We staan ​​aan de vooravond van een nieuw tijdperk in ruimtebeveiliging: het tijdperk van diverse en zeer capabele ruimtesystemen voor tweeërlei gebruik die zowel vreedzame als anti-satelliet (ASAT) doeleinden kunnen dienen. Deze nieuwe systemen, zoals ruimtevaartuigen die rendez-vous- en nabijheidsoperaties (RPO's) kunnen uitvoeren, lasers op de grond die kunnen interageren met ruimtevoorwerpen en acties in cyberspace, kunnen onmogelijk worden verboden; dat zouden ze ook niet moeten zijn, aangezien ze immense civiele en commerciële voordelen beloven. In plaats daarvan moeten we manieren vinden om ondanks hun aanwezigheid de vrede te bewaren.

De stappen die momenteel door de Verenigde Staten worden genomen om de dreigingen van de counterspace te verminderen, zijn noodzakelijk, maar ze zullen niet alleen voldoende zijn - de volgende generatie ASAT-wapens zal een veel grotere bedreiging vormen dan de huidige systemen en vereist op maat gemaakte reacties. Wij staan, zoals wij deed in de jaren vijftig en zestig, op de rand van slecht begrepen maar potentieel catastrofale risico's. De oplossing is nu dezelfde was toen: ten eerste, om de Verenigde Staten te exploiteren.' democratisch voordeel in onaangesproken intellectueel kapitaal; en ten tweede, om de kracht van afwijkende meningen en rigoureuze betwisting te benutten om voorspellingen, strategische planning en kosteneffectieve paraatheid te verbeteren. Daartoe zou het Amerikaanse ministerie van Defensie een open en permanent forum moeten opzetten voor het indienen van ideeën door alle betrokken partijen, zowel binnen als buiten de overheid, en een officieel debat over hun geldigheid en wenselijkheid mogelijk maken.

Drie ASAT's van de volgende generatie zullen waarschijnlijk in de jaren 2020 volwassen worden - namelijk rendez-vous ruimtevaartuig, lasers op de grond en cyberaanvallen - illustreren de dringende behoefte aan samenwerking, kritische bevraging van aannames en (her)onderzoek van een breed scala aan oude en nieuwe ideeën. Alle drie de ASAT-typen kunnen worden ontwikkeld en ingezet onder het mom van vreedzame toepassingen. Elk van deze dreigingsvectoren zal, naarmate ze vorderen, counterspace-operaties mogelijk maken met een aanzienlijk grotere strategische en operationele impact dan momenteel haalbaar is.

Bovendien kunnen alle drie de ASAT's van de volgende generatie worden gebruikt terwijl ze weinig ruimtepuin produceren - een kenmerk dat duidelijk belangrijk is voor China, zoals blijkt uit de spil ervan ASAT-tests die geen puin produceren na grote internationale weerslag op haar 2007-test van een direct opstijgende ASAT, namelijk een vanaf de grond gelanceerde ballistische raket die duizenden stukjes langdurig ruimteafval genereerde toen hij in botsing kwam met de Chinese Fengyun-1C-weersatelliet.

DE DUBBELE UTILITEIT VAN SATELLIETONDERHOUDEN RUIMTECRAFT

Rendezvous-ruimtevaartuigen bieden een uitstekende casestudy in de uitdagingen die de status-quo teisteren. Deze ruimtevaartuigen zijn inherent voor tweeërlei gebruik: als een satelliet ruimtepuin uit een baan kan verwijderen of een bevriende satelliet kan vastgrijpen voor onderhoud (bijvoorbeeld voor reparatie, tanken of in situ upgrades), dan kan hij waarschijnlijk ook de satelliet van een tegenstander vastgrijpen om zijn baan te veranderen of uit te schakelen. Althans sinds 2018 11 ruimteambtenaren en -organisaties op hoog niveau (waaronder voormalig vice-president Mike Pence, generaal John Hyten en generaal John Raymond) hebben hun bezorgdheid geuit dat dergelijke RPO-ruimtevaartuigen zouden kunnen worden gebruikt om onze kritieke satellieten van dichtbij te bedreigen. Generaal James Dickinson, de commandant van US Space Command, is een van de nieuwste stemmen die zich bij deze gezaghebbende groep voegt, getuigen op 20 april voor de Senaatscommissie voor strijdkrachten dat:

“Beijing zoekt actief ruimtesuperioriteit door middel van ruimte- en ruimteaanvalsystemen. Een opmerkelijk object is de Shijian-17, een Chinese satelliet met een robotarm. Op de ruimte gebaseerde robotarmtechnologie zou kunnen worden gebruikt in een toekomstig systeem om andere satellieten vast te grijpen.”

Het is goed nieuws dat de Amerikaanse overheid zich steeds meer bewust wordt van de rendez-vousdreiging. De tekenen dat het aan de horizon is, zijn er echter al jaren (China-testen begonnen in 2008, zo niet eerder) en tien jaar of langer is een veel te lange vertraging in de herkenning van bedreigingen. Erger nog, het opmerken van een ernstige dreiging is slechts de eerste stap in een keten van traditioneel tijdrovende stappen – bijvoorbeeld het selecteren van een oplossing, het ontwikkelen van een operatieconcept, het programmeren van de overname en het inzetten van de maatregelen – om onze afschrikking en verdediging gereed te maken. Om adequaat om te gaan met opkomende dreigingsvectoren, moeten de VS deze processen enorm versnellen.

Bovendien moeten de oplossingen die nodig zijn voor veel ASAT's van de volgende generatie zorgvuldig op maat worden gemaakt en transversaal zijn. Drie facetten van de rendez-vousdreiging illustreren dit bijzonder goed.

Ten eerste, in 2018, de Commissie over het vreedzaam gebruik van de kosmische ruimte geprobeerd om vrijwillige "maatregelen voor het veilige verloop van nabijheidsruimteoperaties" vast te stellen, maar ze werden prompt geblokkeerd door Rusland. Dit benadrukt dat discussies in internationale forums op basis van consensus niet kunnen worden vertrouwd om de rendez-vous-dreiging op te lossen, tenzij versterkt door externe actie. China en Rusland hebben een sterke prikkel om dergelijke regels te blokkeren, namelijk dat ze het vermogen van China en Rusland om onze kritieke satellieten in gevaar te brengen, kunnen ondermijnen door rendez-vous-aanvallers willekeurig dicht bij hen te plaatsen. Er zijn echter middelen waarmee de VS overeenstemming en naleving kunnen stimuleren: de VS kunnen bijvoorbeeld economische prikkels geven (bijv. conditionerende toegang tot de markt), of druk op voor de gebruik van wettige tegenmaatregelen om internationale wettelijke verplichtingen af ​​te dwingen, zoals artikel IX van het Outer Space Treaty van "gepaste achting.” Maar het identificeren en implementeren van de ideale oplossing zal niet eenvoudig zijn: dit is een voorbeeld van een kwestie waarover een reeks experts alternatieven zou moeten voorstellen, met elkaar zou moeten debatteren en de resultaten zou moeten synthetiseren.

Ten tweede heeft het vervangen van oudere constellaties bestaande uit kleine aantallen grote en dure satellieten door nieuwe verspreide constellaties van vele kleine, goedkope satellieten veel voorstanders verzameld als een manier om de kwetsbaarheid te verminderen. Dat doen is inderdaad noodzakelijk, maar het kan de rendez-vousdreiging niet afdoende tegengaan. Dit komt omdat voor bepaalde kritieke en kwetsbare satellieten in hogere banen - bijv. SBIRS vroege raketwaarschuwingssatellieten, en AEHF satellieten voor communicatie in een nucleair verstoorde omgeving — verspreide constellaties zijn technisch onhaalbaar, onbetaalbaar, of beide. Bovendien, zoals opgemerkt door Christoffel Scolese, directeur van het National Reconnaissance Office, zullen er "een aantal grote [en kwetsbare] satellieten zijn om vragen te beantwoorden die alleen zij kunnen beantwoorden." Deze verouderde systemen en soortgelijke opvolgers zullen dus waarschijnlijk tot ver in de jaren 2030 kwetsbaar blijven, waardoor tijdige waarschuwings- en verdedigingsmechanismen nodig zijn om ze veilig te houden.

Zelfs GPS zal eind 2020 waarschijnlijk kwetsbaar zijn. Tot nu toe is GPS in grote lijnen veerkrachtig aan ASAT-aanval vanwege verschillende tegenmaatregelen en het redundante ontwerp. De GPS-constellatie bestaat uit ongeveer drie dozijn satellieten, die elk twee keer per dag in een baan om de aarde draaien, maar vier daarvan moeten in één keer boven een bepaald gebied zijn om de service te behouden. Om deze reden is degradatie geleidelijk, niet catastrofaal: zelfs het vernietigen van zes satellieten tegelijk zou de service naar een gelokaliseerd gebied slechts voor ongeveer ontzeggen 95 minuten per dag. Als men echter het grootste deel van de constellatie zou kunnen uitschakelen, zou het resultaat een bijna volledig verlies van GPS-diensten wereldwijd zijn. Hoewel dit grotendeels onhaalbaar is met de huidige ASAT's, heeft China tegen het einde van de jaren 2020 misschien genoeg RPO-compatibele kleine ruimtevaartuigen om in de buurt van elke GPS-satelliet te positioneren, waardoor de hele constellatie naar believen kan worden uitgeschakeld. Deze bedreigingen onderstrepen de noodzaak om elke ASAT van de volgende generatie afzonderlijk zorgvuldig te onderzoeken, om vooraf eventuele unieke kenmerken te identificeren die eerdere aannames zouden kunnen ondermijnen. Dit is de enige manier om strategische verrassingen te voorkomen en zou onthullen welke bedreigingen wel en niet prioriteit verdienen en hoe oplossingen moeten worden ontworpen.

Ten derde zou het forum een ​​serieus en open debat vergemakkelijken over welke capaciteiten de VS zouden moeten aanschaffen en inzetten, en hoe dit op tijd (waarschijnlijk maar een paar korte jaren) te doen. De meeste tegenmaatregelen tegen de rendez-vous-dreiging zullen bijvoorbeeld waarschijnlijk bodyguard-ruimtevaartuigen vereisen om te implementeren. Dit is mogelijk: zowel de Amerikaanse overheid (bijv DARPA) en de particuliere sector (bijv Northrop Grumman) hebben steeds geavanceerdere RPO-mogelijkheden aangetoond, waaronder de mogelijkheid om autonoom aan een doel in GEO te koppelen en dergelijke ruimtevaartuigen veel kleiner en goedkoper te maken (bijv. via DARPA's Blackjack-programma). Ondanks deze vorderingen hebben de VS dat echter wel gedaan nog te ontwikkelen ruimtevaartuigen voor actieve verdediging, laat staan ​​ze in te zetten, en het handjevol RPO-compatibele ruimtevaartuigen is 10 keer zo zwaar - en waarschijnlijk kostbaar - als die welke in ontwikkeling zijn door Rusland en China. De VS moeten snel lijfwachten ontwikkelen en inzetten die qua aantal en kosten vergelijkbaar zijn met de mogelijke ASAT-afspraken waarmee ze worden geconfronteerd, anders riskeren tegenstanders onze verdediging te overweldigen.

LASERS EN CYBERAANVALLEN

Noch is de behoefte aan een dergelijk forum beperkt tot rendez-vous ruimtevaartuigen. Twee andere opkomende ASAT-dreigingen onthullen vergelijkbare vereisten en een gebrek aan voorbereiding: lasers op de grond (GBL's) en cyberaanvallen. Zoals Amerikaanse inlichtingendiensten, waaronder de Defence Intelligence Agency hebben opgemerkt, zullen GBL's de komende tien jaar vrijwel zeker veel capabeler worden, van verblindende of schadelijke sensoren tot het beschadigen van externe structuren op satellieten in LEO. Dit verandert de aard van de dreiging fundamenteel en vereist nieuwe oplossingen, maar tot op heden is er weinig over dergelijke oplossingen gesproken.

Ook cybersecurity vraagt ​​om snel handelen en innovatief denken. Veel commerciële en civiele ruimtesystemen blijven bestaan kwetsbaar. Aangezien de VS van plan zijn de militaire integratie met commerciële systemen verder te vergroten, moeten de veiligheidsnormen worden verbeterd. Bovendien is er weinig vertrouwen dat militaire ruimtesystemen, en met name hun grondsegmenten, nu echt cyberveilig zijn, of dat ze dat ook in de toekomst zullen blijven.

Tegelijkertijd nemen de cybercapaciteiten en -doctrine van potentiële tegenstanders snel toe. De snelle vooruitgang van China op het gebied van opkomende technologie zou ook een game-changer kunnen zijn. Een voorbeeld is de Chinese ontwikkeling van kwantumcommunicatiesatelliettechnologie die, zoals blijkt uit de lancering van zijn Micius-satelliet in 2016, leidt alle andere landen; het resultaat zou kunnen zijn dat ze onze ruimtesystemen kunnen hacken, maar de Amerikaanse reactie via kwantumcryptografie belemmeren.

WAT IS NODIG OM DE VREDE TE BEWAREN

Zoals deze gevallen benadrukken, zal het navigeren door het tijdperk van bewapende ruimte een verstandhouding vereisen. Om deze reden zou de Biden-regering een institutioneel mechanisme moeten opzetten waarmee een reeks ideeën kan worden opgevraagd, uitgewisseld en rechtstreeks worden uitgedaagd en verdedigd om het signaal uit de ruis te filteren.

Hiervoor bestaat een precedent. Op zijn eerste dag in functie ondertekende president Obama het Memorandum over Open Government, waarin stond dat "uitvoerende afdelingen en agentschappen Amerikanen meer kansen moeten bieden om deel te nemen aan beleidsvorming." De daaropvolgende Open overheidsrichtlijn bevestigde opnieuw dat "de drie principes van transparantie, participatie en samenwerking de hoeksteen vormen van een open overheid", en bracht DOD ertoe snel zijn Open regeringsplan (OGP).

De regering-Biden zou DoD moeten opdragen voort te bouwen op haar OGP door een initiatief voor openbare samenwerking voor vrede en welvaart in de ruimte toe te voegen. Het eerste project zou een reeks workshops moeten zijn waarin relevante experts van het Pentagon en zijn partners (bijv. Aannemers en federaal gefinancierde R&D-centra) samenwerken met externe experts om verschillende voorstellen te beoordelen, vergelijken en synthetiseren om specifieke, individuele ASAT-bedreigingen die in de jaren 2020 en 2030 opduiken, tegen te gaan.

Als democratie genereert de VS natuurlijk een diversiteit aan ideeën. We kunnen ze ofwel in silo's houden, zoals we nu doen, of we kunnen deze ideeën uitwisselen en ze onderwerpen aan een grondig kruisonderzoek en mogelijke kruisbestuiving. Nu we aan de vooravond staan ​​van een nieuw tijdperk van bewapende ruimte, zou onze keuze duidelijk moeten zijn.

Brian chow is een onafhankelijke beleidsanalist met meer dan 160 publicaties. Hij is te bereiken via brianchow.sp@gmail.com. Brandon Kelly is de Director of Debate aan de Georgetown University en een afgestudeerde student in het Security Studies Program. Hij is te bereiken via bwk9@georgetown.edu.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het tijdschrift SpaceNews van juli 2021.

PlatoAi. Web3 opnieuw uitgevonden. Gegevensintelligentie versterkt.
Klik hier om toegang te krijgen.

Bron: https://spacenews.com/op-ed-peace-in-the-era-of-weaponized-space/