een natuurkundige, Soonwon Choi is geïnteresseerd in dynamische fenomenen die optreden in sterk op elkaar inwerkende kwantum veellichamensystemen ver van evenwicht en het ontwerpen van hun toepassingen voor kwantuminformatiewetenschap. Hij gebruikt een verscheidenheid aan interdisciplinaire benaderingen, van analytische theorie en numerieke berekeningen tot samenwerkingen aan experimenten met gecontroleerde kwantumvrijheidsgraden. Onlangs omvatte Choi's onderzoek het bestuderen van het fenomeen van een faseovergang in de dynamiek van kwantumverstrengeling en informatie, gebruikmakend van machine learning om een ​​kwantumconvolutioneel neuraal netwerk te introduceren dat kwantumtoestanden kan herkennen die geassocieerd zijn met een eendimensionale symmetrie-beschermde topologische fase, en het verkennen van een reeks kwantumtoepassingen van het stikstof-vacature-kleurcentrum van diamant.

Na het afronden van zijn bachelor natuurkunde aan Caltech in 2012, behaalde Choi zijn doctoraat in de natuurkunde aan de Harvard University in 2018. Daarna werkte hij als Miller Postdoctoral Fellow aan de University of California in Berkeley voordat hij bij het Department of Physics en het Center for Theoretische Natuurkunde als universitair docent in juli 2021.

Olivia Corradin onderzoekt hoe genetische varianten bijdragen aan ziekte. Ze richt zich op niet-coderende DNA-varianten - veranderingen in de DNA-sequentie die de regulatie van genexpressie kunnen veranderen - om inzicht te krijgen in pathogenese. Met haar nieuwe benadering van buitenaf, selecteerde het laboratorium van Corradin een type hersencel die betrokken is bij multiple sclerose, waardoor de totale erfelijkheidsgraad met een factor drie tot vijf werd verhoogd. Corradin, ontvanger van de Avenir Award via het Pioneer Award-programma van de NIH Director, onderzoekt ook hoe genetische en epigenetische variatie de gevoeligheid voor stoornissen in verband met middelenmisbruik beïnvloeden. Deze kritische inzichten in multiple sclerose, opioïdengebruiksstoornissen en andere ziekten kunnen de risicobeoordeling, diagnose, behandeling en preventieve zorg voor patiënten verbeteren.

Corradin voltooide in 2010 een bachelor in biochemie aan de Marquette University en een doctoraat in de genetica van de Case Western Reserve University in 2016. Als Whitehead Institute Fellow sinds 2016, werd ze ook lid van het instituut in juli 2021. De afdeling Biologie verwelkomt Corradin als een assistent professor.

Arlene Fiore probeert processen te begrijpen die tweerichtingsinteracties tussen luchtverontreinigende stoffen en het klimaatsysteem beheersen, evenals de gevoeligheid van atmosferische chemie voor verschillende chemische, fysieke en biologische bronnen en putten op schalen variërend van stedelijk tot mondiaal en dagelijks tot decadaal. Door chemie-klimaatmodellen en observaties van grond-, lucht- en satellietplatforms te combineren, heeft Fiore wereldwijde dimensies geïdentificeerd tot ozonsmog op grondniveau en deeltjesnevel die ontstaan ​​​​door verbindingen met het klimaatsysteem, de wereldwijde atmosferische samenstelling en de terrestrische biosfeer. Ze onderzoekt ook regionale meteorologie en klimaatfeedback als gevolg van aerosolen versus broeikasgassen, toekomstige reacties op luchtvervuiling op klimaatverandering en aanjagers van het oxiderende vermogen van de atmosfeer. Een nieuwe onderzoeksrichting omvat het gebruik van simulaties van chemie-klimaatmodel-ensembles om imprints van klimaatvariabiliteit te identificeren op waarnemingen van sporengassen in de troposfeer.

Na het behalen van een bachelor's degree en PhD aan de Harvard University, bekleedde Fiore een positie als onderzoekswetenschapper aan het Geophysical Fluid Dynamics Laboratory en werd in 2011 aangesteld als universitair hoofddocent met vaste aanstelling aan de Columbia University. De afgelopen tien jaar heeft ze gewerkt met lucht en gezondheid managementpartners om toepassingen van satelliet- en andere aardwetenschappelijke datasets te ontwikkelen om in hun opkomende behoeften te voorzien. Fiore's onderscheidingen omvatten de American Geophysical Union (AGU) James R. Holton Junior Scientist Award, Presidential Early Career Award for Scientists and Engineers (de hoogste onderscheiding die door de regering van de Verenigde Staten wordt toegekend aan uitmuntende wetenschappers en ingenieurs in de vroege stadia van hun onafhankelijke onderzoekscarrière ), en AGU's James B. Macelwane-medaille. Het Department of Earth, Atmospheric and Planetary Sciences verwelkomt Fiore als de eerste Peter H. Stone en Paola Malanotte Stone Professor.

Met een achtergrond in magnetisme, Dana Freedman maakt gebruik van anorganische chemie om problemen in de natuurkunde op te lossen. Binnen dit paradigma creëert ze de volgende generatie materialen voor kwantuminformatie door op spin gebaseerde kwantumbits, of qubits, te ontwerpen op basis van moleculen. Deze moleculaire qubits kunnen nauwkeurig worden gecontroleerd, wat de deur opent voor vooruitgang in kwantumberekening, detectie en meer. Ze gebruikt ook hoge druk om nieuwe opkomende materialen te synthetiseren, waarbij ze de mogelijkheden van intermetallische verbindingen en solid-state binding onderzoekt. Naast andere innovaties heeft Freedman milliseconden coherentietijden in moleculaire qubits gerealiseerd, een moleculair analoog van een NV-centrum gemaakt met optische uitlezing van spin, en de eerste ijzer-bismut binaire verbinding ontdekt.

Freedman behaalde haar bachelor aan Harvard University en promoveerde aan de University of California in Berkeley, deed daarna postdoctoraal onderzoek aan het MIT voordat ze in 2012 als assistent-professor aan de faculteit van Northwestern University begon en een NSF CAREER Award verdiende, de Presidential Early Career Award voor wetenschappers en ingenieurs, de ACS Award in Pure Chemistry en meer. Ze werd gepromoveerd tot universitair hoofddocent in 2018 en hoogleraar met vaste aanstelling in 2020. Freedman keert terug naar MIT als Frederick George Keyes Professor of Chemistry.

Kristin Knous PhD '17 heeft tot doel te begrijpen hoe weefsels schade voelen en erop reageren, met als doel het ontwikkelen van nieuwe benaderingen voor regeneratieve geneeskunde. Ze concentreert zich op de lever van zoogdieren - die het unieke vermogen heeft om zichzelf volledig te regenereren - om te vragen hoe organismen reageren op orgaanschade, hoe bepaalde cellen het vermogen behouden om te groeien en te delen terwijl andere dat niet doen, en welke genen dit proces reguleren. Knouse creëert innovatieve tools, zoals een genoombrede CRISPR-screening in een levende muis, om leverregeneratie te onderzoeken van het niveau van een eencellige tot het hele organisme.

Knouse behaalde in 2010 een bachelor in biologie aan de Duke University en schreef zich vervolgens in voor het MD-PhD-programma van Harvard en MIT, waar ze in 2016 promoveerde via het MIT Department of Biology en een MD via het Harvard-MIT Program in Health Sciences en technologie in 2018. In 2018 richtte ze haar onafhankelijke laboratorium op aan het Whitehead Institute for Biomedical Research en werd ze geëerd met de Early Independence Award van de NIH Director. Knouse voegt zich bij de afdeling Biologie en het Koch Institute for Integrative Cancer Research als assistent-professor.

Lina Necib PhD '17 is een astrodeeltjesfysicus die de oorsprong van donkere materie onderzoekt door een combinatie van simulaties en observatiegegevens die de dynamiek van donkere materie correleren met die van de sterren in de Melkweg. Ze heeft de lokale dynamische structuren in de zonneomgeving onderzocht met behulp van de Gaia-satelliet, heeft bijgedragen aan het bouwen van een catalogus van lokale geaccreteerde sterren met behulp van machine learning-technieken, en ontdekte een nieuwe stroom genaamd Nyx, naar de Griekse godin van de nacht. Necib is geïnteresseerd in het gebruik van Gaia in combinatie met andere spectroscopische onderzoeken om het profiel van donkere materie in de lokale zonneomgeving, het centrum van de melkweg en in dwergstelsels te begrijpen.

Na het behalen van een bachelor in wiskunde en natuurkunde aan de Boston University in 2012 en een doctoraat in theoretische natuurkunde aan het MIT in 2017, was Necib een Sherman Fairchild Fellow bij Caltech, een Presidential Fellow aan de University of California in Irvine en een fellow in theoretische astrofysica bij Carnegie Observatories. Ze keert terug naar MIT als assistent-professor bij de afdeling Natuurkunde en als lid van het MIT Kavli Institute for Astrophysics and Space Research.

Andrew Vanderberg bestudeert exoplaneten, of planeten die om andere sterren dan de zon draaien. Door astronomische observaties uit te voeren vanaf de aarde en de ruimte, ontwikkelt hij geavanceerde methoden om meer te weten te komen over planeten buiten ons zonnestelsel. Onlangs heeft hij machine learning gebruikt om zoekopdrachten te optimaliseren en planeten te identificeren die door eerdere technieken werden gemist. Samen met medewerkers ontdekte hij de achtste planeet in het Kepler-90 zonnestelsel, een Jupiter-achtige planeet met onverwacht dicht bij elkaar staande planeten en rotsachtige lichamen die uiteenvallen in de buurt van een witte dwerg, wat de theorie bevestigt dat zulke sterren puin kunnen verzamelen van hun planetaire systemen.

Vanderburg behaalde in 2013 een bachelor in natuurkunde en astrofysica aan de University of California in Berkeley en in 2017 een PhD in astronomie aan de Harvard University. Daarna verhuisde Vanderburg naar de University of Texas in Austin als NASA Sagan Postdoctoral Fellow en vervolgens naar de University of Wisconsin in Madison als faculteitslid. Hij sluit zich aan bij MIT als assistent-professor bij de afdeling Natuurkunde en als lid van het Kavli Institute for Astrophysics and Space Research.