Zephyrnet-logo

Open Roads-recensie – Breng me naar huis, Open Roads – MonsterVine

Datum:

Ik denk dat het loopsimulator-genre van games voor het grootste deel in twee verschillende categorieën kan worden opgesplitst. De eerste categorie zijn games die eigenlijk gewoon een ander medium hadden moeten zijn dan gaming. Een game die niet eens in middelmatige mate gebruik maakt van de interactieve functionaliteit van games en, als iemand die het speelt, wordt afgeschrikt van het verhaal. De tweede categorie is een spel dat een verhaal vertelt dat onmogelijk op een ander medium verteld kan worden. Ik denk aan games als What Remains of Edith Finch of Firewatch, goed gemaakte verhalen die op andere media gewoonweg niet zouden werken. En terwijl ik denk dat mijn eerste pas voorbij is Open wegen Toen ik het in de eerste categorie plaatste, begon ik te denken dat het misschien wel in de tweede categorie valt, alleen niet om dezelfde redenen als de voorbeelden die ik heb genoemd.

Open wegen
Ontwikkelaar: Open Roads-team
Prijs: $ 20 USD
Platform: PS4/5 (beoordeeld), Xbox Series X|S, pc en Nintendo Switch
MonsterVine werd ter beoordeling geleverd met PlayStation 5-code

Open wegen is een kort verhalend avontuur dat valt onder het ongelukkige gameplay-element van activa-inspectie. Je brengt het grootste deel van je tijd door met rondlopen in een statische ruimte en het inspecteren van de spullen die de kunstenaars hebben gemaakt, ten goede of ten kwade, en als je de juiste inspecteert, krijg je een verhaalstuk. Je speelt als Tess, de zestienjarige dochter van Opal, terwijl ze het huis van hun grootmoeder inpakken, hun huis van de afgelopen jaren nadat oma is overleden. Het is een sombere tijd voor hen beiden en hoewel de toekomst onzeker is, gaan Tess en Opal door. De moeder/dochter-dynamiek die hier speelt zou heel bekend moeten zijn, ook al heb je het niet zelf meegemaakt, het is tamelijk alomtegenwoordig in de media. De dochter is jong, beïnvloedbaar, snedig en vol vragen, en de moeder sluit in de eerste plaats elke discussie af die de dochter antwoorden zou kunnen geven.

Screenshot van het spel Open Roads, waarop Tess boos kijkt en zegt: 'Goed. Laten we er nooit over praten. Laten we het nooit over iets belangrijks praten.'

Helaas wordt dit verhaal verteld via het medium van vermogensinspectie. Jij, als Tess, loopt door statische omgevingen met als enig doel het vinden van het juiste item om op te pakken en te inspecteren om een ​​gesprek met Opal uit te lokken. Het is een ruig verhaal, omdat ik me bleef afvragen waarom een ​​zestienjarig meisje zo geïnteresseerd was in alledaagse, alledaagse voorwerpen die overal op een locatie verspreid lagen. Op een gegeven moment pakte ik een emmer, een hamer en een weggegooide drinkbeker achter elkaar op. Dit is het meest schokkend in het huis van oma, omdat je daar vermoedelijk zo lang woont dat je je kamer moet inpakken om te verhuizen. Tess inspecteert spullen in huis alsof ze ze voor het eerst ziet. Ik voelde me minder Tess en meer een waarnemer van buitenaf die door de ogen van Tess keek. Dit werd minder een probleem naarmate het spel vorderde. Doordat Tess in een onbekende omgeving werd geplaatst, werd deze stijl van verhalen vertellen aanzienlijk begrijpelijker.

Terwijl Tess en Opal op zoek zijn naar een boek, vinden ze op de zolder van oma's huis een aantal dingen die een mysterie en een roadtrip uitlokken. En eerlijk gezegd is dit heel goed gedaan. De belangrijkste verhaallijn die het spel tot het einde trok, was interessant genoeg. Naarmate de relatie tussen Tess en Opal zich ontwikkelt, wordt de band tussen moeder en dochter minder etalage en meer een onderdeel van het primaire verhaal. Het verhaal doet zich voor als iets meer alledaags en gewoons Open wegen' beste en belangrijkste kenmerk. Ook al heb ik uiteindelijk ook echt de kunststijl verdiept.

Screenshot van het spel Open Roads, waarbij Tess omhoog houdt en naar een routebeschrijving kijkt van een website met de titel Roadbuddy.

Onze hoofdrolspelers zijn met de hand getekend en geanimeerd, waardoor deze personages, hoewel ze in het begin hard waren, net genoeg tot leven kwamen om mij op de been te houden. Ik had liever volledig geanimeerde scènes met lipsynchronisatie gehad, en gezien het aantal mensen op de aftiteling zou je denken dat dat mogelijk zou zijn geweest, maar ik begrijp dat dit een grote vraag zou kunnen zijn naar de reikwijdte van dit spel. Beide personages zijn verbluffend en ik denk dat ik ze graag volledig geanimeerd wil zien omdat hun uiterlijk en ontwerp zo briljant zijn.

Dit is de reden waarom ik denk dat ik in het tweede kamp ben beland als het gaat om de vraag of dit spel wel of niet een ander medium had moeten zijn. Ik denk dat dat wel had gekund. Dit had gemakkelijk een boek kunnen zijn en het zou een behoorlijk goed boek zijn geweest. De stemacteurs van de onuitwisbare Keri Russel als Opal en de uiterst getalenteerde Kaitlyn Dever werden er niet beter op. Open wegen dan andere media. Het zijn echter de momenten ertussen die het gemaakt hebben Open wegen zo'n interessante en waardevolle ervaring.

Open wegen biedt een roadtrip-ervaring, maar de game duurt op zijn best ongeveer drie tot vier uur. Misschien komt het omdat ik uit het Midwesten kom, maar drie tot vier uur is eigenlijk een vrij korte autorit. Op dezelfde manier wordt heel weinig van dit spel onderweg besteed. Maar het van moment tot moment rustig doorzoeken van de spullen van je gezin en het inkleuren van het verleden is iets dat op andere media moet worden verdoezeld. Ik denk dat, verhalend, Open wegen slaagt met deze maatregel. Ik heb iets ervaren in Open Roads dat ik denk niet te kunnen ervaren in andere media.

Een screenshot uit het spel Open Roads toont een hut tegen een saaie achtergrond van wolken en een opdrogend strand erachter. Een bordje aan de bovenkant geeft aan dat het ooit "Larry's Shack" was

Maar de grotere vraag is: vind ik het een goed spel? Ja. Het is. Ik denk dat de lat vrij laag ligt om loopsimulatorspellen interessant en leuk te maken. Ik vraag me af, als ik dit spel over een jaar of twee zou oppakken, hoe ik zou reageren als ik het opnieuw zou spelen. Ik denk dat ik het leuk zou vinden om het opnieuw te ervaren Open wegen.

Het laatste woord
Het was geen aangrijpende ervaring, ik was niet geboeid bij het spelen van Open Roads, maar het slaagde verhalend in wat het probeerde en leverde me een behoorlijk bevredigende conclusie op, en eerlijk gezegd, dat is alles wat ik kon vragen. Open Roads is misschien niet voor iedereen een opwindende ervaring, maar voor mij was het dat wel en ik ben er behoorlijk tevreden mee.

- MonsterVine-beoordeling: 3.5 van 5 – Redelijk

spot_img

Laatste intelligentie

spot_img