Een van de belangrijkste redenen waarom ik er zo’n uitgesproken voorstander van ben schriftelijke cannabiscontracten is de toewijzing van risico's en aansprakelijkheden. Partijen bij een cannabiscontract hebben een aantal manieren waarop ze risico's en aansprakelijkheden kunnen verdelen die ze bij een 'handshake'-deal niet hebben. Vandaag onderzoek ik zes van de belangrijkste manieren om risico's in een cannabiscontract te verdelen.

#1 Disclaimers

Als je ooit een cannabiscontract hebt gelezen, is de kans groot dat je disclaimers van verklaringen, garanties of garanties hebt gezien. Door een disclaimer te maken, weigert een partij een expliciete of impliciete garantie (belofte) te geven over een bepaalde voorwaarde. Als een verkoper een apparaat op een as-is-basis verkoopt en alle garanties met betrekking tot het product afwijst, kan de koper geen verhaal krijgen als het product niet naar wens presteert (behalve voor garanties die niet door de wet kunnen worden afgewezen). ). Zonder de disclaimer kunnen er impliciete garanties bestaan ​​die de koper verhaal geven op de verkoper.

Disclaimers kunnen algemeen zijn, zoals een disclaimer van een garantie die niet specifiek in het contract is opgenomen. Nog algemener kan ‘as-is’-taal dienen als een soort disclaimer (dat wil zeggen: ‘de koper verkrijgt het actief zoals het is, met alle gebreken en zonder enige garantie van de verkoper’). Ze kunnen ook specifiek zijn, zoals een specifieke disclaimer van de impliciete garantie van verkoopbaarheid. In veel gevallen ziet u zowel de algemene disclaimer, gevolgd door niet-exclusieve uitzonderingen op de garanties.

Een slimme tegenpartij zal zich vaak verzetten tegen eenzijdige disclaimers. In de meeste cannabiscontracten waarbij cannabisproducten worden overgedragen (intellectuele eigendomslicenties, white label-contracten, distributieovereenkomsten, productieovereenkomsten, leveringsovereenkomsten, enz.), zal de koper of verkrijger erop aandringen dat de fabrikant/leverancier/verkoper bepaalde verklaringen expliciet maakt, zoals omdat de producten geschikt zijn voor menselijke consumptie, voldoen aan de toepasselijke wetgeving, enzovoort. Ik zie veel onderhandelingen over deze bepalingen, omdat ze een cannabiscontract kunnen maken of breken.

#2 Aanname van risico's

Cannabiscontracten kunnen bepaalde partijen ook dwingen specifieke risico's te nemen. Risico-aanname komt vaak voor in contracten met procentuele splitsingen. Stel je een cannabisdistributiecontract voor waarin een distributeur ermee instemt de producten van een fabrikant te verkopen in ruil voor 15% van de winst. Wanneer de distributeur de goederen verkoopt en wordt betaald, neemt hij gewoonlijk het deel ervan in zijn zak en draagt ​​hij de rest over aan de fabrikant.

Bij dit soort regelingen is een zekere mate van vertrouwen bij de fabrikant betrokken: het vertrouwen dat de distributeur de goederen zal verkopen, tegen de gewenste aankoopprijs, onmiddellijk de betaling zal innen en de betaling onmiddellijk zal overmaken. Het grootste deel hiervan kan in een contract worden geregeld. Het eerste deel – beloften doen over verkoopniveaus – is echter duidelijk een risico voor veel distributeurs.

Ik heb veel van dit soort cannabiscontracten gezien waarbij één partij het risico aanvaardt dat sommige van de bovengenoemde dingen niet goed zullen gebeuren. Als de distributeur bijvoorbeeld de cannabisartikelen van de fabrikant moet kopen, neemt hij het risico dat hij de goederen niet doorverkoopt. Als het contract een consignatieovereenkomst is, kan de fabrikant financieel getroffen worden als de fabrikant de goederen niet kan verkopen.

Vaak wordt risicoaanvaarding niet bevestigend uitgedrukt, maar gebeurt dit op grond van de toewijzing van specifieke verplichtingen aan een specifieke partij, of zelfs door middel van garantiedisclaimers, zoals hierboven vermeld. Om hier echt goed werk te leveren, zullen de partijen moeten nadenken over elke stap in de uitvoering van het contract, wat er bij elke stap mis kan gaan en wie de verantwoordelijkheid moet dragen als/wanneer het misgaat. Ik schrijf dit soort cannabiscontracten nu al meer dan vijf jaar consequent en ik kan je vertellen dat er talloze blinde vlekken zijn die tot enorme financiële schade kunnen leiden als partijen deze gevolgen niet vroegtijdig in overweging nemen.

#3 Risico op verlies/titel

Met betrekking tot het laatste punt zijn de concepten van risico op verlies en eigendomsoverdracht bij koop- en verkoopcontracten of commerciële contracten waarbij producten worden verkocht of vervoerd van de ene partij naar de andere partij enorm belangrijk. Ons kantoor doet veel internationaal werk en heeft dat ook gedaan uit de eerste hand gezien de enorme negatieve gevolgen van het onvermogen om deze bepalingen in de internationale scheepvaart aan te pakken. Maar omdat cannabistransacties geen internationale (of zelfs interstatelijke) verzending met zich meebrengen, zien cannabisbedrijven deze basisconcepten over het hoofd, vaak met hun ondergang tot gevolg. Ik zal nu bespreken waarom ze belangrijk zijn.

Laten we eerst de titel bespreken. Titel van een goed betekent eigendom van dat goed. Men kan eigenaar zijn van een goed, zonder dat men het bezit ervan heeft. Als u uw vriend uw telefoon leent, bezit uw vriend de telefoon, maar heeft hij er geen eigendomsrecht op (u wel). In sommige distributiecontexten kan de fabrikant eigenaar zijn van het goed, terwijl de distributeur het naar een detailhandelaar transporteert. Dit is een zending. In het consignatiecontract voor cannabis verkoopt de fabrikant het goed rechtstreeks aan de detailhandelaar, waarna de eigendom van de fabrikant overgaat op de detailhandelaar. De distributeur zal nooit de juridische titel hebben, zal alleen het goed bezitten tijdens het uitvoeren van diensten, en zal over het algemeen worden betaald als dienstverlener. Houd er rekening mee dat partijen kunnen onderhandelen over een andere eigendomsoverdracht, dat wil zeggen bij afhaling door de distributeur.

Ten tweede, laten we het hebben over het risico van verlies. Dit heeft alleen betrekking op wie de verantwoordelijkheid draagt ​​als een goed wordt gestolen, beschadigd, vernield, verloren gaat, enz. Laten we in het voorgaande voorbeeld aannemen dat de fabrikant en de detailhandelaar een verkoopovereenkomst ondertekenen voordat de distributeur het goed ophaalt voor transport. De fabrikant wil mogelijk dat het risico van verlies wordt overgedragen op de detailhandelaar bij het ophalen door de distributeur, terwijl de detailhandelaar wil dat het risico van verlies wordt overgedragen bij levering. De reden hiervoor moet duidelijk zijn: geen van beide partijen zal het risico willen dragen dat de distributeur het goed verliest. Maar iemand zal het wel moeten doen. Eén manier om dit aan te pakken is door een tijdstip te kiezen waarop het risico op verlies wordt verdeeld tussen fabrikant en detailhandelaar, en de distributeur afzonderlijk de verantwoordelijkheid te laten dragen in het distributiecontract.

Ten derde, laten we het hebben over acceptatie en afwijzing. Deze begrippen zijn niet hetzelfde als risico op verlies en eigendomsoverdracht, maar zijn vaak vermengd in en/of in hetzelfde onderdeel van de overeenkomst. In het voorbeeld dat ik heb gebruikt, heeft de detailhandelaar, wanneer hij de goederen ontvangt, een vaste periode (bijvoorbeeld 48 uur) om de goederen te inspecteren, en kan hij de goederen binnen die periode om een ​​specifieke reeks redenen weigeren. . De eigendom en het risico van verlies zijn waarschijnlijk al overgedragen aan de detailhandelaar, maar bij afwijzing worden de goederen teruggestuurd naar de fabrikant.

Zoals u zich kunt voorstellen, zijn er eindeloze mogelijkheden om risico's en aansprakelijkheden toe te wijzen in de context van verlies- en eigendomsrisico's. Inspectie en afkeuring voegen veel meer criteria toe. Cannabiscontracten die over deze bepalingen zwijgen, vragen er alleen maar om om in een rechtszaak terecht te komen.

#4 Schadeloosstelling

Ik heb de schadeloosstelling uitgelegd in een eerdere bericht, die ik hier zal citeren:

Als u niet bekend bent met schadeloosstelling, gaan we terug naar het aankoopvoorbeeld. Stel dat een detailhandelaar eetwaren van een fabrikant koopt en dat klanten ziek worden als ze de eetwaren eten. En stel dat die klanten de detailhandelaar aanklagen. De detailhandelaar heeft de eetwaren niet gemaakt, dus hij zou willen dat de fabrikant de rekening voor zijn verdediging en eventuele toegekende schadevergoedingen op zich neemt. Dit wordt ‘schadeloosstelling’ genoemd.

Hier is nog een voorbeeld: Partij A geeft haar handelsmerken in licentie aan Partij B, een fabrikant en distributeur, om merkartikelen te maken en te verkopen. Partij C besluit dat zij de echte eigenaar is van deze handelsmerken en klaagt Partij B aan. Partij B zal boos worden omdat zij niet de bedoeling had inbreuk te maken op de handelsmerken van Partij C en waarschijnlijk in het cannabiscontract was beloofd dat Partij A daadwerkelijk eigenaar was van de goederen. Met een goede IE-vrijwaringsclausule kan Partij B Partij A dwingen een raadsman in te schakelen en alle kosten te betalen die verband houden met de verdediging van Partij B.

Niemand wil voor de rechter worden gesleept omdat de andere partij bij een cannabiscontract iets verkeerd heeft gedaan. Schadeloosstelling is de gouden standaard voor het omgaan met risico’s veroorzaakt door een contractpartij.

#5 Beperkingen van aansprakelijkheid

Ik heb deze clausules ook uitgelegd in mijn eerdere bericht:

Als je ooit naar een schriftelijk contract hebt gekeken, heb je waarschijnlijk ongeveer halverwege een bepaling in hoofdletters gezien met de kop 'BEPERKING VAN AANSPRAKELIJKHEID'. Zoals de naam al doet vermoeden, zijn deze voorzieningen bedoeld om de aansprakelijkheden van één of beide partijen te beperken of te elimineren. Ze omvatten over het algemeen bepalingen die zaken regelen als gevolg- en incidentele schade (dat wil zeggen schade die geen direct gevolg is van een inbreuk) en punitieve schadevergoeding (dat wil zeggen schadevergoeding die bedoeld is om een ​​overtreder te straffen). Maar aansprakelijkheidsbeperkingen kunnen ook beperkingen opleggen aan de schadevergoeding van één of beide partijen, wat bij een geschil een groot voordeel kan zijn.

Over het algemeen leiden contractgeschillen niet tot punitieve schadevergoeding, dit zijn schadevergoedingen die bedoeld zijn om een ​​overtreder te straffen. Deze zijn meestal gereserveerd voor bepaalde “onrechtmatige handelingen”, zoals batterijschade, interferentie met een contract met een derde partij, enz. In sommige gevallen kan het zowel contractueel als contractueel zijn. en onrechtmatige daadclaims waarbij punitieve schadevergoeding op tafel kan liggen. Een zorgvuldig opgestelde clausule inzake aansprakelijkheidsbeperking in een cannabiscontract kan beide inhouden (afhankelijk van de toepasselijke staatswetgeving).

Dat gezegd hebbende, zelfs als er geen sprake is van punitieve schadevergoeding bij contractgeschillen, kan incidentele schade en gevolgschade op tafel liggen, hoewel deze vaak moeilijk te verkrijgen is. Stel je voor dat een cannabisbedrijf een waterlek heeft en een loodgieter inhuurt om het te repareren. De loodgieter voert werkzaamheden niet uit volgens contract en het bedrijf staat van de ene op de andere dag onder water. Het bedrijf moet een week sluiten en loopt tienduizenden inkomsten mis. De directe schade in het geschil bestaat uit het herstellen van de nalatige reparatie en misschien zelfs een deel van de schade aan het pand. De incidentele en gevolgschade kan bestaan ​​uit omzetverlies. Hoewel dit moeilijk te bewijzen kan zijn, is het heel gemakkelijk om dit soort schade in een schriftelijk contract af te wijzen, zodat u zich nooit zorgen hoeft te maken over complexe gevechten over schade.

#6 Caps

Caps zijn ook een uitstekende manier om risico's te verschuiven. Hoofdletters kunnen in allerlei contexten worden gebruikt. Beperking van aansprakelijkheidsclausules kunnen naast schadebeperkingen ook limieten voor schadevergoeding bevatten. Een distributiecontract kan bijvoorbeeld bepalen dat, behalve in bepaalde gevallen van opzettelijk wangedrag, de maximale aansprakelijkheid van de distributeur jegens de fabrikant de bedragen kan zijn die de fabrikant in X-periode aan de distributeur heeft betaald.

Vrijwaringsbepalingen kennen vaak ook maxima. Dit komt vaak voor bij het kopen en verkopen van bedrijven of bedrijfsmiddelen – en het is meestal de verkoper die erop aandringt. Stel je voor dat je een bedrijf verkoopt voor $ 750,000. Als de vrijwaringsclausules onbeperkt zijn en er een geschil ontstaat dat schadeloosstelling aan de verkoperzijde vereist, kan de verkoper de koper uiteindelijk meer betalen dan voor het bedrijf is betaald. U kunt zich dus voorstellen dat verkopers er vaak op aandringen de schadeloosstelling te beperken tot een bepaald percentage van de aankoopprijs. In mijn ervaring met niet-cannabisdeals is het percentage vaak relatief laag. Bij cannabisdeals zie ik vaak een veel hoger percentage. Dat is meestal te wijten aan het feit dat er vaak (niet altijd) veel meer potentiële problemen zijn bij het kopen van een cannabisbedrijf dan bij de meeste andere soorten bedrijven.

Even terzijde: bij fusies en overnames zijn soms ook eigen risico's inbegrepen. In die gevallen heeft een partij die om schadevergoeding verzoekt geen recht op schadevergoeding, tenzij zij een bepaalde minimumdrempel voor verliezen heeft. Als dat bedrag $50,000 is, en de koper die schadevergoeding vraagt ​​slechts $40,000 aan schadevergoeding heeft, wordt deze niet vergoed. Zodra het de grens van $50,000 bereikt, kan het (afhankelijk van de voorwaarden van het cannabiscontract) worden vergoed voor de gehele schadevergoeding, of alleen voor wat boven de grens van $50,000 ligt.

Partijen bij cannabiscontracten beschikken over talloze instrumenten als het gaat om het verschuiven van risico's en aansprakelijkheden. Dit kan natuurlijk alleen goed in een schriftelijk contract.

• Door SEO aangedreven content en PR-distributie. Word vandaag nog versterkt.
• PlatoData.Network Verticale generatieve AI. Versterk jezelf. Toegang hier.
• PlatoAiStream. Web3-intelligentie. Kennis versterkt. Toegang hier.
• PlatoESG. carbon, CleanTech, Energie, Milieu, Zonne, Afvalbeheer. Toegang hier.
• Plato Gezondheid. Intelligentie op het gebied van biotech en klinische proeven. Toegang hier.
• Bron: https://harris-sliwoski.com/cannalawblog/risk-allocation-in-cannabis-contracts/