Vaste lezers zullen zich terdege bewust zijn van mijn afkeer van roguelike/roguelite-spellen, en dus toen er een nieuwe door de deur rolde, stond ik duidelijk op de eerste plaats om deze te beoordelen, toch?

De game in kwestie heet dit keer Trinity Fusion, de nieuwste versie van Angry Mob Games. Met een interessante kijk op de multiversumtheorie van de werkelijkheid om te verkennen, en een veelbelovend ogend vechtsysteem om onder de knie te krijgen, lijken de basisprincipes aanwezig te zijn. Komen alle onderdelen samen in een aangename symfonie, of is het enigszins dissonant, zoals toen ik als jongen blokfluit probeerde te leren? 

Te beginnen met hoe Trinity Fusion eruit ziet en het nieuws hier is redelijk goed. De graphics hebben een aangename handgetekende stijl, waarbij onze heldin (een van de drie) er mooi vormgegeven en zeer goed geanimeerd uitziet. Elk van de drie personages die we kunnen ontgrendelen heeft een andere sfeer, gerelateerd aan het facet van de wereld waar ze vandaan komt, en op deze manier blijft de interesse behouden. 

De niveaus van het spel worden gepresenteerd in een 2D-platformstijl, waarbij elke fase zijn eigen op zichzelf staande arena is. Arena lijkt het verkeerde woord, aangezien de niveaus enorm zijn en verschillende paden doorlopen, maar het is de beste die ik heb. Die niveaus worden ook procedureel gegenereerd, dus geen twee runs zijn hetzelfde, en aangezien je veel tijd zult besteden aan doodgaan en opnieuw opstarten, is dit een goede zaak. Hoe dan ook, de vijanden waar je het tegen opneemt zijn ook goed ontworpen, van stuiterende klodders tot skelethonden tot gigantische robotachtige vijanden. Ze zijn allemaal goed geanimeerd en dit maakt het lezen van hun aanvallen vrij eenvoudig. Er iets aan doen, let wel, dat is een heel andere vraag. 

Ik ben ook onder de indruk van de audio, met mooi geacteerde tussenfilmpjes en de geluiden van gevechten en springen, precies zoals je zou verwachten. Al met al is de presentatie van Drievuldigheidsfusie krijgt een dikke tik van mij. 

Het is echter het verhaal dat het kloppende hart vormt van elk fatsoenlijk spel voor één speler. Ook hier zit het verhaal goed, want de verhaaldraad die er in is geweven is passend sci-fi en meer dan een beetje gek. 

Wij zijn Maya, een jongedame die in een door de mens gemaakt universum woont. Deze plaats heeft drie rijken, bij gebrek aan een beter woord. Toch sterven ze allemaal. Maya is psychisch verbonden met haar andere zelven in de andere twee rijken, en ze kan in principe de controle over hen overnemen. Volgens de flaptekst van het spel is de enige manier om de werelden te redden het vernietigen ervan, wat enigszins contra-intuïtief lijkt, maar laten we er voorlopig mee doorgaan. We gaan de wereld redden door middel van geweld, door de werelden heen rennen en dingen raken. Ik sta volledig achter deze aanpak. Met verschillende werelden om te verkennen, allemaal met hun eigen unieke uiterlijk, is het decor klaar voor een groots avontuur. 

Gameplay staat bovenaan mijn checklist, en hier is de lijst met functies behoorlijk lang. Trinity Fusion heeft veel interessante kenmerken, dus vanaf het begin kun je als roguelike volledig verwachten dat je doodgaat. Zoals, veel. En het mooie van doodgaan is dat je bij elke dood sterker wordt, omdat de ‘valuta’ die je onderweg verzamelt, je helpt sterker te worden voor de volgende run. We kunnen paranormale verbeteringen kopen die zaken als extra gezondheid in zich hebben, wat altijd van pas komt. Verder komen gevechtsverbeteringen, en deze zijn iets stomper, maar verrassend nuttig. Dingen zoals het hebben van een wapenbank buiten een baaskamer, of een winkel in plaats daarvan om ervoor te zorgen dat je alles hebt wat je nodig hebt, zijn erg nuttig en kunnen het verschil maken tussen succes en mislukking. 

Andere mogelijkheden? Het meest verrassende aan Trinity Fusion is de mogelijkheid om twee personages samen te voegen, waardoor je de voordelen krijgt van twee verschillende vechtstijlen in één pakket. Het is duidelijk dat naarmate je sterker wordt en verder in het spel komt, de vijanden sterker worden, dus het hebben van meer mogelijkheden is echt een no-brainer. 

En je zult het nodig hebben, want de daadwerkelijke gevechten zijn heel goed doordacht en voelen goed om te spelen. We hebben een slagwapen, dat wanneer we dingen raken een krachtmeter vult, en deze krachtmeter stelt ons in staat ons afstandswapen te gebruiken, of dat nu een eenvoudig pistool is of een stuiterende elektriciteitsbal, en vrijwel alles daartussenin. Terwijl we ons avontuur voortzetten, zullen we nieuwe wapens in kisten vinden of door vijanden gedropt, waarbij we nadenken over wat we moeten dragen – is een sterker zwaard met een korter bereik beter dan bijvoorbeeld een zeis die niet raakt net zo moeilijk, maar kan je van verder weg contact maken? Wil je een raketwerper gebruiken als projectielwapen, of een die ervoor zorgt dat vlammenzuilen naar de zijkanten schieten?

Het laatste stukje van de Trinity Fusion-puzzel is een ontwijkingsbeweging, die je, wanneer correct getimed, feitelijk onkwetsbaar maakt en ook in de lucht kan worden gebruikt. Dit, in combinatie met de dubbele sprong die we vanaf het begin hebben, maakt het leven gemakkelijker terwijl we de plek verkennen. 

Daar houden de keuzes niet op, want Trinity Fusion wordt tijdens elke run met een heel cool upgradesysteem geleverd. Terwijl we verkennen, ontdekken we dingen die op blauwe pilaren lijken, en deze geven ons nieuwe vaardigheden om te gebruiken. Er is echter een tweede laag, omdat aan de vaardigheden een kleur is gekoppeld. Als je drie dingen vindt die dezelfde kleur hebben, krijg je een bonus, een eigenschap die tegelijkertijd wordt toegekend. Het is dus een soort vier-voor-drie-aanbieding, en dit kan alleen maar goed zijn, toch? Meer vaardigheden maken de zaken sowieso zeker gemakkelijker, voor een gegeven waarde van ‘gemakkelijk’, ook al is Trinity Fusion verre van dat, zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad. 

Trinity Fusion is een goed spel met een steile leercurve en instinctieve gevechten die leuk zijn om aan deel te nemen. Geen twee runs zijn hetzelfde, de moeilijkheidsgraad is moeilijk, maar als ik één klacht zou hebben, zou het zijn dat de schade die je oploopt verkeerd aanvoelt – het scherm knippert rood om aan te geven dat je bijna dood bent, terwijl je het gevoel hebt dat je nauwelijks geraakt bent. Met iets meer gevoel voor de gevechten zou Trinity Fusion een zeer hoge scorer zijn geweest, maar zoals het nu is, blijft dit een uitdagend en plezierig voorstel. 

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/trinity-fusion-review/