We besparen je de zoektocht: er is geen Super Onion Boy 1 op de Xbox. Het origineel was een browserhit op de pc die de zwarte doos niet haalde. Maar nu krijgen we het voorrecht om het vervolg te spelen, en - weet je wat? - het is een voorrecht. Super Uienjongen 2 is misschien een platformgame met weinig spanning, maar het polijst de weinige spanning die het heeft tot een korrelige glans.
Het verhaal van Super Onion Boy 2 brengt ons in de war. Drones voeren alle groentevrienden van Super Onion Boy weg en hij is vastbesloten om ze terug te krijgen. Maar spring in de levels en hij vecht... groenten. Je kunt proberen het met de hand te zwaaien door te zeggen dat de grote slechterik paranormale krachten heeft over die groenten, Ratalaika, maar we zijn doden onze vrienden. Het is alsof sonisch ging op een bloedbad van bosdieren.
Niet dat het veel uitmaakt. Super Onion Boy 2 is een van de best uitziende en klinkende van de vele platformgames van Ratalaika. Er is niets bijzonder gedetailleerds aan de pixelart, maar het is zo meedogenloos kleurrijk, consistent in zijn kunststijl en goed ontworpen op een knock-off Super Mario 3-manier. Zoveel budgetgames hebben het gevoel dat ze een eerdere tijd proberen vast te leggen, maar komen als goedkoop over. Super Onion Boy 2 voelt als een echte erfenis.
Net als bij platformers uit die periode heeft Super Onion Boy 2 een gimmick. Open een kist en er is een kans van ongeveer 50/50 dat er een drankje uit valt. Deze drankjes zijn Mario-achtige pakken, die nieuwe krachten en in feite een extra gezondheidspip bieden (worden beschadigd en de krachten verdwijnen, waardoor je blijft zoals je was voordat je het drankje dronk).
Zoals gimmicks gaan, het is niet nieuw of bijzonder diep. Er is een ninjapak voor dubbele sprongen en shuriken-werpen, een tovenaar die projectielen iets verder kan gooien dan de ninja, een luchtbel om te zweven, een onoverwinnelijke ster en, nou ja, dat is alles. Met de tovenaar en ninja die als riffs over hetzelfde thema voelen, is het niet zo'n grote kledingkast. Positiever is dat er tal van andere platformgames zijn die de zaken helemaal niet veranderen, dus deze paar outfitveranderingen hielden ons in ieder geval scherp.
De bedieningselementen zijn uiterst eenvoudig en dwingen ons om een beroep te doen op Mario nog een keer. De sprongen zijn laag of hoog, afhankelijk van hoe lang je de springknop ingedrukt houdt, en vijanden worden verslagen met een bottom bounce. Velen van hen hebben twee of drie harten, dus je stuitert in een reeks om ze kwijt te raken. Met de outfits kun je raketten afvuren, zodat je niet altijd op je achterste hoeft te vertrouwen.
De levels doen net genoeg. De beste in het genre hebben de neiging om elk niveau een nieuw idee in te voeren, maar Super Onion Boy 2 kan er maar één om de paar niveaus of zo beheren. Ze zijn ook lineair ten opzichte van een fout en geven je zelden redenen om te verkennen, omhoog of omlaag te reizen, verborgen secties te vinden of door pijpen te springen. Er zijn voorbeelden van elk, maar - we herhalen - ze zijn zeldzaam. Maar hoewel de niveaus meer repetitief zijn dan we hadden gewild, zonder veel hoekjes en gaatjes om te verkennen, zijn ze nog steeds strak geconstrueerd. Het heeft iets te maken met de combinatie van sterke besturing en goed tempo levels: ze boden een basisniveau van plezier terwijl we door een level slenterden, en het maakte het gebrek aan innovatie gemakkelijker te slikken.
Aan de voorkant van de bedieningselementen zijn er een paar probleempjes die het waard zijn om te luchten. Super Onion Boy 2 heeft het moeilijk als dingen in een hoog tempo komen. Speel als de ninja of tovenaar en probeer snel te vuren, en de raketten stotteren. Onion Boy lijkt niet in staat om constant of met hoge snelheid wapens af te vuren, waardoor de vuursnelheid een beetje onvoorspelbaar is. In baassituaties wordt dat merkbaar.
De bazen zelf zijn eigenlijk best aardig. Er is een Dr. Robotnik aan het ijsberen, terwijl ze opduiken na een koppeling van zeven of acht niveaus, en ze vinden een goede plek van drie of vier gefaseerde aanvallen, zonder overdreven straffend of ingewikkeld te zijn. Als we ze zouden afstemmen, hadden we liever een gevisualiseerde levensbalk gezien, en Super Onion Boy 2 heeft de frustrerende gewoonte om checkpoints ruim voor een baasgevecht te plaatsen, wat betekent dat je wat platformwerk moet doen als je sterft.
Met 30 niveaus all-in om te spelen, en die niveaus die elk ongeveer tien minuten duren, voelt Super Onion Boy 2 als een goede prijs voor de £ 4.99. Zoals de meeste Ratalaika-spellen,
je zult 1000G behalen na ongeveer 30% van de speeltijd van de game, en – voor één keer – zouden we willen dat dit niet het geval was. Een aantal Gamerscore-bloops verspreid over de hele game zouden een mooie wortel zijn geweest, aangezien Super Onion Boy 2 de moeite waard was om tot het einde te spelen. Kijk een beetje samen en stel je verwachtingen iets lager dan de vergelijking zou impliceren, en het voelt alsof sommige Super Mario 3-niveaus verloren zijn gegaan.
Hoewel Super Onion Boy 2 niet een enorm aantal lagen heeft, overtrof het consequent onze verwachtingen. Als je hunkert naar wat old-school, 8-bit platformervaring, zonder je zorgen te maken over bugs of gekibbel, dan is Super Onion Boy 2 goedkoop en heel vrolijk.
Je kunt Super Onion Boy 2 kopen bij de Xbox Store voor Xbox One en Xbox Series X | S
TXH-score
3.5/5
Voors:
- Heeft echo's van Super Mario 3, wat een heel goede zaak is
- Krachtdrankjes zorgen voor wat afwisseling
- Bediening is verfijnd
nadelen:
- Niveaus verschillen niet enorm van elkaar
- Ze zijn ook te lineair
- Een paar baasrimpels
info:
- Enorm bedankt voor het gratis exemplaar van het spel ga naar - Ratalaika Games
- Formaten – Xbox Series X|S, Xbox One, Switch, PS4, PS5
- Versie beoordeeld - Xbox Series X
- Releasedatum – 28 januari 2022
- Lanceringsprijs vanaf - £ 4.99
