In mei 31, Robert Morgan's misselijkmakende horrorfilm Stop motion zal beginnen met streamen op Shudder. Maar hardcore horrorfans krijgen vanaf 23 februari de kans om de live-action/animatie-hybride vroeg in de bioscoop te zien – en ze mogen deze kans niet missen. Je kunt het het beste in een theater ervaren vanwege de manier waarop de huiveringwekkende beelden, het bochtige verhaal en vooral de kraakbeenachtige, griezelige soundscape allemaal de toon zetten.

Stop motion volgt een jonge stop-motion-animator die omgaat met de dood van haar dominante, gevierde animator-moeder en plichtsgetrouw probeert haar werk voort te zetten. Maar dan wordt ze betrokken bij een verontrustend nieuw project dat voor haar tot leven komt – misschien wel letterlijk. Aisling Franciosi (ster van De nachtegaal, Het huiveringwekkende vervolg van Jennifer Kent The Babadook, en een aanbevolen speler aan De legende van Vox Machina en Game of Thrones) speelt de animator Ella, wier verdriet, uitdaging en vastberadenheid om naam te maken haar allemaal in duistere richtingen leiden, die zich op het scherm afspelen via de animatie die ze maakt.

Regisseur en co-schrijver Robert Morgan, een stop-motion-animator bekend om zijn griezelige korte broek, waaronder De kat met handen en Morgen zal ik vuil zijn, maakt zijn speelfilmdebuut met Stop motion, en hij gebruikte zijn carrière in het veld om de film een ​​bijzonder tastbaar, gedetailleerd gevoel te geven dat de bloederige horrorelementen in evenwicht brengt. Polygon sprak met hem op het Fantastic Fest-filmfestival van 2023 in Austin, Texas, over waar hij zichzelf in deze film plaatste, hoe hij alle animatie zelf beheerde, wie hij beschouwt als de paus van de vleespoppenanimatie, en waarom stop-motion zo belangrijk is. een necromantische kunst.

Dit interview is geredigeerd voor beknoptheid en duidelijkheid.

Polygoon: De titel van deze film is op een interessante manier dubbelzinnig: er zijn veel verschillende manieren om ‘stop-motion’ te lezen. Concentreerde u zich op die verschillende lagen?

Robert Morgan: Zeker. Ik heb er lang over gedaan om de juiste titel ervoor te bedenken, en “Stop motion' kwam al vroeg naar voren toen we het aan het schrijven waren. Ik hield van de directheid ervan, maar ik hou ook van het feit dat er nog twee of drie andere mogelijke interpretaties zijn. Er is een tegenstrijdigheid tussen “stop” en “beweging” – iets dat tegelijkertijd dood en levend is. Maar je stopt ook de beweging. Daar hangt een enigszins onheilspellend gevoel aan vast, dat misschien met moord te maken heeft.

De regel in de film die het hardst aanslaat, gaat over stop-motionanimatie als ‘de kunst om dode dingen tot leven te laten komen’. Maakte dat idee deel uit van het ontstaan ​​van dit project?

Het ontstond organisch toen we het aan het schrijven waren. Ik bedoel, het ontstaan ​​ervan had eigenlijk te maken met mijn eigen ervaring met het maken van animatiefilms, en het gevoel hebben dat ze een eigen leven gingen leiden. Wanneer je ergens echt creatief in bent, en het begint tegen je te praten, begint het je te vertellen wat het wil zijn – dat kan een heel opwindende ervaring zijn, maar je kunt het je ook voorstellen als een heel enge ervaring. . Als er misschien een onheilspellend doel is, heeft het altijd zijn eigen bewustzijn, creativiteit. En misschien maakt het niet uit wat jij wilt, of wat goed voor je is; het wil gewoon zijn eigen ding.

Dat was dus het ontstaan ​​ervan. Maar toen glipten al die andere dingen over het medium stop-motion in de slipstream van het idee. Stop motion is over het tot leven brengen van een levenloos object. Stop-motion heeft bijna een zwarte kunst-kwaliteit, dit idee om dingen op te roepen, dingen weer tot leven te brengen. Het is als necromantie. Er stroomt een stroom van donkere, vreemde dingen onderdoor.

Er zijn zoveel plaatsen in deze film waar je de poppen ziet en ze niet in beweging zijn - en ze zien er ongelooflijk griezelig uit zonder de vloeiendheid en persoonlijkheid die animatie met zich meebrengt. Is dat voor jou als animator ook echt waar op je eigen sets? Of is dat gewoon iets dat het publiek moet ervaren?

Waarschijnlijk het laatste. Ik bedoel, ik vind ze niet eng, ik vind ze best schattig! Maar ja, als je een van die poppen hebt zien bewegen, en je kijkt er dan weer naar in de set, dan draagt ​​hij de bedreiging van beweging. Het leuk vinden kon kom gewoon tot leven. Er is een scène in de film waarin Ella met haar vriend aan de telefoon is, naar haar pop kijkt en zijn hoofd wegdraait. Dat was een kleine knipoog naar die sensatie, zoals: Kijkt het naar mij? En je kent hun bedoelingen ook niet helemaal. Je weet niet wat ze willen.

Hoe ging je om met het mixen van een stop-motionpersonage en een live acteur in één shot?

Het is een heel, heel ingewikkelde, heel zorgvuldig storyboard-scène. Die slaapkamer hebben we op de soundstage gebouwd, en daarna hebben we een tweede slaapkamer met een verhoogde vloer gebouwd, die daar precies bij paste. Daarna hebben we de live-actionplaten opgenomen met Aisling in bed. En toen hebben we alle camerahoeken en lichten gemeten en zo, en exact dezelfde hoeken nagebootst in de stop-motionversie. We moesten de vloer hoger leggen, omdat je op een echte vloer niet kunt animeren. We hadden dus een verhoogde set met luiken erin, zodat de animator naar buiten kon komen en het kon animeren, en dat werd allemaal samengevoegd.

In de vraag-en-antwoordsessie die ik zag nadat deze film op Fantastic Fest werd vertoond, zei je dat deze film een ​​beetje autobiografisch was, juist in die termen van hoe jouw kunst een eigen leven gaat leiden. Maar hoe zit het met het grotere verhaal, over het leven in de schaduw van een groot schepper, terwijl je probeert je eigen identiteit te vinden? Is dat iets persoonlijks voor jou?

Nee, dat was een pure uitvinding. Waar ik me wel in kan herkennen, is het gevoel dat je wanhopig creatief wilt zijn, maar niet het gevoel hebt dat je iets te zeggen hebt. Dat was zeker mijn ervaring. Toen ik jonger was, wilde ik filmmaker worden, ik wilde kunstenaar worden, maar ik wist niet wat mijn stem was. En dat is iets waar veel artiesten zich volgens mij mee kunnen identificeren.

Het is alsof je een overweldigende drang hebt: Ik wil daar deel van uitmaken, ik wil kunst maken. En dan ga je zitten en probeer je iets te bedenken, maar het voelt alsof: Ik weet niet wat ik niet weet, of wie ik ben, of wat ik zeg. En dat moet je heel geleidelijk verdienen, door het leven en door het consumeren van andere kunst. Geleidelijk gebeurt het. Dus dat element, daar heb ik betrekking op. Maar Ella's moeder wilde het alleen maar accentueren, om die ervaring voor haar nog erger te maken. Omdat ze niet alleen in de schaduw van iemand anders leeft, wordt ze door haar moeder zelfs bijna zelf als marionet gebruikt.

Ik merkte dat haar moeder haar steeds 'poppetje' noemt als een liefkozing, maar meestal klinkt het alsof ze 'poppetje' zegt.

We deden het bewust soms als ‘poppetje’, soms als ‘poppetje’. Daar hebben we bewust de lijn vervaagd.

Je zei dat de hele film in 25 dagen is gemaakt.

Dus elke keer dat er animatie en live-action samen zijn, werd alles binnen 25 dagen opgenomen, gelijktijdig met de live-action-shoot. Na de shoot, terwijl we aan het monteren waren, zette ik een kleine studio in mijn woonkamer op en maakte alle film-in-de-film-dingen - al het Cyclops-materiaal, de film van de moeder en alle films van Ella. Ik heb dat zelf gefilmd, zonder geld en zonder budget, in mijn lounge, terwijl ik de film monteerde. Het was dus een intense postproductie. Het bleef maar doorgaan. Maar het mooie daarvan is dat ik, omdat ik geen strak schema meer heb, de dingen wat losser kon doen en de animatie kon afstemmen op de montage terwijl deze zich aan het vormen was.

Kun je spreken met het blauwe ei waarmee de film begint, en dat wij als een terugkerend element zien? Er zit veel symboliek in deze film, en ik had het gevoel dat ik het grootste deel ervan volgde, maar het blauwe ei ontgaat mij in termen van wat je zou moeten voelen als reactie daarop.

Het is mysterieus. Ik kan er niet echt over praten. Voor mij heeft het iets te maken met de dood, en iets met creativiteit. Dat is alles wat ik erover kan zeggen. Bekijk de film dus nog eens!

Ik denk dat mensen die de geschiedenis van stop-motion kennen onvermijdelijk aan Jan Švankmajer zullen denken tijdens het kijken naar deze film. Was hij van invloed?

Als je poppen van vlees gaat maken, is Švankmajer jouw man. Hij maakte een film genaamd Vlees liefde, dat is maar een filmpje van één minuut, heel eenvoudig, heel kort, met twee steaks die dansen en seks hebben voordat ze gaar worden.

Ik zag het als student. Ik was zo van, Ik wist niet dat je dat kon. Het is zo raar en grappig en ziek. Het idee om poppen van vlees te maken was dus erg interessant. En hij lijkt een beetje op de paus van dat soort animatie. Hij is echt een pionier in het vinden van die macabere stijl van stop-motionanimatie en het daadwerkelijk ontginnen ervan.

Er zijn anderen geweest. Vóór hem was er Władysław Starewicz, een animator uit de jaren twintig. Hij maakte nogal vreemde, macabere films met opgezette dieren en insecten en dat soort dingen. En Charley Bowers, een Amerikaanse animator, gebruikte in de jaren twintig opnieuw opgezette ratten en katten en dat soort dingen. Er bestaat dus een traditie van macabere stop-motion, maar Švankmajer stapte op de voorgrond en was daar meer dan wie dan ook een voorbeeld van.

Dit is een zeer flauwe film. Waarom zo over de top met het geluid? Wat wilde je ermee bereiken?

Gewoon om een ​​sensuele ervaring te creëren. Voor mij is cinema deels verhalend, maar ook spektakel en sensueel. Je voelt dus de diepgewortelde kwaliteit van de film: de details in het beeld groeien met de details van het geluid. Voor mij is 50% van de ervaring in een film het geluid. Daarom wilde ik dat het geluid net zo sensueel en gedetailleerd zou zijn als de beelden. Het gaat om het creëren van een visueel beeld en sensuele ervaring voor de kijker.

Stop motion is vanaf 23 februari in de bioscoop en vanaf 31 mei te zien op Shudder.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.polygon.com/24079628/stopmotion-movie-director-interview-stop-motion-animation-necromancy