MIT klaagt dat het ontwerpen van een robothand tijdrovend is en veel iteraties vergt. Ze willen dat verbeteren met een unieke aanpak door te geven een modulaire tactiele handsensoren. Ze beweren dat dit de ontwerptijd voor veel praktische toepassingen kan verkorten tot minuten. Papier snijden bijvoorbeeld. Je kunt hieronder een video over het papier bekijken en de . lezen tekst zelf.
Elke stijl van manipulator heeft een bijbehorende grafiek. Met vooraf gedefinieerde elementen kunt u een handpalm en gespecialiseerde vingers samenstellen. Je vervormt de vingers om te passen bij het gebruik van de hand. Vervolgens geeft een sensor die eruitziet als een want, feedback voor de taak.
De output van dit alles zijn STL-bestanden voor het afdrukken van de hand en een patroon van een kitmachine om de sensorwant automatisch te produceren. Sommige van de voorbeelden in de video tonen armen die een schaar bedienen, een vleugelmoer aandraaien, en - de klassieke test voor een robotarm, een ei oppakken. Ze tonen ook een robot die vloeistof uit een fles schenkt, hoewel iemand hem moest helpen door eerst de dop te verwijderen.
De vingergewrichten omvatten verschillende vingertoppen en gewrichten. De grafieken laten zien welke stukjes met elkaar in verband kunnen worden gebracht, net zoals een compiler weet wat voor soort dingen een getal in een wiskundige uitdrukking kunnen volgen. Ook het vervormingsproces kent de beperkingen van de 3D-printer en levert daarom praktische vormen op.
Wat wil je dat een robothand doet? Met de rechterarm, kunnen ze uw 3D-printpen eindelijk nuttig maken. Of neem je soldeerwerk over klusjes. We vragen ons echter af of er een nieuwe 4e wet van de robotica komt? Niet rennen met een schaar.
