Mijn puppy, Cosmo, is een eigenzinnige en eindeloos energieke tornado, die meestal best vermakelijk is, zelfs als hij alles vernietigen, maar het zou leuk zijn als hij even wat relaxte. Mijn laatste poging om deze schattige maar koppige hond enige aandacht te leren, houdt in dat ik hem aan het werk zet voor PC Gamer. Zijn eerste taak? Zijn indrukken van Pupperazz, het hondenfotografiespel. 

Cosmo laat me weten dat hij klaar is om Pupperazzi te spelen door luider te blaffen dan enig wezen van zijn grootte zou moeten kunnen en zijn grotendeels volle waterbak omver te gooien. Of misschien wil hij gewoon uit zijn box. Hij is luid, hij is versterkt en hij wil absoluut ergens in scheuren. Hij is klaar om een ​​professionele criticus te worden.    

Eerste stop: een schilderachtig strand waar we wat begeleiding krijgen van een kleine hond in een regenjasje. Hij zit in zijn ligstoel op de top van het strand en kijkt over het gebied alsof hij het hof heeft. Hij is zacht bazig en heeft een verrassende hoeveelheid gravitas voor een furball gekleed als een kleine visser. Als het nog niet duidelijk was, is Pupperazzi walgelijk schattig. 

Cosmo is onaangedaan door deze schattigheid, hoe vaak ik ook enthousiast naar het scherm wijs. Hij heeft duidelijk extreem hoge normen. Terwijl we de korte taken doornemen die ons door onze hondenmentor zijn toegewezen, begint hij er echter een beetje meer op in te gaan en slaat hij enthousiast op het toetsenbord. Kan dit ook iets te maken hebben met de muffinkruimels die tussen de toetsen zitten? Zeker wel. Maar ik kies ervoor te geloven dat hij langzaam bezwijkt voor de corrumperende invloed van videogames. 

Vrij snel nemen meer honden contact met ons op, wat ons een lange lijst met duidelijke doelen geeft - de vuurtoren breken, een hond op een skateboard vinden, een foto maken van een stijlvolle hond - die ons gouden botten opleveren. Zijn ze massief goud? Verguld? En waar halen de honden ze vandaan? Waar hebben honden zelfs goud voor nodig? Ik kijk naar Cosmo voor antwoorden. Hij begint in zijn staart te bijten en valt om.

Gouden botten kunnen worden besteed aan nieuwe camerafilters, lenzen en speelgoed bij automaten. Gelukkig zijn honden behoorlijk gul met hun gouden botten, dus je zult snel veel nuttige upgrades verzamelen en een echt schrijnende selfie-modus. 

Aangezien Cosmo de neiging heeft om te genieten van luide gesprekken met andere honden, heb ik mezelf voorbereid op een kakofonie van geblaf, maar hij lijkt het strand en zijn pluizige bewoners behoorlijk rustgevend te vinden. Dit staat in schril contrast met de blaffende hond in de proloog van A Plague Tale: Innocence, die hem onlangs 20 minuten in een razernij bracht.  

De stemming verandert als ik de honden begin te aaien. Hongerig naar genegenheid, vult een klein leger puppy's het scherm, en Cosmo heeft er niets van. Hij huilt, gromt en mokt onder mijn bureau. Hij zou niet jaloers moeten zijn - foto's van blije honden zorgen voor meer volgers op Pupperazzi's socialemediaplatform, dogNET, dus ik ben op zoek naar invloed. 

Hem overhalen moet wachten, want ik merk dat ik een beetje bezig ben met een nieuw filter, dat perfect is voor het maken van een stijlvolle foto van een hond op een jacht. Kijk maar eens hoe deze majestueuze zeevaarder zich klaarmaakt om op de foto te gaan. 

Om onze vriendschap te herstellen, ga ik met Cosmo wandelen. Terwijl hij in het gras ronddwaalt, valt het me op hoe perfect Pupperazzi heeft nagebootst hoe honden bewegen, zonder ze realistisch te animeren. Elke pup stuitert gewoon. Alle vier de poten van de grond. Het ziet er belachelijk uit, maar het geeft de essentie weer van het springerige gangwerk dat de meeste puppy's bezitten. Het is echt hartverwarmend om een ​​hond, of beter nog, een hele roedel, naar je toe te zien springen, met kwispelende staarten. 

Als ik Cosmo's kijk op de animatie probeer te krijgen, geeft hij me een dikke kwijlende kus en geeft me dan een kopstoot. Ik heb geen idee hoe ik dat moet vertalen, maar hij blijft naar de stuiterende honden staren, gefixeerd, al was het maar voor een minuut of twee per keer. Het komt zelden voor dat hij een tijdje stil blijft zitten, tenzij hij een dutje doet, dus het is waarschijnlijk een goed teken. 

Onze opvallende foto's leveren ons een hele reeks nieuwe volgers op, maar we hebben nog steeds te kampen met het wispelturige karakter van sociale media. Saaie foto's, te veel foto's op één dag, te veel honden op de foto - ze wekken allemaal kritiek op. Ik ben er niet van overtuigd dat er zoiets bestaat als te veel schattige hondenfoto's snel achter elkaar plaatsen, hoewel volgers van mijn echte Twitter-account waarschijnlijk anders zouden zeggen.

Ik moet waarschijnlijk toevoegen dat dit een platform voor sociale media is voor honden, niet alleen hondenfoto's. Het is gewoon een stel honden die meer honden willen zien. Gezien hoe opgewonden Cosmo is wanneer hij een van zijn viervoetige vrienden buiten ziet, volgt dit. Honden zijn lief, dus zelfs de kritische opmerkingen boeien niet veel. Het is meestal gewoon meedogenloze positiviteit - zoals ik denk dat ik wil dat sociale media er meer uitzien, ook al zou ik het over een week absoluut vervelen. 

Nieuwe gebieden worden ontgrendeld naarmate je meer volgers verzamelt, elk met de belofte van meer honden en rare fotomomenten. De promenade, bijvoorbeeld, is gevuld met honden die zich helemaal hebben aangekleed voor een dagje uit. Laarzen, zonnebrillen, allerlei hippe hoeden - het zijn dodelijke niveaus van eigenzinnigheid, klaar om te ontploffen in een regen van confetti en suikerspin. Kijk maar eens naar dit stijlvolle hondje. 

Hij krijgt zelfs een goedkeuringsstempel van Cosmo, die mijn monitor een high-five geeft. Dan moeten we even pauzeren als hij op zijn derde ethernetkabel begint te kauwen.

Weer een ramp afgewend, we nestelen ons in een mooie groove: hij chillt onder mijn bureau terwijl ik honden fotografeer, of zit op mijn schoot terwijl ik hem laat zien hoe hij foto's maakt. Nu hebben honden niet de behendigheid om een ​​muis en toetsenbord te gebruiken, maar die kleine pootjes zijn geweldig in het zelfstandig bewegen van de muis en het indrukken van de knop om een ​​foto te maken. Hier is een mooie sportthema die hij zelf heeft genomen. Zo trots.  

Bij sommige doelen moet je een gebied verbeteren, zoals het heropenen van de promenade en het skatepark. Met de eerste is dat net zo eenvoudig als inbreken door op het balkon te springen - bedankt dubbele sprong! - terwijl de laatste eerst wat opruiming vereist. De doelstellingen van Pupperazzi zijn zorgeloze kinderspelletjes, maar de extra doelen en de hobbel in het niveau van interactiviteit voegen een welkome scheut richting en doel toe aan wat anders een zeer lichte sightseeingtour met prachtige honden is. 

We nemen de promenade in je op nadat we deze weer tot leven hebben gebracht wanneer Cosmo extreem hyper begint te worden. De jongen houdt van een promenade. Niet in staat zijn opwinding te bedwingen, springt hij op mijn bureau en laat een triomfantelijk gehuil en knor horen
cks over een glas sinaasappelpompoen. 

Nadat de rommel is opgedweild, is het weer aan het werk. We hebben een nieuwe vaardigheid ontgrendeld en ik sta te popelen om het uit te proberen. Naast honden aaien en speelgoed geven, is het uiteindelijk mogelijk om ze aan te kleden. Zie je een trieste, naakte hond die wat flair nodig heeft? Plak er wat tinten op! Zet het in slofjes! Geef die hond een geheel nieuwe look. 

Cosmo en ik waarderen allebei het aankleedsysteem, aangezien ik dol ben op honden in kostuums, en hij zou veel liever hebben dat ik een andere hond lastig viel met mijn modemisdaden. 

We hebben een snelgroeiende aanwezigheid op sociale media, we hebben de lokale economie nieuw leven ingeblazen en we hebben talloze honden aangekleed - het was een drukke dag en de kleine man wordt chagrijnig. Het is uren geleden sinds hij voor het laatst een sok heeft verslonden of een stuk pizza van de tafel heeft geslagen. Het is tijd voor ons om deze puppy-hemel te verlaten. Hij werpt zijn digitale cohorten nog een laatste blik toe voordat hij weg rent om een ​​speelgoedkoe die hij voor Kerstmis heeft gekregen, te lijf te gaan. 

Afgezien van het sap-incident, is dit de meest gerichte die ik Cosmo ooit heb gezien, dus ik beschouw dat als een aanbeveling van mijn harige vriend. En hoewel mijn mening er niet zo veel toe doet als de zijne, heb ik een leuke tijd gehad, met alleen wat kleine UI-probleempjes, zoals het niet kunnen vastleggen van doelen, en de goede vibes in de weg staan. Ik zou graag mijn hele leven doorbrengen met het maken van foto's van uitstekende honden. 

Alle foto's die je opslaat, vind je in de map Pupperazzi in AppData. Hier zijn een paar van mijn favorieten.  

Bron: https://www.pcgamer.com/puperazzi-reviewed-by-an-actual-puppy