Jarrett Walker op Menselijke doorvoer deelden een heel goede manier om na te denken over transport: toegang. In plaats van ons te concentreren op het aantal passagiers, hoeveel vierkante kilometer er wordt gereden, enz., stelt hij dat we moeten nadenken over waartoe het openbaar vervoer hen feitelijk toegang geeft.

Hij introduceert het concept als 'de muur om je leven'. Hij bedoelt dit natuurlijk niet letterlijk, want niemand zit echt vast aan een vervoerssysteem. Men kan altijd een taxi nemen naar het dichtstbijzijnde vliegveld of rijden en veel verder gaan (als ze tijd hebben). Wat het meet, is waartoe een vervoerssysteem iemand binnen een bepaalde tijd toegang geeft, en de tijd die mensen bereid zijn te besteden om ergens te komen zal variëren.

Als u bijvoorbeeld naar uw werk reist, willen mensen vaak dat dit binnen 45 minuten is, maar dat kan van persoon tot persoon en van baan tot baan verschillen. Voor recreatie en voor zaken als uit eten gaan kan iemands tijdsbudget veel korter zijn. Toegang moet dus worden afgemeten aan wat iemand gaat doen en schatten.

Als je uitzoekt waar iemand heen kan gaan als hij een bepaalde hoeveelheid tijd op het openbaar vervoer heeft, en dan bepaalt welke banen, scholen, supermarkten en recreatie in dat gebied liggen. Het gebied zal geen cirkel zijn vanwege doorvoerroutes. Het is misschien ook niet eens aaneengesloten, omdat sommige vormen van openbaar vervoer veel sneller zullen zijn en dan hun eigen ‘toegangseiland’ zullen hebben in de buurt van de haltes die binnen de toegewezen tijd vallen.

“Maar het belangrijkste idee is dat we maar een beperkte tijd hebben. Er is een limiet aan hoe lang we iets kunnen doen, en die limiet definieert een muur”, zei Walker. ‘We kunnen de kaart van die muur tekenen, de mogelijkheden daarbinnen optellen en zeggen: dit is wat iemand zou kunnen doen als hij hier zou wonen.’

De reden dat dit belangrijk is, is dat het mensen een reden geeft om daadwerkelijk gebruik te maken van het openbaar vervoer in plaats van andere methoden nodig te hebben of te willen gebruiken. Als een baan of opleidingsmogelijkheid zich binnen de 'muur' bevindt, kan iemand realistisch gezien het openbaar vervoer gebruiken om daar te komen. Als het buiten de 'muur' is, moeten ze verhuizen, een auto gebruiken of Uber bellen. Of, erger nog, maak gewoon geen gebruik van de gelegenheid. Niet goed.

Wat nog belangrijker is, wat wordt gemeten, kan worden verbeterd.

“In het eerste ontwerp van het herontwerp van ons busnetwerk voor Dublin, Ierland, ontdekten we bijvoorbeeld dat de gemiddelde Dubliner-telling in 20 minuten 30% meer banen (en andere nuttige bestemmingen) bereikt”, zei Walker op zijn blog.

Walker zegt dat dit allemaal van belang is, omdat elke andere maatstaf voor hoe goed een doorvoersysteem is, de toegang zal volgen. Als de toegang slecht is, zal het aantal passagiers slecht zijn. Als het goed is, zal het aantal passagiers groeien naarmate mensen zich realiseren dat het echt nuttig voor hen is. Naarmate het aantal passagiers toeneemt, nemen ook de emissies toe (ervan uitgaande dat het openbaar vervoer daadwerkelijk voertuigen vult en/of schone technologieën gebruikt om zich te verplaatsen), en zullen de mensen in het gebied grotere economische kansen krijgen.

Gelijkheid en raciale rechtvaardigheid worden ook sterk beïnvloed door de toegang tot doorvoer. Wanneer mensen in delen van een stad geen toegang hebben tot zoveel kansen, worden ze benadeeld. Landgebruik sloot hen uiteindelijk uit, en als we landgebruik en doorvoer aanpassen, kunnen ze hun toegang terugkrijgen. Uiteindelijk geldt: hoe meer mensen toegang hebben, hoe meer vrijheid ze hebben, en dat wil iedereen.

Hij vergelijkt het vervolgens met andere maatstaven voor succes op het gebied van doorvoer en legt enkele beperkingen uit van het denken in termen van toegang. Ik zou willen voorstellen lees het hele verhaal hier.

Dit gaat allemaal over vrijheid

Een van de redenen waarom ik denk dat dit een superieure manier is om het openbaar vervoer te meten, is dat er gekeken wordt naar de hoeveelheid vrijheid die een openbaar vervoerssysteem mensen geeft.

Persoonlijk woon ik in een kleinere stad met zeer beperkte doorvoer, maar ik heb in grotere steden gewoond waar doorvoer beter is. In een kleinere stad als de mijne geeft de stad niet veel vrijheid. Met de bus rijden (dat is alles wat ze hier hebben) wordt als een slechte zaak gezien. Het is iets dat de “armen” gebruiken. Als je geluk hebt, kun je het misschien gebruiken om naar een baan te gaan, maar je kunt beter een paar uur extra per dag vrijmaken om van het bussysteem gebruik te maken. Je ziet bijna nooit iemand eropuit gaan om uit eten te gaan of iets leuks te gaan doen, want tot veel daarvan leidt het niet.

Als de mensen van het lokale openbaar vervoer beter zouden nadenken over wat mensen met het systeem zouden kunnen bereiken, zouden ze er beter aan doen mensen het daadwerkelijk te laten gebruiken. Het zou niet worden gezien als een inferieure optie voor de 'armen'.

Ik vergelijk dit met een beter vervoerssysteem in Phoenix dat ik een paar keer heb gebruikt toen ik een auto huurde op Turo. Ik haalde mensen op van het vliegveld en gaf ze de auto, en reed vervolgens met de trein en bus terug naar huis in Chandler, en in de meeste gevallen duurde het maar ongeveer 25 minuten. Het systeem was eigenlijk nuttig, omdat de "muur" het grootste deel van het metrogebied besloeg.

Wat nog belangrijker was, ze hadden een fatsoenlijke mobiele website waarmee je een reis kon plannen en precies kon zien hoe lang het zou duren om daar te komen, wat je zou doen als je van voertuig moest wisselen, enz. Ik kon mijn toegang daadwerkelijk zien en wist waar het heen kon.

Ik moet toegeven dat ik weinig ervaring heb met vervoerssystemen, maar wat hij zegt komt eigenlijk overeen met wat ik heb gezien. Als je op meer plaatsen kunt komen, is het handig en wil je het gebruiken. Als je niet op zoveel plaatsen kunt komen (of niet weet waar het je zou kunnen brengen), dan kun je het niet echt nuttig vinden.

Als doorvoersystemen me zouden kunnen helpen om van mijn germofobie af te komen, zou dat ook heel nuttig zijn. Maar dat is waarschijnlijk een onderwerp voor een ander artikel (of de commentaren).

Uitgelichte afbeelding: een illustratie van toegang, geleverd door Jarrett Walker.