SHMUP Mania leunt op de terugspoelknop en gaat helemaal terug naar Space Invaders. Aan de ene kant maakt het het makkelijker voor ontwikkelaar DERIK DF, omdat de schietklassieker niet het moeilijkste is om te emuleren. Maar aan de andere kant is het een heel andere uitdaging om iets te vinden waar het moderne publiek zijn tanden in kan zetten. Wat roer je in de Space Invaders-pot om het spannend te maken en de moeite waard om eraan vast te houden?

SHMUP Mania omzeilt de eerste kans om iets nieuws te proberen. Er wordt niet geknoeid met spelmodi, moeilijkheidsgraden of scheepskeuze. Je wordt rechtstreeks in dertig schietniveaus op één hoop gegooid, zonder tussenfilmpje of tekstkrabbel. Er is echter één pre-game-optie waar je op moet letten: standaard is er geen auto-fire in SHMUP Mania, dus we raden je aan dit in te schakelen, tenzij je een carpale tunnel wilt krijgen bij de einde van de dertig niveaus.

SHMUP-manie zijstapt ook de volgende kans om te innoveren. Er zijn geen slimme bommen, alternatieve branden, satellietschepen of iets anders dan een enkele druk op de knop voor een primair wapen. Je hoeft tijdens het spel niets anders dan A in te drukken. Je voelt waarschijnlijk dat het probleem van SHMUP Mania zich ontwikkelt als een enorme shoot-em-up-baas. 

Wat het wel heeft, zijn power-ups. Er zijn er drie, en als je er één verzamelt, verdwijnen de anderen. Er zijn geen krachtniveaus voor deze bonussen – je kunt bijvoorbeeld niet degene blijven verzamelen die op een Dairylea-driehoek lijkt om er een uber-Dairylea-driehoek van te maken – dus er is een klein beetje strategie nodig om ze te gebruiken. Die driehoek heeft een nauwelijks waarneembaar sneller vuur (iets dat pas duidelijk wordt als je de standaard automatisch uitschakelen uitschakelt), terwijl de andere twee lichtjaren vooruit zijn. Een raket richt zich op vijanden en vernietigt ze in een explosie, terwijl een ster in meerdere richtingen spuit wanneer hij raakt. Twee van deze wapens zijn gamechangers, de andere is verschrikkelijk. De strategie wordt dus het vermijden van de ene terwijl je de andere achtervolgt. 

Deze twee zijn eigenlijk te goed. Neem de doelzoekende raketten. Negentig procent van de schepen waarmee je te maken krijgt, kan alleen naar beneden schieten, zoals bij Space Invaders. Probeer je nu eens voor te stellen dat je Space Invaders speelt met homing shots. Je zou snel de tactiek aannemen om aan de zijkanten te blijven en de hel te ontketenen, toch? Dat is precies wat hier gebeurt. Het is moeilijk om af te wijken van de voor de hand liggende tactiek om uit de weg te blijven en de raketten al het werk te laten doen. Het is buitensporig succesvol en buitensporig saai. 

De vijandelijke schepen zijn hier uiteraard gedeeltelijk verantwoordelijk voor. Ze zijn stom als deurnagels, met twee vleugels die met plakband aan de zijkanten zijn vastgeplakt. Ze verschijnen op het scherm en wachten liefdadig vijf seconden totdat jij ze hebt weggevaagd zonder te schieten. Dan beginnen ze te schieten, maar dat vuur is zelden meer dan langzaam bewegende kogels in neerwaartse richting. Af en toe zullen sommige meer funky gevormde schepen meerdere schoten afvuren, over het scherm bewegen om aan te vallen, of zelfs hun eigen raketten afvuren. Maar al snel leer je degenen die het eerst vermoord moeten worden in de liefdevolle amnestie van vijf seconden die ze je geven. Dood eerst de soms lastige schepen en ruim daarna de makkelijke op. Nogmaals, het is niet wat we als strategie zouden classificeren. 

Herinner je je het gebrek aan moeilijkheidsgraden? Dat wordt een probleem, want je zult ongetwijfeld door de dertig niveaus heen snellen. We stierven pas bij de voorlaatste baas, toen het – eindelijk – interessant werd. Richtingsraketten achtervolgden ons over het scherm, terwijl we rondjes rond het schip maakten in een wanhopige poging ze kwijt te raken. Plotseling schakelden onze hersenen in een versnelling, alleen om de credits te laten rollen. 

Ach ja, de bazen. Deze verschijnen elke vijf niveaus, lijken opmerkelijk veel op elkaar en bieden cycli van kogels, lasers, scheepstoevoegingen en doelzoekende raketten. We zijn erin geslaagd een van deze te doden zonder dat ze ook maar één kogel afvuurden (bedankt, stervaardigheid), dus hoewel ze er misschien imposanter uitzien dan het gemiddelde schip, zijn ze vaak net zo moeilijk als zij. We stapten terug op de lopende band en passeerden nog meer schepen en prestaties. 

Wat dat betreft is SHMUP Mania een van die games die op de 2000G-bandwagon zijn gesprongen. Waarom een ​​schamele gamerscore van 1000 hebben als je een titelupdate bij Microsoft kunt indienen en zo een extra 1000 kunt krijgen? Je moet level 30 bereiken om elke laatste druppel op te slokken, maar – zoals gezegd – dat is net zo eenvoudig als taart, en het duurt ongeveer net zo lang als het eten van die taart. We voltooiden SHMUP Mania in iets minder dan een uur. Het was een eentonig, slaapverwekkend uur, maar je komt er wel. 

SHMUP Mania gebruikt het meest flagrante gebruik van 'Mania' in een titel die we ons kunnen herinneren. Er is hier geen manie: het is meer een ploeter- of powernapje. Er is geen wereld waar een shoot 'em up zo saai of gemakkelijk zou moeten zijn, maar SHMUP Power Nap omarmt het en biedt geen modi, moeilijkheden of zelfs een andere knop om in te drukken dan A. 

Het emuleren van Space Invaders zou altijd een uitdaging blijven, vooral omdat er wat toeters en bellen nodig waren om die klassieker bij te werken voor een modern publiek. Maar SHMUP Mania gaat de andere kant op. Het haalt dingen eruit, waardoor een minimalistisch spel nog minimalistischer wordt, en het resultaat is een snooze 'em up die je veilig kunt negeren. 'Manie' inderdaad.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://www.thexboxhub.com/shmup-mania-review/