5,821 dagen. Dat is de tijdsduur tussen de ineenstorting van de Silicon Valley Bank (SVB) en het faillissement van vastgoedbeleggingsfonds New Century in 2007, met name de eerste dominosteen die viel tijdens de wereldwijde financiële crisis (GFC) van 2007-08.

De gebeurtenissen van vorige week vormen een ontnuchterende realiteitscheck. In 2023 kunnen banken nog steeds worden gebroken en spectaculair instorten wanneer op een kritiek moment plotselinge of aanhoudende druk wordt uitgeoefend op een kritiek facet. Dit ondanks een tien jaar durend programma van uitgebreide, wereldwijde hervorming van de regelgeving om de transparantie en veerkracht te verbeteren.

Een gevaarlijk pad

Een Google-zoekopdracht naar 'SVB ineenstorting' levert momenteel 228,000,000 resultaten op, een aantal dat met de dag stijgt.

De oorzaak van het faillissement van de 40-jarige bank en haar
bijbehorende tijdlijn zijn al bekend. Het onvermijdelijke einde van het 'low for long'-tijdperk – waarin de rentetarieven verwaarloosbaar waren, in sommige landen zelfs negatief – bleek de achilleshiel van SVB. De geleidelijke renteverhogingen die door de Federal Reserve werden geïnitieerd om de inflatie te bestrijden, vanaf medio maart 2022, veroorzaakten een reeks gebeurtenissen die leidden tot de uiteindelijke ondergang van SVB. Laten we een paar opvallende factoren bekijken.

Ten eerste is het renterisico een vertrouwd en vertrouwd element niet een 'onbekende onbekende'. De FDIC's

Informatiecentrum voor bankiers bevat een beknopte definitie:

"Renterisico is de blootstelling van de huidige of toekomstige inkomsten en het kapitaal van een bank aan ongunstige veranderingen in de marktrente. Dit risico is een normaal onderdeel van bankieren en kan een belangrijke bron van winstgevendheid en aandeelhouderswaarde zijn; buitensporig renterisico kan echter een bedreiging vormen voor de inkomsten, het kapitaal, de liquiditeit en de solvabiliteit van banken. Daarom is het belangrijk om de renterisicoblootstelling effectief te identificeren, te meten, te bewaken en te beheersen door middel van effectief beleid en risicobeheerprocessen."

Voor een sector die overspoeld wordt met complexe terminologie (en complexe financiële instrumenten), is de FDIC-richtlijn opmerkelijk vanwege de duidelijkheid. Het falen van de SVB als gevolg van tariefverhogingen wijst sterk op tekortkomingen binnen de interne risicobeheerfunctie van de bank.

Merk op dat SVB van april 2022 tot januari 2023 zonder Chief Risk Officer (CRO) zat, waarbij het risicocomité van het bedrijf in 18 2022 keer bijeenkwam, tegenover zeven sessies in het voorgaande jaar. Achteraf is het zorgwekkend. SVB navigeerde in steeds stormachtiger, risicovol water zonder een gekwalificeerde stuurman aan het roer. Het was misschien nooit een kwestie van
if SVB zou echter op een groot obstakel stuiten wanneer.

Dit leidt tot een tweede punt met betrekking tot regelgevend toezicht en het vermogen van toezichthouders in de sector om potentiële (kleine of grote) problemen zo snel mogelijk te identificeren. Toegegeven, de FDIC handelde snel, maar reageerde op gebeurtenissen die al hadden plaatsgevonden. Had er meer kunnen worden gedaan vanuit het perspectief van regelgevende interventie? Deze vraag moet grondig onderzocht en adequaat beantwoord worden.

Industriebrede weerkaatsingen

Dit is waar het falen van de SVB omslaat van een waarschuwend verhaal over een enkele instelling tot een sectorbreed onderzoek van bestaand regelgevend beleid. SVB richtte zich puur op haar activiteiten in de VS en was een regionale bank die een lokale gemeenschap bedient in en rond Santa Clara, het spirituele thuis en hart van de Amerikaanse technologiesector.

Terwijl bedrijven in Silicon Valley werden opgericht, gefinancierd en zich ontwikkelden tot toekomstige beursgenoteerde ondernemingen, groeide SVB parallel. Door echter een op technologie gerichte gespecialiseerde speler te blijven, werd het bedrijf gereguleerd als een
regionaal bank. Zelfs toen het uitgroeide tot de 16e grootste bank in de VS, vermeed SVB de strengere wettelijke vereisten die werden opgelegd aan grotere concurrenten in de VS en internationaal.

De periode na de crisis van de GFC werd gekenmerkt door een hele reeks hervormingen op het gebied van regelgeving en consumentenbescherming die werden doorgevoerd om herhaling te voorkomen van de gebeurtenissen die in 2008 wereldwijd tot ernstige economische conflicten leidden.
stresstests, die regelmatig worden uitgevoerd om nauwkeurig inzicht te krijgen in de effecten op de balansen van banken en hun veerkracht bij plotselinge systeemschokken.

Opgemerkt moet worden dat in 2018 een gedeeltelijke terugdraaiing plaatsvond van de regelgeving die bedoeld was om de banksector – bedrijven, klanten, aandeelhouders, belanghebbenden, enz. – te beschermen tegen catastrofes.

De beperkte intrekking van de Dodd-Frank Act werd in 2018 aangenomen met de Economic Growth, Regulatory Relief and Consumer Protection Act. Een cruciaal kenmerk van laatstgenoemde was de versoepeling van het toezicht op kleine en regionale kredietverstrekkers, gerechtvaardigd op grond van lagere nalevingskosten voor banken met bescheidener activa. Hierdoor werd de "systeemrelevante" drempel van de toezichthouders verhoogd van 50 miljard dollar aan activa naar 250 miljard dollar. Banken met minder dan 250 miljard dollar aan activa zouden niet langer onderworpen zijn aan het uitgebreide jaarlijkse stresstestmandaat.

Op het moment dat deze wijzigingen werden doorgevoerd, bedroegen de activa van SVB $ 50 miljard. Binnen vier jaar bereikten ze $ 220 miljard, nog steeds verlegen voor het triggerpoint dat stresstests verplicht stelt.

Heeft SVB gedurende negen maanden zonder CRO uitgebreide stresstests uitgevoerd, ongeacht de activadrempels? Dit moet nog worden bewezen (of weerlegd). Toen de Fed echter in maart 2022 met haar renteverhogingen begon – een beweging die door centrale banken over de hele wereld werd herhaald, geen op zichzelf staand besluit – had SVB actie moeten ondernemen om de effecten van renteverhogingen op haar portefeuille te modelleren.

Een gap-analyse om het renterisico te bepalen en de mate van blootstelling te evalueren, is een fundamenteel instrument. Het helpt voorkomen dat banken hun liquiditeit verkeerd inschatten door de kloof tussen activa en passiva te meten. Als SVB inderdaad gebruik heeft gemaakt van stresstesten en gap-analyse, lijkt het te weinig en te laat te zijn geweest.

Een onzekere toekomst beoordelen

De ineenstorting van de SVB heeft de aandacht van de bankensector getrokken en de gevolgen zijn duidelijk. Als SVB failliet zou kunnen gaan – een bank genoemd onder

Forbes Financiële All-Stars vorige maand – andere kredietverstrekkers zouden ook kunnen vallen.

SAS' risico- en veerkrachtvoorspelling van weken geleden klinkt profetisch: In 2023 staat Asset Liability Management (ALM) centraal.
De huidige crisis vereist een grondig onderzoek van portefeuilles om aandachtspunten te identificeren en te versterken. Strikt risicobeheer, ondersteund door robuuste en capabele analytische modellen, met name rond ALM, scenarioanalyse en stresstesten, zal banken helpen hun balansuitdagingen nauwkeurig te beoordelen en aan te pakken.

SVB zal voor altijd bekend staan ​​als de bank die in 48 uur failliet ging. Andere bedrijven moeten gehoor geven aan de heilzame waarschuwing en de kans aangrijpen om hun risicobeheer op orde te krijgen.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• Bron: https://www.finextra.com/blogposting/23900/from-doyen-to-disaster-early-lessons-from-the-collapse-of-silicon-valley-bank?utm_medium=rssfinextra&utm_source=finextrablogs