Zephyrnet-logo

De economische impact van de Gouden Driehoek van British Columbia visualiseren

Datum:

In het hart van Canada ligt een groene gordel die het land meer dan 90% van zijn goudproductie. Met meer dan 100 jaar goudvondst in de regio Abitibi, gelegen tussen Québec en Ontario, was dit gebied de oven die hielp bij het smeden van de Canadese mijnindustrie.

Sinds de ontdekking van goud in Lac Fortune in 1906, is de Abitibi uitgegroeid tot een van 's werelds meest productieve goudwinningsregio's en heeft het meer dan 190 miljoen ounces goud geproduceerd.

Deze afbeelding gesponsord door Duidelijkheid Goud brengt de geschiedenis van de goudvondst in de Abitibi in kaart en toont de dikte van de deklaag in de regio. Met een geschiedenis van productieve ontdekkingen en productie, is er nog genoeg te ontdekken onder de dikke deklaag van de Abitibi.

Een tijdlijn van gouden ontdekking in de Abitibi

Canada, meer bekend om zijn bevervellen en hout, onthulde zijn rijkdom niet meteen. Er waren er maar een handvol gouden ontdekkingen in zijn vroege geschiedenis. Goud werd voor het eerst ontdekt in 1823, aan de oevers van Rivière Chaudière in Québec, verder naar het oosten van de regio die tegenwoordig bekend staat als de Abitibi.

Maar toen kolonisten zich naar het westen verspreidden, dook goud op in British Columbia en de Yukon aan het einde van de 1800e eeuw, wat het begin was van de Cariboo en Klondike goudkoorts. Pas in de jaren 1900 werd goud gevonden in de Abitibi greenstone belt, het begin van het moderne tijdperk voor de Canadese mijnindustrie.

Eerste ontdekking en de Porcupine Gold Rush

Goud in de Abitibi werd voor het eerst ontdekt aan de oevers van Lac Fortune in 1906, door Alphonse Olier en Auguste Renault. Deze eerste ontdekking was opmerkelijk, maar leidde niet tot een onmiddellijke goudkoorts en mijnontwikkeling in de regio.

In plaats daarvan was het een goudvondst in 1909 verder naar het westen die het begin vormde van wat bekend zou worden als de Stekelvarken Gold Rush in Noord-Ontario. De koepelvormige rots waar de goudader werd ontdekt, werd ontwikkeld tot de Dome-mijn, die uitgroeide tot een van de drie historische mijnen in het Timmins-gebied.

Samen met de oprichting van de Dome-mijn, zorgde deze goudkoorts ook voor de ontwikkeling van de Hollinger- en McIntyre-mijnen, die beide goud produceerden tegen 1912. Deze drie mijnen hebben gediend als krachtpatsers van de Canadese goudproductie decennia lang samen meer dan 45 miljoen ounces goud geleverd.

De mijne Goud geproduceerd
Koepelmijn 17 miljoen oz
Hollinger-mijn 19.5 miljoen oz
McIntyre-mijn 10.8 miljoen oz

Bron: Ministerie van Noordelijke Ontwikkeling, Mijnen, Natuurlijke Hulpbronnen en Bosbouw

Deze eerste goudkoorts was nog maar het begin van de mijnbouwexplosie in de regio Abitibi, en rond dezelfde tijd werden ook andere ontdekkingen aan de kant van Quebec ontwikkeld.

De mijnbouw op de Cadillac-fout

Terwijl de mijnen Dome, Hollinger en McIntyre werden ontwikkeld en goud begonnen te produceren, vond een andere belangrijke goudontdekking plaats in de regio Malartic-Val d'Or. Deze ontdekking door JJ Sullivan en Hertel Authier was niet voldoende om de mijnontwikkeling meteen te laten beginnen, maar verdere ontdekkingen in de omliggende gebieden benadrukten het gouden exploratiepotentieel van de Abitibi-regio.

In 1922 ontdekte Edmund Horne een goudafzetting in de buurt van het Osisko-meer, niet ver van de eerste goudvondst door Lac Fortune met Tom Powel die in hetzelfde jaar een rijke goudader ontdekte. Een derde goudvondst in 1923 door de gebroeders Gouldie in het Malartic-gebied markeerde het begin van een hausse in mijnbouwontwikkeling langs de Cadillac-breuk waar deze ontdekkingen plaatsvonden.

In de loop van de volgende twee decennia zorgde de fout voor honderden mijnclaims per jaar, waarbij de steden Rouyn, Noranda, Cadillac en Malartic allemaal groeiden naast de ontwikkeling en productie van mijnen. Tegen 1931 waren Rouyn en Noranda de tweede en derde meest kosmopolitische steden in Quebec na Montreal, met goudmijnen die golven van arbeiders en ontdekkingsreizigers brachten.

Sprongen in goudverkenningstechnologie

In de daaropvolgende decennia hebben technologische ontwikkelingen op het gebied van transport en detectie van afzettingen de ontdekking en ontwikkeling van goud in de Abitibi-regio mogelijk gemaakt. Luchtdetectiemethoden hielpen bij het identificeren van nieuwe afzettingen, en de ontwikkeling van de uitgestrekte spoorwegsystemen van Canada zorgde voor gemakkelijkere toegang en transport van materialen en mensen.

Deze vooruitgang resulteerde in de ontdekking van de Detour Lake-afzetting, samen met ontdekkingen die zouden uitgroeien tot de Ansil-, Doyon- en Louvicourt-mijnen. Vandaag de dag produceren historische mijnen die zijn ontstaan ​​uit tien jaar oude ontdekkingen zoals Detour Lake en de Malartic-mijn nog steeds goud.

In de vele verschillende mijnkampen heeft de regio Abitibi vandaag meer dan 190 miljoen ounces goud geproduceerd.

Mijnbouwkamp Goud geproduceerd
Timmins 76.6 miljoen oz
Kirkland Lake 46.8 miljoen oz
Doyon-Bousquet-LaRonde 25 miljoen oz
Rouyn-Noranda 19.5 miljoen oz
Val d'Oro 18.4 miljoen oz
Malartic 10.5 miljoen oz
Holloway McDermott 3.8 miljoen oz
Chibougamau 3.2 miljoen oz
Omleiding Meer 3 miljoen oz
Casa Berardi 3 miljoen oz
Beattie en Donchester 1.5 miljoen oz

Bronnen: MNDM-statistieken, Kirkland Lake Gold, CBay Minerals, Agnico Eagle, Hecla Mining Company, Midland Exploration

De gouden geologie en onontdekte toekomst van Abitibi

De legendarische geschiedenis van de ontdekking en productie van goud van Abitibi komt voort uit de 2.6 miljard jaar oud Greenstone Belt, de bepalende geologische factor van de regio. Greenstone-gordels zijn oud terrein gevormd door vulkanische stromen naast sedimentaire gesteenten die vaak ertsen van goud, koper, zilver, lood en zink bevatten.

Gevormd over miljoenen jaren, beginnen groensteengordels met het opkomen van lava en magma door aardkorstfouten die een verscheidenheid aan bassins in de regio vullen. Over langere tijd, erosie en platentektoniek resulteerde in grote hoeveelheden druk- en warmtecomprimerende lagen van groensteengesteente en goudhoudende vulkanische stromen om ertsen van goud en andere mineralen te vormen.

De groensteengordel en zijn gouden afzettingen zijn bedekt met een laag deklaag, teelaarde die kan variëren van 1-20 meter diepte. Veel van de vroege ontdekkingen bevonden zich dicht bij de oppervlakte, waardoor toekomstige generaties verder goudpotentieel op diepte overlieten.

Hoewel veel van de gebieden met een dunne deklaag zwaar zijn verkend en ontwikkeld, vinden ontdekkingsreizigers in de regio het leuk Duidelijkheid Goud werken aan het ontdekken van de goudafzettingen die verder onder dikke lagen deklaag liggen.

PlatoAi. Web3 opnieuw uitgevonden. Gegevensintelligentie versterkt.
Klik hier om toegang te krijgen.

Bron: https://www.visualcapitalist.com/visualizing-the-economic-impact-of-british-columbias-golden-triangle/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=visualizing-the-economic-impact-of-british-columbias -gouden Driehoek

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img