In zijn toespraak die dag zei Bush: “De afgelopen week zijn we getuige geweest van een debat over de vraag hoe het socialezekerheidsstelsel kan worden gered. Iedereen die bij dat debat betrokken is, ongeacht de partij, is het erover eens dat als het socialezekerheidsstelsel op de huidige weg doorgaat, het binnen enkele jaren zichzelf zal vernietigen. Er moet iets gebeuren.”   

Dat was bijna 43 jaar geleden. De sociale zekerheid heeft zichzelf niet vernietigd, maar wordt nog steeds geconfronteerd met een precaire toekomst.

Brancaccio, die in juni 65 wordt, maakt deel uit van a demografisch fenomeen bekend als Peak 65waarin meer mensen 65 zullen worden dan ooit tevoren – volgens sommige schattingen zelfs 11,200 per dag. Mensen geboren in 1959 bereiken nu de leeftijd waarop ze aanspraak kunnen maken op Medicare en – als ze niet wachten tot hun volledige pensioenleeftijd van 66 en 10 maanden of hun maximale uitkeringsleeftijd van 70 – op de sociale zekerheid.

Het hele jaar door zal MarketWatch dat zijn praten met mensen die 65 worden over hun visie op ouder worden, pensioen en hun financiële situatie. Brancaccio, die opgroeide in de buurt van Washington, DC, en nu in New Jersey woont, bracht het grootste deel van haar carrière door als lerares Engels, en ze sprak met MarketWatch over hoe ze in de loop van haar carrière spaarde voor het pensioen dat ze net is begonnen. genieten. 

Marktoverzicht: Toen u afstudeerde, hoe dacht u dat uw pensioen er op de leeftijd van nu uit zou zien? 

Maria Brancaccio: Die leeftijd leek zo ver in de toekomst. 60 of 65 worden leek iets waar ik misschien niet eens naar zou leven. Als je in de twintig bent, weet je pas zeker of je op je vijftigste live gaat. Het leek een verre plek. 

Marktoverzicht: Het eerste 401(k)-plan werd in 1978 ingevoerd. Kreeg u al vroeg in uw carrière de boodschap dat u uw hele leven moest sparen, of had u een pensioen tot uw beschikking? 

Brancaccio: Er waren mensen om mij heen die altijd dingen vroegen als: 'Je zit in de pensioenregeling, toch? Zet je wat geld opzij?” Dat deed ik toen ik kon. En zeker in mijn huwelijksleven zorgden we ervoor dat we geld opzij zetten. En toen ik eenmaal lesgaf, ging het natuurlijk bijna als iets automatischs, wat geweldig was, en ik kon veel geld opzijzetten.

Marktoverzicht: Als je jong bent, is het moeilijk voor te stellen wat het eindresultaat van gestaag sparen zal zijn. Toen u begon na te denken over uw pensioen, wat vond u van uw spaarpotje? 

Brancaccio: Het groeide! Dat was nogal een verrassing. We horen altijd dat het gaat groeien. Maar ja, je kunt het ook echt zien als je mijn leeftijd hebt. Al dat geld dat je al die jaren geleden hebt opgeborgen, waarvan je dacht dat het niets was, wordt ineens dit mooie geldbedrag.

Marktoverzicht: Zodra je aan dat gevoel gewend bent, moet je je zorgen gaan maken dat het geld opraakt. Hoe ga je daarmee om? 

Brancaccio: Voor mij gaan de problemen meer over het besef op 65-jarige leeftijd dat de twee belangrijkste bezittingen die ik nu heb zijn tijd en gezondheid. En helaas zijn ze allebei activa aan het afschrijven, toch? We weten dat we ouder gaan worden. En we weten dat de gezondheid die we vandaag hebben, niet de gezondheid zal zijn die we morgen hebben. 

Mijn vader had een grote invloed op mij toen ik de beslissing nam om iets eerder met pensioen te gaan, op 63-jarige leeftijd. Hij ging op 62-jarige leeftijd met pensioen en ontving een ambtenarenpensioen, en hij zei tegen mij: 'Kijk, de beste jaren van je leven als je met pensioen bent, zijn de jaren dat je gezond bent. Als u het zich kunt veroorloven, ga dan wat eerder met pensioen en geniet van uw leven.' Hij deed het geweldig tot zijn jaren 80, en toen veranderde alles. Mijn moeder stierf op 70-jarige leeftijd aan kanker. Ze was erg fit, weet je, totdat ze kanker kreeg. We dachten dat ze 100 zou worden, maar er zijn geen garanties, en dus denk ik dat een deel van mij het heel belangrijk vond om te profiteren van de tijd en de gezondheid die ik nu heb. 

Marktoverzicht: Dus wat doet u om van uzelf en uw pensioen te genieten? 

Brancaccio: Ik besteed veel meer tijd aan sporten dan ik ooit in mijn hele leven heb gedaan. Ik geef bewegingslessen voor ouderen, zoals yoga, stretching en krachttraining. Ik wandel en wandel veel. En het afgelopen jaar heb ik publiceerde een poëziebundel, wat een soort langetermijndoel is geweest. Ik kan vrijwilligerswerk doen voor organisaties die geen geld hebben om iemand te laten helpen bij het schrijven van verhalende stukken voor subsidies of om hun website bij te werken zodat de taal duidelijker is en beter communiceert. Zo kan ik mijn vaardigheden op een andere manier toepassen. En dat vind ik echt verheugend. Ik heb ook het gevoel dat ik meer tijd heb om met vrienden en familie door te brengen.

Marktoverzicht: Wat voor soort erfenis van geldwaarden hoopt u uw drie kinderen na te laten? 

Brancaccio: Ik denk dat het meer om de geest gaat dan om geld. We hebben onze kinderen geholpen om door de universiteit te komen, en een deel van onze uitleg aan onze kinderen was: we geven je het geld nu, terwijl je het nodig hebt, in plaats van dat je wacht tot je zestig bent. We hebben met ze grapjes gemaakt dat er uiteindelijk waarschijnlijk niet veel meer over zal zijn, en daar lijken ze zich niet echt zorgen over te maken.

We hebben op dit moment geen kleinkinderen, maar als we dat ooit doen, denken we er misschien meer over na om een ​​financiële erfenis na te laten. Voorlopig maak ik me er meer zorgen over dat ik tijd met hen doorbreng, zodat ze mij leren kennen. Ik wil dat ze mijn waarden kennen, weten wie ik was en weten met welke geest ik mijn leven leid. Ik denk dat dit voor mij een veel belangrijker erfenis is dan het geven van geld.