Uit onderzoek blijkt dat nanogeneeskunde zich richt op lymfeklieren die van cruciaal belang zijn voor drievoudige negatieve behandeling van borstkanker: bij muizen kan nanogeneeskunde de micro-omgeving van het immuunsysteem in lymfeklieren en tumorweefsel hermodelleren voor langdurige remissie en eliminatie van longtumoren bij deze vorm van uitgezaaide borstkanker

Home > Media > Onderzoek toont aan dat nanomedicine gericht op lymfeklieren de sleutel is tot triple-negatieve behandeling van borstkanker: bij muizen kan nanomedicine de immuunmicro-omgeving in lymfeklieren en tumorweefsel hermodelleren voor langdurige remissie en eliminatie van longtumoren in deze vorm van uitgezaaide borstkanker

Menselijke uitgezaaide borstkanker in de lymfeklieren. National Cancer Institute – Visuals Online

Abstract:
Onderzoek van het Rogel Cancer Center van de Universiteit van Michigan zou een nieuwe benadering kunnen bieden voor de behandeling van een agressieve vorm van borstkanker.

Onderzoek vindt dat nanomedicine gericht op lymfeklieren de sleutel is tot triple-negatieve behandeling van borstkanker: bij muizen kan nanomedicine de immuunmicro-omgeving in lymfeklieren en tumorweefsel hermodelleren voor langdurige remissie en eliminatie van longtumoren in deze vorm van uitgezaaide borstkanker

Ann Arbor, MI | Geplaatst op 13 mei 2022

Een studie onder leiding van Duxin Sun, Ph.D., vond dat het gelijktijdig richten op de immuunmicro-omgeving in lymfeklieren en tumoren leidde tot langdurige tumorremissie in muizenmodellen van uitgezaaide triple-negatieve borstkanker. Verder verhoogt het gebruik van nanodeeltjes om deze immuunveranderende geneesmiddelen af te geven de werkzaamheid van de behandeling. Deze resultaten verschijnen in Science Translational Medicine.

Immunotherapie in combinatie met chemotherapie is al lang goedgekeurd als standaardbehandelingsoptie voor triple-negatieve borstkanker, maar vertoont slechts een beperkte respons bij patiënten. Velen geloven dat de immunosuppressieve micro-omgeving van de tumor een van de belangrijkste bijdragende factoren is voor de slechte reacties bij mensen met TNBC.

Sun, Charles R. Walgreen Jr. Professor of Pharmacy en Professor of Pharmaceutical Sciences aan het UM College of Pharmacy, zegt dat eerder ontwikkelde immunomodulatoren goed werken in diermodellen, maar falen in klinische proeven. Hij en zijn team wilden een betere aanpak bedenken die TNBC-patiënten op lange termijn zou behandelen en die de strengheid van klinische onderzoeken zou kunnen weerstaan. Om dit te doen, moesten ze verder kijken dan alleen de micro-omgeving van de tumor naar de lymfeklieren.

"Mensen besteden niet genoeg aandacht aan de micro-omgeving van de lymfeklieren," zei Sun. “Maar het is net zo belangrijk. De lymfeklieren spelen een cruciale rol bij het initiëren van de progressie en uitzaaiing van kanker.”

Sun en zijn team, met co-senior auteur Wei Gao, Ph.D., onderzochten strategieën om zowel de tumor- als de lymfekliermicro-omgeving te moduleren om de behandelingsrespons te verbeteren. Op basis van 15 jaar ervaring wist Sun dat één type nanomedicijn kon worden gebruikt om immuunmodulatoren aan deze micro-omgevingen te leveren om hun macrofagen te veranderen - een type witte bloedcel van het immuunsysteem dat ziekteverwekkers, zoals kankercellen, bestrijdt.

Het team van Sun behandelde borstkankermuizenmodellen met een albumine-nanodeeltje, een soort nanomedicijn, Nano-PI genaamd, in combinatie met immunotherapieën, om de micro-omgeving in zowel lymfeklieren als tumoren te hermodelleren. Nano-PI verbeterde niet alleen de afgifte van beide immunomodulatoren aan lymfeklieren en tumoren, maar verbeterde ook de accumulatie van geneesmiddelen in de macrofagen van deze twee weefsels.

"Wat we vonden was opvallend," zei Sun. "Als we dit nanodeeltje gebruikten om medicijnen af te leveren om de tumor en lymfeklieren te moduleren, bereikten we langdurige remissie van de tumor en elimineerden we longmetastasen, wat we nog nooit eerder hadden gezien."

Zonder Nano-PI werkten de medicijnen prima, maar de resultaten waren matig. Maar toen ze het nanodeeltje op deze manier hadden geïmplementeerd, bereikte het team bijna 200 dagen zonder dat de tumor teruggroeide, vergeleken met de meeste muizenmodellen waarbij de tumor binnen 90 dagen terugkeert.

"Het is geen remedie," voegde Sun er snel aan toe, "maar het vertegenwoordigt een veelbelovende kandidaat voor toekomstige klinische onderzoeken en geeft ons een indicatie dat we misschien tumorremissie op lange termijn kunnen bereiken."

In deze studie gebruikte Sun verschillende ontwerpcriteria om Nano-PI te ontwikkelen, dat medicijnspecifiek, nanodragerspecifiek, doelcelspecifiek en ziektespecifiek is, om medicijnen af te leveren in de macrofagen van twee soorten weefsels. Concreet was Nano-PI in staat zich te richten op M2-macrofagen, een van de belangrijkste immunosuppressieve factoren die regulering vereisen om metastatische borstkanker te behandelen. De in Nano-PI getoonde ontwerpen suggereren de mogelijkheid van een verbeterde effectiviteit van immunotherapie om volledige tumorremissie op lange termijn te bereiken, wat een betere klinische vertaling zou kunnen hebben bij patiënten met TNBC.

Sun zegt dat nanogeneeskunde in het algemeen niet erg succesvol is geweest bij de behandeling van kanker, grotendeels als gevolg van een slechte klinische vertaling van preklinische modellen naar kankerpatiënten. Maar in deze studie vonden Sun en zijn team een mogelijke manier om de werkzaamheid van deze nanotechnologie te vergroten.

"Onze bevindingen suggereren dat de eerdere ontwerpprincipes voor nanogeneeskunde zelf misschien verkeerd zijn."

Sun en zijn team gebruikten nieuwe ontwerpcriteria voor nanogeneeskunde die geneesmiddelspecifiek waren, wat betekent dat het moet worden gebruikt om een specifiek probleem in een specifieke setting te overwinnen.

"Je kunt geen universele nanogeneeskunde hebben om universele taken uit te voeren", zei Sun. “Het kan niet alle problemen voor alle drugs oplossen. Het oude ontwerpprincipe ziet nanomedicine als universeel, maar dat lukt niet als het wordt vertaald van muizenmodellen naar klinische proeven. We ontdekken dat het medicijnspecifiek, nanocarrier-specifiek, celtype-specifiek moet zijn. Elke nanodrager zal zijn eigen eigenschap hebben en kan alleen bepaalde dingen doen om werkzaamheid voor patiënten te bereiken.

Om deze nieuwe filosofie verder te testen en om de werkzaamheid van het gelijktijdig richten op lymfeklieren en tumoren te blijven onderzoeken, hoopt Sun dat deze bevindingen kunnen leiden tot klinische proeven.

"De technologie is volwassen genoeg om dit nanomedicijn te produceren dat medicijnen zou leveren om te zien of het zich zal vertalen naar menselijke proeven en echt langdurige remissie zal bereiken."

Concurrerende belangen: een octrooiaanvraag met de titel "PI3K-remmers, nanoformuleringen en toepassingen daarvan" (63/176,930) met betrekking tot deze studie is ingediend. Tudong Song, Luke Bugada, Fei Wen, Wei Gao, Hongxiang Hu, Ruiting Li en Duxin Sun zijn de uitvinders van het patent.

Financiering: Dit werk werd gedeeltelijk ondersteund door de interne financiering van het College of Pharmacy aan de Universiteit van Michigan.

####

Voor meer informatie, klik hier

Kontakte:
Anna Megdell
Michigan Geneeskunde – Universiteit van Michigan

Als u een opmerking heeft, alstublieft Neem contact op met ons op.

Uitgevers van nieuwsberichten, niet 7th Wave, Inc. of Nanotechnology Now, zijn zelf verantwoordelijk voor de juistheid van de inhoud.

Bladwijzer: