heb ik een cursus gegeven waarin de studenten werd gevraagd een voorstel te maken voor een experiment op een grootschalige laserfaciliteit. Ik wilde dat ze zouden nadenken over de lesstof en creatieve ideeën voor experimenten zouden ontwikkelen.

Wat vind je het leukst en het minst leuk aan je baan?

Het meest lonende aspect van mijn werk is de mogelijkheid om projecten na te streven waar ik een passie voor heb, variërend van het begrijpen van moleculaire interacties tot het bouwen van ingewikkelde wetenschappelijke apparaten voor ons onderzoek. Ik waardeer de vrijheid om mijn dagelijkse planning vorm te geven en om de projecten te kiezen waaraan ik wil deelnemen. Er zijn ook opwindende aspecten die ik tijdens mijn studententijd niet had verwacht, zoals de kans om internationale conferenties bij te wonen en deel te nemen aan wetenschappelijke initiatieven bij grootschalige onderzoeksfaciliteiten in heel Europa.

Hoewel mijn carrière buitengewoon spannend is, hebben de frequente verhuizingen in de afgelopen tien jaar het moeilijk gemaakt om wortels te vestigen en vriendschappen te onderhouden. Een andere uitdaging waarmee ik te maken kreeg, was het beperkte aantal vaste academische posities; de onzekerheid over mijn persoonlijke en professionele toekomst vond ik stressvol. Ik voel me erg gelukkig dat ik een baan heb gekregen in Innsbruck, dat een uitzonderlijke werkomgeving en een hoge levenskwaliteit heeft, met veel mogelijkheden voor buitenactiviteiten.

Wat weet je vandaag, dat je wou dat je wist toen je begon in je carrière?

Als ik terugkijk op mijn reis, besef ik dat ik misschien overhaast door mijn studie ben gegaan. Het is mij nu duidelijk dat het cruciaal is om extra tijd te investeren in het verkennen van de inhoud die verder gaat dan die welke tijdens de universitaire lessen wordt onderwezen. Concreet heb ik er spijt van dat ik tijdens mijn studententijd niet meer tijd heb besteed aan het bestuderen van de kwantummechanica. Tijdens mijn PhD merkte ik dat ik mezelf er een aanzienlijk deel van moest leren.

Terugkijkend zou ik willen dat ik meer op mezelf had vertrouwd en als student beurzen was gaan aanvragen. Toen ik werd gevraagd om beurzen aan te vragen voor mijn PhD, twijfelde ik aanvankelijk aan mijn capaciteiten, maar met hulp van mijn begeleider waagde ik de gok en het is gelukt. Mijn advies aan andere studenten die worstelen met het impostersyndroom is om zichzelf niet te vergelijken met hun leeftijdsgenoten en om ondersteunende mentoren te vinden, zoals ik in dit vroege stadium deed.

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img