Heb je ooit zin om achterover te leunen en te ontspannen aan de kust? Alleen jij en de hengel, trillend terwijl je trouwe viervoeter naast je aan het chillen was, en niet echt veel vangt omdat de tijd vrij snel verstrijkt?

Nou, Re: Legend vangt dat goed op. Naast de hybride van een game op het gebied van landbouw en monsterjacht, grijpt het terug naar de oude tijd van het PS2-tijdperk van Harvest Moon, raar en eigenzinnig maar erg ontspannend om te spelen. Dus laten we graven in de lagen van deze.

Presentatie

In de looks-afdeling nagelt Re: Legend de zeer schattige kunststijl, met de vele antropomorfe dieren kun je samen lopen en praten naast de zeer kleurrijke cast van personages terwijl je spelerspersonage schipbreuk lijdt op een onbekend eiland.

Het uitgangspunt is nogal generiek, maar het werkt goed om spelers een band met deze onbekende wereld te laten creëren. Een schone lei die het benaderbaar maakt en zijn mysteries klaar om ontdekt te worden, als je het niet erg vindt om ernaar te zoeken.  

De audiokant is in orde, met het kwinkslaggeluid van de "sprekende" cast die past bij de algemene toon van het spel, wordt de achtergrondmuziek niet nogal saai na goede uren in het spel te hebben doorgebracht. Maar nogmaals, je kunt de muziek gewoon dempen op de opties als je zin hebt om je eigen deuntjes te gebruiken. 

Een ding waarvan ik denk dat het wat werk nodig heeft, zijn de tutorials die, in tegenstelling tot zijn leeftijdsgenoten (Harvest Moon en Animal Crossing, zoals waar ze je het in je eigen tempo laten leren), de tutorial soms de stroom van het spel onderbreekt en hoewel het gemakkelijk overschakelt van controller naar toetsenbord (hierover later meer), kan het soms overweldigend zijn wanneer je probeert te begrijpen tussen nivellering in de RPG-modus en Farming-modus.

Gameplay

De gameplay is nogal interessant vanwege de vreemde mix van zowel monsterjager- als landbouwelementen, die net als zijn leeftijdsgenoten een goede balans tussen verkenning en hulpbronnenbeheer oplevert, wat een behoorlijk ontspannend pakket oplevert, gezien de kille aard.

Een dag-en-nachtcyclus die meer naar Stardew Valley neigt dan naar AC, dit helpt bij het doorbreken van dagen waarop je je gewassen kunt verzorgen (en op bepaalde dagen de grote prijs kunt winnen op de oogstfestivals van het eiland) en op verkenning om meer van de eiland, zijn bewoners en leer onderweg zelfs meer van jezelf kennen.

Dit brengt hun verkenningskant, waarbij je grotten en stranden ingaat om jezelf te verbeteren en zelfs items te krijgen die misschien essentieel zijn voor zowel karakter als zelfs boerderij.

Onderweg krijg je te maken met vijanden en zelfs eindbaasgevechten die soms onevenwichtig aanvoelen als je onderweg geen genezende items meeneemt. Het is dit soort synergie dat zijn level-up-systeem heel mooi opbouwt wanneer je zowel bij het verkennen als bij het verzorgen van de tuinen ervaringspunten krijgt. 

Maar vechten is op zijn zachtst gezegd best interessant. Het heeft het gevoel van een Diablo-lite, maar heeft niet de finesse van het laatste spel, waarbij gevechten tijdens de vroege uurtjes nogal mashy aanvoelen, zelfs met een Magnus-vriend die je zaak helpt.

Het helpt niet dat de besturing ook nogal eigenzinnig is, met proberen over te schakelen naar een genezend item dat meer knopinvoer nodig heeft dan nodig is, het maakt sommige gevechten nogal frustrerend wanneer je struikelt om zowel jou als je metgezellen te genezen.

Content

Voor dit soort spellen heeft Re: Legend niet echt een vast aantal uren dat je zou kunnen besteden aan het verkennen van Vokka via zijn zoektocht of gewoon rond de plaats boeren, maar ik denk dat het 20 tot 50 uur kan zijn, afhankelijk van hoe je speelstijl past het zeer ontspannende, trage karakter van deze indietitel.

Je kunt zelfs je Draconewt-vriend temmen (die je onder andere kunt ontdekken) om te evolueren naar iets specifieks, zoals in Monster Rancher, dus de variatie aan dingen die je in dit spel kunt doen, is exponentieel, zowel solo als zelfs in Multiplayer.

Persoonlijk genot 

Ik denk dat Re: Legend het potentieel heeft om iets speciaals te zijn met hoe eenvoudig en gezond de wereld is, maar ik heb het gevoel dat de houvast, de looping-soundtrack en de onhandige bedieningselementen maanden na de lancering het behoorlijk belemmeren in mijn plezier van een spel dat doet me zeker meer denken aan Future Life (die ene spin-off van Harvest Moon) dan aan welke andere titel dan ook.

Maar er is wat plezier te beleven als je voorbij de vele zwakheden ervan kunt komen en kunt genieten van lekker vissen, fokken of EXP-jagen rond de Vokka-regio.

Vonnis

Re: Legend is een best schattig spel dat de mechanica super goed combineert, maar hapert wanneer de besturing, het gebrek aan muziekvariatie en het vrij eenvoudige uitgangspunt repetitief worden. Het is echter de moeite waard om te kijken voor diegenen die plezier willen beleven aan plezier maken in hun eigen tempo, misschien deze kopen tijdens een uitverkoop.